Podatnik zwrócił się z zapytaniem czy ma prawo do zaliczenia towarów rabatowych w koszty uzyskania przychodów.
sygnatura: PD I 415/159/05
autor: Izba Skarbowa we Wrocławiu
data: 2006-02-15
| słowa kluczowe: | koszty uzyskania przychodów, rabaty, sprzedaż premiowa |
D E C Y Z J A
Na podstawie art. 207, art. 14b § 2 oraz art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 19.09.2005 r. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław-Śródmieście z dnia 14.09.2005 r. PDI/415-14/22/05 o udzieleniu interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zaliczenia towarów stanowiących "rabat towarowy" do kosztów uzyskania przychodów, stwierdzające, iż stanowisko podatnika jest nieprawidłowe, Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu odmawia zmiany postanowienia organu pierwszej instancji.
U Z A S A D N I E N I E
Pismem z dnia 31.05.2005 r. Pan X zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Lubinie z wnioskiem o interpretację przepisów w sprawie dotyczącej wykazania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów otrzymanych nieodpłatnie towarów. Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynikało, iż jeden z dostawców Pana X, prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie handlu detalicznego, przyznał podatnikowi rabat towarowy polegający na przekazaniu pewnej ilości towarów za darmo. Udzielenie rabatu udokumentowane zostało fakturą VAT, na której wykazana została ilość otrzymanych bezpłatnie towarów i cena, po jakiej dane towary kupowane są zwykle od kontrahenta. W pozycji "do zapłaty" podano kwotę 0 zł, a w pozycji "słownie" rabat towarowy - towar przekazany nieodpłatnie. Zdaniem podatnika otrzymany rabat towarowy powinien zostać zaewidencjonowany w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w kolumnie "pozostałe przychody" w kwocie netto wynikającej z otrzymanej faktury VAT oraz jednocześnie wykazany w tej samej kwocie w kolumnie "zakup towarów i materiałów" jako koszt uzyskania przychodu, co w konsekwencji nie zmieni podstawy opodatkowania w podatku dochodowym.
Pismem z dnia 09.06.2005 r. organ pierwszej instancji wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych pisma, m. in. poprzez wyczerpujące przedstawienie stanu faktycznego sprawy, tj. wyjaśnienie w jaki sposób została zrealizowana dostawa towarów otrzymanych jako "rabat towarowy". W odpowiedzi na powyższe Pan X pismem z dnia 31.05.2005 r. (data wpływu do Urzędu Skarbowego-22.06.2005 r.) złożył wniosek o udzielenie informacji w trybie art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej ponawiając dotychczasowe wyjaśnienia oraz dodatkowo wskazując, że powyższe towary zostały sprzedane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej po cenach, po jakich podatnik sprzedaje towary tego samego rodzaju, nabyte odpłatnie.
W związku ze zmianą przez Pana X miejsca zamieszkania od dnia 01.06.2005 r., ww. wnioski podatnika, przesłane zostały, zgodnie z właściwością miejscową, do Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław-Śródmieście. Pismem z dnia 08.08.2005 r. Nr PDI/415-14/05 Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław-Śródmieście wezwał Pana X do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego sprawy poprzez przedłożenie dokumentów w zakresie zasad przyznania rabatu towarowego.
W odpowiedzi na powyższe wezwanie podatnik pismem z dnia 12.08.2005 r. podał, iż zasady przyznawania rabatu towarowego nie zostały określone żadną umową, regulaminem lub innym dokumentem, a wynikają jedynie z ustnych negocjacji pomiędzy podatnikiem a jego dostawcą, będąc sprawą uznaniową. Relacje pomiędzy podatnikiem a kontrahentem kształtują się na zasadzie umowy, stanowiącej, iż w zamian za zakup pewnej ilości towaru, podatnik otrzymuje bezpłatnie dodatkowo towary o ustalonej wartości, które sam wybiera, inne niż towary wcześniej zakupione. Przyznany rabat towarowy, według wyjaśnień podatnika, nie łączy się z daną dostawą towarów, nie jest uwzględniany na wspólnej fakturze i nie jest realizowany w tym samym czasie.
Postanowieniem z dnia 14.09.2005 r. Nr PDI/415-14/22/05 o udzieleniu interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zaliczenia towarów stanowiących "rabat towarowy" do kosztów uzyskania przychodów Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław-Śródmieście uznał, iż stanowisko podatnika jest nieprawidłowe. W uzasadnieniu postanowienia stwierdzono, że działania podatnika, opisane we wnioskach, spełniają cechy sprzedaży premiowej, a nie rabatu towarowego. Zdaniem organu pierwszej instancji o prawidłowości powyższej kwalifikacji świadczy fakt, iż wydanie nieodpłatnie przekazywanych towarów, innych niż zakupione, odbywa się po zawarciu transakcji sprzedaży towarów. Organ pierwszej instancji, mając na uwadze treść art. 22 ust. 1 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdził, iż wartość nieodpłatnie otrzymanych towarów nie podlega zaliczeniu w koszty uzyskania przychodów, ponieważ ich otrzymanie nie wiąże się z poniesieniem wydatku. W ocenie Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław-Śródmieście nagrody otrzymane przez osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą w ramach sprzedaży premiowej stanowią dochód z tytułu nieodpłatnych świadczeń.
Nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem Pan X, pismem z dnia 19.09.2005 r. (data wpływu 22.09.2005 r.), wniósł, z zachowaniem ustawowego terminu, zażalenie na powołane w sentencji postanowienie, a także na postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław-Śródmieście Nr PDI/415-14/21/05 o udzieleniu interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z otrzymaniem "rabatu towarowego", stwierdzające, iż stanowisko podatnika jest nieprawidłowe oraz Nr PDI/415-14/24/05 o udzieleniu interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej kwestii związanej z wykazaniem w podatkowej księdze przychodów i rozchodów otrzymanych nieodpłatnie towarów, stwierdzające, iż stanowisko podatnika jest nieprawidłowe.
W zażaleniu podniesiono zarzut niezastosowania przez organ pierwszej instancji przepisu art. 22 ust. 1d w związku z art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem Pana X, przy sprzedaży nieodpłatnie otrzymanego towaru, podatnik ma prawo do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów, wartość przychodu ustaloną na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Rozpatrując powyższe zażalenie Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu, stwierdził, co następuje.
Pojęcie rabatu (bonifikata, skonto) nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Brzmienie art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) wskazuje na związek rabatu z obniżeniem ceny. Na podstawie bowiem ww. artykułu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Zgodnie z definicją słownikową przez "rabat" należy rozumieć obniżkę od ustalonej wcześniej ceny towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towaru jednorazowo lub w określonym czasie.
Natomiast pojęcia rabatu towarowego (naturalnego) w obrocie gospodarczym używa się na oznaczenie sytuacji, gdy przy sprzedaży większej ilości towaru, sprzedawca dodaje do zakupionego towaru dodatkowo bezpłatnie określoną ilość tego samego towaru. Rabat wiąże się z konkretną dostawą, ma bezpośredni wpływ na wartość dostawy i w efekcie prowadzi do obniżenia ceny dostawy.
Z przedstawionego przez Pana X stanu faktycznego sprawy wynika, iż rozliczenie pomiędzy podatnikiem a kontrahentem w sytuacji, gdy przy sprzedaży większej ilości towarów sprzedawca dostarczył kupującemu bezpłatnie pewną ich dodatkową ilość, tytułem swoistej premii za dokonanie tego zakupu, oparte zostało jedynie na zasadzie wzajemnego porozumienia oraz zostało nazwane rabatem towarowym. Treść wyjaśnień podatnika wskazuje także na to, iż otrzymany nieodpłatnie towar jest inny niż zakupiony, nie łączy się z daną dostawą oraz nie powoduje obniżenia ceny zakupu towarów.
W świetle przedstawionego stanu faktycznego sprawy Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu stwierdza, iż organ pierwszej instancji prawidłowo uznał, iż dodatkowe towary otrzymane zostały przez podatnika w ramach sprzedaży premiowej. Sprzedaż premiową należy bowiem utożsamiać z transakcją, w ramach której, obok sprzedaży towaru lub usługi, dochodzi do wydania nabywcy, po spełnieniu określonych przez sprzedawcę warunków zakupu, premii (nagrody) w postaci, np. nieodpłatnie wydanego towaru. Cechą charakterystyczną sprzedaży premiowej jest to, że nagrodą nie są pieniądze ani towary lub usługi, które sprzedano nabywcy. Ponadto wręczenie nagrody w ramach sprzedaży premiowej następuje po dokonanej sprzedaży lub równocześnie ze sprzedażą.
Cel ekonomiczny udzielania rabatów i przyznawania nagród z tytułu sprzedaży premiowej jest taki sam, tj. zachęcenie nabywcy do dokonywania zakupów u konkretnego sprzedawcy, inne są natomiast skutki podatkowe obu transakcji.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu zauważa, że sprzedaż premiowa wiąże się z bezpłatnym świadczeniem (nagrodą) dla kupującego, który spełnia określone warunki. Nagroda jest wyróżnieniem klienta. W świetle zatem brzmienia art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zasad przyznawania nagród otrzymywanych w ramach sprzedaży premiowej należy stwierdzić, iż organ pierwszej instancji prawidłowo uznał, że towary otrzymane nieodpłatnie nie wiążą się z poniesieniem wydatku.
Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu wskazuje również, że w rozpatrywanej sprawie należy rozróżnić dwa momenty, tj. moment nieodpłatnego otrzymania towarów oraz moment ich sprzedaży.
Pan X, przedstawiając własne stanowisko w sprawie dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieodpłatnie otrzymanych towarów, odniósł się jedynie do momentu otrzymania towarów. W związku z powyższym Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław-Śródmieście, udzielając odpowiedzi w zakresie braku podstaw prawnych do jednoczesnego ujęcia w koszty działalności gospodarczej kwoty osiągniętego przychodu, odniósł się również do wskazanego przez Pana X momentu nieodpłatnego otrzymania towarów. W opisanym stanie faktycznym sprawy oraz w świetle wskazanych okoliczności Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu stwierdza, że odpowiedź organu pierwszej instancji, udzielona w powyższym zakresie, jest prawidłowa.
Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu zwraca jednak uwagę na fakt, iż na podstawie art. 22 ust. 1d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku odpłatnego zbycia nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie nabytych rzeczy lub praw, a także innych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie nabytych świadczeń, w związku z którymi, stosownie do art. 11 ust. 2-2b, określony został przychód, kosztem uzyskania przychodów z ich odpłatnego zbycia, z uwzględnieniem aktualizacji zgodnie z odrębnymi przepisami, jest:
- pomniejszona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.
W świetle powyższego zaewidencjonowana wartość przychodu brutto z tytułu otrzymanych nieodpłatnie towarów stanowić będzie koszt uzyskania przychodów dopiero w momencie ich sprzedaży przez podatnika.
W tym stanie sprawy Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu utrzymuje w mocy zaskarżone postanowienie.
Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji decyzji.
Decyzja niniejsza jest ostateczna.
Na niniejszą decyzję służy stronie prawo wniesienia skargi (wraz z odpisem) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego I Wydział we Wrocławiu ul. Św. Mikołaja 78/79, 50 - 126 Wrocław za pośrednictwem Dyrektora tut. Izby Skarbowej - w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji.