dotyczy zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, poniesionych nakładów na budowę odcinka drogi dojazdowej (będącej własnością Gminy) do siedziby firmy
sygnatura: PBD/4218-005-1/06
autor: Izba Skarbowa w Olsztynie
data: 2006-04-18
| słowa kluczowe: | drogi publiczne, inwestycje w obcych środkach trwałych |
Dyrektor Izby Skarbowej w Olsztynie, działając na podstawie art. 14b § 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. Nr 8 z 2005 r., poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Olsztynie z dnia 24.01.2006 r., znak US.I/423-21/2005, w sprawie interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
zmienia przedmiotowe postanowienie, jednocześnie uznając stanowisko Spółki za nieprawidłowe.
Zaskarżonym postanowieniem organ I instancji udzielił pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, odnośnie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych nakładów na budowę drogi dojazdowej (sięgacza), będącej własnością Gminy, do siedziby firmy. Dokonując rozstrzygnięcia, Naczelnik Urzędu Skarbowego nie podzielił stanowiska Strony, zawartego we wniosku,
W uzasadnieniu organ podatkowy powołując się na przepis art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (j. t. Dz. U. Nr 71 z 2000 r., poz. 838 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do 08.12.2003 r., stwierdził, iż wybudowana przez Spółkę droga stanowi drogę wewnętrzną. Zatem, zgodnie z art. 8 ust. 2 ww. ustawy, budowa tej drogi należała do zarządcy terenu, na którym znajduje się obiekt, tj. do Miejskiego Zarządu Dróg Mostów i Zieleni w O. W związku z powyższym, wydatki, jakie poniosła Strona na budowę drogi, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, można je traktować jedynie jako wydatki podlegające rozrachunkom między Spółką a zarządcą terenu - Miejskim Zarządem Dróg Mostów i Zieleni.
W złożonym zażaleniu, Strona zarzuciła Naczelnikowi Urzędu Skarbowego błędne zakwalifikowanie drogi dojazdowej (sięgacza) do kategorii dróg wewnętrznych. Zdaniem Spółki, droga ta, w świetle przepisów ustawy o drogach publicznych, stanowi zjazd, tj. połączenie drogi publicznej z nieruchomością położoną przy drodze, będące bezpośrednim miejscem dostępu do drogi publicznej. W uzupełnieniu wyjaśnień, Skarżąca powołała przepis art. 2 ust. 2 ww. ustawy, zgodnie z którym, ulice leżące w ciągu dróg publicznych należą do tej samej kategorii co te drogi.
Wobec powyższego, Strona podkreśliła, iż droga dojazdowa do siedziby firmy jest ulicą leżącą w ciągu dróg i powinna być traktowana jako droga publiczna. Przytaczając stanowisko Ministerstwa Finansów, zawarte w piśmie z dnia 22.12.1998 r., znak PB3-6035/722-645/WK/98, Spotka stwierdziła, iż wszelkie nakłady, poniesione przez podmioty gospodarcze na budowę, remont lub modernizację dróg publicznych, w tym dróg leżących w ciągu ww. obiektów, powinny być uznane przez organy podatkowe za wydatki związane z uzyskaniem przychodu. Zatem, w opinii Strony, nakłady poniesione przez Spółkę ?E." na naprawę i modernizację sięgacza nie tylko przyczyniły się do zwiększenia przychodu, ale także stworzyły możliwość kontynuowania przez podmiot prowadzenia działalności gospodarczej na terenie nieruchomości.
Ponadto, Strona zwróciła uwagę na fakt, iż w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych - w katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów - nie zostały wymienione przedmiotowe nakłady. Powyższe wskazuje na możliwość zaliczenia poniesionych przez Spółkę wydatków do kosztów uzyskania przychodów.
Tym samym, Skarżąca wniosła o zmianę postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego w Olsztynie z dnia 24.01.2006 r., znak US.I/423-21/2005, przez uznanie, że nakłady poniesione przez Spółkę na budowę odcinka drogi dojazdowej do siedziby firmy należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów lub uchylenie zaskarżonego postanowienia ze wskazaniem wydania interpretacji, uwzględniającej stanowisko organu II instancji.
Dyrektor Izby Skarbowej w Olsztynie, rozpatrując przedmiotowe zażalenie stwierdza co następuje.
Zgodnie z przedstawionym przez Stronę stanem faktycznym, w 2003 r. ?E." Sp. z o.o. prowadziła działalność gospodarczą w O. przy AL. P. 77, w zakresie m.in. handlu, transportu ciężarowego i wynajmu pomieszczeń. Dojazd na posesję Spółki odbywał się przez odcinek drogi gminnej, utwardzonej trylinką, która została zniszczona przez ciężki tabor samochodowy. Zatem, w opinii Strony, wymagane było przeprowadzenie remontu drogi.
Grunt, na którym znajduje się ww. droga jest własnością Gminy O. W imieniu Gminy terenem tym zarządza Miejski Zarząd Dróg, Mostów i Zieleni w O.
?E." Sp. z o.o., decyzją Nr 11-732/2003 z dnia 03.07.2003.r., uzyskała pozwolenie Urzędu Miasta na budowę sięgacza od Al. P. do wjazdu do siedziby firmy. Budowę drogi Spółka zleciła przedsiębiorstwu budowlanemu. Prace budowlane trwały do września 2003 r. Wszystkie koszty budowy drogi dojazdowej Strona pokryła z własnych środków finansowych.
Zgodnie z informacją Urzędu Miasta O., zawartą w piśmie z dnia 03.01.2006 r., znak: F.III.3328-346/2005, ?E." Sp. z o.o. do dnia wydania ww. pisma nie przekazała majątkowo Gminie Olsztyn wybudowanego zjazdu.
Pismem z dnia 28.03.2006 r. znak MZ.rTU.7045-23/06, Miejski Zarząd Dróg, Mostów i Zieleni w O. wyjaśnił, iż działka nr 17 w obrębie ewidencyjnym nr 81, tj. działka na której znajduje się sporny sięgacz, w ewidencji gruntów w pozycji opis użytku ma oznaczenie ?dr" (drogi) i określone położenie jako Al. P. Wobec powyższego, istniejąca na niej droga jest drogą publiczną.
W świetle art. 15 ustawy o drogach publicznych (w brzmieniu obowiązującym do dnia 08.12.2003 r.), podmioty prowadzące działalność gospodarczą są obowiązane do udziału w kosztach budowy, modernizacji oraz utrzymania dróg, jeżeli użytkowanie tych dróg jest związane bezpośrednio z potrzebami tych podmiotów. Udział podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w kosztach utrzymania dróg następuje w wypadku, gdy obciążenie ruchem drogowym, wywołanym działalnością tego podmiotu, przekracza 20% ogólnego obciążenia drogi.
Przepis art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o finansowaniu dróg publicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 780 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 08.12.2003 r., wskazuje na obowiązek finansowania z budżetów gmin zadań w zakresie budowy, modernizacji, utrzymania i ochrony dróg gminnych oraz zarządzania nimi. W myśl art. 2 ust. 5 ww. ustawy, budowa, modernizacja, utrzymanie i ochrona dróg publicznych mogą być realizowane przy udziale środków rzeczowych i pieniężnych świadczonych przez osoby fizyczne i osoby prawne, krajowe i zagraniczne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej.
Przedmiotowy sięgacz, wybudowany ze środków finansowych ?E." Sp. z o.o., bezsprzecznie był wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Jego budowa konieczna była również z uwagi na możliwość kontynuacji tej działalności na terenie nieruchomości przy Al. P. w O., a finansowanie prac budowlanych uwarunkowane zostało przytoczonymi przepisami ustawy o drogach publicznych oraz o ich finansowaniu.
Obowiązek finansowania budowy drogi publicznej, określony tymi przepisami, nie determinuje zaliczenia nakładów, wynikających z powyższego obowiązku, do kosztów uzyskania przychodów. Do kwalifikacji do kosztów podatkowych poniesionych przez podmiot wydatków mają bowiem zastosowanie przepisy prawa podatkowego - w niniejszej sprawie - przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j. t. Dz. U. Nr 54 z 2000 r., poz. 654 ze zm.).
Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że aby określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:
W myśl art. 16 ust. 1 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych. Kosztami uzyskania przychodów z tytułu zużycia środków trwałych są natomiast odpisy amortyzacyjne, dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 (art. 15 ust. 6 ustawy).
Mając na uwadze powyższe przepisy, organ podatkowy nie podziela stanowiska Strony, zgodnie z którym, nakłady poniesione na budowę przedmiotowej budowli, tj. sięgacza, podatnik ma prawo zakwalifikować bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.
Stosownie do treści art. 16a ust. 1 ustawy, środkami trwałymi, podlegającymi amortyzacji, są stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy. Ponadto, w myśl art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania, przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych.
Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia ?inwestycji w obcych środkach trwałych". W doktrynie utrwalony jest pogląd, iż inwestycją w obcych środkach trwałych są działania podatnika odnoszące się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia, tzn. polegające na jego przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji lub polegają na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego.
Droga wybudowana na gruncie Gminy O. przez Spółkę ?E." jest nowym obiektem budowlanym, będącym własnością Gminy. Dotychczas istniejąca droga dojazdowa do siedziby firmy została zaadoptowana do pełnienia funkcji ciągu pieszego. Powyższe dane pochodzą z pism Miejskiego Zarządu Dróg, Mostów i Zieleni w O. z dnia 21.04.2005 r., znak MZ.TD.5540/66/05 oraz Urzędu Miasta O. z dnia 23.12.2005 r.; znak F.III.3328-346/2005 i z dnia 03.01.2006 r., znak F.III.3328-346/2005.
Budowa ww. drogi, została dokonana na podstawie pozwolenia, zawartego w decyzji Urzędu Miasta O. z dnia 03.07.2003 r., Nr 11-732/2003. Inwestycję tę Spółka w całości sfinansowała ze swoich środków finansowych.
Podatnik dokonujący inwestycji w obcych środkach trwałych, zgodnie z normami prawa cywilnego, nie uzyskuje własności tych nakładów. Jednakże, wobec wyżej wskazanych przepisów prawa podatkowego, nabywa uprawnienia do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej oddanej do używania inwestycji w obcych środkach trwałych.
Zatem suma poniesionych przez ?E." Sp. z o.o. wydatków na budowę sięgacza winna być zakwalifikowana do grupy środków trwałych, jako inwestycja w obcych środkach trwałych i przy uwzględnieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zaliczana pośrednio do kosztów uzyskania przychodów w postaci dokonywanych odpisów amortyzacyjnych.
Wobec zawartych w niniejszej decyzji ustaleń, zaskarżone postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Olsztynie należało zmienić.
Jednakże z uwagi na fakt, iż poniesione wydatki na budowę przedmiotowej drogi dojazdowej Spółka nie miała prawa zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, organ II instancji uznaje stanowisko Strony, zawarte w zażaleniu, za nieprawidłowe.
Mając na uwadze powyższe. Dyrektor Izby Skarbowej w Olsztynie orzekł jak w sentencji.
Decyzja niniejsza jest ostateczna. Podlega jednak zaskarżeniu do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie przy ul. E. Plater 1. Skargę wnosi się w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie, w terminie 30 dni od daty doręczenia mniejszej decyzji.