INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 8 kwietnia 2016 r. (data wpływu 19 kwietnia 2016 r.) uzupełnionym pismem z 29 czerwca 2016 r. (data wpływu 5 lipca 2016 r.) oraz pismem z 26 lipca 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku od towarów i usług dostawy nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku od towarów i usług dostawy nieruchomości. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 29 czerwca 2016 r. (data wpływu 5 lipca 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 22 czerwca 2016 r. znak: IBPP3/4512-252/16/MN oraz pismem z 26 lipca 2016 r.

W przedmiotowym wniosku, który został uzupełniony pismem z 29 czerwca 2016 r. przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Starosta R., występujący jako organ wykonujący zadanie rządowe (reprezentujący Skarb Państwa) zamierza sprzedać nieruchomość stanowiącą własność Skarbu Państwa na rzecz osoby prawnej. Przedmiotem sprzedaży będzie nieruchomość oznaczona jako działka nr xxx/xxx(xxxx), o pow. 0,0137 ha, położona w R.. Dla przedmiotowej nieruchomość Sąd Rejonowy w R. prowadzi księgę wieczystą nr xxx, w której prawo własności ww. działki jest wpisane na rzecz Skarbu Państwa.

Zgodnie z zapisem w operacie ewidencji gruntów Starostwa Powiatowego przedmiotowa działka stanowi zurbanizowane tereny niezabudowane - ''Bp" o pow. 0,0137 ha.

W miejscowym pianie zagospodarowania przestrzennego miasta R., przedmiotowa nieruchomość jest przeznaczona pod tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej. Faktycznie działka jest niezagospodarowana. Sprzedaż nieruchomości będzie miała charakter umowy cywilnej, zawartej w formie aktu notarialnego.

Skarb Państwa jest właścicielem ww. nieruchomości od czasów zakończenia II wojny światowej. Przedmiotowa nieruchomość została przejęta na własność Państwa prawdopodobnie jako mienie poniemieckie. Następnie znajdowała się w użytkowaniu wieczystym P. Nieruchomość weszła do zasobu, którym gospodaruje Starosta R., na skutek zrzeczenia się prawa użytkowania wieczystego gruntu i prawa własności budynków dokonanym przez Zakład -P. w dniu 26 listopada 1998 r. Przedmiotowa działka w momencie przejęcia jej do zasobu Skarbu Państwa zabudowana była murowanymi garażami oraz lokalem użytkowym (,,warsztatami"), które zlokalizowane były zarówno na ww. działce jak i na działce sąsiedniej, która również stanowiła własność Skarbu Państwa. Obiekty te były wynajmowane na podstawie stosownych umów co najmniej od 2001 r. do 2007 r. Z uwagi, iż Skarb Państwa sprzedał działkę sąsiednią, umowy te zostały rozwiązane w 2007 r. Następnie pod koniec 2007 r., na mocy stosownych pozwoleń budowlanych, ww. obiekty zostały rozebrane. Rozbiórce podlegały ściany, dach. Na działce pozostały betonowe posadzki stanowiące części ww. budowli oraz fundamenty. Obecnie teren stanowi betonowy plac (pozostałości po ww. obiektach), który może zostać wykorzystywany m.in. jako parking dla samochodów. Wnioskodawca nie ponosił nakładów na przedmiotową nieruchomość, w tym nie poniósł kosztów rozbiórki ww. obiektów.

Wnioskodawcy nie przysługiwało ani w całości, ani w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. działki.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że betonowy plac (pozostały na działce po rozbiórce opisanych we wniosku obiektów) jest trwale związany z gruntem.

Z uwagi, iż betonowy plac pozostały po rozbiórce ma charakter monolityczny w ocenie wnioskodawcy jest budowlą w rozumieniu prawa budowlanego oraz Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB).

Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do tego obiektu z tytułu jego nabycia lub wytworzenia.

Mając na uwadze opisany stan faktyczny oraz sposób wykorzystywania placu (miejsce postojowe), w ocenie wnioskodawcy betonowy plac należy zakwalifikować pod symbolem PKOB 2112 - ulice i drogi.

Pierwsze zajęcie opisanego we wniosku betonowego placu nastąpiło w dniu 1 grudnia 2007 r. Wnioskodawca wyjaśnia, iż do dnia 30 listopada 2007 r. ww. działka była objęta umową użyczenia, która została zawarta z osobą fizyczną. Ww. osoba dokonała rozbiórki obiektów budowlanych opisanych we wniosku, które częściowo zlokalizowane były na działce objętej wnioskiem.

Wnioskodawca nie wykorzystywał działki (placu) do działalności gospodarczej.

W piśmie z dnia 26 czerwca 2016 r. Wnioskodawca ostatecznie wyjaśnił, że betonowy plac będący przedmiotem sprzedaży, nie był w żaden sposób używany, ani przez Wnioskodawcę, ani przez inny podmiot.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działki nr xxx/xxx km. xxxx, na rzecz osoby prawnej, będzie podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług VAT...

Stanowisko Wnioskodawcy (uzupełnione pismem z 29 czerwca 2016 r.):

Zdaniem wnioskodawcy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości - działki gruntu nr 2045/186 - podlega zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 43 ust 1 pkt 10 ww. ustawy: ,,Zwalnia się od podatku: dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata".

Według art. 2 pkt 14 ustawy przez ,,pierwsze zasiedlenie" należy rozumieć oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Stosownie do powyższego, sprzedaż nie będzie następowała w ramach pierwszego zasiedlenia, bo zasiedlenie to miało już miejsce co najmniej w 2001 r. (faktury za najem zawierająca podatek VAT), a to na podstawie umów najmu, których przedmiotem były części budowli (garaże, lokal użytkowy - warsztat).

Spełnione są zatem warunki do zastosowania zwolnienia z podatku VAT, gdyż zgodnie z wymogiem art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b, pomiędzy pierwszym zasiedleniem (2001 r.) a przyszłą dostawą nieruchomości upłynął już okres dłuższy niż 2 lata. Stosownie do opisanego wyżej stanu faktycznego działki, Wnioskodawca stoi również na stanowisku, że dostawie podlega część budowli (urządzenie budowlane). Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż dostawie podlega budowla.

Wnioskodawca wyjaśnił w uzupełnieniu do wniosku, że stosownie do ustawy Prawo budowlane, urządzenie budowlane - to urządzenie techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza (np. przyłącze elektroenergetyczne) i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki. Z uwagi, iż ww. definicja zawiera stwierdzenie ,,place postojowe" wskazano na to pojęcie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pod pojęciem towaru - w myśl art. 2 pkt 6 tej ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Grunty spełniają powyższą definicję towarów, wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Stosowanie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Natomiast, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 1445), powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Stosownie do art. 2 ust. 2 cyt. ustawy, powiat ma osobowość prawną, a samodzielność powiatu, w myśl ust. 3 tego artykułu, podlega ochronie sądowej.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 1774) organem reprezentującym Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami jest Starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, a organami reprezentującymi jednostki samorządu terytorialnego są ich organy wykonawcze.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz zdarzenie przyszłe przedstawione przez Wnioskodawcę w pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w związku z dostawą ww. nieruchomości należącej do Skarbu Państwa wystąpi Powiat. Wynika to bowiem z faktu, iż Skarb Państwa - jako osoba prawna niemająca własnych organów - sprzedaż nieruchomości zleca jako zadanie z zakresu administracji rządowej Staroście. Taka procedura ustanowiona została w powołanym art. 11 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, przez dosłowne wskazanie podmiotu reprezentującego Skarb Państwa przy realizacji sprzedaży nieruchomości. Starosta z kolei - stosownie do treści art. 34 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym - kieruje sprawami powiatu oraz reprezentuje powiat na zewnątrz. Dokonując zatem czynności o charakterze cywilnoprawnym (które ze względu na swój charakter nie korzystają z wyłączenia od opodatkowania wskazanego w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT), a przez to tworząc zdarzenie mające skutki podatkowe wykonuje je w ramach działalności gospodarczej. Uwzględniając jednakże fakt, iż podatnikiem podatku od towarów i usług w stosunku do całej działalności (Powiatu i Starostwa Powiatowego) jest wyłącznie Powiat jako jednostka samorządu terytorialnego posiadająca osobowość prawną oraz że nie ma możliwości prowadzenia odrębnej ewidencji księgowej Powiatu i Starostwa Powiatowego w zakresie VAT, podatek od towarów i usług związany ze sprzedażą ww. nieruchomości należącej do Skarbu Państwa reprezentowanego w związku z dostawą przez Starostę, zobowiązany jest rozliczyć Powiat.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast, w myśl obowiązującego art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż gruntu stanowi dostawę towaru i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, według stawki określonej w art. 41 ust. 1 tej ustawy.

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Ponadto stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Według art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady, posługują się pojęciem ,,pierwszego zasiedlenia", jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako ,,pierwsze zajęcie budynku, używanie". W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 14 maja 2014 r. sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że ,,Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako ,,pierwsze zajęcie budynku, używanie". Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT". W świetle powyższego należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wynika z powyższego ,,pierwsze zasiedlenie" budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE - musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z kolei, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Powiat zamierza sprzedać nieruchomość stanowiącą własność Skarbu Państwa na rzecz osoby prawnej. Przedmiotem sprzedaży będzie nieruchomość oznaczona jako działka nr 2045/186 (k.m.4). W miejscowym pianie zagospodarowania przestrzennego, przedmiotowa nieruchomość jest przeznaczona pod tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej. Przedmiotowa nieruchomość została przejęta na własność Państwa prawdopodobnie jako mienie poniemieckie. Następnie znajdowała się w użytkowaniu wieczystym. Nieruchomość weszła do zasobu, którym gospodaruje Starosta, na skutek zrzeczenia się prawa użytkowania wieczystego gruntu i prawa własności budynków w dniu 26 listopada 1998 r. Przedmiotowa działka w momencie przejęcia jej do zasobu Skarbu Państwa zabudowana była murowanymi garażami oraz lokalem użytkowym (,,warsztatami"), które zlokalizowane były zarówno na ww. działce jak i na działce sąsiedniej, która również stanowiła własność Skarbu Państwa. Obiekty te były wynajmowane na podstawie stosownych umów co najmniej od 2001 r. do 2007 r. do dnia 30 listopada 2007 r. ww. działka była objęta umową użyczenia, która została zawarta z osobą fizyczną. Ww. osoba dokonała rozbiórki obiektów budowlanych opisanych we wniosku, które częściowo zlokalizowane były na działce objętej wnioskiem. Rozbiórce podlegały ściany, dach. Na działce pozostały betonowe posadzki stanowiące części ww. budowli oraz fundamenty.

Wnioskodawca nie ponosił nakładów na przedmiotową nieruchomość, w tym nie poniósł kosztów rozbiórki ww. obiektów. Betonowy plac (pozostały na działce po rozbiórce opisanych we wniosku obiektów), będący budowlą w rozumieniu prawa budowlanego oraz Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) jest trwale związany z gruntem. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do tego obiektu z tytułu jego nabycia lub wytworzenia. Wnioskodawca nie wykorzystywał działki (placu) do działalności gospodarczej. Plac będący przedmiotem sprzedaży nie był w żaden sposób używany.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy dostawa przedmiotowej działki korzysta ze zwolnienia z podatku VAT.

W celu ustalenia właściwej stawki podatku VAT lub zwolnienie od podatku dla dostawy ww. działki, na której znajduje się budowla - betonowy plac, w pierwszej kolejności konieczne jest przeanalizowanie możliwości zwolnienia od podatku dostawy tego placu, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Rozstrzygnięcie, czy dostawa ww. placu betonowego stanowi czynność opodatkowaną podatkiem VAT, czy też korzysta ze zwolnienia przedmiotowego wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, wymaga zbadania na wstępie, czy dostawa tej budowli zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, oraz czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą (aportem) upłynie okres krótszy niż 2 lata.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia - w rozumieniu nadanym przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz orzecznictwem TSUE - należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie dokonywana przez Powiat dostawa opisanego we wniosku betonowego placu odbędzie się w ramach pierwszego zasiedlenia, gdyż odnośnie betonowego placu nie wystąpiło zajęcie (używanie) oraz nie był on wykorzystywany do działalności gospodarczej ani do żadnej innej związanej z podatkiem VAT.

Oznacza to, że w stosunku do ww. dostawy nie znajdzie zastosowania zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ponieważ dostawa ta nastąpi -- zgodnie z lit. a tego przepisu -- w ramach pierwszego zasiedlenia.

Z konstrukcji katalogu zwolnień wymienionego w art. 43 ustawy o VAT wynika, że jeżeli nie znajduje zastosowania zwolnienie z podatku od towarów i usług wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, konieczna jest weryfikacja, czy dana czynność podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W analizowanym przypadku Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy powstaniu obiektu - betonowego placu. W opisie zdarzenia przyszłego wyraźnie wskazano, że Wnioskodawca nie ponosił nakładów na przedmiotową nieruchomość, w tym nie poniósł kosztów rozbiórki ww. obiektów (w wyniku rozbiórki tych obiektów powstał nowy obiekt betonowy plac, który należy zakwalifikować pod symbolem PKOB 2112 - ulice i drogi).

Zatem dostawa przedmiotowego betonowego placu, będzie zwolniona od podatku od towarów i usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a, ponieważ w przedmiotowej sprawie spełnione zostały wszystkie warunki niezbędne do zastosowania zwolnienia na podstawie tego przepisu.

Skutkiem powyższego dostawa gruntu - działki, na której posadowiony jest opisany plac, również będzie korzystać ze zwolnienia od podatku, co wynika z art. 29a ust. 8 ustawy.

Podsumowując, transakcja sprzedaży działki zabudowanej budowlą wskazana w opisie sprawy w postaci placu będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w związku z art. 29a ust. 8 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, jest nieprawidłowe.

Ponadto, tut. Organ informuje, że w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy dotyczące zwolnienia od podatku VAT dostawy nieruchomości (działki) zabudowanej budowlą, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, należało uznać za nieprawidłowe, z uwagi na zastosowanie innego przepisu prawa niż wskazany przez Wnioskodawcę. Z treści przedstawionego we wniosku stanowiska Zainteresowanego wynika, że opisana sprzedaż będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Ponadto Wnioskodawca nieprawidłowo wiąże zwolnienie z używaniem części budowli (garaże, lokal użytkowy - warsztat). Przedmiotem dostawy nie są bowiem części budowli tylko grunt zabudowany betonowym placem. Natomiast z wykazanej przez organ podatkowy analizy wynika, że dostawa nieruchomości (działki) zabudowanej budowlą będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT z uwagi na treść art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Zatem Wnioskodawca słusznie przewidywał dla wskazanej dostawy budowli wraz z gruntem, zwolnienie od podatku od towarów i usług, niemniej tut. Organ zobligowany treścią art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa do oceny stanowiska Wnioskodawcy, zmuszony był uznać je za nieprawidłowe z powodu niezgodności podstawy prawnej skutkującej prawem do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Należy zatem wskazać, że odpowiedzi na pytanie zawarte we wniosku udzielono przy założeniu, iż faktycznie będący przedmiotem dostawy betonowy plac jest budowlą w rozumieniu przepisów Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.