Jaką wartość początkową środka trwałego (samochodu) podatnik ma przyjąć w ewidencji środków trwałych?
sygnatura: BI/415-0516/06
autor: Izba Skarbowa w Gdańsku
data: 2006-11-14
| słowa kluczowe: | środek trwały, wartość początkowa, wycena |
Decyzja
Na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.) - po zakończeniu postępowania wszczętego postanowieniem z dnia 25 października 2006 r. nr BI/415-0516/06 w sprawie zmiany postanowienia Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdyni z dnia 18 kwietnia 2006 r., nr II-2/4111/415/66/10/06 wydanego Panu , zawierającego pisemną interpretację co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego
U z a s a d n i e n i e
Pismem z dnia 15 lutego 2006 r. (uzupełnionym pismem z dnia 08.03.2006 r.) Podatnik zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Podatnik w dniu 14.02.2006 r. nabył na podstawie faktury VAT, za kwotę 20.000,- zł uszkodzony samochód osobowy, który przyjął jako składnik majątku w prowadzonej działalności gospodarczej. Brakujące elementy samochodu zostały nabyte na aukcjach internetowych oraz giełdzie samochodowej. Własną pracą i zaangażowaniem Podatnika samochód został doprowadzony do stanu fabrycznego.
W związku z powyższym powstała wątpliwość jaką wartość początkową samochodu należy przyjąć w ewidencji środków trwałych.
Zdaniem Podatnika zasadnym jest ustalenie wartości początkowej tego środka trwałego w oparciu o realną wartość samochodu określoną przez powołanego rzeczoznawcę.
Postanowieniem z dnia 18 kwietnia 2006 r. nr II-2/4111/415/66/10/06 Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdyni stwierdził, że stanowisko przedstawione we wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.
Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku po dokonaniu weryfikacji przedmiotowego postanowienia stwierdza, co następuje:
Wartość początkową środków trwałych w razie wytworzenia we własnym zakresie ustala się, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 2 i ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zm.), na podstawie kosztu ich wytworzenia za który uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztów wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.
Natomiast wartość początkową środka trwałego w oparciu o wycenę dokonaną przez biegłego rzeczoznawcę ustala się jak stanowi art. 22g ust. 9 ustawy z dnia 26.07.1991 r. tylko wówczas, gdy nie można ustalić jego kosztu wytworzenia.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 14.02.06 Podatnik zakupił dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, na podstawie faktury VAT, uszkodzony samochód osobowy. Brakujące części nabył na aukcjach internetowych oraz giełdzie i nakładem własnej pracy doprowadził pojazd do stanu fabrycznego. W związku z powyższym, brak jest podstaw prawnych do ustalenia wartości początkowej samochodu w oparciu o wycenę biegłego rzeczoznawcy, gdyż Podatnik prowadząc działalność gospodarczą miał obowiązek gromadzić dowody dokumentujące poniesione koszty będące podstawą ustalenia wartości początkowej. Fakt, że poniesione nakłady pracy własnej podatnika oraz dodatkowe koszty spowodowały, iż dzisiejsza wartość samochodu jest znacznie wyższa niż wartość ustalona na podstawie zgromadzonych dowodów dokumentujących poniesione koszty nie jest przesłanką do ustalenia tej wartości w oparciu o wycenę.
W tym stanie faktycznym i prawnym Dyrektor Izby Skarbowej - w związku z zaistnieniem przesłanek określonych w treści art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej - postanowił zmienić z urzędu postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 18 kwietnia 2006 r. nr II-2/4111/415/66/10/06.