Czy obliczając dochód (zamykając księgę) za 2004r. towar który nieodpłatnie przekazał mi mąż i który przyjęłam do mojej działaności gospodarczej do sprzedaży, mogłam ując w kosztach uzyskania przychodu za 2004r. jako renament poczatkowy ?

sygnatura: PD.2-4117-111/05/I

autor: Izba Skarbowa w Lublinie

data: 2005-08-12

D E C Y Z J A

Na podstawie art. 14b § 2 i § 5 pkt 2 oraz art. 207 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.), z urzędu zmieniam prawomocne postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Puławach z dnia 20.06.2005 r. znak USI 415/7/05 w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sposób zawarty w uzasadnieniu, z uwagi na rażące naruszenie prawa.

U z a s a d n i e n i e

Pismem z dnia 20.05.2005 r. zwróciła się Pani do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Puławach o udzielenie w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie możliwości zaliczenia remanentu początkowego do kosztów uzyskania przychodów przy wyliczeniu dochodu za 2004 r. z działalności gospodarczej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż z dniem 31.12.2003 r. Pani małżonek zlikwidował prowadzoną działalność gospodarczą, sporządzając na ten dzień remanent likwidacyjny. Towary handlowe, wykazane w tym remanencie przejęła Pani w związku z rozpoczęciem z dniem 02.01.2004 r. działalności gospodarczej, sporządzając na tę okoliczność remanent początkowy. Wątpliwości Pani budziło zagadnienie wyliczenia dochodu z działalności gospodarczej za 2004 r. i uwzględnienia przy wyliczeniu kosztów uzyskania przychodów przejętych towarów jako remanentu początkowego.

Postanowieniem z dnia 20.06.2005 r. znak USI 415/7/05 Naczelnik Urzędu Skarbowego w Puławach uznał za nieprawidłowe Pani stanowisko wyrażone we wniosku. Organ podatkowy kwalifikując przejęte przez Panią towary handlowe jako darowiznę stwierdził, iż nie stanowią one kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Postanowienie doręczone zostało w dniu 27.06.2005 r. i w związku z niewniesieniem zażalenia stało się ostateczne.

W myśl art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może być zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z przepisem art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji, organ odwoławczy w drodze decyzji zmienia postanowienie z urzędu, jeżeli postanowienie m. in. rażąco narusza prawo. Pojęcie "rażące naruszenie prawa" użyte w tym przepisie należy pojmować szeroko, obejmując nim w szczególności takie naruszenia prawa, które odpowiadają uchybieniom prawa stanowiącym podstawę do stwierdzenia nieważności decyzji podatkowej (por. S. Babiarz, Ordynacja podatkowa Komentarz, Warszawa 2004, s. 102). W świetle dotychczasowego jednolitego stanowiska doktryny i orzecznictwa, naruszenie prawa o rażącym charakterze występuje przede wszystkim wówczas, gdy treść rozstrzygnięcia pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisów prawa i gdy charakter tego naruszenia powoduje, iż rozstrzygnięcie nie może być zaakceptowane jako akt wydany przez organ praworządnego państwa.

W ocenie organu odwoławczego interpretacja Naczelnika Urzędu Skarbowego w Puławach z dnia 20.06.2005 r. jest nieprawidłowa, gdyż podstawą rozstrzygnięcia był przepis art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz.176, ze zm.), który w niniejszej sprawie nie ma w ogóle zastosowania.

Biorąc pod uwagę okoliczności faktyczne i prawne sprawy, mające istotne znaczenie dla oceny prawidłowości dokonanej przez organ pierwszej instancji interpretacji prawa podatkowego należało uznać, co następuje:

W dniu 18.07.2005 r. organ odwoławczy wszczął z urzędu postępowanie w sprawie zmiany udzielonej przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Puławach postanowieniem z dnia 20.06.2005 r. znak US I 415/7/05 interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Na wezwanie z dnia 20.07.2005 r. przedłożyła Pani kserokopie remanentu likwidacyjnego małżonka na łączną kwotę 15.456,11 zł i remanentu początkowego sporządzonego przez Panią w związku z rozpoczęciem działalności gospodarczej na łączną kwotę 15.410,18 zł oraz oświadczyła Pani do protokołu z dnia 29.07.2005 r., iż pomiędzy Panią a mężem istnieje ustrój wspólności majątkowej (wspólności ustawowej).

Zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59, ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2004 r., z chwilą zawarcia małżeństwa między małżonkami powstaje z mocy ustawy wspólność majątkowa obejmująca ich dorobek (wspólność ustawowa). Dorobkiem małżonków są przedmioty majątkowe nabyte w czasie trwania wspólności ustawowej przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (art. 32 § 1 kodeksu).

W ocenie organu odwoławczego tytuł do rozporządzania przez Panią towarami handlowymi przejętymi od małżonka wynikał z istoty istniejącej pomiędzy małżonkami wspólności ustawowej, która jest wspólnością łączną (niepodzielną). Oznacza to, iż w stanie faktycznym sprawy organ podatkowy pierwszej instancji błędnie przyjął, że przejęcie towarów stanowiło darowiznę od małżonka.

Koszt nabycia towarów handlowych wykazanych przez Panią w arkuszu spisu z natury z dnia 02.01.2004 r. w łącznej wysokości 15.410,18 zł pozostaje w bezpośrednim związku z przychodem i jest kosztem poniesionym "w celu" jego uzyskania. Spełnia zatem warunki przewidziane w przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie jest ujęty w katalogu negatywnym określonym w art. 23 ustawy podatkowej.

Zgodnie z § 27 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475, ze zm.) podatnicy obowiązani są do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów m. in. na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego. Towary handlowe objęte spisem z natury wycenia się według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia (§ 29 ust. 1 rozporządzenia). Definicje ceny zakupu i ceny nabycia zawiera odpowiednio przepis § 3 pkt 2 i pkt 3 rozporządzenia.

Przejęte przez Panią towary handlowe nie mogą jednak zostać zaewidencjonowane jako zakup towarów, jedynie uwzględnienie ich w remanencie początkowym pozwala na prawidłowe ustalenie dochodu za 2004 r. Wynika to zarówno z przepisu art. 24 ust. 2 ustawy podatkowej, jak i przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r.

Zgodnie z dyspozycją art. 24 ust. 2 ustawy u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 ustawy a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Z kolei z pkt 22 objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów wynika, że wartość spisu z natury (remanentu początkowego) należy uwzględnić przy ustalaniu wysokości poniesionych w roku podatkowym kosztów uzyskania przychodów, będących jednym z elementów mających wpływ na ustalenie dochodu osiągniętego w roku podatkowym.

Reasumując należy stwierdzić, że stanowisko Pani wyrażone w tym zakresie we wniosku z dnia 20.05.2005 r. jest prawidłowe.

W takim stanie faktycznym i prawnym sprawy orzeczono jak w sentencji.

Od niniejszej decyzji przysługuje odwołanie do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie w terminie 14 od daty doręczenia decyzji.