- dotyczy:
a) opodatkowania przychodu z tytułu umorzenia w całości lub w części zaległości podatkowych (np. w podatku od nieruchomości, podatku od środków transportu, podatku od posiadania psa) oraz odsetek za zwłokę lub opłaty prolongacyjnej,
b) przyznania 50% bonifikaty w opłatach rocznych użytkownikom wieczystym gruntu,
c) przyznania bonifikaty przy nabyciu lokali przez ich najemców.

sygnatura: PBF/4117-005-11/06

autor: Izba Skarbowa w Olsztynie

data: 2006-09-18

Dyrektor Izby Skarbowej w Olsztynie, działając na podstawie art. 14b § 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r.- Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu zażalenia dnia 18.07.2006r. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Kętrzynie z dnia 13.07.2006r. znak: US.III/415-40/06 w sprawie pisemnej interpretacji przepisów podatkowych udzielonej na wniosek z dnia 28.04.2006, uzupełniony pismem z dnia 21.06.2006r. - odmawia zmiany zaskarżonego postanowienie.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kętrzynie podzielił stanowisko Wnioskodawcy w przedmiocie:

• opodatkowania przychodu z tytułu umorzenia w całości lub w części zaległości podatkowych (np. w podatku od nieruchomości, podatku od środków transportu, podatku od posiadania psa) oraz odsetek za zwłokę lub opłaty prolongacyjnej,

• przyznania 50% bonifikaty w opłatach rocznych użytkownikom wieczystym gruntu,

• przyznania bonifikaty przy nabyciu lokali przez ich najemców.
  
  

Uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w kwestii opodatkowania przychodu uzyskanego przez dzierżawców nieruchomości gruntowych z tytułu umorzenia czynszu.

W złożonym zażaleniu Strona kwestionuje stanowisko organu podatkowego wyrażone w przedmiotowym postanowieniu w części dotyczącej opodatkowania przychodu uzyskanego przez dzierżawców nieruchomości gruntowych z tytułu umorzenia czynszu dzierżawy. Podnosi, iż art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje do jakich świadczeń odnosi się obowiązek sporządzania informacji PIT-8C. Wywodzi, że art. 20 ust. l w/w ustawy mówi jedynie o przychodach z innych źródeł, wymieniające jedynie przykładowo ich rodzaje m.in. nagrody i inne nieodpłatne świadczenia określone w art. 12-14 i 17 ustawy takich jak np. stosunek pracy czy działalność gospodarcza. Wskazuje na art. 14 ust.3 pkt 3 ustawy, zgodnie z którym do przychodów z działalności gospodarczej nie zalicza się zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, nie zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów. Dodaje, że jest nieprawdziwe twierdzenie organu podatkowego, iż zobowiązanie z tytułu czynszu dzierżawnego wygasło z powodu decyzji Burmistrza Miasta podjętej na mocy art. 508 Kodeksu cywilnego. Decyzja taka bowiem została podjęta w oparciu o art. 34a ustawy z dnia 26 listopada 1998r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003r. Nr 15, poz. 148 ze zm.) i uchwałę Nr XVII/3/2003 Rady Miejskiej w M. z dnia 5 czerwca 2003r. w sprawie szczególnych zasad i trybu umarzania wierzytelności jednostek organizacyjnych Gminy z tytułu należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów ustawy Ordynacja podatkowa oraz udzielania innych ulg w spłacie tych należności, a także wskazania organów do tego uprawnionych. Powołując się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 05.05.2005r. I SA/GI/61/05 stwierdza, że w/w uchwała określa przesłanki umorzenia wierzytelności przez Burmistrza. Wskazuje, że brzmienie tego przepisu pokrywa się z brzmieniem przepisu art. 67a §1 i 2 Ordynacji podatkowej określającym warunki umorzenia zobowiązania podatkowego.

Strona podkreśla, że umorzenie zaległości następuje tylko w przypadku, gdy ich ściągnięcie zagraża ważnym interesom dłużnika, a w szczególności jego egzystencji. Zdaniem Strony jest to pomoc socjalna, stanowi pomoc finansową dla zobowiązanego i nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Rozpatrując przedmiotowe zażalenie, Dyrektor Izby Skarbowej w Olsztynie zważył co następuje.

Podstawową zasadą podatku dochodowego od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania wynikająca z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1992r. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 zezm.). Zgodnie z jego treścią opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkie dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano podatku. W artykule 10 w/w ustawy enumeratywnie wymieniono źródła przychodu.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9, w związku z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osoby lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, z wyjątkiem alimentów na rzecz dzieci, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art.14 ustawy, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia należące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 ustawy oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie "w szczególności" dowodzi, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i w ocenie tut. organu, ustawa w swoich założeniach daje podstawy prawne, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1992r. o podatku dochodowym od osób fizycznych "przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń".

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Gmina Miasta M. jako właściciel nieruchomości gruntowych wydzierżawia tereny osobom zainteresowanym na podstawie zawartych pomiędzy stronami umów dzierżawy. Umowa dzierżawy określa wysokość czynszu dzierżawnego, płatnego jednorazowo do dnia 1 października każdego roku. W przypadku zadłużenia z tytułu czynszu dzierżawy, w sytuacjach uzasadnionych ważnym interesem dłużnika lub interesem publicznym, na podstawie Uchwały Rady Miejskiej, na wniosek dzierżawcy należność może być umorzona.

Tak więc w przypadku dokonania tego rodzaju umorzeń dzierżawcy uzyskują przysporzenie majątkowe w postaci bezpłatnego korzystania z nieruchomości gruntowych. W tej sytuacji przychodem dzierżawcy będzie kwota umorzonego czynszu oraz odsetek za zwłokę. Będzie to przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 cyt. ustawy.

Na mocy art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Gmina nie jest zobowiązana do odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy w przypadku uzyskania przez dzierżawców przychodu z "innych źródeł" w postaci umorzonego czynszu wraz z odsetkami. Gmina ma jednak obowiązek sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów z innych źródeł PIT-8C, dla każdego dzierżawcy odrębnie, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, w którym dokonano umorzenia.

Dyrektor Izby Skarbowej odnosząc się do wywodów zażalenia stwierdza, że nie podziela stanowiska Strony, iż umorzenie czynszu dzierżawcy stanowi pomoc socjalną. Jak wynika z treści przepisu art.36 ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593 ze zm.) umorzenie należności czynszowych nie mieści się w kategorii świadczeń z pomocy społecznej. Nie ma przy tym znaczenia, że brzmienieprzepisu art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2005r. o finansach publicznych, określającego przypadki, w których dłużnik może domagać się od organu gminy umorzenia należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej pokrywa się z brzmieniem przepisu art. 67a §1 i 2 Ordynacji podatkowej.

Opodatkowaniu bowiem podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkie dochody, z wyjątkiem dochodów zwolnionych z opodatkowania (art. 21, 52, 52a, 52c) i dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano podatku. Bezpodstawny jest zarzut dotyczący nieprawdziwego twierdzenia organu I instancji wyrażonego w zaskarżonym postanowieniu, iż "zobowiązanie z tytułu czynszu dzierżawnego wygasło z powodu decyzji Burmistrza Miasta podjętej na mocy art. 508 kodeksu cywilnego". W zaskarżonym postanowieniu organ podatkowy I instancji stwierdził jedynie, że zwolnienie dłużnika z długu następuje stosownie do art. 508 kodeksu cywilnego jak również, że jest to suwerenna decyzja organu samorządu terytorialnego, do której nie zobowiązuje go żaden przepis prawa. Z treści zaskarżonego postanowienia nie wynika natomiast, że organ podatkowy stwierdza, iż taką decyzję Burmistrz Miasta podejmuje na podstawie art. 508 Kodeksu cywilnego.

Mając na uwadze powyższe, po rozważeniu materiału dowodowego Dyrektor Izby Skarbowej w Olsztynie stwierdza, że wywody zażalenia nie zasługują na uwzględnienie. Stanowisko organu I instancji wyrażone w zaskarżonym postanowieniu jest prawidłowe zarówno w części niezaskarżonej jak i zaskarżonej przez Stronę.

Decyzja niniejsza jest ostateczna w toku postępowania administracyjnego. W przypadku stwierdzenia, że jest niezgodna z prawem może być zaskarżona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1. Skargę w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, wnosi się za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie, w terminie 30 dni od daty doręczenia decyzji.