Wnioskodawca ponosi koszty utrzymania zakładowej służby zdrowia niezależnie od ilości korzystających pracowników, sama zaś ilość korzystających wpływa na wysokość ponoszonych kosztów. Wnioskodawca potrafi zidentyfikować pracowników korzystających z usług medycznych ponieważ prowadzony jest rejestr. Czy po stronie pracownika mającego możliwość korzystania ze świadczeń medycznych Zakładowej Przychodni, powstaje przychód z tytułu świadczeń w naturze, który należy opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

sygnatura: ILPB1/415-203/08-4/RP

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

data: 2008-06-25

Wniosek ORD-IN: [ 553 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, reprezentowanej przez pełnomocnika , przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2008 r. (data wpływu 25 marca 2008 r.), uzupełnionym w dniu 22 kwietnia 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń medycznych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń medycznych.

Wniosek zawierał braki formalne, w związku z czym pismem z dnia 8 kwietnia 2008 r. nr ILPB1/415-203/08-2/RP Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wezwał do jego uzupełnienia.

Wezwanie doręczono w dniu 10 kwietnia 2008 r., wniosek uzupełniono w dniu 22 kwietnia 2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Pracownicy Wnioskodawcy korzystają ze świadczeń medycznych Przychodni Zakładowej we Wrocławiu. Przychodnia realizuje zadania przyjęte w obowiązującym u Wnioskodawcy Zakładowym Układzie Zbiorowym Pracy. Wnioskodawca zobowiązał się w nim do zagwarantowania pracownikom bezpłatnej opieki zdrowotnej w zakresie badań profilaktycznych: wstępnych, okresowych i kontrolnych. Zgodnie ze Statutem Przychodni Zdrowia celem jej działania jest:

• udzielanie świadczeń zdrowotnych obejmujących m.in. badania i porady lekarskie, leczenie chorób wewnętrznych, leczenie stomatologiczne, wykonywanie czynnego poradnictwa dla przewlekle chorych i osób wymagających szczególnej opieki zdrowotnej,
• profilaktyka zdrowotna,
• orzekanie i opiniowanie o stanie zdrowia.

Lekarze mają prawo do wydawania zwolnień lekarskich. Przychodnia realizuje wymienione cele, zaś Wnioskodawca ponosi pełne koszty utrzymania funkcjonowania zakładowej służby zdrowia obejmujące: wynagrodzenie personelu medycznego, lekarza internisty, stomatologa, pielęgniarki, koszty zakupu materiałów, mediów. Wnioskodawca ponosi koszty utrzymania zakładowej służby zdrowia niezależnie od ilości korzystających pracowników, sama zaś ilość korzystających wpływa na wysokość ponoszonych kosztów, szczególnie w odniesieniu do usług stomatologicznych, gabinetu zabiegowego np. zużycie materiałów. Przychodnia jest Niepublicznym Zakładem Opieki Zdrowotnej, świadczenia udzielane są nieodpłatnie. Wnioskodawca nie posiada szczegółowych cenników za poszczególne rodzaje usług internistycznych i stomatologicznych. Prawo do korzystania z usług medycznych ma każdy pracownik.

Wnioskodawca potrafi zidentyfikować pracowników korzystających z usług medycznych oraz częstotliwość wizyt pracowników, ponieważ prowadzony jest rejestr.

Zakładowa przychodnia świadczy również usługi dla podmiotów powiązanych, dla których są wystawiane faktury. Korzystają z niej również pracownicy Centrali koncernu, a obciążani są na podstawie zawartych umów, które wyodrębniają stawkę za usługę internistyczną i stomatologiczną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy po stronie pracownika mającego możliwość korzystania ze świadczeń medycznych Zakładowej Przychodni, powstaje przychód z tytułu świadczeń w naturze, który należy opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W ocenie Wnioskodawcy uznać należy, że podstawą do stwierdzenia, iż po stronie pracownika powstaje przychód ze stosunku pracy, jest nabycie przez pracownika świadczenia, które ma wartość finansową możliwą do określenia dla potrzeb podatkowych. Ze stanu faktycznego w sprawie wynika, iż Wnioskodawca jest w stanie wskazać pracowników nie korzystających ze świadczeń, do których zapewnienia zobowiązał pracodawcę zakładowy układ zbiorowy pracy. Ponieważ pracownicy ci nie korzystają ze świadczeń medycznych, nie występuje po ich stronie przychód ze stosunku pracy.

W piśmie z dnia 27 września 2002 r. Minister Finansów, rozpoznając tożsame zagadnienie o zbliżonym stanie faktycznym, potwierdził, że podstawą przyjęcia, iż po stronie pracownika powstaje przychód z tytułu świadczeń usług medycznych, jest możliwość zidentyfikowania korzystającego ze świadczenia pracownika i wskazania wysokości przychodu (wartość świadczenia).

Powyższa interpretacja wskazuje, że w sytuacji, w której pracownik nie korzysta ze świadczeń medycznych, brak jest podstawy do uznania, iż osiąga przychody z tego tytułu.

Konkludując Wnioskodawca uważa, że skoro dany pracownik nie korzysta ze świadczeń medycznych, to nie jest również możliwe wskazanie konkretnego przychodu pracownika, który należy opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi w pkt 1 wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot ,,w szczególności" oznacza, że poszczególne kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 - 16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy czym art. 11 ust. 2a pkt 1 ww. ustawy określa, iż wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się - jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców.

Zgodnie z art. 229 § 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie są przeprowadzane na koszt pracodawcy. Pracodawca ponosi ponadto inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy.

Wartość tego rodzaju świadczeń, otrzymanych przez pracownika od pracodawcy, nie stanowi przychodu w rozumieniu przepisów ustawy.

Stąd, w przypadku udostępnienia pracownikom przez pracodawcę usług polegających na wykonaniu wstępnych, okresowych oraz kontrolnych badań lekarskich, wartość tego rodzaju świadczeń nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, w sytuacji udostępnienia pracownikom możliwości korzystania z usług medycznych obejmujących np. wykonanie wstępnych, okresowych oraz kontrolnych badań lekarskich, a także dobrowolnych specjalistycznych usług medycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym - na zasadach określonych w art. 32 w związku z art. 12 ust. 1 ustawy - podlegać będzie jedynie wartość pieniężna tej części otrzymanego świadczenia, która przypada na dobrowolne specjalistyczne usługi medyczne.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, iż Wnioskodawca jest w posiadaniu szczegółowego rejestru na podstawie którego potrafi zidentyfikować pracowników korzystających z usług medycznych oraz częstotliwość ich wizyt w przychodni. Nie ma zatem problemów z wyodrębnieniem grupy pracowników, którzy mimo udostępnienia możliwości korzystania z dobrowolnych specjalistycznych usług medycznych, faktyczne z nich nie skorzystali.

Zatem - mając na uwadze przedstawione we wniosku informacje - u pracowników, którzy nie korzystali z dobrowolnych specjalistycznych usług medycznych w Przychodni Zakładowej, nie powstaje przychód podlegający opodatkowaniu.

Należy jednak zaznaczyć, że u osób korzystających z dobrowolnych specjalistycznych usług medycznych niewchodzących w zakres opieki medycyny pracy, udostępnionych w Przychodni Zakładowej, powstaje - w myśl wyżej przytoczonych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - przychód ze stosunku pracy.

Wartość nieobowiązkowych świadczeń medycznych pracodawca ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia wypłaconego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.