INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2013 r. (data wpływu 3 września 2013 r.), uzupełnionym dnia 27 listopada 2013 r. (data wpływu), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2013 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 27 listopada 2013 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowych.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 7 listopada 2012 r. jako osoba fizyczna na podstawie aktu notarialnego zakupił Pan prawo wieczystego użytkowania gruntu (działka o nr ewidencyjnym 882/3).

Zakup został sfinansowany częściowo ze środków własnych, a częściowo kredytem inwestycyjnym. Cel przydzielonego kredytu został określony przez bank jako zakup nieruchomości niemieszkaniowej. Kredyt został przyznany po analizie Pana przychodów w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą (organ założycielski niepublicznego przedszkola - działalność oświatowa), która jest wyłącznym źródłem uzyskiwania przychodu.

W związku z wątpliwościami dotyczącymi faktycznej funkcji i przeznaczenia zakupionego prawa wieczystego użytkowania gruntu (pierwotna umowa o oddaniu przez Miasto ww. gruntu w użytkowanie wieczyste z dnia 18 stycznia 1985 r. zobowiązywała użytkownika wieczystego do wzniesienia w terminie do dnia 31 grudnia 1988 r. budynków mieszkalnych, a aktualny miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obowiązujący od dnia 9 października 2012 r. pozwala na posadowienie budynków o funkcji usługowej). W marcu 2013 r. zdecydował się Pan na wykup gruntu celem przekształcenia prawa wieczystego użytkowania w prawo własności, po to by jednolicie zdefiniować i usunąć wszelkie wątpliwości dotyczących funkcji gruntu i jego przeznaczenia. Przekształcenie prawa wieczystego użytkowania w prawo własności zostało orzeczone decyzją wydaną przez Urząd Miasta, a kwota wynikająca z przekształcenia została rozłożona na 19 równych rat (raty podlegają oprocentowaniu przy zastosowaniu stopy procentowej równej stopie redyskonta weksli, stosowanej przez Narodowy Bank Polski), które są pokrywane przez Pana ze środków własnych.

W najbliższym czasie zamierza Pan sprzedać ww. grunt, który nie został uzbrojony, ani ulepszony w inny sposób. Nie wyklucza Pan możliwości jego podziału na trzy mniejsze działki gruntu, w przypadku znalezienia klienta, który będzie zainteresowany nabyciem mniejszej części. Do tej pory nie zajmował się Pan działalnością gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami. Działki gruntu, które mają być przedmiotem sprzedaży, nie były też przedmiotem umowy najmu lub dzierżawy. W chwili zakupu nieruchomości nie miał Pan konkretnych celów inwestycyjnych. Nieruchomość zakupiono w związku z atrakcyjną ceną w połączeniu z posiadaną przez Pana zdolnością kredytową. Grunt do chwili obecnej nie jest w żaden sposób wykorzystywany - leży odłogiem. Nie podejmował Pan działań zmierzających do przygotowania gruntu do sprzedaży. Grunt budzi zainteresowanie w związku z realizacją na jego granicy bardzo dużej inwestycji - budowa szkoły.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy sprzedaż trzech działek gruntu, powstałych na skutek podziału działki nr 882/3, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług...
2. Czy sprzedaż działki gruntu nr 882/3 w całości (bez podziału) będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, żadna z ww. transakcji nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ sprzedaż gruntu w całości lub trzech części powstałych po podziale, traktuje jako sprzedaż gruntu w ramach zarządu majątkiem prywatnym, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży.

Wskazał Pan, że podobne stanowisko jest aktualnie prezentowane w orzecznictwie sądowym oraz w interpretacjach organów skarbowych. W wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 lutego 2010 r. sygn. akt FSK 2071/08 oraz z dnia 29 października 2007 r. sygn. akt I FSP 3/07 stwierdzono, że sprzedaż działek gruntu przez osoby fizyczne, nawet dokonana kilkakrotnie, nie stanowi czynności opodatkowanej, dopóki nie jest czynnością wykonywaną w ramach działalności gospodarczej. Podniósł Pan, że w ocenie NSA, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniona musi być już w zamiarze zakupu, a nie w momencie sprzedaży Brak tego zamiaru wyklucza możliwość uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług. W sytuacji gdy majątek został nabyty na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej, stanowi on majątek prywatny. Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając przeznaczone pod zabudowę grunty, działa w charakterze podatnika podatku od towarów usług jako handlowiec wymaga ustalenia, że jej aktywność w tym zakresie przybiera formę zawodową, czyli stałą (charakteryzującą się powtarzalnością czynności i chęcią ich kontynuacji). Stwierdził Pan, że stanowisko to zostało potwierdzone w innych wyrokach Wojewódzkich Sądów Administracyjnych i NSA m.in. w wyrokach NSA o sygn. akt. I FSK 1629/07, I FSK 1059/07, I FSK 779/07 oraz w wyrokach WSA o sygn. akt I SA/Wr 98-99/09, I SA/Gd 881/08, I SA/Sz 684/09, III SA/GL 1334/08. Podniósł Pan, że w tych wyrokach stwierdzono, że sama wyprzedaż majątku własnego nawet w częściach, nie ma charakteru podatkowego. Oceniając te kwestie należy zwrócić uwagę przede wszystkim na okoliczności towarzyszące nabyciu, a także okoliczności sprzedaży i przeznaczenia środków uzyskanych ze sprzedaży, czy pozostają w majątku prywatnym, czy są użyte w działalności gospodarczej (VAT Komentarz, LEX 2009, wyd. 3). Wskazał Pan również, że nie można uznać, że sprzedaż ww. działek jest działalnością handlową, ponieważ nie jest to działalność zawodowa profesjonalisty, a ponadto nabycie sprzedanych gruntów nie nastąpiło w celu wykonywania działalności handlowej. Również podział gruntu na mniejsze działki nie musi wskazywać zamiaru sprzedaży działek w sposób częstotliwy w celach handlowych. Na poparcie powyższego powołał Pan wyrok NSA z dnia 27 października 2009 r. sygn. akt I FSK 1043/08, który wskazuje kryteria jakimi należy się kierować przy określaniu, kiedy mamy do czynienia z działalnością gospodarczą, a kiedy z zarządem majątkiem prywatnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pod pojęciem towaru rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ww. ustawy).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu powołanego art. 7 podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Pojęcia ,,podatnik" i ,,działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 tego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wskazane powyżej definicje ,,działalności gospodarczej" i ,,podatnika" mają swoje odzwierciedlenie w przepisach prawa wspólnotowego. Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE. L. 347 ze zm.), ,,podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. ,,Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Z przytoczonych regulacji ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem i działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług, w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z brzmienia art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (art. 2 pkt 33 ustawy).

Powyższa definicja nie odbiega zakresem pojęciowym od definicji ,,terenów budowlanych" zawartej w Dyrektywie 2006/112/WE Rady.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. ,,Teren budowlany" to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE).

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że nabył Pan działkę gruntu - przeznaczoną pod zabudowę usługową zgodnie miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego - ze względu na atrakcyjną cenę. Środki na zakup pochodziły w części z kredytu inwestycyjnego, zaciągniętego na zakup nieruchomości niemieszkalnej, a częściowo ze środków własnych. Do chwili obecnej nie zrealizował Pan żadnych celów inwestycyjnych. Grunt nie był w żaden sposób wykorzystywany, leży odłogiem. W związku z zamiarem realizacji na granicy Pana działki bardzo dużej inwestycji - budowy szkoły, zamierza Pan sprzedać działkę gruntu w całości lub po podziale na trzy części.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego i treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że skoro zakupu nieruchomości gruntowej dokonał Pan ze względu na jej niską cenę w powiązaniu z tym i nie była ona w żaden sposób wykorzystywana w celu zaspokojenia potrzeb osobistych (np. budowa domu), to nabył ją Pan w celach handlowych. Jest to charakterystyczne dla podmiotów występujących profesjonalnie w obrocie gospodarczym. W przedstawionych okolicznościach na uwagę zasługuje to, że zakup sfinansowano w części ze środków własnych a w części ze środków pochodzących z kredytu inwestycyjnego, przy czym żadna inwestycja nie została rozpoczęta. Wskazane powyżej okoliczności oznaczają, że celem kupna działki gruntu, o której mowa we wniosku, było jedynie oczekiwanie na dobrą koniunkturę na rynku obrotu nieruchomościami, co również jest charakterystyczne dla podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Zatem nie cele osobiste - w Pana przypadku brak jest czynności charakteryzujących zarząd majątkiem osobistym - a cele gospodarcze leżały u podstaw nabycia nieruchomości, wobec czego czynność zbycia tego gruntu nie będzie stanowić - jak wskazał Pan w treści wniosku - rozporządzania majątkiem osobistym. Planowana dostawa mieścić się będzie w katalogu czynności, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu. Sprzedaż ta wykraczać będzie poza zakres zwykłego wykonywania prawa własności i w związku z tym stanowić będzie działalność gospodarczą podejmowaną w celach zarobkowych, w rozumieniu art. 15 ust. 2, a Pan występował będzie w charakterze podatnika tego podatku zgodnie z ust. 1 powołanego wyżej artykułu. Dostawa powyższa będzie opodatkowana na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1, według stawki podstawowej, tj. 23%.

Uzasadniając własne stanowisko w sprawie będącej przedmiotem zapytania, powołał się Pan na treść dziewięciu orzeczeń zarówno Naczelnego Sądu Administracyjnego jak i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych. W większości z powołanych wyroków (siedmiu z nich) wyroków sprzedaż zawsze dotyczyła majątku osobistego (zakupionego, otrzymanego) w celu zaspokojenia potrzeb mieszkalnych skarżących. Z treści tych wyroków wynika, że działki gruntu nie były wykorzystywane w żaden inny sposób. Powyższe oznacza, że czynności, o których mowa w powołanych wyrokach, mieściły się - w przeciwieństwie do oceny Pana działań - w granicach zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, dlatego też nie mogą stanowić argumentu potwierdzającego prawidłowość Pana stanowiska. Również wyroki NSA: sygn. akt I FSK 1059/07 z dnia 18 września 2009 r. i sygn. akt I FSK 779/07 z dnia 25 czerwca 2008 r., zawarte w nich rozstrzygnięcia nie mogą służyć za potwierdzenie słuszności zajętego przez Pana stanowiska, gdyż okoliczności sprawy są inne niż objęte wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego złożonym przez Pana (w przypadku pierwszego z wymienionych wyroków dotyczą opodatkowania czynności dokonanych przez syndyka, a w przypadku drugiego dotyczą opodatkowania opłat parkingowych).

Końcowo podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsk, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.