Czy służące do jazd testowych samochody powinny być wprowadzane do ewidencji środków trwałych, jeśli okres ich użytkowania przekroczy rok?

sygnatura: PDI/4270-0017/07/KMA

autor: Izba Skarbowa w Opolu

data: 2007-08-07

DECYZJA

Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu, działając na podstawie art. 14 b § 5 pkt 2 i art. 207 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja Podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005r. nr 8, poz. 60 z późn. zm.) zmienia z urzędu postanowienie Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu nr PD/423-6/AK/07 z dnia 17 kwietnia 2007r., dotyczące kwalifikacji składników majątku do środków trwałych zgodnie z przepisami art. 16a-16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 25 stycznia 2007r. Jednostka zwróciła się do Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu z prośbą o wyjaśnienie czy posiadane przez Nią i służące do jazd testowych samochody powinny być wprowadzane do ewidencji środków trwałych, jeśli okres ich użytkowania przekroczy rok.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że firma posiada samochody demonstracyjne służące do jazd testowych w celu zachęcenia klientów do zakupu samochodu danego typu. Samochody te są rejestrowane i używane do jazd testowych oraz sprzedawane przed upływem roku od rejestracji. Są to więc towary handlowe.

Spółka ma wątpliwości jak należy kwalifikować samochód, który nie został sprzedany przed upływem roku od daty rejestracji i czy bezwzględnie należy przyjąć go do ewidencji środków trwałych.

Zdaniem Jednostki pomimo upływu roku od daty rejestracji nie istnieje konieczność wprowadzania takiego samochodu do ewidencji środków trwałych gdyż jest on nadal towarem przeznaczonym do dalszej odsprzedaży. Spółka nie zamierza użytkować go do własnych potrzeb a samochód ten w dalszym ciągu używany będzie jako pojazd demonstracyjny.

Jednostka twierdzi również, że w wypadku niektórych należących do niej samochodów program ?demo? obowiązuje dwa lata, a zatem przez cały ten czas mogą być one używane jako pojazdy demonstracyjne i następnie przeznaczone do dalszej odsprzedaży, zaś przez cały ten czas nie ma potrzeby ujmowania ich jako środków trwałych.

Postanowieniem nr PD/423-6/AK/07 z dnia 17 kwietnia 2007r. Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu, uznał przedstawione w przedmiotowym wniosku stanowisko za nieprawidłowe, stwierdzając, że zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. nr 54, poz. 654 ze zm.), do środków trwałych zalicza się składniki majątku, które spełniają następujące warunki:

- są własnością lub współwłasnością podatnika;

- są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania;

- ich przewidywany okres używania wynosi ponad rok;

- są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą lub oddane zostały do używania innemu podmiotowi na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Organ podatkowy pierwszej instancji wskazał, iż możliwość zaliczenia składników majątku do środków trwałych uzależniona jest m.in. od wypełnienia przesłanki odnoszącej się do zamiaru używania danego składnika majątku na potrzeby działalności gospodarczej w przewidywanym okresie powyżej jednego roku. To, ile trwał będzie przewidywany okres używania danego składnika majątku, określa sam podatnik. Jeżeli uzna on, że dany samochód osobowy przeznaczony do jazd testowych będzie przez niego używany dłużej niż rok, lub jeżeli faktyczny okres używania tego samochodu przekroczy jeden rok ? to powinien taki samochód wprowadzić do ewidencji środków trwałych i amortyzować od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym wprowadzono go do ewidencji środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, przyjmując go do ewidencji w cenie nabycia albo koszcie wytworzenia i dokonując odpisów amortyzacyjnych na zasadach określonych w art. 16a-16m ustawy Ordynacja podatkowa.

Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu w wyniku dokonanej z urzędu weryfikacji w/w postanowienia Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu, stwierdził, iż konieczne jest jego uzupełnienie, bowiem w/w organ nie odniósł się jednoznacznie do przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego. Należy bowiem stwierdzić, iż w takiej sytuacji jaką przedstawiła Spółka, tj. używania samochodu demonstracyjnego powyżej roku, o ile wartość tego samochodu przekracza 3.500 zł, to zgodnie z art. 16e cyt. ustawy o podatku dochodowym jest ona zobowiązana w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym ten rok upłynął:

1. zaliczyć samochód do środków trwałych, przyjmując go do ewidencji w cenie nabycia;

2. zmniejszyć koszty uzyskania przychodów o różnicę między ceną nabycia a kwotą odpisów amortyzacyjnych, przypadającą na okres jego dotychczasowego używania, obliczonego przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy, zwanym dalej "Wykazem stawek amortyzacyjnych",

3. stosować stawki amortyzacji, o których mowa w pkt 2, w całym okresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych,

4. wpłacić, w terminie do 20 dnia tego miesiąca, do urzędu skarbowego kwotę odsetek naliczonych od dnia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie samochodu do dnia, w którym okres jego używania przekroczył rok, i naliczoną kwotę odsetek wykazać w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1; odsetki obliczone od różnicy, o której mowa w pkt 2, wynoszą 0,1 % za każdy dzień.

Natomiast samochody, dla których, jak wspomniał wnioskodawca przyjęto, że okres demonstracyjny ma trwać dwa lata, powinny zgodnie z art. 16d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zostać wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania, ze względu na przewidywany okres używania dłuższy niż rok. Jeśli tego nie uczyniono również ma zastosowanie w/w art. 16e ustawy o podatku dochodowym.

Wobec powyższego postanawia się jak w sentencji.

Decyzja jest ostateczna w administracyjnym toku instancji

Niniejsza decyzja interpretacyjna dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w czasie zaistnienia opisanej sytuacji. Zawarta w niej interpretacja nie jest wiążąca dla Jednostki, jednakże jest ona wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej.

Na mocy art. 220 § 1, art. 221 i art. 223 ustawy Ordynacja podatkowa na niniejszą decyzję służy prawo wniesienia odwołania do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji.