W jaki sposób należy zaewidencjonować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów zlikwidowane wyroby gotowe, wyprodukowane w latach wcześniejszych i nie nadające się do sprzedaży z powodu ich uszkodzenia?
sygnatura: WB-PD/415-181/05/U
autor: Izba Skarbowa we Wrocławiu Ośrodek Zamiejscowy w Wałbrzychu
data: 2005-10-26
| słowa kluczowe: | księga przychodów i rozchodów, towar wybrakowany |
D E C Y Z J A
Na podstawie art. 14b § 2 i § 5 pkt 2 oraz art. 207 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu zmienia z urzędu ostateczne postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ząbkowicach Śląskich z dnia 22.07.2005 r. Nr PDI/415/1/36/7/2005, postanawiające uznać za prawidłowe stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego i stwierdza, że stanowisko Podatnika jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 6.06.2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ząbkowicach Śląskich wpłynął wniosek (uzupełniony pismami z dnia 4.07.2005 r. i z dnia 14.07.2005 r.) o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w którym Podatnik zwrócił się z zapytaniem, w jaki sposób należy zaewidencjonować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wycofanie z magazynu wyrobów własnej produkcji (pomocy naukowych w formie planszowej) wytworzonych w latach wcześniejszych, które nie nadają się do sprzedaży z przyczyn niezależnych od podatnika (np. z powodu uszkodzenia, zdekompletowania, czy też zmian w programach nauczania).
Likwidację wyrobów Podatnik zamierzał udokumentować sporządzonym komisyjnie protokołem zniszczenia, a ich wartość - z uwagi na zmianę charakteru wydatku - ująć w kolumnie 14 księgi, jako "pozostałe wydatki".
Naczelnik Urzędu Skarbowego w Ząbkowicach Śląskich działając w oparciu o art. 14a § 1 i § 4 Ordynacji podatkowej, postanowieniem z dnia 22.07.2005 r. Nr PD I/415/1/36/7/2005 stwierdził, że według stanu prawnego obowiązującego w dniu wydawania postanowienia stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku jest prawidłowe.
Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu po przeanalizowaniu materiału zebranego w sprawie oraz obowiązujących przepisów prawa podatkowego stwierdza, co następuje.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów.
Wydatki poniesione na wytworzenie określonego wyrobu z zamiarem jego sprzedaży, stanowią niewątpliwie koszty uzyskania przychodu producenta w rozumieniu tego przepisu.
U podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów wyprodukowane i niesprzedane wyroby, które w trakcie roku obciążają koszty uzyskania przychodu, muszą być ujmowane w spisie z natury sporządzanym na koniec każdego roku podatkowego, co wynika z § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.). Wyroby te, zgodnie z § 29 ust. 1 ww. rozporządzenia wycenia się według kosztu ich wytworzenia.
Wartość spisu z natury na koniec 2004 r. (pomniejszająca koszty tego roku) stanowi równocześnie wartość spisu z natury na początek 2005 r.
W przypadku likwidacji w trakcie 2005 r. wyrobów ujętych w remanencie początkowym ich wartość stanowić będzie w całości koszt uzyskania przychodu tego roku, z uwagi na to, iż nie będą one już objęte remanentem końcowym.
Zasady obliczania dochodu podatników prowadzących działalność gospodarczą wynikają z obowiązujących przepisów, a mianowicie z art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ust. 22-24 objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, stanowiących załącznik Nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów - określających sposób obliczania dochodu podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów.
Mając na uwadze, na co wyżej wskazano, należy stwierdzić, iż w związku z likwidacją w trakcie roku wyrobów, które były ujęte w remanencie początkowym, Podatnik nie powinien dokonywać w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jakichkolwiek dodatkowych zapisów (na plus bądź minus) po stronie kosztów. Jedynie - dla celów dowodowych - może w wolnej kolumnie 17 księgi wpisać zaszłości gospodarcze związane z likwidacją wyrobów, udokumentowaną protokołem likwidacyjnym.
W związku z tym należy stwierdzić, że przedstawione przez Podatnika stanowisko, zaakceptowane przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ząbkowicach Śląskich, jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej, organ odwoławczy w drodze decyzji zmienia lub uchyla z urzędu postanowienie wydane przez Naczelnika Urzędu Skarbowego, o którym mowa w art. 14a § 4, jeżeli postanowienie rażąco narusza prawo, orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w tym także jeżeli niezgodność z prawem jest wynikiem zmiany przepisów.
Wobec wyżej przytoczonych argumentów Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu uznał, iż postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ząbkowicach Śląskich z dnia 22.07.2005 r. Nr PD I/415/1/36/7/2005 rażąco narusza prawo, stąd orzekł jak na wstępie.