Money.plFirmaAkty prawneInterpretacje podatkowe

decyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowego

Spółka planuje kupować wódkę X od ?B-S? po określonej cenie, a następnie sprzedawać ten produkt z powrotem do producenta ( tj. B-S), po cenie wyższej uwzględniającej narzuconą przez siebie marżę, w procedurze zawieszenia poboru akcyzy. W powyższej strukturze produkt w ogóle nie opuszczałby składu podatkowego ?B-S?, co pozwoliłoby na uniknięcie dodatkowych kosztów związanych z zabezpieczeniem towaru oraz jego transportem, a także zdecydowanie przyspieszało proces dystrybucji. Jednocześnie byłyby respektowane wszelkie zobowiązania wobec ?M?.
W związku z powyższym Strona wnosi o udzielenie informacji, czy wydatki poniesione na zakup wódki X od ?B-S? w celu odsprzedaży będą mogły być zaliczane przez ?P-Z? do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

sygnatura: 1401/BP-II/4210-36/07/KO

autor: Izba Skarbowa w Warszawie

data: 2007-07-24

słowa kluczowe:cel wydatku, koszty uzyskania przychodów, moment powstania przychodów, przychody należne, przychód

D E C Y Z J A


Na podstawie art. 233 w związku z art. 239 i art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. ? Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 Nr 8 poz. 60), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, po rozpatrzeniu zażalenia Sp. z o.o. ?P-Z? z dnia 18.05.2007 r. wniesionego na postanowienie Naczelnika Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu z dnia 09.05.2007 r. nr 1473/885/KDO/423/24/07/EK w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Spółki


o r z e k a


- zmienić w/w postanowienie Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście i stwierdzić, że wydatki poniesione na zakup wódki ?X? od ?B-S? w celu odsprzedaży będą mogły być zaliczone przez ?P-Z? do kosztów uzyskania przychodów. .


U z a s a d n i e n i e


Wnioskiem z dnia 12.02.2007r. , Spółka zwróciła się do Naczelnika Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji w następujących kwestiach , związanych z następującym stanem faktycznym. Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest produkcja i sprzedaż napojów alkoholowych. Spółka jest również jedynym dystrybutorem na rynek polski wódki X, produkowanej przez B-S S.A., podmiot nie powiązany ze Spółką.
B-S zawarła 14.10.1994 r. umowę z ?M? (dalej ?M? lub Importer), w której udzieliła Importerowi prawa do wyłącznego importu i dystrybucji wódki X na terytorium Meksyku i Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Natomiast Importer zobowiązał się do wprowadzenia na rynek i wypromowania marki wspomnianego produktu. Zawarcie powyższej umowy było uzasadnione brakiem środków i doświadczenia B-S w promowaniu i dystrybucji posiadanego markowego produktu.
Następnie strony powyższej umowy podpisały zmianę do pierwotnej umowy z dnia 24.04.1997 r., w której rozszerzono terytorium importu i sprzedaży wódki X, prowadzonej przez ?M?, na wszystkie pozostałe kraje świata z wyłączeniem tylko tych rynków, na które B-S wcześniej udzieliła praw importowych i marketingowych.
W związku z pojawiającymi się wątpliwościami dotyczącymi interpretacji użytego w w/w umowie terminu ?cały świat? strony powyższych umów zawarły w maju 2003 r. oraz potwierdziły 20.02.2004 r. aneks (Aneks II), w którym strony potwierdziły dotychczasowe rozumienie terminu. Strony ustaliły w Aneksie II, że pojęcie ?cały świat? obejmuje terytorium Polski bez jakichkolwiek ograniczeń. Na mocy Aneksu III, dotychczas istniejąca gwarancja ?M? osiągnięcia określonego poziomu sprzedaży została skorelowana z wyraźną sankcją, mianowicie, jeżeli poziom ten nie zostałby osiągnięty, wówczas B-S miałaby prawo do otrzymania odpowiedniej rekompensaty. Tym samym, z jednej strony B-S uzyskała możliwość promowania swojego produktu bez konieczności angażowania własnych zasobów zarówno na dotychczasowych jak również na nowych rynkach zbytu, a jednocześnie uzyskała gwarancję osiągnięcia pewnego poziomu przychodów ze sprzedaży.
W oparciu o zapis art. 3 pkt 4.1 b Aneksu III, obowiązującego od dnia 01.01.2004 r. Importer przyznał ?P-Z? prawa do dystrybucji wódki X na terytorium Polski. ?P-Z jest częścią międzynarodowej grupy ?M?. Realizacja praw wynikających z Aneksu III (tzn. przyznanie ?P-Z? wyżej wspomnianych praw dystrybucyjnych) podyktowana była względami logistycznymi ? ?M? uznało, iż na rynku polskim ?P-Z? jest w stanie lepiej realizować zobowiązania wynikające z umowy z B-S, niż mogłoby to uczynić samo ?M?.
W związku z obowiązującymi umowami oraz faktem, iż jedynym uprawnionym do dystrybucji wódki X terytorium Polski jest ?P-Z? i nie może być on pominięty przy sprzedaży produktu, Spółka oraz B-S uzgodniły specyficzną strukturę dystrybucji, w oparciu o którą ?P-Z? kupuje wódkę X od ?B-S?, realizując swoją marże zysku przy sprzedaży produktu odbiorcy.
W wyniku sprzedaży dokonywanej przez B-S wódka X jest dostarczana w procedurze zawieszenia poboru akcyzy ze składu podatkowego prowadzonego przez B-S do składu podatkowego P-Z w celu umożliwienia Spółce eksportu oraz sprzedaży do WOC podczas gdy wódka X przeznaczona do sprzedaży w kraju przemieszczana jest w procedurze z zapłaconą akcyzą. Następnie ze składu podatkowego Spółki produkt jest w procedurze zawieszenia poboru akcyzy sprzedawany na eksport, a poza procedurą zawieszenia (tzn. z opłaconą akcyzą) jest dystrybuowany do wolnych obszarów celnych oraz do odbiorców hurtowych. Tego typu rozwiązanie nie jest najbardziej efektywne z możliwych, w szczególności ze względu na wydłużenie procesu dystrybucji oraz dodatkowe koszty. Koszty te są jeszcze wyższe jeżeli odbiorcą jest podmiot zlokalizowany we wschodniej części Polski ? wówczas produkt jest najpierw transportowany w przeciwnym kierunku, a dopiero później wysyłany do odbiorcy de facto odbywając podwójną trasę.
W związku z tym, że na podstawie w/w umów nie jest możliwe pominięcie w obrocie gospodarczym jedynego legalnego dystrybutora na rynek polski jakim jest ?P-Z?, ?B-S? nie może swoich produktów sprzedawać bezpośrednio do odbiorców hurtowych. Z drugiej strony, dotychczasowe rozwiązanie wydłuża proces dystrybucji i zwiększa koszty dokonywanych transakcji. Ewentualne obniżenie kosztów mogłoby bowiem pozwolić na poprawienie marży. Dlatego Spółka w porozumieniu z ?B-S? planuje wdrożenie nowej struktury dystrybucyjnej.Spółka planuje kupować wódkę X od ?B-S? po określonej cenie, a następnie sprzedawać ten produkt z powrotem do producenta ( tj. B-S), po cenie wyższej uwzględniającej narzuconą przez siebie marżę, w procedurze zawieszenia poboru akcyzy. W powyższej strukturze produkt w ogóle nie opuszczałby składu podatkowego ?B-S?, co pozwoliłoby na uniknięcie dodatkowych kosztów związanych z zabezpieczeniem towaru oraz jego transportem, a także zdecydowanie przyspieszało proces dystrybucji. Jednocześnie byłyby respektowane wszelkie zobowiązania wobec ?M?.
W związku z powyższym Strona wnosi o udzielenie informacji, czy wydatki poniesione na zakup wódki X od ?B-S? w celu odsprzedaży będą mogły być zaliczane przez ?P-Z? do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.?P-Z? stoi na stanowisku, że wydatki na zakup wódki X od ?B- S? będą ponoszone w celu osiągnięcia przychodów, tym samym będą stanowiły dla Spółki koszt uzyskania przychodu.


Postanowieniem z dnia 09.05.2007 r. , nr 1473/885/KDO/423/24/07/EK , Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe.
Zdaniem Naczelnika Urzędu Skarbowego realizacja nowej struktury dystrybucyjnej opisanej przez Spółkę, w ramach której produkt w ogóle nie opuszczałby składu podatkowego spółki B-S i w efekcie to spółka B-S dokonałaby sprzedaży hurtowej wódki X do odbiorców krajowych, prowadzić będzie do powstania pozornych transakcji z uwagi na fakt iż:

  1. nie zostałaby zrealizowana umowa dystrybucyjna, na mocy której P-Z Sp. z o.o. jako jedyny podmiot uprawniony jest do dystrybucji wódki X na terytorium kraju dla odbiorców hurtowych,
  2. rolę dystrybutora w przypadku sprzedaży krajowej na terenie Polski wykonywałaby faktycznie Spółka ?B-S?,
  3. pomimo wystawienia faktur sprzedaży przez spółkę ?B-S? dla ?P-Z? Sp. z o.o. w żaden sposób nie doszłoby do realizacji umów sprzedaży towaru z uwagi na fakt, że przedmiotowe towary nie zostały wydane z magazynu firmy B-S dla P-Z Sp. z o.o.,
  4. przedmiot sprzedaży pozostawałby u pierwotnego właściciela,
  5. w Spółce B-S jak też w P-Z nie doszłoby do rozpoznania daty powstania przychodu należnego, z uwagi na fakt, że nie nastąpiło wydanie rzeczy,
  6. Spółka P-Z w rzeczywistości nigdy nie stałaby się właścicielem przedmiotowych towarów.


W dniu 18.05.2007 r. na powyższe postanowienie Strona złożyła zażalenie.
Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie:
1. art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych poprzez błędną interpretację i niewłaściwe zastosowanie,
2. art. 120 i 122 Ordynacji podatkowej poprzez niepodjęcie wszelkich działań niezbędnych dla dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego.
W uzasadnieniu zażalenia Strona podniosła, że Umowa nakłada na B-S konieczność sprzedania swych produktów wyłącznie Spółce. Dalsze etapy dystrybucji nie podlegają ograniczeniom Umowy i B-S, działając w zamiarze dalszej odsprzedaży do poszczególnych hurtowników na terenie Polski, może być odbiorcą produktów sprzedawanych przez Spółkę.Odnośnie ustalenia daty powstania przychodu Strona stwierdziła, że przychód powstanie w momencie zawarcia umowy sprzedaży produktów, kiedy nastąpi przeniesienie na B-S dokumentów potwierdzających przeniesienie własności towarów, nie później jednak niż w dacie wystawienia faktury dla B-S lub zapłaty należności przez ten podmiot.


Po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Spółki, postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego oraz zażalenia Podatnika, Dyrektor Izby Skarbowej stwierdza jak niżej.


Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Aby wydatek został uznany za koszt uzyskania przychodów musi istnieć również związek przyczynowy pomiędzy tym wydatkiem a osiągniętym przychodem.
Jak wynika z akt sprawy Spółka planuje nabywać wódkę X od B-S po określonej cenie, a następnie zbywać ją do B-S po wyższej cenie, uwzględniając własną marżę. Uzyskując zysk z tej transakcji Spółka realizuje swoje uprawnienia wynikające z umów i porozumień, których stronami są B-S oraz ?M?, a poprzez fakt wyznaczenia przez ?M? P-Z jako jedynego dystrybutora w Polsce ? również sama Spółka. W przypadku Strony celem gospodarczym jest uzyskanie przychodu z dystrybucji towaru, wzrost sprzedaży i w efekcie końcowym zwiększenie przychodów i zysków z działalności. Zatem brak jest podstaw do odmowy zaliczenia wydatków na zakup wódki X do kosztów uzyskania przychodów.
Odnośnie rozpoznania przychodu stwierdzić należy, że zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym po 01.01.2007 r.) za datę powstania przychodu uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności. Z powyższego przepisu wynika, że pierwszeństwo w kształtowaniu daty powstania przychodu ma dzień dokonania czynności ? wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi lub jej częściowego wykonania, przy czym dzień wystawienia faktury lub uregulowania należności jest ostatecznym terminem, który stanowi o dacie powstania przychodu. Powstanie przychodu następuje w dniu zaistnienia wskazanych w przepisie zdarzeń, a jeżeli wystąpią one po dniu wystawienia faktury czy po dniu dokonania zapłaty należności, te dni, a nie fakt zaistnienia konkretnego zdarzenia decydują o momencie powstania przychodu. Zatem nie można zgodzić się ze stanowiskiem Naczelnika Urzędu Skarbowego, że w Spółce nie doszłoby do rozpoznania daty powstania przychodu należnego, z uwagi na fakt, że nie nastąpiło wydanie rzeczy. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdza stanowisko Strony, że pojęciu wydania rzeczy w rozumieniu art. 535 k.c. odpowiada czynność wydania dokumentów umożliwiających rozporządzanie rzeczą, co wynika z art. 348 k.c.
Nie można zgodzić się także z twierdzeniem organu I instancji, że transakcje pomiędzy obiema opisanymi Spółkami są pozorne. Organ II instancji stwierdza za Stroną, że okoliczność braku fizycznego przemieszczania towarów będących przedmiotem obrotu z magazynu producenta nie przesądza o pozorności transakcji.
Wobec powyższego należało orzec jak w sentencji.

WYSZUKIWARKA

NAJPOPULARNIEJSZE PROBLEMY