dot. wydatków na spotkania integracyjne pracowników oraz osób współpracujących ze Spółką podczas otwartych imprez sportowo-rekreacyjnych. Czy mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

sygnatura: 1401/BP-I/4210-72/07/KS

autor: Izba Skarbowa w Warszawie

data: 2007-11-19

D E C Y Z J A

Na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239 i art. 14 b § 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm. ), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 07.09.2007 r. wniesionego przez Sp. z o.o. ?F? na postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 28.08.2007 r. Nr 1471/DPR1/423-81/07/KK/2 w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Spółki w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych

o r z e k a

odmówić zmiany ww. postanowienia organu pierwszej instancji i uznania stanowiska Podatnika przedstawionego we wniosku z dnia 18.06.2007 r. za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Pismem z dnia 18.06.2007 r. Spółka wystąpiła z wnioskiem w trybie art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa do Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie w przedmiocie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków na organizację imprez sportowych.
W 2006 r. Spółka organizowała imprezy sportowo-rekreacyjne BIKE Maraton, Surf Spot oraz Snowmania dla pracowników Spółki, klientów, partnerów handlowych i wszystkich innych osób, które wyraziły chęć uczestnictwa w imprezie poprzez wypełnienie formularza rejestracyjnego. Strona zauważa, że imprezy otwarte mogą być połączone ze spotkaniami integracyjnymi dla swoich pracowników oraz osób współpracujących ze Spółką. Istnieje także możliwość prowadzenia akcji promocyjnych, umieszczania banerów, flag i innych materiałów reklamowych. W związku z powyższym Spółka ponosi m.in. wydatki na sfinansowanie noclegów pracowników oraz kontrahentów Spółki a także koszty posiłków.
Celem organizowanych spotkań jest lepsze poznanie się pracowników Spółki oraz osób z nią na stałe współpracujących, w założeniu mające procentować lepszą i wydajniejszą pracę w przyszłości, a także wymiana doświadczeń pomiędzy tymi osobami.
Ponieważ organizacja wyżej opisanych imprez przynosi efekty w postaci wzrostu sprzedaży, Spółka zamierza więc je organizować zarówno w bieżącym roku jak i w przyszłości.
W ocenie Spółki wydatki na spotkania integracyjne pracowników oraz osób współpracujących ze Spółką podczas otwartych imprez sportowo-rekreacyjnych mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Strona uważa za celowe ponoszenie wydatków na organizowanie spotkań integracyjnych dla osób, których praca ma bezpośredni wpływ na wysokość osiąganych przychodów. Zauważa, że dzięki takim wyjazdom zwiększa się otwartość i zaufanie w zespole, motywacja do pracy, lojalność i zaangażowanie, przełamanie bariery w komunikacji i doskonalenie współpracy między pracownikami i kontrahentami. Prowadzi to do wzrostu przychodów, a wydatki mogą wtedy być kosztem podatkowym.

W wydanym postanowieniu z dnia 28.08.2007 r. Nr 1471/DPR1/423-81/07/KK/2 dotyczącym wydatków na rzecz kontrahentów, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe. W uzasadnieniu stwierdził, że wydatki na organizację imprez rekreacyjnych dla kontrahentów, obejmujące w szczególności koszty noclegów i wyżywienia mieszczą się w pojęciu reprezentacji i na podstawie przepisu art. 16 ust. 1 pkt 28 updop w brzmieniu obowiązującym w 2007 r. nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Jednocześnie zauważył, iż przedmiotowe wydatki poniesione w 2006 r. stanowiły koszt uzyskania przychodów do wysokości 0,25% uzyskanych przez Spółkę przychodów ( art. 16 ust. 1 pkt 28 updop w brzmieniu obowiązującym w 2006 r.).

W dniu 10.09.2007 r. Podatnik wniósł zażalenie na powyższe postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie. Zdaniem Sp. z o.o. ?F?, stanowisko organu podatkowego wyrażone w przedmiotowym postanowieniu narusza przepis art. 15 ust. 1, w związku z art. 16 ust. 1 pkt 28 updop. Spółka podkreśla, że celem imprezy była jej reklama. Imprezy miały charakter masowy, otwarty, czyli mogły w nich uczestniczyć wszystkie osoby, które wyraziły taką wolę. Ponadto podczas imprez, Spółka przeprowadziła akcje promocyjne, umieściła swoje banery reklamowe, flagi oraz rozdawała materiały reklamowe. Przedmiotowe działania miały na celu zachęcenie do nabywania produktów właśnie od Spółki, poprzez reklamę marki i reklamę samej firmy.
Spółka podnosi, że organ I instancji w swoim postanowieniu w ogóle nie uwzględnił głównego celu, jaki miał zostać osiągnięty poprzez organizację imprez. Rozważając wydatki poniesione na noclegi oraz wyżywienie przeznaczone m.in. dla kontrahentów spółki uczestniczących w imprezach organ podatkowy potraktował je wycinkowo, w całkowitym oderwaniu od celu reklamowego jaki przyświecał Spółce przy podejmowaniu decyzji o organizacji imprez. Zdaniem Strony koszty poniesione przez Spółkę na organizację tego typu imprez należy traktować jako całość a nie jako koszty stanowiące sumę kosztów poszczególnych działań, czynności.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawionego przez Stronę stwierdza, że impreza ma charakter reprezentacyjny dla kontrahentów i osób, które wyraziły taką wolę. Do kosztów reprezentacji zaliczyć należy wydatki na noclegi i wyżywienie dla kontrahentów i innych osób, nie będących pracownikami Spółki. Uzasadniając powyższe stwierdzenie należy zdefiniować pojęcie ?reprezentacji?. Jak prawidłowo zauważył organ I instancji przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji przedmiotowego pojęcia. Przy definiowaniu pojęcia reprezentacja konieczne jest odwołanie się do rozumienia tego pojęcia w języku powszechnym. Według ?Słownika języka polskiego" pod redakcją prof. Mieczysława Szymczaka (PWN, Warszawa 2002) reprezentacja to okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną. W potocznym rozumieniu ?reprezentacja" - to wszelkie działania zmierzające do stworzenia jak najkorzystniejszego wizerunku o firmie. ?Reprezentacja" ma na celu przede wszystkim stworzenie oczekiwanego wizerunku firmy czy ułatwienie zawarcia umowy, kontraktu, itp.
W odniesieniu natomiast do wydatków Spółki na akcje promocyjne, banery reklamowe, flagi i materiały reklamowe należy stwierdzić, że są to wydatki na reklamę. Reklama tak jak reprezentacja nie została zdefiniowana w przepisach podatkowych. Przy braku legalnej definicji zasadne jest odwołanie się do ich ujęcia w powszechnym języku polskim. Jak to podniósł bowiem Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 września 1998 r., III SA 659/97, "Przepisy prawa podatkowego nie określają pojęcia "reklamy", a zatem należy je rozumieć w języku potocznym jako rozpowszechnianie informacji o formach i ich zaletach, wartościach, miejscach i możliwościach nabycia za pomocą plakatów, ogłoszeń w prasie, radiu, telewizji lub w inny sposób stanowiący zachętę do nabywania towarów lub korzystania z określonych usług".
Nie można się zgodzić ze stanowiskiem skarżącej, że akcje promocyjne, banery itp. czynią przedmiotową imprezę reklamą firmy. Elementy reklamowe nie zmieniają charakteru imprezy ewidentnie kształtującej wizerunek firmy. Dodać należy, że zarówno reprezentacja jak i reklama mają za zadanie promować dany podmiot gospodarczy, aczkolwiek reklama polega na nakłanianiu do nabycia jego produktów, zaś reprezentacja w sposób pośredni kształtuje pozytywny wizerunek firmy. Obu instrumentów marketingowych nie można utożsamiać. W przedmiotowej sprawie uczestnik zawodów sportowych nie jest nakłaniany do nabycia produktu firmy, lecz kształtuje opinię o firmie, dzięki której może uczestniczyć w tych zawodach. To np. baner znajdujący się w zasięgu wzroku tego uczestnika zawodów sportowych wywoła zainteresowanie produktem firmy.
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie ponadto stwierdza, iż przedmiotowych imprez sportowych nie można utożsamiać z targami. Targi są miejscem bezpośredniej komunikacji przedsiębiorcy z potencjalnym klientem, gdzie informuje się o zaletach produkowanych wyrobów w celu doprowadzenia do zawarcia umowy kupna-sprzedaży. To miejsce promowania produktów firmy. Działania te więc spełniają znamiona reklamy.
Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym w 2007 r. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Wydatki więc nie tylko muszą być ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów ale jednocześnie -co ma zasadnicze znaczenie dla rozpatrywanej sprawy ? nie mogą być wymienione w art. 16 ust. 1 wydatków nie uznawanych za koszt uzyskania przychodów.
Stosownie do przepisu art. 16 ust. 1 pkt 28 updop zmienionego ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ( Dz. U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1589 ) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Tym samym należy stwierdzić, iż wydatki Spółki na organizację imprez sportowych, wydatki na noclegi i wyżywienie dla m.in. kontrahentów Spółki nie stanowią kosztu uzyskania.
Podkreślić także należy, ze prawidłowo organ I instancji zauważył, że poniesione w 2006 r. wydatki na reprezentację stanowiły koszt uzyskania przychodów w części nie przekraczającej 0,25 % przychodów. Stosownie bowiem do obowiązującego w 2006 r. przepisu art. 16 ust. 1 pkt 28 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25 % przychodów, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.
Biorąc powyższe orzeczono jak na wstępie.