Czy Wnioskodawca może rozpoznać u siebie koszt podatkowy w postaci odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych stanowiących prawo ochronne do znaku towarowego, nabyte przez spółkę komandytową w drodze darowizny, w wysokości proporcjonalnej do jego udziału w zyskach spółki komandytowej i w jaki sposób należy ustalić wartość początkową tej wartości niematerialnej i prawnej dla celów amortyzacji?
sygnatura: ITPB1/4511-497/15-3/PSZ
autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy
data: 2016-07-29
| słowa kluczowe: | amortyzacja, darowizna, działalność gospodarcza, koszty uzyskania przychodów, wartości niematerialne i prawne, znak towarowy |
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 2 czerwca 2016 r. (data wpływu 7 czerwca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji znaku towarowego darowanego na rzecz spółki komandytowej - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 7 czerwca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie amortyzacji znaku towarowego darowanego na rzecz spółki komandytowej.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca prowadził jednoosobową działalność gospodarczą w oparciu o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Z uwagi na rozwój przedsiębiorstwa, w celu przeprowadzenia restrukturyzacji prowadzonej działalności, poprzez stopniowe przeniesienie całej swojej działalności do nowoutworzonej spółki komandytowej, Wnioskodawca przekształcił formę prowadzonej przez siebie działalności w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, na podstawie art. 5841 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. nr 94, poz. 1037 z późn. zm.). Z dniem wpisu do rejestru przedsiębiorców spółki z o. o. nastąpiła utrata bytu przedsiębiorcy, a Wnioskodawca stał się jedynym wspólnikiem przekształconej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca wyrejestrował działalność z Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej.
Następnie doszło do kolejnego etapu restrukturyzacji, tj. przekształcenia spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w spółkę komandytową na podstawie art. 551 § 1 i nast. KSH oraz art. 575 i następne KSH.
Spółka przekształcana stała się spółką przekształconą z chwilą wpisu spółki przekształconej do rejestru (dzień przekształcenia).
W nowoutworzonej spółce komandytowej, Wnioskodawca jest komandytariuszem, zaś komplementariuszem jest spółka z o.o., w której Wnioskodawca jest wspólnikiem.
W trakcie prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca wytworzył znak towarowy, do którego posiada prawa ochronne, zarejestrowane w Urzędzie Patentowym Rzeczpospolitej Polskiej na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej. Wskazane prawo ochronne do znaku towarowego nie zostało ujęte jako wartość niematerialna i prawna dla celów podatkowych w pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, bowiem znak został wytworzony we własnym zakresie.
W ramach przeprowadzanej restrukturyzacji Wnioskodawca planuje m.in. przekazać, w drodze darowizny, na rzecz spółki komandytowej w której jest komandytariuszem, prawo ochronne do zarejestrowanego znaku towarowego związanego z prowadzonym przedsiębiorstwem. Znak towarowy będzie używany w spółce komandytowej na cele prowadzonej działalności gospodarczej przez jej wspólników w ramach tej spółki, a przewidywany okres używania znaku będzie dłuższy niż 1 rok. Wartość początkowa wartości niematerialnej i prawnej w postaci prawa do znaku towarowego nabytego w drodze umowy darowizny zostanie ustalona wedle wartości rynkowej z dnia dokonania darowizny, na podstawie sporządzonej wyceny.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 2).
Czy Wnioskodawca może rozpoznać u siebie koszt podatkowy w postaci odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych stanowiących prawo ochronne do znaku towarowego, nabyte przez spółkę komandytową w drodze darowizny, w wysokości proporcjonalnej do jego udziału w zyskach spółki komandytowej i w jaki sposób należy ustalić wartość początkową tej wartości niematerialnej i prawnej dla celów amortyzacji...
Zdaniem Wnioskodawcy, może On rozpoznać u siebie koszt podatkowy w postaci odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnej i prawnej, stanowiącej prawo ochronne do znaku towarowego, nabytej przez spółkę komandytowa, w drodze darowizny, w wysokości proporcjonalnej do jego udziału w zyskach spółki komandytowej, natomiast wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych w postaci prawa do znaku towarowego dla celów amortyzacji należy ustalić wedle jego wartości rynkowej z dnia dokonania darowizny.
W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.
Stosownie do treści art. 22b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.
Warunkiem dopuszczalności amortyzacji w przypadku wartości niematerialnych i prawnych jest nabycie tychże praw - ustawa nie dopuszcza amortyzacji praw wytworzonych we własnym zakresie, w przeciwieństwie do środków trwałych. Nabycie prawa własności składnika majątku może nastąpić w formie sprzedaży, zamiany, wkładu niepieniężnego, darowizny, spadku, na podstawie innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości.
Należy zatem wskazać, że prawo ochronne na znak towarowy, udzielane na warunkach określonych w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz. U. z 2003 r., Nr 119, poz. 1117 ze zm.), nabyte przez spółkę komandytową w drodze darowizny, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, które to prawo spółka wykorzystywać będzie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, należy do katalogu podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych.
W myśl art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:
Zatem, kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne. Bez znaczenia dla odniesienia odpisów amortyzacyjnych do kosztów podatkowych będzie okoliczność czy z tego tytułu powstał przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń czy nie, bowiem warunek ten nie dotyczy nabycia w formie darowizny i spadku.
Analogicznie orzekł Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 18 stycznia 2012 r. znak IPPB1/415-1020/11-2/EC oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 2 marca 2015 r. znak ILPB1/415-1405/14-4/AN.
Prawa ochronne do znaku towarowego stanowiącego wartość niematerialną i prawną nabytą w drodze darowizny przez spółkę osobową, będą podlegać odpisom amortyzacyjnym odnoszonym do kosztów podatkowych u każdego wspólnika, proporcjonalnie do posiadanych udziałów w spółce. Spółka komandytowa jest bowiem spółką przejrzystą podatkowo i jej przychody oraz koszty rozlicza się bezpośrednio u jej wspólników. Stosownie bowiem do art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Jak wskazuje art. 8 ust 2 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.
Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej przekazanych w drodze darowizny praw do zarejestrowanego znaku towarowego, będą dla Wnioskodawcy kosztem uzyskania przychodów, obliczonym proporcjonalnie do udziału Wnioskodawcy w zysach spółki komandytowej.
Podstawę naliczeń odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa, której zasady ustalania zawarto art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub winny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości. Wnioskodawca zamierza przekazać zarejestrowany w Urzędzie Patentowym znak towarowy w formie darowizny spółce komandytowej, w której jest wspólnikiem. Wartość rynkowa znaku towarowego zostanie określona na podstawie sporządzonej wyceny W umowie darowizny zostanie wskazana wartość rynkowa znaku wynikająca z tej wyceny.
W świetle powyższego wartość początkową przekazanego w drodze darowizny prawa ochronnego do znaku towarowego, spełniającego definicję wartości niematerialnej i prawnej, należy ustalić zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. jako wartość rynkową z dnia nabycia, wskazaną w umowie darowizny.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego - jest prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Jednocześnie wskazać należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie jest ocena dopuszczalności prawnej zawarcia umowy darowizny składników majątku stanowiących własność Wnioskodawcy na rzecz spółki komandytowej, której Wnioskodawca będzie wspólnikiem. Są to bowiem kwestie regulowane przez odrębne przepisy (przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny - Dz. U. z 2016 r., poz. 380 oraz ustawy z dnia 15 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy - Dz. U. z 2015 r. poz. 2082 z późn. zm.), niebędące przepisami prawa podatkowego, a tym samym nie mogące być przedmiotem indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.
Jeżeli opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Przy czym organ podatkowy dokonując ustalenia treści czynności prawnej, uwzględnia zgodny zamiar stron i cel czynności, a nie tylko dosłowne brzmienie oświadczeń woli złożonych przez strony czynności (art. 199a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa).
W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r., poz. 718).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.