Czy wartość roszczenia Spółki wobec pracownicy z tytułu zwrotu kwoty nadpłaty zasiłku chorobowego, które zostało anulowane (wartość tą uwzględniono w przychodach pracownicy), stanowi koszt uzyskania przychodów?
sygnatura: BD-P/423 ? 1/06/Z
autor: Izba Skarbowa w Poznaniu
data: 2006-03-03
| słowa kluczowe: | koszty uzyskania przychodów, pracodawca, pracownik, świadczenia na rzecz pracowników, świadczenie, ubezpieczenia społeczne, wydatek, wydatki na rzecz pracowników, zwrot |
W złożonym wniosku z dnia 3.10.2005r. (wpływ do Urzędu Skarbowego w dniu 11.10.2005r.) Spółka, powołując się na art. 14a Ordynacji podatkowej, zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) w kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów świadczenia na rzecz pracownika (anulowanego pracownikowi zwrotu należności na rzecz pracodawcy).
Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, że w wyniku kontroli przeprowadzonej przez ZUS w Spółce (na której ciążył obowiązek płatnika), stwierdzono, iż jej pracownicy wypłacono w 2002r. wyższy zasiłek chorobowy w stosunku do obowiązujących w tym zakresie przepisów. Wypłaconą nadwyżkę (nadpłatę) zasiłku chorobowego Firma zwróciła z własnych środków w całości wraz z odsetkami do ZUS.
Pracownica zwracała natomiast przedmiotową nadpłatę zakładowi pracy w ratach (do końca 2005r. miała spłacić całe zadłużenie). O zwróconą przez pracownicę kwotę nadpłaty zasiłku chorobowego (o kwotę, którą oddała) skorygowano wystawiony jej PIT-11. Jednocześnie postanowiono anulować pracownicy część przysługującego Spółce z tego tytułu roszczenia. Wartość tą uwzględniono w przychodach pracownicy - w tej części nie skorygowano otrzymanej przez nią informacji o uzyskanych dochodach i pobranych zaliczkach (PIT-11).
Zdaniem Podatnika, powyższy wydatek stanowi koszt uzyskania przychodów.
Po rozpatrzeniu wniosku Spółki, Naczelnik Urzędu Skarbowego Poznań ? Jeżyce wydał w dniu 7.12.2005r. postanowienie nr TD/423-13/05, w którym uznał za nieprawidłowy pogląd Podatnika wyrażony w złożonym wniosku.
W ocenie organu pierwszej instancji, ww. wydatek nie może obciążyć kosztów podatkowych Podatnika. Uzasadniając swoje stanowisko organ podatkowy stwierdził, iż do zwrotu zasiłku chorobowego zobowiązany był pracownik, który pobrał nienależne świadczenia, a nie Spółka, która w tym przypadku występowała jako płatnik. Zatem nie był to wydatek związany z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą i na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej nie może stanowić kosztu uzyskania przychodów.
Na powyższe postanowienie Spółka wniosła w dniu 20.12.2005r. zażalenie, nie zgadzając się ze stanowiskiem organu pierwszej instancji.
Zdaniem Wnioskującej, zmniejszenie kwoty zwrotu do kasy Firmy stanowiło (niezależnie od określenia jakim nazwano to świadczenie) formę nagrody i dodatku uznaniowego dla pracownika, co było jego przychodem ze stosunku pracy (art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych), a tego typu świadczenia wobec pracownika są kosztem uzyskania przychodów dla Spółki i wydatkiem związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Podatnika, postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego Poznań ? Jeżyce stwierdzam, że stanowisko Spółki w przedmiotowym zakresie jest prawidłowe.
Dla rozstrzygnięcia zagadnienia, decydujące znaczenie ma interpretacja przepisów art. 15 ust.1, w związku z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). Wskazany przepis art. 15 ust. 1 stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).
Zasadą jest więc, że kosztami podatkowymi mogą być koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, jednakże z zastrzeżeniem, że nie zostały ujęte w katalogu kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, wyszczególnionym w art. 16 ust.1.
Zgodnie natomiast z postanowieniami przepisu art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy podatkowej, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów m.in. wydatków na niewypłacone, niedokonane lub niepostawione do dyspozycji wypłaty, świadczenia oraz innych należności na rzecz pracowników (...).
A contrario stwierdzić zatem należy, iż wszelkie wypłacone, dokonane, czy też postawione do dyspozycji wypłaty, świadczenia oraz inne należności na rzecz pracowników stanowią dla ich pracodawcy koszty uzyskania przychodów.
Reasumując, jeżeli Spółka poniosła wydatek na rzecz swojej pracownicy (stanowiący dla niej przychód ze stosunku pracy), to może go odnieść w koszty podatkowe. Podkreślić jednakże należy, że przedmiotowy wydatek może obciążyć koszty podatkowe tylko jeden raz z uwzględnieniem norm przewidzianych w art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.