Dotyczy prawa zaliczenia zobowiązania cywilno-prawnego zasądzonego wyrokiem sądu do kosztów podatkowych Spółki.

sygnatura: PDI-42181/19/MC/05

autor: Izba Skarbowa w Opolu

data: 2005-11-30

D E C Y Z J A

Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu, działając na podstawie art. 14b § 5 i art. 207 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. ? Ordynacja podatkowa Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia Jednostki z dnia 24 sierpnia 2005 r. na postanowienie interpretacyjne Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu nr PD-423-38/GC/05 z dnia 17 sierpnia 2005 r. wydane w sprawie stosowania art. 15 ust. 1 i 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze ) w przedstawionej przez Spółkę w piśmie z dnia 12 maja 2005 r. indywidualnej sprawie podatnika ? utrzymuje zaskarżone postanowienie w mocy.

U Z A S A D N I E N I E

W wyniku rozpatrzenia zażalenia na postanowienie Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu nr PD-423-38/GC/2005 z dnia 17 sierpnia 2005 r., wydane na podstawie art. 14 a § 4 i art. 14 a § 1 Ordynacji podatkowej, uznające stanowisko Jednostki w zakresie zastosowania w Jej indywidualnej sprawie art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za nieprawidłowe, tutejszy organ stwierdził, że nie wystąpiły przesłanki do uwzględnienia zażalenia i zmiany postanowienia.

Pismem z dnia 12 maja 2005 r. Spółka zwróciła się do Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu o udzielnie, na podstawie art. 14 a §§ 1 i 2 Ordynacji podatkowej, pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika, tj. prawa zaliczenia zobowiązania cywilno-prawnego zasądzonego wyrokiem sądu do kosztów podatkowych Spółki.

Jak wynika z wniosku Spółki z dnia 12 maja 2005 r., Spółka z o.o. przejęła Spółka Jawna z siedzibą w X w drodze umowy w zamian za udziały wydane wspólnikom. Natomiast przejęta spółka jawna powstała z przekształcenia na podstawie art. 26 § 4 Kodeksu spółek handlowych spółki cywilnej o nazwie ?X? s. c. z X. Spółka cywilna realizowała inwestycję budowlaną w X. zakończoną i rozliczoną przez generalnych wykonawców w 2001 roku.

We wrześniu 2003 roku X wniósł pozew do sądu o zapłatę kwoty 23.592,43 zł na podstawie załączonej do pozwu faktury VAT Nr 54/2000. Faktura została wystawiona w dniu 23 maja 2000 r. przez X z siedzibą w X. Spółka wniosła sprzeciw, gdyż nie przyjmowała i nie potwierdzała przedmiotowej faktury, a tym samym nie posiadając jej nie księgowała wynikających z niej kwot ani nie rozliczała kosztów z nią związanych. Spółka wyjaśnia, że nie zawierała z powodem żadnych umów, a on, w związku z prowadzoną przez spółkę cywilną ?X? inwestycją, występował jako prezes innej spółki kapitałowej a nie osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą. Spółka oświadcza również, że wspólnicy spółki cywilnej nie znali treści przedmiotowej faktury VAT, sam podmiot był im nieznany, nie zaliczyli więc kwoty wynikającej z faktury do kosztów uzyskania przychodu.

W następstwie przeprowadzonego postępowania sądowego, Sąd Rejonowy w X a następnie Sąd Okręgowy w X zasądził od Spółki w 2005 roku na rzecz powoda kwotę 23.592,43 zł wraz z ustawowymi odsetkami w wysokości 20.366,99 zł. Przedmiotem zapytania Spółki jest możliwość zliczenia powyższych kwot, wraz z kosztami postępowania przed sądem pierwszej i drugiej instancji, do kosztów uzyskania przychodu. Zdaniem Spółki takie prawo Jej przysługuje.

Dnia 17 sierpnia 2005 r. Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu wydał postanowienie nr PD-423-38/GC/2005, w którym uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe. Stwierdził, że sporne wydatki nie mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ stanowiły one wartość początkową środka trwałego.

Pismem z dnia 24 sierpnia 2005 r. Spółka wniosła zażalenie na w/w postanowienie, żądając jego zmiany, bądź uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu Spółki zobowiązania dotyczącego przekształconej spółki osobowej, opisanego w piśmie z dnia 12 maja 2005 r. Spółka wskazuje, że organ pierwszej instancji błędnie zinterpretował Jej wniosek, ponieważ chodziło nie o inwestycję w środku trwałym, ale o inwestycję wybudowaną dla kontrahenta na sprzedaż. Po jej zbyciu nie ma możliwości powiększenia wartości początkowej środka trwałego i zaliczenia spornych wydatków do kosztów uzyskania przychodu poprzez odpisy amortyzacyjne. W związku z tym art. 16 ust. 1, art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a oraz art. 17 a ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie mają zastosowania w przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym. Spółka podkreśla, że fakt posiadania wyroków jest podstawą do przyjęcia, iż przedmiotowe wydatki podlegają zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu 2005 roku na podstawie art. 15 ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym.

Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu w wyniku rozpatrzeniu zażalenia Jednostki, po wnikliwym przeanalizowaniu przedmiotowej sprawy stwierdza, co następuje:Konsekwencje prawnopodatkowe w zakresie łączenia spółki z o.o. i jawnej określa art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym (brzmienie obowiązujące od dnia 1 stycznia 2003 r.) osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:
1) osób prawnych,
2) osobowych spółek handlowych,
3) osobowych i kapitałowych spółek handlowych
? wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:
1) innej osoby prawnej (osób prawnych);
2) osobowej spółki handlowej (osobowych spółek handlowych).

W zakresie podatku dochodowego podmiotem prawa podatkowego nie jest ani spółka cywilna ani spółka jawna lecz wspólnicy, na których to ciąży obowiązek podatkowy w zakresie dochodów uzyskanych z takiej Spółki.

Przywołane wyżej przepisy Ordynacji podatkowej nie przewidują, aby Spółka ? czyli osoba prawna ? była następcą prawnym w zakresie praw i obowiązków podatkowych wspólników spółek osobowych, będących odrębnymi podmiotami podatkowymi na gruncie podatków dochodowych, i aby na tej podstawie zaliczała do swoich kosztów podatkowych wydatki poniesione w związku z przychodami tych wspólników. Przedmiotowe wydatki, nie mogą zatem stanowić dla Spółki kosztu uzyskania przychodu, zarówno co do należności głównej wraz z odsetkami, jak i co do kosztów sądowych, bowiem obowiązku ich ponoszenia w ramach sukcesji nie przewidują cyt. przepisy dotyczące następstwa prawnego w zakresie podatków. Nie są to także ? z uwagi na brak związku przyczynowo-skutkowego ? koszty związane z przychodem Spółki, o których mowa w art. 15 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym.

Wobec powyższego postanawia się jak w sentencji.

Decyzja jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.

Na podstawie art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 ? Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Spółce służy prawo zaskarżenia niniejszej decyzji do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu. Zgodnie z art. 54 § 1 w/w ustawy skargę (wraz z jej odpisem) wnosi się za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji.