Czy amortyzując budynek mieszkalny, przeznaczony na wynajem,według stawki amortyzacji 1.5% podatnik może, w 2006r. podwyższyć roczną stawkę amortyzacji z 1.5% do 10% w oparciu o art. 22j ust. 1 pk3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

sygnatura: PBB2-4117/3-0063/2006

autor:

data: 2006-07-27

DECYZJA

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29.08.1997 roku Ordynacja podatkowa (tekst jedn. w Dz. U z 2005 roku Nr 8, poz. 60z późn. zm.) po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 15.05.2006 r. / złożonego w Kancelarii Urzędu Skarbowego w Rudzie Śląskiej dniu 17.05.2006 r./ wniesionego przez A. N. zam. Ruda Śląska , ul. xxx na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Rudzie Śląskiej z dnia 09.05.2006r. nr .... stwierdzające nieprawidłowość stanowiska A. N. przedstawionego we wniosku z dnia 10.02.2006 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podwyższenia rocznej stawki amortyzacji budynku mieszkalnego - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach odmawia zmiany / uchylenia / w/w postanowienia organu pierwszej instancji.

Uzasadnienie

Dnia 10.02.2006 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Rudzie Śląskiej wpłynął wniosek A. N. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie podwyższenia rocznej stawki amortyzacji budynku mieszkalnego przeznaczonego na wynajem. We wniosku z dnia 10.02.2006 r. wnioskodawczyni stanęła na stanowisku, iż amortyzując budynek mieszkalny przeznaczony na wynajem według stawki amortyzacji 1.5%, podatniczka może, począwszy od 2006 r., podwyższyć roczną stawkę amortyzacji z 1.5% do 10% w oparciu o art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Postanowieniem z dnia 09.05.2006r. Nr ... Naczelnik Urzędu Skarbowego w Rudzie Śląskiej uznał za nieprawidłowe stanowisko przedstawione przez A. N. w sprawie będącej przedmiotem w/w wniosku. Postanowienie to zostało doręczone podatniczce skutecznie w dniu 10.05.2006 r. Pismem z dnia 15.05.2006 r./ złożonym osobiście w Kancelarii Urzędu Skarbowego w Rudzie Śląskiej w dniu 17.05.2006 r./ podatniczka wniosła zażalenie na w/w postanowienie .

Po rozpatrzeniu zażalenia Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdza co następuje : Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesiony w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów nie uznawanych za koszt uzyskania przychodu, wymienionych w art. 23 (...) . Stosownie do treści art. 22 ust. 8 tej ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. W myśl art. 22a ust.1 pkt 1 w/w ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością. Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości - art. 22g ust. 1 pkt 3 w/w ustawy.

Podatnicy mogą ustalić wartość początkową budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych: wynajmowanych, wydzierżawianych albo używanych przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, przyjmując w każdym roku podatkowym, wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988 zł, przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości - art. 22g ust. 10 w/w ustawy. Zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 3 w/w ustawy podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż dla budynków (lokali) i budowli - 10 lat, z wyjątkiem budynków wymienionych w rodzajach 103 i 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem, kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych oraz budynków zastępczych, dla których okres ten nie może być krótszy niż 36 miesięcy.

W myśl art. 22j ust. 2 pkt 3 w/w ustawy środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za: 1) używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub 2) ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. W myśl art. 22i ust. 1 odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1. Podatnicy mogą podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższać: 1) dla budynków i budowli używanych w warunkach:a) pogorszonych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,2,b) złych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,4, - art. 22i ust. 2 w/w ustawy Zgodnie z art. 22h ust. 2 w/w ustawy podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Z przedłożonego wniosku z dnia 10.02.2006 r. wynika, iż podatniczka w 1995 r. podstawę odpisów amortyzacyjnych ustaliła zgodnie z art. 22g ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym wybrała liniową metodę amortyzacji budynku mieszkalnego. Wobec tego mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa a w szczególności art. 22h ust. 2 w/w ustawy podatniczka jest zobowiązana stosować wybraną metodę do pełnego zamortyzowania budynku mieszkalnego. Wyliczając wartość początkową budynku zgodnie z art. 22g ust. 10 w/w ustawy, podatniczka może w każdym roku podatkowym wyliczyć wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i aktualnie obowiązującej kwoty / od 01.01.1997 r. 988 zł - rozporządzenie Min. Fin. z dnia 17.01.1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Dz. U. nr 6, poz.35 /.

Wybór metody liniowej do amortyzacji budynku mieszkalnego w oparciu o przepis art. 22h ust. 2 w/w ustawy powodują, że podatniczka nie może obecnie podwyższyć stawki amortyzacji poprzez zastosowanie współczynników, o których mowa w art. 22i ust. 2 w/w ustawy. Powyższy przepis ma zastosowanie u podatników którzy wybrali degresywną metodę amortyzacji środków trwałych. Art. 22j ust.1 pkt 3 w/w powołany przez podatniczkę we wniosku z dnia 10.02.2006 r. również nie znajduje tu zastosowania z uwagi na to, że dotyczy środków trwałych po raz pierwszy wprowadzanych do ewidencji podatnika. Natomiast podatniczka wprowadziła budynek mieszkalny do ewidencji środków trwałych w 1995 r.

Wobec powyższego Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdza, że brak jest przesłanek do dokonania uchylenia lub zmiany w/w postanowienia organu pierwszej instancji.Decyzja niniejsza jest ostateczna i na mocy art. 143 ustawy Ordynacja podatkowa została wydana z upoważnienia Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach. Służy na nią skarga (w dwóch egzemplarzach) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach. Skargę wnosi się za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, adres Izba Skarbowa w Katowicach -Ośrodek Zamiejscowy w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała, w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia. .