W w dniu 7 marca 2005 r. podatnik zwrócił się do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych tj. zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej straty w środkach obrotowych poniesionej w wyniku kradzieży gotówki podjętej z osobistego konta bankowego. Z opisanego we wniosku stanu faktycznego sprawy wynika, że w grudniu 2004 r. podatnik rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej. Przed uzyskaniem pierwszego przychodu podjął decyzję o zainwestowaniu 32.000 zł jako zaliczki na zakup działki, na której miał powstać budowany przez podatnika dom przeznaczony na sprzedaż. W związku z rozpoczęciem działalności na koncie firmy nie było środków zatem ww. kwotę potrzebną na zakup działki podatnik wypłacił z konta osobistego z zamiarem udania się na umówione spotkanie z notariuszem i agentem nieruchomości, które miało odbyć się godzinę później. Po wyjściu z banku podatnik stał się ofiarą zaplanowanego napadu, podczas którego została ukradziona teczka z dokumentami i podjęta w banku gotówka. Kradzież została zgłoszona na policję.
Z przedstawionego w ww. wniosku stanowiska podatnika wynika, że strata w środkach obrotowych w postaci kradzieży gotówki przeznaczonej na potrzeby inwestycyjne, a zatem i przyszłe przychody z tytułu tej inwestycji są podatkowym kosztem uzyskania przychodów, gdyż nie znajduje się w wykazie wydatków nie uznawanych za koszty, o którym mowa w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Z przedstawionego przez pełnomocnika podatnika stanowiska wynika także, że kosztami uzyskania ww. przychodu będą koszty zakupu gruntu zwiększone o utraconą gotówkę przeznaczoną na pierwszą wpłatę dla właściciela ziemi, wydatki na materiały budowlane oraz wynagrodzenia pracowników budowlanych. W związku z powyższym podatnik stwierdza, że stratę należy przyporządkować do 2005 r., tj. do roku w którym "pojawił się" przychód z działalności gospodarczej (w 2004 r. działalność gospodarcza była prowadzona tylko jeden miesiąc tj. w grudniu i ww. roku nie osiągnięto z tej działalności przychodu).
sygnatura: PD I 413/102/05
autor: Izba Skarbowa we Wrocławiu
data: 2005-06-27
| słowa kluczowe: | gotówka, koszty uzyskania przychodów, kradzież |
Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu rozpatrzył przedmiotowy wniosek stosownie do treści art. 14a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa wydając w dniu 11 kwietnia 2005 r. postanowienie Nr PDI/415-20/05. Mając na uwadze treść art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów z z poszczególnych źródeł są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 tej ustawy, Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu stwierdził, że zawarte we wniosku stanowisko podatnika jest nieprawidłowe wypowiadając się w tym zakresie w uzasadnieniu postanowienia.
Na powyższe postanowienie podatnik wniósł zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu uzasadniając swoje stanowisko analogicznie jak we wniosku z dnia 7 marca 2005 r.
STANOWISKO DYREKTORA IZBY SKARBOWEJ WE WROCŁAWIU
Rozpatrując powyższe zażalenie Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu działając na podstawie art. 14b § 2 oraz art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 19 kwietnia 2005 r. wniesionego przez podatnika na postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu z dnia 11 kwietnia 2005 r. Nr PD/415-20/05, którym uznano za nieprawidłowe stanowisko zawarte we wniosku z dnia 7 marca 2005 r. dotyczące możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej utraconej w wyniku napadu rabunkowego gotówki podjętej z osobistego rachunku bankowego odmówił zmiany postanowienia organu I instancji.
UZASADNIENIE
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Wśród kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zostały wymienione straty, o których mowa w zażaleniu z dnia 19 kwietnia 2005 r. i uprzednio we wniosku z dnia 7 marca 2005 r. tj. kradzież gotówki podjętej z osobistego konta podatnika. Nie można zatem uznać za słuszne stanowisko podatnika, iż kradzież gotówki podjętej z osobistego konta podatnika jest równoznaczna ze stratą w środkach obrotowych odnoszących się do działalności gospodarczej oraz, że strata taka może stanowić koszty uzyskania przychodów tylko dlatego, że nie znajduje się w wykazie wydatków nie uznawanych za koszty, o którym mowa w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu podkreśla także, że nie można utożsamiać utraty prywatnych pieniędzy podatnika (oszczędności podjętej z osobistego rachunku bankowego) z kosztem związanym z działalnością gospodarczą tylko dlatego, że podatnik miał zamiar nabyć działkę pod zabudowę.
Ponadto wyjaśnia się, że zaliczenie strat w środkach obrotowych do kosztów uzyskania przychodów powinno być każdorazowo oceniane indywidualnie, w aspekcie okoliczności, które spowodowały powstanie straty, ich udokumentowania, zgłoszenia do instytucji ubezpieczeniowej, jak również czy podatnik dołożył należytej staranności w celu jej uniknięcia. Ponieważ zarówno z treści złożonego przez podatnika wniosku jak i z zażalenia wprost wynika, że podatnik stał się ofiarą "zaplanowanego napadu" to wskazuje, że podatnik nie tylko nie dochował należytej staranności celem uniknięcia jakichkolwiek niebezpiecznych sytuacji, ale wręcz podjęcie z osobistego konta bankowego kwoty 32.000 zł było znane określonemu kręgowi osób. Podatnik winien zatem przewidzieć, że rozpowszechnione przez siebie informacje o dacie podjęcia gotówki, miejscu jej podjęcia (nazwa banku) oraz wysokości podejmowanej kwoty może rodzić niebezpieczne skutki. Sytuacji tej nie można zatem nawet porównać do zdarzenia losowego, gdyż zdarzenie losowe należy powiązać przede wszystkim z działaniami sił przyrody (ogień, powódź, grad) oraz z regulacjami prawnymi z zakresu prawa ubezpieczonego, mówiących o pojęciu zdarzenia losowego. Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu wskazuje zatem, że to nie Skarb Państwa ma ponosić skutki kradzieży dokonanej w mieniu osobistym podatnika, skutki te winny być przeniesione np. na zakład ubezpieczeniowy, działający w ramach osobistych ubezpieczeń majątkowych. Jeżeli natomiast podatnik nie dokonał ubezpieczenia swego osobistego mienia na wypadek kradzieży, skutki te ponosić powinien sam podatnik. Nie do przyjęcia bowiem i zażaleniu w żadnym razie nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej w myśl art. 22 ust. 1 w związku z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Wskazać także należy, że organ I instancji rozpatrując wniosek o pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego oparł się tylko i wyłącznie na okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego w ww. wniosku tj. zgodnie z treścią obowiązujących przepisów prawa zawartych w art. 14 ustawy - Ordynacja podatkowa. Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu stwierdza zatem, że stosownie do przedstawionego przez pełnomocnika podatnika stanu faktycznego (zgodnie z art. 14 a § 2 Ordynacji podatkowej obowiązek wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego obciąża podatnika) udzielona przez Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu odpowiedź w formie postanowienia z dnia 11 kwietnia 2005 r. jest prawidłowa.
Niezależnie od powyższego Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu zauważa, że prawidłowo także postąpił organ I instancji nie udzielając odpowiedzi na stanowisko podatnika zawarte w złożonym wniosku, iż kosztami uzyskania przychodu z działalności gospodarczej będą koszty zakupu gruntu zwiększone o utraconą gotówkę przeznaczoną na pierwszą wpłatę dla właściciela ziemi, wydatki na materiały budowlane oraz wynagrodzenia pracowników budowlanych, i że w związku z powyższym poniesioną stratę należy przyporządkować do 2005 r., tj. do roku w którym "pojawił się" przychód z działalności gospodarczej. Podatnik nie zwrócił się bowiem z pytaniem w tych kwestiach, a przedstawił jedynie swoje stanowisko zatem nie spełnił warunku zawartego w art. 14a § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, który - jak już wyżej wskazano - stanowi, że podatnik składając wniosek jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie.