Czy w przedstawionym stanie faktycznym Spółka prawidłowo postępuje zaliczając do kosztów uzyskania przychodu zapłacony podatek zgodnie z art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który nie został potrącony od należności wypłaconej zagranicznemu kontrahentowi (pyt. 1) oraz czy Spółka prawidłowo sporządza deklaracje IFT-2/IFT-2R informujące tego kontrahenta o uiszczonym podatku w Polsce w sytuacji, gdy Spółka płaci za kontrahenta zryczałtowany podatek z własnych środków (pyt. 2)?

sygnatura: 1401/BP-II/4210-49/07/ZO

autor: Izba Skarbowa w Warszawie

data: 2007-08-03

DECYZJA

Na podstawie art. 233 w związku z art. 239 i art. 14b §5 pkt 1 ustawy z 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 27-06-2007 r. ?T? S.A. wniesionego na postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 18-06-2007 r. Nr 1472/DPC/423-19/07/PK

orzeka

? odmówić zmiany w/w postanowienia Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie i uznać za nieprawidłowe przedstawione we wniosku stanowisko Podatnika będące przedmiotem zaskarżonego postanowienia (pyt.2).

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 25-05-2007 r.(data wpływu 06-06-2007 r.) ?T? S.A. (zwana dalej Spółką lub T) zwróciła się do Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie o udzielenie interpretacji w trybie art. 14 a Ordynacji podatkowej o zakresie stosowania art. 15 w związku z art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Podatnik pyta, czy w przedstawionym stanie faktycznym Spółka prawidłowo postępuje zaliczając do kosztów uzyskania przychodu zapłacony podatek zgodnie z art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który nie został potrącony od należności wypłaconej zagranicznemu kontrahentowi (pyt. 1) oraz czy Spółka prawidłowo sporządza deklaracje IFT-2/IFT-2R informujące tego kontrahenta o uiszczonym podatku w Polsce w sytuacji, gdy Spółka płaci za kontrahenta zryczałtowany podatek z własnych środków (pyt. 2).
Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej kupuje za granicą usługi niematerialne, zgodnie z zawartymi umowami lub na podstawie zamówień przesłanych faksem. Płatności za zamówione usługi w świetle art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powinny być pomniejszone o wartość 20% zryczałtowanego podatku dochodowego pobieranego z tytułu przychodów uzyskanych na terytorium RP przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub uwzględniać stawkę podatku, która wynika z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania w przypadku, gdy Spółka jest w posiadaniu certyfikatu rezydencji zagranicznego kontrahenta. Jednak zawarte umowy (przesłane zamówienia) określają kwoty należności bez jakichkolwiek potrąceń, tzn. kontrahent zagraniczny otrzymuje od Spółki zawartą w zamówieniu (umowie) należną kwotę wynagrodzenia za wykonane usługi, a Spółka z własnych środków odprowadza do urzędu skarbowego zryczałtowany podatek dochodowy. Jednocześnie wysyłając informację IFT-2/IFT-2R Spółka wykazuje zapłacony przez siebie zryczałtowany podatek, który w jej ocenie stanowi koszt uzyskania przychodów. Podobnie postępuje w przypadkach, gdy brak jest umowy z kontrahentem, a wydatek realizowany jest bezpośrednio na podstawie cen stosowanych przez kontrahenta.
Zdaniem Spółki zapłacony podatek staje się kosztem działalności poniesionym przez Spółkę w celu zabezpieczenia źródła przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jego potrącenie z kwoty należnej kontrahentowi z reguły skutkowałoby zerwaniem umowy i odmową realizacji usługi na rzecz T. Spółka zauważa, że taki rodzaj kosztów nie został również wymieniony w katalogu kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodu zgodnie z art. 16 w/w ustawy, a wysłana informacja IFT-2/IFT-2R powinna zawierać identyczne informacje, tzn. wysłana informacja do urzędu skarbowego z wykazanym potrąconym podatkiem pobranym u źródła jest tożsama z informacją przekazaną do kontrahenta.

W odpowiedzi na pytanie drugie, postanowieniem z dnia 18-06-2007 r. Nr 1472/DPC/423-19/07/PK Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał stanowisko Spółki przedstawione we wniosku za nieprawidłowe.
Na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
   2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

ustala w wysokości 20% przychodów.

Organ I instancji zauważa, że podmiotami zobowiązanymi do zapłaty tego podatku są podatnicy wskazani w art. 3 ust. 2 w/w ustawy, czyli podatnicy którzy nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu. Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 są zobowiązane jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.
W świetle powyższych uregulowań ustawowych, zdaniem Naczelnika Urzędu Skarbowego w przedmiotowym przypadku, nie jest możliwe zapłacenie tego podatku w sposób wskazany przez Spółkę. W sytuacji, gdy Spółka dokonuje zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego ze środków własnych, to ta zapłacona kwota powiększa przychód podatnika z tytułu danej transakcji. W związku z tym jest ona dochodem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z tego też względu, gdy kwota zawarta w umowie (zamówieniu) jest wypłacona w całości, to należy uznać, iż jest to kwota netto, czyli kwota już po pobraniu należnego podatku dochodowego od osób prawnych. Zatem w celu wykazania prawidłowej kwoty przychodu w informacji IFT-2/IFT-2R należy tę kwotę powiększyć (dokonać tzw. ubruttowienia) tak, aby po odjęciu od niej podatku dochodowego wynik był równy wypłaconej kwocie.
Reasumując, w ocenie organu I instancji Spółka nie ma prawnej możliwości niepobierania podatku od dokonywanych wypłat przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 w/w ustawy, co wynika z art. 26 ust. 1 tej ustawy, który to reguluje kwestie administracyjne związane z poborem i wpłatą podatku wobec nierezydentów osiągających dochody pasywne. W związku z tym nie jest również możliwe wykazywanie niepobranego podatku jako podatku pobranego w informacjach IFT-2/IFT-2R. W informacjach tych, zdaniem organu I instancji płatnik powinien wykazywać całą kwotę przychodu oraz kwotę pobranego od tego przychodu podatku. Jednocześnie Naczelnik Urzędu Skarbowego informuje Spółkę, iż odpowiedź w zakresie kosztów uzyskania przychodów (pyt. 1) zostanie udzielona w odrębnym postanowieniu.

W zażaleniu z dnia 27.06.2007 r. Spółka zaskarżonemu postanowieniu zarzuca błędną ocenę stanu faktycznego i wnosi o jego uchylenie z przyczyn wskazanych w uzasadnieniu zażalenia w celu zastosowania właściwej interpretacji opisanego stanu faktycznego. W jej ocenie stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego jest w sposób oczywisty wadliwe. Prowadzi ono bowiem do przyjęcia, że T w szczególnych przypadkach nie ma w ogóle prawnej możliwości niepobierania podatku od dokonywanych wypłat dotyczących przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z tym, w ocenie Naczelnika Urzędu Skarbowego nie jest możliwe również wykazywanie niepobranego podatku jako pobranego w informacjach IFT-2/IFT-2R, ponieważ w informacjach tych, zdaniem organu I instancji należy wykazywać całą kwotę przychodu (tzw. ubruttowioną) oraz kwotę pobranego od tego przychodu podatku. Tymczasem Spółka wyraźnie napisała, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej występują sytuacje sporadycznie niezależne od T, że kontrahent nie godzi się na pobranie podatku i nie przysyła odpowiednich dokumentów, a usługę T musi kupić, aby wyemitować jakąś ważną informację. Podobnie w przypadku, gdy brak jest umowy, a wydatek realizowany jest bezpośrednio na podstawie cen stosowanych przez kontrahenta. Zdaniem Spółki, potrącenie z kwoty należnej kontrahentowi z reguły skutkowałoby zerwaniem umowy i odmową realizacji usługi na rzecz T. W tej sytuacji Spółka występująca jako płatnik, chcąc uniknąć negatywnych konsekwencji podatkowych sama finansuje zryczałtowany podatek dochodowy. Dodatkowo Spółka uważa, że skoro nie potrąca podatku z należności zagranicznego kontrahenta to nie wysyła do niego informacji IFT o pobranym podatku (podatek nie został pobrany z dochodu kontrahenta), a do urzędu skarbowego składa tylko deklarację CIT-6 R o tym, że wywiązała się z roli płatnika.
Jednocześnie w ocenie Spółki proponowane przez Naczelnika Urzędu Skarbowego tzw. ubruttowienie zmusza ją do odprowadzenia większego podatku, którego i tak kontrahent nie zapłaci. Na zakończenie Spółka dodaje, że nie zawsze będzie możliwe uzyskanie korekty faktury na cały ubruttowiony kontrahentowi przychód, ponieważ kontrahenta interesuje tylko wartość netto należności, jaką otrzyma za wykonana usługę. Stąd zasadne jest wydanie rozstrzygnięcia potwierdzającego słuszność stanowiska Spółki w przedmiotowej kwestii.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpoznaniu sprawy stwierdza, że przedmiotowe zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Przede wszystkim, stosownie do treści art. 8 Ordynacji podatkowej płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku oraz wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Podatnikiem natomiast są między innymi podmioty podlegające ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (tzw. osoby zagraniczne nie mające siedziby, jak i faktycznego zarządu na terytorium RP wskazane w art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), które zgodnie z polskim ustawodawstwem podatkowym zobowiązane są do wykazania i ewentualnego opodatkowania tym podatkiem jedynie tych dochodów, których źródło położone jest na terytorium Polski (tzw. ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1-2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należności z tytułów wymienionych w tym przepisie, jakie otrzymuje zagraniczny kontrahent (podatnik) opodatkowane są w Polsce ryczałtowo. Jeżeli kwestie opodatkowania konkretnych dochodów są uregulowane w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania inaczej niż w art. 21 ustawy, to zastosowanie mają przepisy tej umowy, przy czym niezbędne jest wtedy posiadanie przez płatnika certyfikatu rezydencji, czyli dokumentu potwierdzającego siedzibę dla celów podatkowych beneficjenta wypłacanych należności. Natomiast przy opodatkowaniu dochodów osób zagranicznych, pochodzących z państw, które rzeczonej umowy z Polską nie zawarły, uzyskujących dochody w Polsce mają zastosowanie wyłącznie przepisy w/w artykułu. Rolę płatnika na podstawie art. 26 ust. 1, poza przypadkami określonymi w art. 26 ust. 6 tej ustawy pełni polski podmiot dokonujący na rzecz zagranicznego podatnika wypłat należnych mu kwot, który jest obowiązany obliczać i pobierać w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Istotny jest tu fakt rzeczywistego wypłacenia kwot opodatkowanych ryczałtowo. W tym stanie rzeczy uznać należy, że zryczałtowany podatek dochodowy obliczany i pobierany jest przez płatnika w momencie wypłaty należności podlegających opodatkowaniu. Na mocy art. 59 §1 Ordynacji podatkowej, zobowiązanie podatnika wygasa (w całości lub w części) między innymi wskutek pobrania podatku przez płatnika. Tak więc tylko w przypadku, gdy płatnik (osoba wypłacająca podatnikowi należności z tytułów określonych w art. 21 i 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) potrąci z wypłaconej sumy kwotę ryczałtowego (należnego) podatku ? na podatniku nie ciąży już zobowiązanie zapłacenia na rzecz budżetu państwa podatku od otrzymanych należności. Z kolei zobowiązanie płatnika wygasa (w całości lub części) zgodnie z art. 59 §2 Ordynacji podatkowej między innymi w momencie dokonania wpłaty pobranego podatku do właściwego urzędu skarbowego. Jak widać ustawodawca w przepisach podatkowych wyraźnie rozdziela obowiązki płatnika od obowiązków podatnika podatku dochodowego. Istotne jest również to, że płatnik dokonując wypłat określonych należności na rzecz podatnika - zagranicznej osoby fizycznej lub prawnej jest obowiązany obliczyć i potrącić z wypłacanej kwoty zryczałtowany podatek dochodowy, a nie sam płacić ten podatek z własnych środków. Jednocześnie, co wynika z w/w przepisów płatnicy sporządzają i przekazują podatnikowi o ograniczonym obowiązku podatkowym oraz właściwemu dla nich urzędowi skarbowemu ? informacje IFT-2/IFT-2R o wysokości dokonanych wypłat oraz pobranego podatku. Informacja IFT-2 przekazywana jest przez płatników podatnikowi na jego pisemny wniosek w terminie 14 dni od dnia złożenia tego wniosku (ta sama informacja przekazywana jest również do urzędu skarbowego). Informację IFT-2R płatnik przekazuje zarówno podatnikowi, jak i urzędowi skarbowemu w formie rozliczenia rocznego w terminie do końca trzeciego miesiąca roku następującego po roku podatkowym.
W świetle powyższego, zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej przedstawione we wniosku stanowisko Podatnika odnośnie sposobu płacenia zryczałtowanego podatku od wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1, w tym także niepobieranie tego podatku od kontrahenta i niewypełnianie deklaracji IFT-2/IFT-2R jest nieprawidłowe, ponieważ nie znajduje potwierdzenia w obowiązujących przepisach. W ocenie organu odwoławczego, Spółka występująca w rozpatrywanej sprawie jako płatnik nie może nie obliczać i nie pobierać podatku dochodowego od dokonywanych wypłat przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarta z krajem, w którym kontrahent spółki ma siedzibę lub faktyczny zarząd stanowi inaczej, a Spółka posiada certyfikat rezydencji podatkowej kontrahenta. Nie jest również możliwe wykazywanie w informacjach IFT-2/IFT-2R niepobranego podatku jako podatku pobranego albo nie sporządzanie takich informacji w ogóle. Należy podkreślić, że informację o wysokości dokonanych wypłat sporządzają także ci płatnicy, którzy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania bądź na podstawie zwolnienia wynikającego z ustawy, nie są zobowiązani do pobierania podatku. W informacji IFT-2/IFT-2R, która jest sporządzona według określonego wzoru, płatnik wykazuje zawsze cały przychód kontrahenta w kwocie brutto, stawkę podatku oraz kwotę pobranego od tego przychodu podatku jako dane niezbędne do obliczenia kwoty należnego podatku. W przypadku, gdy Spółka dokonuje zapłaty podatku za podatnika ze środków własnych, to ta kwota powiększa przychód podatnika z tytułu danej transakcji, który należy wykazać w informacji IFT-2/IFT-2R, tak aby po odjęciu od niego podatku wynik był równy wypłaconej kwocie. Gdy kwota zawarta w umowie (zamówieniu) jest wypłacana kontrahentowi w całości, to należy uznać, iż jest to kwota netto, czyli kwota należności już po pobraniu należnego podatku dochodowego od osób prawnych, a płatnik jest obowiązany obliczyć właściwą kwotę należnego podatku.

Uwzględniając powyższy stan faktyczny i prawny, podmiotem obowiązanym do zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od dochodu (przychodu) objętego w Polsce ograniczonym obowiązkiem podatkowym jest zagraniczny kontrahent Spółki i Spółka nie może zwolnić zagranicznego kontrahenta z tego obowiązku. Natomiast Spółka jako płatnik obowiązana jest obliczyć i pobrać ten podatek we właściwej (należnej) wysokości w momencie faktycznej wypłaty za granicę należności podlegających opodatkowaniu w Polsce, wpłacić ten podatek w terminie na rachunek właściwego urzędu skarbowego, wykazać w informacji IFT-2/IFT-2R wszystkie niezbędne dane do wyliczenia kwoty należnego podatku, a następnie przekazać ją we właściwym terminie podatnikowi i urzędowi skarbowemu. Odmienne stanowisko w tej kwestii narusza prawo.

Dodatkowo należy zauważyć, że w świetle art. 30 §1 Ordynacji podatkowej, płatnik który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8 Ordynacji podatkowej, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony. Jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi naruszenie przez płatnika w/w obowiązków, organ ten wydaje decyzję o odpowiedzialności podatkowej płatnika, chyba że podatek nie został pobrany z winy podatnika. Zatem płatnik nie ponosi jedynie odpowiedzialności, jeżeli zryczałtowany podatek dochodowy nie został pobrany z winy podatnika (§ 5 Ordynacji podatkowej). Podnoszona argumentacja, że Spółka jest zmuszona postępować w opisany wyżej sposób, ponieważ ?kontrahent nie godzi się na pobranie podatku i nie przysyła odpowiednich dokumentów, a usługę T musi kupić, aby wyemitować jakąś ważną informację? albo, że ?potrącenie z kwoty należnej kontrahentowi z reguły skutkowałoby zerwaniem umowy i odmową realizacji usługi na rzecz T? będzie brana pod uwagę przez organy podatkowe dopiero w postępowaniu w sprawie odpowiedzialności płatnika lub podatnika, jeżeli takowe zostanie wszczęte z urzędu.