Spółka ma wątpliwości, czy słusznie uznaje za import usług, nabycie usługi polegającej na pobieraniu na terenie Niemiec przez niemiecki podmiot ?X? opłat kanałowych od Podatnika i przekazywaniu ich następnie do Bundeswasserstrassen im Binnenbereich, w zamian za co podmiot ten pobiera prowizję.

sygnatura: PP II 443/1/55/244/06

autor: Dolnośląski Urząd Skarbowy

data: 2000-04-28

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu stwierdza, że stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2006 r., który do tut. organu wpłynął dnia 02 lutego 2006 r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej uznania za import usług nabycia usługi pośrednictwa w przekazywaniu opłaty kanałowej świadczonej przez podmiot niemiecki, w zamian za co podmiot ten pobiera prowizję, jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 lutego 2006 r. do Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Pismami z dnia 13 marca 2006 r. oraz z 06 kwietnia 2006 r. organ podatkowy wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Braki formalne wniosku uzupełnione zostały pismem z dnia 21 marca 2006 r. (data wpływu do tut. organu 21 marca 2006 r.), pismem z dnia 11 kwietnia 2006 r. (data wpływu do tut. organu 12 kwietnia 2006 r.) oraz pismem z dnia 24 kwietnia 2006 r. (data wpływu do tut. organu 25 kwietnia 2006 r.) i z dnia 27 kwietnia 2006 r.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastoso­wania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępo­wa­nie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administra­cy­jnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż Podatnik świadczy na terenie Unii Europejskiej usługi w zakresie śródlądowego transportu wodnego. Celem realizacji tych usług niezbędne jest ponoszenie przez Spółkę różnego rodzaju kosztów w tym m. in. opłat za korzystanie z dróg wodnych, tzw. opłat kanałowych. Opłaty kanałowe na podstawie dowodów obciążeniowych (bez podatku od wartości dodanej) uiszczane są na terenie Niemiec. Przekazywane zostają do Bundeswasserstrassen im Binnenbereich ? odpowiednika Rejonowych Zarządów Gospodarki Wodnej w Polsce. Jednakże Podatnik wnosi powyższe opłaty do niemieckiego podmiotu ?X?, posiadającego siedzibę poza Rzeczpospolitą Polską, który to podmiot pełni rolę pośrednika pomiędzy Podatnikiem, a Bundeswasserstrassen im Binnenbereich. Niemiecki podmiot ?X? obciąża Spółkę za pobór opłat doliczając 0,25% prowizji za obsługę, z jednoczesną adnotacją umieszczoną na fakturze, iż obowiązek podatkowy przerzucony zostaje na nabywcę. Spółka dodaje ponadto, iż podała podmiotowi ?X? swój numer VAT UE z prefiksem PL oraz zaznacza, iż przedmiotowe usługi klasyfikuje według PKWiU 65.2 jako ?usługi pośrednictwa finansowego pozostałe? zwolnione od podatku od towarów i usług. Podkreśla również, iż poniesionymi kosztami z tytułu opłat kanałowych obciąża swoich podwykonawców, co dokumentuje notami obciążeniowymi. W uzupełnieniu do wniosku Spółka wskazuje, iż posiada siedzibę i stałe miejsce prowadzenia działalności na terenie Polski. Ponadto wyjaśnia, iż nie posiada na terenie Niemiec siedziby, ani stałego zakładu w rozumieniu art. 9 VI Dyrektywy Rady w sprawie harmonizacji ustawodawstwa Państw członkowskich odnoszących się do podatków obrotowych-wspólny system podatku od wartości dodanej, ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388 EWG), posiada jedynie biuro handlowe w Berlinie, zatrudniające na stałe dwie osoby, ale biuro to, według Spółki, nie spełnia kryteriów stałego zakładu, ponieważ nie jest zdolne do samodzielnego świadczenia usług, których wykonywanie stanowi przedmiot działalności Podatnika.

Zdaniem Podatnika, nabycie usługi pośrednictwa w przekazywaniu opłat kanałowych od podmiotu niemieckiego w zamian za co podmiot ten pobiera prowizję za obsługę poboru tych opłat stanowi dla Spółki import usług, który należy wykazać w deklaracji VAT -7.

W ocenie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu przedstawione przez Podatnika stanowisko w sprawie jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Stosownie do treści art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju. Przy czym, w myśl art. 17 ust. 2 cyt. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyłączeniem świadczenia usług określonych w art. 27 ust. 3 lub art. 28 ust. 3, 4, 6, i 7, oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów.

W myśl art. 17 ust. 3 cyt. ustawy, w przypadkach wymienionych w art. 27 ust. 3 przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju.

Jak wynika z treści wniosku Spółka jest posiadającym na terenie Polski siedzibę i stałe miejsce prowadzenia działalności usługobiorcą usługi polegającej na poborze opłat kanałowych świadczonej na trenie Niemiec przez podmiot niemiecki, w zamian za co podmiot ten pobiera prowizję.

Jednakże celem ustalenia, czy w analizowanej sprawie Spółka będzie podatnikiem z tytułu importu usług, koniecznym jest ustalenie miejsca świadczenia, a tym samym miejsca jej opodatkowania. Ta bowiem okoliczność stanowi dla Spółki determinantę posiadania bądź też braku statusu podatnika z tego tytułu. Przy czym w tym miejscu należy wyraźnie podkreślić, iż na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług dla ustalenia faktu gdzie i przez kogo podatek należny z tytułu świadczenia usług powinien zostać rozliczony, uzależnione jest właśnie od ustalenia w jaki sposób przepisy tej ustawy określają miejsce ich świadczenia. Zgodnie bowiem z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Dlatego też opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegać będzie odpłatne świadczenie usług, lecz wyłącznie w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które w myśl art. 2 pkt 1 ustawy należy rozumieć terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Kwestia ustalania miejsca świadczenia, a zatem i miejsca opodatkowania przy świadczeniu usług znalazła swoje uregulowanie w treści art. 27 i 28 ww. ustawy.

Stosownie do postanowień art. 27 ust. 1 cyt. ustawy miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługę ? miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności ? miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Zasadniczo zatem usługi opodatkowane są w kraju usługodawcy chyba, że ze względu na ich specyficzny charakter ustawodawca objął je szczególnymi regulacjami. Do usług, dla których miejsce świadczenia ustalone zostało odrębnie należą m. in. wskazane w treści art. 27 ust. 4 pkt 11 usługi agentów, pośredników działających w imieniu i na rzecz innej osoby, jeżeli uczestniczą w zapewnieniu świadczenia usług, o których mowa w pkt 1-10, przy czym w treści art. 27 ust. 4 pkt 4 ustawodawca wskazał na usługi bankowe, finansowe i ubezpieczeniowe łącznie z reasekuracją, z wyjątkiem wynajmu sejfów przez banki.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego niemiecki podmiot ?X? z siedzibą poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej świadczy usługi pośrednictwa w poborze opłat kanałowych, które to usługi Spółka klasyfikuje według PKWiU 65.5 jako usługi pośrednictwa finansowego pozostałe.

Jednocześnie w tym miejscu należy wyraźnie podkreślić, iż organy podatkowe uprawnione są do udzielania wyjaśnień o zakresie i sposobie zastosowania przepisów prawa podatkowego, nie są natomiast właściwe w sprawach klasyfikowania do odpowiedniego grupowania PKWiU usług nabywanych przez Podatnika. To Spółka powinna dokonać ich klasyfikacji, a w razie wątpliwości może zwrócić się z zapytaniem odnośnie ich zaklasyfikowania do organu statystycznego. Uprawnionym do wydawania opinii interpretacyjnych w zakresie właściwego symbolu PKWiU uprawnionym jest Ośrodek Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi (ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź). W myśl powyższego, organ podatkowy dokonując interpretacji przepisów prawa podatkowego opiera się wyłącznie na klasyfikacji dokonanej przez samego Podatnika lub też na klasyfikacji dokonanej przez organ statystyczny, jeżeli Podatnik wystąpił o dokonanie takiej klasyfikacji.

Celem ustalenia miejsca świadczenia dla przedmiotowej usługi, koniecznym jest dokonanie analizy regulacji odnoszących się do usług umiejscowionych w treści art. 27 ustawy.

Stosownie bowiem do treści art. 27 ust. 3 pkt 2 w związku z ust. 4 pkt 4 ww. ustawy, w przypadku, gdy usługi finansowe są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę, miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Przepis art. 27 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy wskazując na usługi finansowe jako na te, dla których w sposób szczególny ustalone zostaje miejsce ich świadczenia, nie odwołuje się przy tym do jakiegokolwiek symbolu PKWiU.

Definicja usług finansowych umiejscowiona została w Dyrektywie 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 września 2002 r. dotyczącej sprzedaży konsumentom usług finansowych na odległość oraz zmieniająca dyrektywę Rady 90/619/EWG oraz dyrektywy 97/7/WE i 98/27/WE. Artykuł 2 lit. b tego aktu prawnego stanowi, iż usługa finansowa oznacza wszelkie usługi o charakterze bankowym, kredytowym, ubezpieczeniowym, emerytalnym lub płatniczym. Powyższa definicja nie została co prawda stworzona de facto dla celów podatkowych, to jednak uwzględniając fakt, iż podatki, a w szczególności podatek od towarów i usług, związane są nieodłącznie ze zdarzeniami mającymi miejsce w gospodarce, a zatem również ze świadczeniem usług finansowych, dlatego też słusznym wydaje się posłużenie definicją usług finansowych funkcjonującą w obrocie gospodarczym.

Uwzględniając zatem przytoczone powyżej regulacje prawne oraz stan faktyczny sprawy wskazać należy, iż miejscem świadczenia przedmiotowej usługi jest miejsce, gdzie nabywca usługi dla którego jest ona świadczona, posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności.

Z uwagi na to, iż Spółka jako nabywca przedmiotowej usługi posiada siedzibę i stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dlatego też miejscem jej świadczenia, a tym samym miejscem opodatkowania jest właśnie terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Spełnione zostają również przesłanki wynikające z treści art. 17 ust. 3 ustawy, w myśl którego w przypadkach wymienionych w treści art. 27 ust. 3, przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju. Ponadto przedmiotowa usługa świadczona jest przez podatnika posiadającego siedzibę poza terytorium kraju.

Zatem, konsekwencją powyższego jest uznanie, iż to Spółka dokonuje importu usług, co w dalszej kolejności implikuje obowiązek dokonania jego rozliczenia w zakresie podatku od towarów i usług i wykazania transakcji importu usług w deklaracji VAT-7. W myśl regulacji art. 106 ust. 7 ww. ustawy, Podatnik zobligowany jest do udokumentowania importu usług poprzez wystawienie faktury wewnętrznej.

Zgodnie bowiem z treścią art. 106 ust. 7 ww. ustawy, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie (...). Jednocześnie dla przedmiotowej usługi należy zastosować stawkę podatku od towarów i usług właściwą dla adekwatnej usługi świadczonej faktycznie na terytorium kraju, bądź też, jeżeli przepisy krajowe dopuszczają taką możliwość, zastosować zwolnienie od podatku.

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku Nr 4 do ustawy. Pod pozycją Nr 3 tego załącznika, wymienione zostały usługi pośrednictwa finansowego zaklasyfikowane w PKWiU w sekcji J, w działach 65-67, z wyłączeniem zamkniętego katalogu usług wskazanych w tej pozycji załącznika. Opierając się na dokonanej przez Spółkę klasyfikacji nabytych usług wskazać należy, iż usługi te nie mieszczą się w katalogu usług wyłączonych ze zwolnienia, co oznacza, iż w takim przypadku usługi te korzystają ze zwolnienia od podatku. Zawierają się bowiem w dziale usług oznaczonych numerem 65.

W tym miejscu należy jednak wyraźnie zaznaczyć, iż organ podatkowy celem dokonania interpretacji przepisów prawa podatkowego oparł się na klasyfikacji statystycznej dokonanej przez Spółkę. W pierwszej kolejności klasyfikacji dokonuje producent, bądź też importer danego towaru, czy usługi jako podmiot najbardziej kompetentny w tej kwestii. Dopiero bowiem w przypadku powstałych wątpliwości co do właściwej ich klasyfikacji, czy pojawiającego się sporu w tej materii, powyższe rozstrzyga organ statystyczny. Zatem organ podatkowy nie jest właściwy do samodzielnego dokonywania klasyfikacji statystycznej danego towaru, czy usługi.

W świetle powyższego, tutejszy organ podatkowy dokonując oceny prawnej zawartego we wniosku stanowiska Podatnika stwierdza, iż w danym stanie faktycznym w zakresie kwalifikacji nabycia przedmiotowej usługi do importu usług jest ono prawidłowe.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja Podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.

Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja Podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub jej uchylenia.

Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie. Zażalenie podlega opłacie skarbowej.