Podatnik wnioskiem z dnia 6 stycznia 2005 r. zwrócił się o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, tj. opodatkowania sprzedaży lokalu/lokali użytkowych znajdujących się w wybudowanym przez Podatnika budynku wielorodzinnym z przeznaczeniem na wynajem.
Z opisanego we wniosku stanu wynika, iż w 2003 r. została zakończona przez Podatnika budowa wielorodzinnego budynku mieszkalnego w X z przeznaczeniem na wynajem znajdujących się w budynku lokali mieszkalnych i lokali użytkowych. W 2003 r. podatnik sprzedał 23 lokale mieszkalne.
Zgodnie z oświadczeniem podatnika nie prowadzi on działalności gospodarczej (została ona zlikwidowana w październiku 2003 r. wcześniej działalność była zawieszona), natomiast od października 2004 r. jest płatnikiem podatku VAT z tytułu najmu lokali użytkowych. Najem lokali w podatku dochodowym jest rozliczany w formie ryczałtu.
W związku z tym, iż zamierza on dokonać sprzedaży lokalu bądź lokali użytkowych znajdujących się w wybudowanym przez siebie budynku wniósł o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego między innymi w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w sprawie dotyczącej sprzedaży lokalu/lokali użytkowych.
Zdaniem podatnika sprzedaż lokalu/ lokali użytkowych w ww. budynku powinna być opodatkowana 10% zryczałtowanym podatkiem z tytułu sprzedaży nieruchomości.

sygnatura: PD I 415/83/05

autor: Izba Skarbowa we Wrocławiu

data: 2005-09-02

STANOWISKO NACZELNIKA URZĘDU SKARBOWEGO
Naczelnik Urzędu Skarbowego w Oleśnicy, rozpatrując przedmiotowy wniosek stosownie do treści art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w wydanym w dniu 6 czerwca 2005 r. postanowieniu nr PDI/415/1/2/05 stwierdził, że zawarte we wniosku stanowisko podatnika jest nieprawidłowe. W uzasadnieniu ww. postanowienia powołano przepis art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym źródłem przychodu jest między innymi pozarolnicza działalność gospodarcza oraz art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy. W oparciu o ww. przepis, odpłatne zbycie nieruchomości nie stanowi odrębnego źródła przychodów w sytuacji, gdy sprzedaż następuje w wyniku działalności gospodarczej. Zwrócono jednocześnie uwagę na przepis art. 5a pkt 6 powołanej wyżej ustawy, zgodnie z którym pozarolniczą działalność gospodarczą określa się jako działalność zarobkową wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzoną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4 - 9. W uzasadnieniu powołanego wyżej postanowienia organ podatkowy I instancji zawarł konkluzję, iż w przypadku sprzedaży przez podatnika lokali użytkowych, zgodnie z powołaną wyżej definicją, sprzedaż ta będzie uznana za działalność gospodarczą. Organ podatkowy I instancji zauważył ponadto, iż zakwalifikowanie przychodów ze sprzedaży lokali do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy rodzi określone konsekwencje na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych.
ZARZUTY ZAWARTE W ZAŻALENIU
Podatnik zarzucił zaskarżonemu postanowieniu naruszenie następujących przepisów:
- art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej poprzez zaniechanie w zakresie wyczerpującego zebrania materiału dowodowego w sprawie, a tym samym bezpodstawne ustalenie, że zbycie nieruchomości nastąpiło w ramach prowadzonej działalności gospodarczej,
- art. 121 § 1 i art. 122 Ordynacji podatkowej, stanowiących, że organ podatkowy powinien podjąć wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i prowadzić postępowanie podatkowe w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych. Podatnik zarzucił również, że organ podatkowy zasugerował mu konieczność założenia firmy, co jest niezgodne z Konstytucją RP.
STANOWISKO DYREKTORA IZBY SKARBOWEJ
Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu działając na podstawie art. 14b § 2 oraz art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu zażalenia Podatnika z dnia 16.06.2005 r. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego nr PDI/415/1/2/05 z dnia 6.06.2005 r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych - opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych sprzedaży lokali użytkowych znajdujących się w wybudowanym przez Podatnika budynku wielorodzinnym z przeznaczeniem na wynajem, uznające, że stanowisko podatnika jest nieprawidłowe - odmówił zmiany postanowienia organu podatkowego pierwszej instancji.
UZASADNIENIE
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 76 ze zm.) jednym ze źródeł przychodów, podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym, jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli nie nastąpiło ono w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie lub wybudowanie. Opodatkowanie przychodu z tego źródła następuje według zasad określonych w art. 28 wymienionej wyżej ustawy, wedle którego dochodu ze sprzedaży lub zamiany nieruchomości oraz praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) nie łączy się z dochodami z innych źródeł, zaś podatek ustala się w formie ryczałtu w wysokości 10% uzyskanego przychodu i płatny jest on bez wezwania na rachunek urzędu skarbowego właściwego według miejsca zamieszkania podatnika w terminie 14 dni od dnia dokonania sprzedaży, chyba że podatnik w tym samym terminie złoży oświadczenie, że uzyskany ze sprzedaży przychód wyda na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy, tj. na nabycie w kraju, nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży, budynku mieszkalnego lub jego części, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, gruntu albo prawa wieczystego użytkowania gruntu pod budowę budynku mieszkalnego, lub na nabycie wynikających z przydziału spółdzielni mieszkaniowej: prawa do jednorodzinnego domu mieszkalnego, prawa do lokalu mieszkalnego w małym domu mieszkalnym oraz na budowę, rozbudowę albo remont lub modernizację własnego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego. Dyrektor Izby Skarbowej wskazuje również na przepis art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym odpłatne zbycie nieruchomości o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy nie stanowi odrębnego źródła przychodów w sytuacji, gdy sprzedaż następuje w wyniku działalności gospodarczej. Zgodnie z przepisem art. 5a pkt 6 powołanej wyżej ustawy, pozarolniczą działalność gospodarczą określa się działalność zarobkową wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzoną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4 - 9. Natomiast przepis art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807) stanowi że działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zarobkowa wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Zauważa się, iż działalność gospodarcza jest kategorią i faktem o charakterze obiektywnym. W związku z tym nie ma i nie może mieć znaczenia, że podmiot prowadzący konkretną działalność - nie ocenia jej subiektywnie jako działalność gospodarczą, nie nazywa jej tak bądź nie zgłasza w tym zakresie obowiązku podatkowego. Nazwanie bądź nie nazwanie danej czynności nie przesądza jeszcze o jej istnieniu, nieistnieniu, cechach, charakterze i skutkach zarówno dla podmiotu jak i przedmiotu czynności. Aby taka czynność podmiotu mogła być uznana za działalność gospodarczą musi to być działalność wykonywana, prowadzona w sposób zorganizowany i ciągły tj. powinna charakteryzować się względnie stałym sposobem jej prowadzenia - co nie wyklucza możliwości prowadzenia jej sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego celu oraz rodzajową powtarzalnością. Sprawą drugorzędną jest to, że osoba prowadząca taka działalność nie zarejestrowała się w odpowiednim organie.
Ustosunkowując się do zarzutu podatnika, iż organ podatkowy wydając zaskarżone postanowienie naruszył przepisy art. 187 § 1 oraz art. 121 § 1 i art. 122 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Izby Skarbowej zauważa, że znowelizowane przepisy art. 14a - 14d ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa wprowadzone ustawą z dnia 2 lipca 2004 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U nr 173, poz. 1808) istotnie zmodyfikowały zasady udzielania przez organy podatkowe interpretacji. Wniosek podmiotu uprawnionego do wystąpienia z zapytaniem dotyczyć może pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jego indywidualnej sprawie, natomiast obowiązkiem naczelnika urzędu skarbowego jest wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Udzielenie takiej interpretacji następuje w drodze postanowienia. Negatywną przesłanką dla skorzystania z ww. uprawnienia jest fakt, że w sprawie będącej przedmiotem wniosku toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.
Zauważyć należy, iż postępowanie w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego jest postępowaniem specyficznym, bowiem w takim postępowaniu organ podatkowy załatwiając wniosek o interpretację odnosi się wyłącznie do stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę. Obowiązkiem wnioskodawcy jest natomiast skonstruowanie wniosku o interpretację w taki sposób, aby stan faktyczny był przedstawiony konkretnie i wyczerpująco. W sytuacji stwierdzenia braków formalnych takich jak: brak opłaty skarbowej, brak pełnomocnictwa, brak przedstawionego wyczerpującego stanu faktycznego sprawy lub braku własnego jednoznacznego stanowiska w przedstawionej sprawie, organ podatkowy wzywa wnioskodawcę do ich uzupełnienia.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w sentencji wydanego dnia 6.06.2005 r. postanowienia ograniczył się do oceny stanowiska wnioskodawcy, natomiast w uzasadnieniu tegoż postanowienia przytoczył stan faktyczny przedstawiony przez wnioskodawcę oraz przedstawił ocenę prawną stanowiska i przytoczył przepisy prawa odnoszące się do przedmiotowej sprawy, zatem zachował się zgodnie z przepisem art. 14a § 2 Ordynacji podatkowej. Zauważyć również należy, iż z urzędu nie dokonywano żadnych czynności (np. nie zbierano dodatkowych materiałów, nie dokonywano analizy dokumentów źródłowych), które miałyby szerszy zakres niż ten opisany przez podatnika, a które to czynności przypisane są postępowaniom podatkowym. Mając na uwadze powyższe, zarzut skarżącego dotyczący naruszenia art. 121 § 1, art. 122 oraz art. 187 uznano za bezzasadny.
W zażaleniu z dnia 16.06.2005 r. podatnik zarzucił wydanemu przez organ podatkowy I instancji brak zgodności z Konstytucją RP poprzez zasugerowanie konieczności założenia firmy Dyrektor Izby Skarbowej zauważa, iż podatnik nie wyjaśnił na czym konkretnie brak tej zgodności polega. W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu zaskarżone postanowienie czyni zadość zasadzie wyrażonej w art. 84 ustawy zasadniczej zgodnie z którym: ,,Każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie". Zatem powyższy zarzut podatnika należy uznać za bezzasadny.
Organ I instancji rozpatrując wniosek o pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego oparł się tylko i wyłącznie na okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego we wniosku (zgodnie z art. 14 a § 2 Ordynacji podatkowej obowiązek wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego obciąża podatnika) zatem udzielona odpowiedź w formie postanowienia z dnia 6.06.2005 r. jest prawidłowa.