Czy Wnioskodawczynie jest zwolniona od podatku dochodowego od osób fizycznych od kwoty 15980 zł + odsetki, czy też jest zobowiązana podatek uiścić, a jeśli tak to w jakiej wysokości?
sygnatura: ILPB2/415-653/08-2/WM
autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu
data: 2008-12-31
słowa kluczowe: | mienie zabużańskie, podatek dochodowy od osób fizycznych, rekompensaty, zwolnienia przedmiotowe |
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2008 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie 08 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku dochodowego rekompensaty za mienie pozostawione za granicą jest:
UZASADNIENIE
W dniu 24 września 2008 r. Pani złożyła do Pierwszego Urzędu Skarbowego w P. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku dochodowego rekompensaty za mienie pozostawione za granicą. Pismem z dnia 01 października 2008 r. nr PD-1/410-569/08 Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w P. - działając na podstawie art. 170 § 1, art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, w związku z § 2 pkt 1 oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego - przekazał wniosek Pani do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu.
Wyjaśnić bowiem należy, że zgodnie ze znowelizowanym art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa, z dniem 1 lipca 2007 r. organem właściwym do dokonywania interpretacji przepisów prawa podatkowego został Minister Finansów.
Natomiast, stosownie do art. 14b § 6 Ordynacji podatkowej Minister Finansów upoważnił -w drodze ww. rozporządzenia - dyrektorów czterech izb skarbowych do wydawania interpretacji indywidualnych w jego imieniu i w ustalonym zakresie, określając jednocześnie właściwość rzeczową i miejscową upoważnionych organów.
W analizowanym przypadku, właściwym miejscowo organem podatkowym do wydania pisemnej interpretacji od dnia 1 lipca 2007 r. jest - w związku z § 6 ww. rozporządzenia - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Sprawa dotyczy decyzji Wojewody W. z dnia 12 lipca 2005 r. w sprawie rekompensaty pieniężnej w wysokości 15.980 zł. wraz z odsetkami w wysokości 1354 zł. za mienie pozostawione poza obecnymi granicami państwa polskiego na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 2, art. 3 ust. 1 w związku z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 12 grudnia 2003 r. o zaliczeniu na poczet ceny sprzedaży albo opłat z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości Skarbu Państwa wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego (Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 39 ze zm.) oraz art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego.
Wysokość rekompensaty wraz z odsetkami wynosi 17.354,28 zł, którą Wnioskodawczyni otrzymała dnia 25 sierpnia 2008 r.
Zainteresowana skontaktowała się z urzędem skarbowym w celu dopełnienia formalności podatkowych, jednak nie uzyskała jednoznacznej odpowiedzi czy jest zwolniona od podatku dochodowego czy też nie.
Wnioskodawczyni wyjaśniła, że jest to rekompensata za majątek pozostawiony na Wileńszczyźnie (20% wartości budynków) przez ojca Zainteresowanej. Wnioskodawczyni majątek ten dziedziczy, gdyż ojciec zmarł w 1986 r. O rekompensatę Zainteresowana starała się od 1989 r.
Majątek pozostał na Wileńszczyźnie, ponieważ ojciec Wnioskodawczyni wraz z całą rodziną został deportowany na Syberię i wrócił do kraju dopiero w grudniu 1955 roku, a więc nie zostawił swojego dorobku dobrowolnie. Żadnego odszkodowania w Polsce nie dostał, ani też o nie się nie starał.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy Wnioskodawczyni jest zwolniona od podatku dochodowego od osób fizycznych od kwoty 15980 zł plus odsetki, czy też jest zobowiązana podatek uiścić, a jeśli tak to w jakiej wysokości...
Zdaniem Wnioskodawczyni, powinna być zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych, jeżeli nie ze względów prawnych, to ze względów moralnych, gdyż:
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:
W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 30a lit. a) ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu realizacji prawa do rekompensaty na podstawie ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 169, poz. 1418), przez osoby uprawnione na podstawie tej ustawy.
Rekompensata to wynagrodzenie za poniesione przez kogoś straty i krzywdy, wyrównanie szkód, odszkodowanie.
Ustawa z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej w art. 2 przewiduje, że prawo do rekompensaty przysługuje właścicielowi nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami RP, jeżeli spełnia on łącznie następujące wymogi:
Natomiast art. 3 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że w przypadku śmierci właściciela nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, prawo do rekompensaty przysługuje wszystkim spadkobiercom albo niektórym z nich, wskazanym przez pozostałych spadkobierców, jeżeli spełniają wymóg określony w art. 2 pkt 2. Wskazanie osoby uprawnionej do rekompensaty następuje przez złożenie oświadczenia z podpisem poświadczonym notarialnie lub przed organem administracji publicznej albo przez złożenie oświadczenia w polskiej placówce konsularnej.
Powyższa ustawa w art. 13 dopuszcza dwie formy zaspokojenia roszczeń osób uprawnionych do rekompensaty:
W obu przypadkach wysokość rekompensaty wynosić będzie 20% wartości pozostawionych nieruchomości.
Zgodnie z art. 17 ust. 1 cyt. ustawy, wypłaty świadczenia pieniężnego, o którym mowa w art. 13 ust. 1 pkt 2, dokonuje Bank Gospodarstwa Krajowego (...), ze środków Funduszu Rekompensacyjnego, na podstawie umowy zawartej z ministrem właściwym do spraw Skarbu Państwa.
Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że jeżeli Wnioskodawczyni nabyła prawo do rekompensaty zgodnie z przepisami ustawy z dnia 8 lipca 2005r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej i została ona wypłacona poprzez Bank Gospodarstwa Krajowego ze środków Funduszu Rekompensacyjnego to w odniesieniu do uzyskanej z tego tytułu kwoty będzie miało zastosowanie zwolnienie przedmiotowe określone w art. 21 ust. 1 pkt 30a lit. a) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Natomiast w kwestii opodatkowania odsetek od kwoty przedmiotowej rekompensaty tut. organ stwierdza co następuje.
Instytucję prawną odsetek reguluje art. 481 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Stanowi on, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może zażądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jak wynika z powyższego szkoda nie stanowi podstawowej przesłanki powstania roszczenia o odsetki, a więc nie mają one charakteru odszkodowawczego. Są one związane z kwotą długu głównego, jednak źródło ich powstania różni się zasadniczo od źródła powstania długu głównego. Roszczenie odsetkowe nie jest częścią składową roszczenia głównego, gdyż opiera się na odrębnym stanie faktycznym oraz odrębnej podstawie materialno-prawnej. Zatem odsetki za zwłokę od wypłaconej rekompensaty nie są rekompensatą, a tym samym nie korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych określonego w art. 21 ust. 1 pkt 30a lit. a) ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych.
Ponadto należy stwierdzić, że w katalogu zwolnień od podatku dochodowego zawartym w art. 21 ww. ustawy wymieniono wyłącznie odsetki od nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1.
Ponieważ przedmiotowe odsetki nie zostały wymienione wśród dochodów, które ustawodawca zwolnił z opodatkowania bądź od których zaniechano poboru podatku, zatem podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
W konsekwencji odsetki od wypłaconej rekompensaty, należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy go wykazać w rozliczeniu rocznym za rok podatkowy, w którym nastąpiła ich wypłata łącznie z innymi osiągniętymi dochodami i opodatkować według obowiązującej skali podatkowej, zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.