Czy do przychodów uzyskanych na podstawie umowy zarządzania spółką z o. o. należy stosować przepis art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych czy przepis art. 13 pkt 9 tej ustawy?

sygnatura: PBB2-4117/3-0039/2006

autor: Izba Skarbowa w Katowicach

data: 2006-06-09

D E C Y Z J A

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29.08.1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 27.03.2006 r. wniesionego przez podatniczkę, prowadzącą działalność gospodarczą w Siemianowicach Śląskich, na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Siemianowicach Śląskich z dnia 21.03.2006 roku Nr PDPF-415/5/4111/P/i/6/KG/06 stwierdzające nieprawidłowość, zawartego we wniosku z dnia 15.02.2006 r.), stanowiska dotyczącego zastosowania art. 13 pkt 7 i 9 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 roku Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach odmawia zmiany postanowienia organu pierwszej instancji.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 16.02.2006 roku do Urzędu Skarbowego w Siemianowicach Śląskich wpłynął wniosek podatniczki z dnia 15.02.2006 roku o udzielenie pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie.

Ze stanu faktycznego przedstawionego w ww. wniosku wynika, że podatniczka prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest m.in. zarządzanie i kierowanie w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej (wg załączonego zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej wydanego przez Prezydenta Miasta Siemianowice Śląskie z dnia 10.10.2005 r.) i na podstawie ,,umowy o zarządzanie? spółką z o.o. wykonuje funkcję Prezesa Zarządu tej spółki.

Wg oceny wnioskodawczyni w ww. sytuacji, gdy świadczenie usług ma miejsce w ramach prowadzonej działalności gospodarczej należy stosować przepis art. 13 pkt 7 ustawy z dnia 26.07.1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176), a nie przepis art. 13 pkt 9 tej ustawy dotyczący działalności wykonywanej osobiście. Z zastosowania przepisu art. 13 pkt 7 ww. ustawy wynikają skutki podatkowe w postaci możliwości skorzystania przez podatniczkę z podatku liniowego oraz brak obowiązku spółki w zakresie pobrania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłat dokonywanych na rzecz firmy prowadzonej przez podatniczkę i obowiązku ich wpłacania na rzecz urzędu skarbowego.

Postanowieniem z dnia 21.03.2006 roku Nr PDPF-415/5/4111/P/i/6/KG/06 Naczelnik Urzędu Skarbowego w Siemianowicach Śląskich stwierdził, że stanowisko wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Pismem z dnia 27.03.2006 roku podatniczka wniosła zażalenie na ww. postanowienie organu pierwszej instancji, w którym podnosi, że:
- błędne jest stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego pomijające fundamentalne zasady praworządności i opierające się wyłącznie na literalnej interpretacji art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wprowadzonej od 1.01.2004 roku,
- zapis art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako sprzeczny z Konstytucją RP został zaskarżony przez Rzecznika Praw Obywatelskich do Trybunału Konstytucyjnego, w związku z czym organ pierwszej instancji powinien przynajmniej zawiesić postępowanie do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez Trybunał Konstytucyjny,
- osoba wykonująca czynności odpłatnego zarządzania spółką powinna być traktowana jako przedsiębiorca, jeśli wykonuje te czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a definicja wynikająca z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może naruszać ustrojowych określeń pojęcia działalności gospodarczej i nie może być sprzeczna z pojęciem działalności gospodarczej wynikającym m.in. z ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Rozpatrując zażalenie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził co następuje:

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2006 r.,- zwanej dalej ustawą - ilekroć w ustawie jest mowa o: pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzoną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4 - 9 ustawy.

Wyżej powołany przepis definiuje ,,działalność gospodarczą" i nie odwołuje się do przepisów Ordynacji podatkowej, bądź ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Z definicji tej jednoznacznie wynika, że przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, nie mogą należeć do innych źródeł przychodów, wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4-9 ustawy.

W myśl art. 10 ust. 1 ustawy, odrębnymi źródłami przychodu są m.in.: działalność wykonywana osobiście (pkt 2) i pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3).

W sytuacji gdy przychód osiągany w ramach działalności zarobkowej wykonywanej w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzonej we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, jest zaliczany do źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4-9 ustawy, to nie można uznać go za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jak stanowi art. 13 ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 tej ustawy uważa się m.in. przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych (pkt 7) oraz przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej (pkt 9).

Wobec powyższego zarówno przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej, jak i przychody, o których mowa w pkt 7, stanowią przychód z (określonej w art. 13 ustawy) działalności wykonywanej osobiście w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy, która to działalność stanowi źródło przychodów odrębne od działalności gospodarczej.

Oznacza to, że przychody uzyskane przez osoby fizyczne na podstawie kontraktów menedżerskich, umów o zarządzanie przedsiębiorstwem i umów o podobnym charakterze należy kwalifikować - dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych - zawsze jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, nawet wtedy gdy zawierane są w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedmiotowej sprawie podatniczka, jako osoba fizyczna, w 2006 r. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, w ramach której świadczy m.in. usługi związane z zarządzaniem przedsiębiorstwem - Spółką z o.o., pełniąc funkcję Prezesa Zarządu tej spółki. Przedmiot jej działalności, zgodnie z powołanym wyżej zaświadczeniem o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, obejmuje m.in.: zarządzanie i kierowanie w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej - EKD 74.14B. Wykonywane przez siebie usługi, w ramach umowy o zarządzanie ww. Spółką, podatniczka traktuje nieprawidłowo, niezgodnie z powołanymi wyżej, jednoznacznie brzmiącymi przepisami, jako usługi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nie zaś jako działalność wykonywaną osobiście.

W związku z powyższym słuszne jest postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Siemianowicach Śląskich, że przychody uzyskane na podstawie umów wymienionych w art. 13 pkt 9 ww. ustawy, nawet w przypadku, gdy wykonywane są w ramach działalności gospodarczej, traktowane są jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, dla których (podobnie jak dla przychodów określonych w art. 13 pkt 7) ustawa nie przewiduje możliwości opodatkowania podatkiem liniowym uzyskanego dochodu.

Bezzasadny jest zatem zarzut podatniczki, iż realizując czynności wymienione w art. 13 pkt 9 ustawy, spełnia jednocześnie wszystkie kryteria działalności gospodarczej i wykonuje działalność gospodarczą. Wręcz przeciwnie usługi świadczone na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, są usługami należącymi do działalności wykonywanej osobiście, nawet w przypadku, gdy wykonywane są w ramach działalności gospodarczej.

Ponadto należy zauważyć, iż o kwalifikacji danego rodzaju przychodów do określonego źródła nie może decydować okoliczność czy podatniczka dokonała wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, czy też nie.

Reasumując Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zajmuje stanowisko, że w okolicznościach przedstawionych we wniosku, słuszne jest stanowisko organu podatkowego pierwszej instancji.

W przedmiotowej sprawie, wbrew żądaniu podatniczki, brak jest przesłanek do zawieszenia postępowania do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez Trybunał Konstytucyjny.

W myśl art. 201 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej organ podatkowy zawiesza postępowanie, gdy rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji jest uzależnione od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd.

Zagadnienie wstępne w rozumieniu powyższego przepisu zachodzi w sytuacji, gdy w ramach przedmiotu sprawy administracyjnej występuje jako jej element kwestia, której uprzednie rozpoznanie warunkuje możliwość rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej, a jednocześnie do rozpoznania tej kwestii nie jest właściwy organ administracji rozpatrujący sprawę administracyjną, lecz inny organ lub sąd.

Taka sytuacja nie zachodzi w rozpoznawanej sprawie, gdyż przedmiotem wniosku nie jest rozstrzygnięcie sprawy administracyjnej, wobec czego nie znajduje zastosowania art. 201 Ordynacji podatkowej.

Ponadto w myśl art. 14a §1, w związku z art. 14b §3, Ordynacji podatkowej obowiązek udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w terminie 3 miesięcy od złożenia wniosku w indywidualnej sprawie płatnika, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym stanowi kompetencję naczelnika urzędu skarbowego, a w postępowaniu odwoławczym dyrektora izby skarbowej (art. 14b § 5 w związku z art. 13 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej).

Stąd też brak jest przesłanek do uwzględnienia zażalenia i dokonania zmiany postanowienia organu pierwszej instancji, wobec czego organ odwoławczy orzeka jak w sentencji decyzji.