Spółka zwróciła się o potwierdzenie jej stanowiska, że w sytuacji, gdy zarówno budynek jak i prawo wieczystego użytkowania gruntu zostaną wniesione do Spółki aportem, przysługuje jej prawo do dalszego dokonywania odpisów amortyzacyjnych na dotychczasowych zasadach zarówno od inwestycji w obcym środku trwałym (w budynku) oraz od budowli wybudowanej na cudzym gruncie ( parkingu).
sygnatura: 1401/BP-II/4218Z-1/07/KO
autor: Izba Skarbowa w Warszawie
data: 2007-02-26
słowa kluczowe: | amortyzacja, aport, inwestycje w obcych środkach trwałych, parking, środek trwały, wartość początkowa środka trwałego, wniesienie środka trwałego do spółki |
DECYZJA
Na podstawie art. 233 § 1 pkt1, w związku z art. 221, w związku z art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. ? Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 Nr 8 poz. 60), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, po rozpatrzeniu odwołania Sp. z o.o. ?E? z dnia 17.01.2007 r. wniesionego od decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 04.01.2007 r. nr 1401/PD-006-227/06/GZ zmieniającej z urzędu postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie Nr 1471/DPD2/423/148/05/MS z dnia 14.11.2005 r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Spółki
orzeka
- utrzymać w mocy decyzję organu I instancji
Uzasadnienie
Wnioskiem z dnia 14.11.2005r. Sp. z o.o. ?E? zwróciła się do Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w sprawie pisemnej interpretacji przepisów w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka dzierżawi od S.A. ?P? budynek biurowca. S.A. ?P? przysługuje prawo wieczystego użytkowania gruntu, na którym znajduje się ww. budynek. Budynek na początku 2006r. zostanie wniesiony aportem do Spółki. Na dzień 10 maja 2005r. została dokonana wycena nieruchomości wnoszonej do Spółki aportem (prawa wieczystego użytkowania gruntu i budynku). Zgodnie z postanowieniami umowy dzierżawy, dzierżawcy ( E ) nie przysługuje od S.A. ?P? zwrot nakładów poniesionych na ulepszenia w przypadku wniesienia aportem przedmiotowej nieruchomości na podwyższenie kapitału zakładowego dzierżawcy.
W dzierżawionym budynku Spółka przeprowadziła prace polegające na przystosowaniu jego poszczególnych pięter do potrzeb Spółki. Ponadto na przedmiotowym gruncie, będącym w użytkowaniu wieczystym S.A. ?P?, obok budynku, Spółka wybudowała parking. Ww. prace przeprowadzone przez Spółkę obejmowały:
1. nakłady poniesione w 2003r. na przebudowę podziemi i parteru:
2. nakłady poniesione w 2005r. na przebudowę pierwszego piętra:
3. nakłady poniesione na budowę parkingu na dzierżawionym od S.A. ?P? gruncie:
W związku z powyższym, Spółka zwróciła się o potwierdzenie jej stanowiska, że w sytuacji, gdy zarówno budynek jak i prawo wieczystego użytkowania gruntu zostaną wniesione do Spółki aportem, przysługuje jej prawo do dalszego dokonywania odpisów amortyzacyjnych na dotychczasowych zasadach zarówno od inwestycji w obcym środku trwałym (w budynku) oraz od budowli wybudowanej na cudzym gruncie ( parkingu).
Postanowieniem Nr 1471/DPD2/423/148/05/MS z dnia 09.02.2006r. Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał stanowisko Strony za prawidłowe.
Na poparcie swojego stanowiska organ I instancji stwierdził, że kosztem uzyskania przychodów, w myśl art. 15 ust 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. ? Dz. U. z 2000r. nr 54, poz. 654 ze zm.) są również odpisy amortyzacyjne dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16-16m (winno być art. 16a-16m), z uwzględnieniem art. 16.
Z kolei na podstawie art. 16a ust. 2 pkt 1 i 2 ww. ustawy amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidzianego okresu używania:
1. przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane ?inwestycjami w obcych środkach trwałych?,
2. budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie.
Z powyższego wynika, że inwestycje w obcym środku trwałym oraz budowle wybudowane na cudzym gruncie stanowią wydzielone ewidencyjnie składniki majątkowe i niezależnie od posiadanego do nich tytułu prawnego podlegają amortyzacji, o ile pozostają w użytkowaniu podmiotu dokonującego odpisów.
Zdaniem Naczelnika prawidłowe jest:
Zgodnie z art. 16h ust.1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek trwały lub wartość wprowadzono do ewidencji do końca tego miesiąca, w którym:
Zdaniem Naczelnika, w przedstawionym stanie faktycznym nie mamy do czynienia z wystąpieniem żadnej z ww. okoliczności, które powodują, że podatnik winien zaprzestać dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Podatnik nadal będzie wykorzystywał dla potrzeb prowadzonej przez siebie działalności budynek i parking. Zmieni się jedynie tytuł prawny, na podstawie którego środek ten jest przez niego użytkowany. Dotychczasowa umowa dzierżawy budynku oraz prawa wieczystego użytkowania gruntu zostanie zastąpiona prawem własności. Tym samym spełniony będzie warunek określony w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, od którego ustawodawca uzależnił możliwość obciążenia kosztów uzyskania przychodów.
Zatem w ocenie organu I instancji, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wykluczają możliwości dalszej amortyzacji nabytych nieruchomości, użytkowanych do dnia ich nabycia na podstawie umowy dzierżawy, na dotychczasowych zasadach.
Naczelnik poinformował Spółkę, że wycena nieruchomości wnoszonych do Spółki dokonana na dzień 10 maja 2005r. nie stanowi wartości początkowej tych nieruchomości określonej w art. 16h ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (winno być art. 16g ust.1 pkt 4, o czym mowa jest w zdaniu następnym). Zgodnie bowiem z art. 16g ust.1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki kapitałowej, a także udziału w spółdzielni ? ustaloną przez podatnika na dzień wniesienia wkładu lub udziału wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej. Jednakże należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie wartość wnoszonego środka trwałego należy ustalić z pominięciem ulepszeń wynikających z nakładów poniesionych przez Spółkę, które zostały odrębnie zaewidencjonowane jako inwestycje w obcym środku trwałym.
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie decyzją z dnia 04.01.2007 r. nr 1401/PD-006-227/06/GZ zmienił z urzędu postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 09.02.2006 r. nr 1471.DPD2/423/148/05/MS.
Za nieprawidłowe uznał stanowisko ?E?, w zakresie możliwości kontynuowania dotychczas stosowanych zasad amortyzacji, w odniesieniu do nakładów dotychczas traktowanych jako inwestycje w obcym środku trwałym, od momentu wniesienia aportem budynku do Spółki. W pozostałym zakresie uznano stanowisko Podatnika za prawidłowe.
Dyrektor Izby Skarbowej po przeanalizowaniu stanu faktycznego sprawy, wniosku Spółki oraz postanowienia Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie stwierdził, że stosownie do treści art. 47§ 1 Kodeksu Cywilnego część składowa rzeczy nie może być przedmiotem własności innych praw rzeczowych. Jak wynika z kolei z treści art. 48 Kodeksu Cywilnego do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane. Oznacza to, że od momentu przeniesienia prawa własności staje się ona właścicielem zarówno środka trwałego jak też ulepszeń w nim dokonanych.
W konsekwencji Spółka nie może też zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów nie zamortyzowanej wartości inwestycji w obcym środku trwałym.
Kosztem uzyskania przychodu będą w tej sytuacji odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej wniesionego aportem środka trwałego.
Wartość początkowa wniesionego do Spółki środka trwałego powinna zostać ustalona na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), zwanej dalej updop. Zgodnie z tym przepisem, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki kapitałowej, a także udziału w spółdzielni ? ustaloną przez podatnika na dzień wniesienia wkładu lub udziału wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej. Wartość początkowa wniesionego w formie aportu środka trwałego ustalona na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 4 updop może zostać podwyższona jedynie o wydatki poniesione na jego montaż ? co wynika z art. 16g ust. 6 updop. Tak więc wysokość wartości początkowej środka trwałego wniesionego aportem ograniczona jest jedynie jego wartością rynkową (oraz ewentualnymi wydatkami na montaż).
Odnośnie nakładów poniesionych na budowę parkingu na dzierżawionym od S.A. ?P? gruncie stwierdzono, że rozwiązanie umowy dzierżawy i wniesienie aportem prawa wieczystego użytkowania gruntu pozostaje bez wpływu na możliwość dokonywania dalszych odpisów amortyzacyjnych parkingu na dotychczasowych zasadach.
Budowla ta była bowiem amortyzowana wg stawek określonych jak dla własnych środków trwałych.
Po wniesieniu aportem prawa wieczystego użytkowania gruntu zmieni się klasyfikacja własności gruntu na którym wybudowano budowlę oraz podstawa prawna możliwości dokonywania amortyzacji.
Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera uregulowań różnicujących zasady dokonywania odpisów amortyzacyjnych (różnicujących stawki amortyzacyjne) dla budowli w zależności od prawa własności gruntu na którym je wzniesiono.
Po wniesieniu aportem prawa wieczystego użytkowania gruntu ? dla parkingu właściwe jest nadal stosowanie art. 16i ust.1 updop. Z tego wynika, że zmianie nie ulegną stawki amortyzacyjne.
W dniu 17.01.2007 r. Strona wniosła odwołanie od powyższej decyzji zarzucając jej naruszenie art. 14 § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej oraz sprzeczność z art. 16a, art. 16g, art. 16h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W uzasadnieniu odwołania Strona stwierdza, że Decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sprzeczna jest z treścią art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zdaniem Strony nabycie (zakup, aport) dzierżawionej nieruchomości nie prowadzi do postawienia w stan likwidacji inwestycji w obcym środku trwałym, nie powoduje zbycia ani niedoboru. Dlatego Podatnik nie powinien zaprzestać dokonywania odpisów amortyzacyjnych ale powinien kontynuować dokonywanie odpisów amortyzacyjnych według dotychczasowych zasad, aż do miesiąca, w którym nastąpi zrównanie sum odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową.
Po przeanalizowaniu akt sprawy i zarzutów odwołania Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdza co następuje.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b w/w ustawy wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części ? wydatki te , zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia. W myśl art. 15 ust. 6 w/w ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z zastrzeżeniem art. 16.
Stosownie do regulacji art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16 c niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych.
W kontekście przywołanej regulacji art. 16a ust. 2 pkt 1 w/w ustawy, poprzez inwestycje w obcych środkach trwałych należy rozumieć nakłady ponoszone w środkach trwałych niestanowiących własności (współwłasności) ponoszącego owe nakłady podmiotu, wykorzystywanych prze ponoszącego wydatki na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie stosownej umowy o używanie rzeczy (np. umowy najmu, dzierżawy czy leasingu), zmierzające do jego ulepszenia. Suma zaewidencjonowanych nakładów ( wydatków) takich inwestycji, pod datą ich zakończenia i przejęcia do używania wyznaczać będzie wartość początkową środka trwałego (art. 16g ust. 7 w związku z art. 16g ust. 3-5 w/w ustawy), jakim jest w tym przypadku inwestycja w obcym środku trwałym, która będzie podlegała amortyzacji.
Z akt sprawy wynika, że Spółka dzierżawiła budynek, w którym w trakcie trwania umowy dzierżawy poczyniła inwestycje. Inwestycje te po ich zakończeniu zostały przyjęte przez Spółkę do używania jako inwestycje w obcym środku trwałym, a koszty z nimi związane Spółka rozliczała poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych. Jak wynika z akt sprawy, przed upływem okresu amortyzacji poprzedni właściciel budynku wniósł go aportem do Spółki. W ten sposób Spółka stała się właścicielem budynku, w którym poczyniła nakłady, stanowiące dla niej inwestycje w obcych środkach trwałych.
Kluczową kwestią, w przedstawionej sprawie jest rozstrzygniecie, czy po nabyciu własności uprzednio dzierżawionego środka trwałego poczynione w nim nakłady zachowają charakter inwestycji w obcym środku trwałym, skutkiem czego będzie kontynuacja dokonywania od nich odpisów amortyzacyjnych na dotychczasowych zasadach tj. właściwych dla inwestycji w obcych środkach trwałych.
Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych, ustawodawca uznał inwestycje w obcych środkach trwałych za tożsame ze środkami trwałymi. Jest to środek trwały, który spełnić musi następujące przesłanki:
- ma mieć charakter inwestycji,
- ma być przyjęty do używania,
- inwestycja ta musi być dokonana w obcym środku trwałym.
Łączne wystąpienie tych przesłanek skutkuje ujęciem w ewidencji tego środka trwałego jako odrębnej pozycji. Art. 16d ust. 2 ustawy nakazuje bowiem składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadzić do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1 najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Wprowadzenie środka trwałego do ewidencji warunkuje termin, od którego będą dokonywane odpisy amortyzacyjne (art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy).
Należy stwierdzić, że wniesienie środków trwałych jako wkładu niepieniężnego (aportu) spowoduje, że umowa dzierżawy, na podstawie której dzierżawca używał cudzy środek trwały i dokonywał w nim nakładów uznanych w konsekwencji za inwestycję w obcym środku trwałym, ulegnie rozwiązaniu. Powyższe jest naturalnym skutkiem przejścia prawa własności środka trwałego (przedmiot wkładu niepieniężnego), w którym dotychczasowy dzierżawca, a obecnie podmiot, do którego został on wniesiony aportem, poczynił nakłady będące inwestycjami w obcym środku trwałym. Przejście prawa własności spowodowało, iż upadła przyczyna uzasadniająca amortyzację podatkową poczynionych nakładów, jako inwestycji w obcych środkach trwałych.
W przedstawionych okolicznościach faktycznych przestały występować wszystkie niezbędne przesłanki do wyodrębnienia inwestycji w obcym środku trwałym jako podatkowego środka trwałego ? Podatnik bowiem przestaje ją użytkować jako własny nakład w posiadanym (do używania) obcym środku trwałym. Tym samym przestaje istnieć podlegający amortyzacji środek trwały ujęty w art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W tym przypadku, od momentu rozwiązania umowy dzierżawy i wniesienia do majątku Spółki tego budynku w formie aportu ? Spółka nie może już dokonywać odpisów amortyzacyjnych inwestycji w obcym środku trwałym, gdyż zmieni się kwalifikacja własności tego środka trwałego ? będzie on stanowił składnik majątku Spółki.
Należy tu powołać przepis art. 47 § 1 i § 2 ustawy kodeks cywilny, zgodnie z którym część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Powyższe oznacza, iż od momentu przeniesienia prawa własności na Spółkę staje się ona właścicielem zarówno środka trwałego jak też ulepszeń w nim dokonanych. W konsekwencji Strona nie może również zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości inwestycji w obcym środku trwałym. Kosztem uzyskania przychodu będą w tej sytuacji odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej wniesionego aportem środka trwałego. Środek trwały stanowiący przedmiot wkładu niepieniężnego podlegał będzie amortyzacji podatkowej na podstawie art. 16a ust. 1 pkt 1 w/w ustawy, zaś wartość początkowa wniesionego do Spółki środka trwałego powinna zostać ustalona na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 4 w/w ustawy, zgodnie z którym za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki kapitałowej, a także udziału w spółdzielni ? ustaloną przez podatnika na dzień wniesienia wkładu lub udziału wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej. Wartość początkowa wniesionego w formie aportu środka trwałego ustalona na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy może zostać podwyższona o wydatki poniesione na jego montaż ? co wynika z art. 16g ust.6 ustawy. Tak więc wysokość wartości początkowej środka trwałego wniesionego aportem ograniczona jest jedynie jego wartością rynkową (oraz ewentualnymi wydatkami na montaż). Ponadto stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie stanowią kosztu uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych w formie wkładu niepieniężnego, od tej części ich wartości, która nie została przekazana na utworzenie lub podwyższenie kapitału zakładowego spółki kapitałowej.
Reasumując należy stwierdzić, że wartością początkową budynku wniesionego do Spółki w formie aportu będzie jego ustalona przez Spółkę wartość, nie wyższa niż wartość rynkowa, na którą składać się będzie również wartość dokonanych ulepszeń (modernizacji).
Odnośnie braku możliwości zmiany z urzędu postanowienia wydanego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego, z powodu niewystępowania rażącego naruszenia prawa stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie doszło do rażącego naruszenia prawa poprzez:
- zastosowanie niewłaściwych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
- pozostawanie treści postanowienia w sprzeczności z treścią art. 16g ust. 1 pkt 4.
Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie zarówno w decyzji organu I instancji jak i powyżej wykazano, że treść postanowienia Naczelnika urzędu Skarbowego pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu prawa i że charakter tego naruszenia powoduje, iż postanowienie to nie może być akceptowane jako akt wydany przez organ praworządnego państwa.
Decyzja jest ostateczna w administracyjnym toku postępowania.