1. Czy spółce będącej nabywcą usług przekazanych pracownikom, finansowanych ze środków obrotowych przysługuje prawo do zaliczenia ich w koszty uzyskania przychodu w myśl art. 15 ust. 1 oraz ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w miesiącu wykonania usług przez usługodawcę, jeżeli świadczenia te płacone są, usługodawcy w miesiącu następnym po wykonaniu usługi i jej przekazaniu pracownikom?
2. Czy zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów podlegają diety i inne należności za czas odbywania przez pracowników podróży służbowych w miesiącu ich ujęcia w księgach rachunkowych czy w dacie wypłaty tych należności pracownikom?
3. Czy zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów podlegają koszty podatków do diet oraz koszty ryczałtów z tytułu używania samochodów prywatnych na potrzeby spółki w jazdach lokalnych w miesiącu w którym są wypłacane pracownikom?

sygnatura: PD-1/42180-22/06

autor: Izba Skarbowa w Krakowie

data: 2006-06-13

DECYZJA

Na zasadzie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu zażalenia .... Sp. z o.o. ul. ..........., .... K. NIP: ...-...-..-.. z dnia 28 marca 2006 r., bez znaku, na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Prądnik z dnia 20.03.2006 r. nr PB/415/165/05/GB, uznające stanowisko Strony za nieprawidłowe w części dotyczącej pytania nr 1 oraz prawidłowe w pozostałym zakresie przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2005 r. o udzielenie pisemnej informacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie podatku dochodowego od osób prawnych, Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie odmawia zmiany kwestionowanego postanowienia.

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 09 grudnia 2005 r., bez znaku, Spółka zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Prądnik o potwierdzenie stanowiska w następujących kwestiach:
1) czy Spółce będącej nabywcą usług przekazanych pracownikom, finansowanych ze środków obrotowych przysługuje prawo do zaliczenia ich w koszty uzyskania przychodu w myśl art. 15 ust. 1 oraz ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r: o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) w związku z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), w miesiącu wykonania usług przez usługodawcę, to znaczy w miesiącu przekazania ich pracownikom, jeżeli świadczenia te płacone są usługodawcy w miesiącu następnym po wykonaniu usługi i jej przekazaniu pracownikom?
2) czy zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów podlegają diety i inne należności za czas odbywania przez pracowników podróży służbowych w miesiącu ich ujęcia w księgach rachunkowych, czy w dacie wypłaty tych należności pracownikom?
3) czy zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podlegają koszty dodatków do diet (diety ponad limit) oraz ryczałtów z tytułu używania samochodów prywatnych na potrzeby Spółki w jazdach lokalnych w miesiącu, w którym są wypłacane pracownikom?
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 20.03.2006 r. nr PB/415/165/05/GB Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Prądnik uznał stanowisko Strony za nieprawidłowe w części dotyczącej pytania nr 1, a za prawidłowe w pozostałym zakresie.
Odnośnie pytania nr 1 organ stwierdził, że wydatki poniesione na rzecz pracowników Spółki, w tym dotyczących szkoleń językowych, studiów podyplomowych pracówników w pozaszkolnych formach kształcenia na podstawie skierowań pracodawcy oraz usługi stołówkowi, usługi przewozu pracowników z ich miejsca zamieszkania do pracy, jako wydatki związane z osiąganymi przychodami przez Spółkę lub przyszłymi przychodami Spółki i jakością świadczonych przez Jednostkę usług, odpowiadają kryteriom wynikającym z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Równocześnie art. 16 powołanej ustawy nie wyłącza poniesienia tych wydatków z kosztów uzyskania przychodów. Dla Spółki wydatki dotyczące usług stołówkowych i usług przewozu pracowników będą kosztem uzyskania przychodów w miesiącu wrykonania świadczeń przez usługodawcę i przekazania ich pracownikom, natomiast wydatki dotyczące szkoleń językowych i studiów podyplomowych są kosztem w chwili ich poniesienia i nie dotyczy ich powołany przez Spółkę ust. 4 art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W sytuacji ubezpieczeń pracowników, dotyczących grup ryzyka 3 i 5 działu I wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalnościubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1191 ze zm.), które zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podlegają wyłączeniu z listy wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, w związku z art. 15 ust. 4 powołanej ustawy będą kosztem pracodawcy w tym roku podatkowym, którego dotyczą, ponieważ odnoszą się do konkretnego roku podatkowego i ich zarachowanie jest możliwe.
W odpowiedzi na pytanie nr 2 organ stwierdził, że diety i inne świadczenia z tytułu podróży służbowej pracownika są kosztem uzyskania przychodów dla pracodawcy w momencie ich faktycznej wypłaty, dokonania lub postawienia do dyspozycji pracownika. Powołano się w tym przypadku na postanowienia art. 77 firet 5 § 1 i § 2 Kodeksu Pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), który przewiduje, że pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Wysokość tych kosztów określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19.12.2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990). Również do tego rozporządzenia odwołuje się powołany przez Spółkę art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych w art. 16 ust. 1 pkt 57 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niezapłaconych, niedokonanych lub nie postawionych do dyspozycji wypłat świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłaconych przez zakład pracy. Zgodnie z art. 12 ust. 1 powołanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, racy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadtoświadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
W odpowiedzi na pytanie 3 w kwestii dodatków do diet oraz ryczałtów z tytułu używania samochodów prywatnych na potrzeby Spółki w jazdach lokalnych należy powołać powołany wyżej art. 77 firet 5 Kodeksu Pracy, a konkretnie § 3 i § 5 w których dokonano zapisu, dotyczącego warunków, jakie powinny być spełnione przy ustalaniu i dokonywaniu wypłat pracownikowi należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową winnej wysokości niż wynika to z rozporządzenia ministra do spraw pracy. Dlatego też, skoro zasady i wysokość naliczenia dodatków do diet i ryczałtów pieniężnych z tytułu używania przez pracowników samochodów prywatnych na potrzeby Spółki w jazdach lokalnych nie pozostają w sprzeczności z przepisami Kodeksu Pracy i przepisami podatkowymi, to stanowią w myśl art. 16 ust. 1 pkt 57 oraz pkt 30 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dla pracodawcy koszt uzyskania przychodów w chwili wypłacenia ich pracownikom.
W zażaleniu z dnia 28 marca 2006 r. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Prądnik z dnia 20.03.2006 r. nr PB/415/165/05/GB zarzucono w części, dotyczącej odpowiedzi na pytanie nr 1, błędną wykładnię art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) w związku z art. 15 ust. 4 powołanej ustawy i wniesiono o uchylenie postanowienia w zaskarżonej części oraz uwzględnienie stanowiska podatnika odnośnie pytania nr 1, zawartego we wniosku o udzielenie informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 9 grudnia 2005 r.
Należy zaznaczyć, że Strona nie złożyła jakichkolwiek zarzutów bądź zastrzeżeń do części zaskarżonego postanowienia, będącego odpowiedzią na pytanie nr 2 i 3. Złożone zażalenie nie obejmuje i nie dotyczy powyższych części postanowienia, co oznacza, że Strona zgadza się z nimi.
Postanowieniu zarzucono błędną interpretację pojęć "wydatek" i "koszt, co ma istotne znaczenie dla analizy treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie po zapoznaniu się z całością materiałów zebranych w sprawie oraz w wyniku przeanalizowania argumentów zawartych w zażaleniu Strony, uwzględniając treść przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa uznał, że zawarte w niniejszym postanowieniu Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Prądnik stanowisko jest prawidłowe.
Należy zwrócić uwagę, że organ I instancji słusznie zauważył, że wydatki o których mowa we wniosku tzn. dotyczących usług stołówkowych i usług przewozu pracowników będą kosztem uzyskania przychodów w miesiącu wykonania świadczeń przez usługodawcę i przekazania ich pracownikom, natomiast wydatki odnoszące się do szkoleń językowych i studiów podyplomowych są kosztem w momencie ich poniesienia i nie dotyczy ich powoływany przez Stronę ust. 4 art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Należy zaznaczyć, że zakres wiedzy jaki pracownicy mogą zdobywać na koszt pracodawcy w ramach podnoszenia kwalifikacji nie jest nieograniczony. Wydatki tego rodzaju muszą mieć ścisły związek z zakresem obowiązków pracownika wynikającym ze stosunku pracy oraz z charakterem działalności pracodawcy. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pozwalają zakwalifikować wydatki poniesione przez podmiot gospodarczy na kształcenie lub dokształcanie pracowników do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy w momencie ich poniesienia. Do kosztów zalicza się te wydatki w pełnej wysokości, ponieważ przepisy prawa podatkowego nie określają w tym względzie żadnych ograniczeń.

Na zasadzie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wydatki na rzecz pracowników Spółki, dotyczące szkoleń językowych, studiów podyplomowych pracowników w pozaszkolnych formach kształcenia na podstawie skierowań pracodawcy oraz usługi stołówkowe, usługi przewozu pracowników z ich miejsca zamieszkania do pracy, jako wydatki związane z osiąganymi przychodami przez Spółkę lub przyszłymi przychodami odpowiadają przesłankom z powołanego na wstępie przepisu. Jednocześnie art. 16 ust. 1 pkt 57 powołanej ustawy wyłącza z kosztów uzyskania przychodów niewypłacone, niedokonane lub niepostawione do dyspozycji wypłaty, świadczenia oraz inne należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy. Dlatego też mając powyższe na uwadze nie można zgodzić się z zarzutem zażalenia Strony o błędzie interpretacyjnym w odniesieniu do pojęć "wydatek" i "koszt".
Decyzja niniejsza jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.
Na decyzję przysługuje prawo wniesienia. skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie w terminie 30-tu dni od daty jej doręczenia.
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach.