Sprzedaż miejsca postojowego podlega opodatkowaniu 22% stawką podatku.

sygnatura: IPPP3/443-909/09-4/KG

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

data: 2009-12-29

Wniosek ORD-IN: [ 343 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 13.10.2009r. (data wpływu 21.10.2009r.) uzupełnionym pismem z dnia 23.11.2009r. (data wpływu 30.11.2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z niewyodrębnionym miejscem postojowym - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21.10.2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z niewyodrębnionym miejscem postojowym.

Wniosek zawierał braki formalne i w związku z powyższym tut. Organ pismem z dnia 17.11.2009r. nr IPPP3/443-909/09-2/KG wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23.11.2009r. (data wpływu 30.11.2009r.) w terminie prawidłowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest firmą deweloperską, budującą i sprzedającą lokale mieszkalne wraz z niewyodrębnionymi miejscami postojowymi. Budowane budynki mieszkalne zaliczane są przez Wnioskodawcę, zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, do grupy 112 - Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe. Wnioskodawca zawarł umowy z nabywcami o wybudowanie i sprzedaż lokali mieszkalnych, wraz z przynależnymi miejscami postojowymi w podziemnych garażach wielostanowiskowych. Przedmiotem sprzedaży był zawsze lokal mieszkalny oraz akcesoryjnie dokonywana była sprzedaż niewyodrębnionego prawnie miejsca parkingowego.

Miejsca parkingowe nie stanowiły samodzielnego (odrębnego) lokalu, więc nie mogły być przedmiotem odrębnej sprzedaży. W każdym z przypadków, w akcie notarialnym umowy sprzedaży uznano, że garaż wielostanowiskowy jest elementem nieruchomości wspólnej z określeniem korzystania z poszczególnych miejsc w ramach podziału quo ad usum.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy do sprzedaży lokalu mieszkalnego i niewyodrębnionego miejsca postojowego należało zastosować 7% stawkę podatku od towarów i usług...

Na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług, stawkę 7% stosuje się do dostawy lokali mieszkalnych. Obniżoną stawkę 7% stosuje się także do akcesoryjnej sprzedaży niewyodrębnionego stanowiska postojowego. Powyższą praktykę potwierdza jednolita linia orzecznictwa.

Zgodnie z orzecznictwem Wojewódzkich Sądów Administracyjnych oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z niewyodrębnionym miejscem postojowym, które według orzecznictwa nazwane zostało ,,prawem do korzystania z wydzielonych miejsc postojowych, o określonej powierzchni znajdujących się w części podziemnej danego budynku, które jest integralnie związane z prawem własności lokalu mieszkalnego", podlegać będzie jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu mieszkalnego, tj. stawce 7% (Wyrok NSA w Warszawie z dnia 22.06.2005r. sygn. akt I FSK 103/05, wyrok NSA z dn. 28.11.2007r. sygn. akt I FSK 1455/06).

NSA przyjął, iż wyodrębnione miejsca postojowe nie mogą być przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży, gdyż nie stanowią samodzielnych lokali użytkowych, ze względu na fakt, iż nie stanowią wydzielonych trwałymi ścianami izb w obrębie budynku (Wyrok WSA w Warszawie z dn. 17.03.2008r. sygn. akt III SA/Wa 262/08, oraz wyrok WSA w Poznaniu z dn. 15.02.2008r. sygn. akt SA/Po 1206/07). WSA w Warszawie zwrócił również uwagę na fakt, iż nie można dzielić przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki tylko i wyłącznie z przyczyn leżących po stronie przepisów podatkowych, skoro przepisy cywilnoprawne traktują taki przypadek jako jeden przedmiot sprzedaży, a wyodrębnione miejsca postojowe nie mogą być przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży (Wyrok WSA w Warszawie z dn. 13.09.2007r. sygn. akt III SA/Wa 1052/07). Samo miejsce postojowe w świetle ustawy z dn. 24 czerwca 1994r. o własności lokali nie może być odrębnym przedmiotem własności i mieści się w pojęciu prawa do części budynku, które nie służą do wyłącznego użytku właścicieli lokali.

W przypadku Wnioskodawcy zawsze dochodziło do sprzedaży prawa do korzystania z wydzielonych miejsc postojowych w większym pomieszczeniu, a niewyodrębnionych lokalach - garażach i powiązanie tego ściśle z prawem własności sprzedawanych lokali mieszkalnych (Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 15.02.2008r. sygn. akt I SA/Po 1206/07 oraz wyrok WSA w Bydgoszczy z dn. 16.01.2008r. sygn. akt I Sa/Bd 801/07).

W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, iż do dostawy lokalu mieszkalnego wraz z niewyodrębnionym miejscem postojowym należało zastosować 7% stawkę VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów, przez którą w myśl przepisu art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Pod pojęciem ,,towarów", zdefiniowanym przez ustawodawcę w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, należy rozumieć rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007 r. stosuje się stawkę w wysokości 7% w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych.

Z uwagi na fakt, iż ww. art. 146 ust. 1 pkt 2 lit b ww. ustawy utracił moc z dniem 31 grudnia 2007r., przepisami art. 1 pkt 1 lit. b oraz pkt 9 lit. a, b, c ustawy z dnia 19 września o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U. Nr 192, poz. 1382) wprowadzono ustawie z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług niżej wskazane zmiany od 1 stycznia 2008r.

Zgodnie z wprowadzonym z dniem 1 stycznia 2008r., na podstawie przepisu § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2007r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 249, poz. 1861), przepisem § 5 ust. 1a pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97 poz. 970) stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% m.in. w odniesieniu do:

• obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12 w zakresie w jakim wymienione obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12 -12c ustawy.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego ani lokalu użytkowego. W związku z tym posiłkowo należy posłużyć się definicją zawartą w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r., Nr 80, poz. 903 z późn. zm.), która stanowi, iż samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne. Do lokalu mogą przynależeć, zgodnie z art. 2 ust. 4 w/w ustawy, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

W świetle powołanych przepisów ustawy o własności lokali należy stwierdzić, iż miejsce postojowe nie stanowi lokalu mieszkalnego ani pomieszczenia pomocniczego służącego zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych. Przedmiotem sprzedaży obok mieszkania jest miejsce postojowe. Co prawda może ono przynależeć do lokalu, jednak nie zmienia to jego funkcji jako pomieszczenia, które nie służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych. Takich też funkcji nie spełnia przedmiotowe miejsce postojowe i sprzedaż ta podlega opodatkowaniu 22% stawką podatku.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Reasumując, stawka podatku od towarów i usług zarówno w okresie do dnia 31 grudnia 2007r., jak i od dnia 1 stycznia 2008r. - obniżona do wysokości 7% ma zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do sprzedawanych części obiektów budownictwa mieszkaniowego (mieszkań), z wyłączeniem lokali użytkowych (garażu, komórki piwnicznej, miejsca postojowego), które podlegają opodatkowaniu stawką podstawową 22% (zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest firmą deweloperską budującą i sprzedającą lokale mieszkalne wraz z niewyodrębnionymi miejscami postojowymi. Zainteresowany zawarł umowy z nabywcami o wybudowanie i sprzedaż lokali mieszkalnych wraz z przynależnymi miejscami postojowymi w podziemnych garażach wielostanowiskowych. Wątpliwości podatnika wiążą się z określeniem stawki podatku VAT dla dostawy lokalu mieszkalnego wraz z niewyodrębnionym miejscem postojowym.

W złożonym wniosku Spółka argumentuje iż zawiera umowy sprzedaży, na mocy których przenosi na nabywcę prawo własności lokalu mieszkalnego, do którego przypisane jest prawo wyłącznego korzystania z miejsca postojowego.

Konkludując, stawkę podatku obniżoną do wysokości 7% stosuje się m.in. w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy lub ich części. Miejsce postojowe nie stanowi lokalu mieszkalnego ani pomieszczenia pomocniczego służącego zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych. Jednakże przedmiotem sprzedaży obok mieszkania jest miejsce postojowe znajdujące się w podziemnych garażach wielostanowiskowych. Co prawda może ono przynależeć do lokalu, jednak nie zmienia to jego funkcji jako pomieszczenia, które nie służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych. Takich też funkcji nie spełnia przedmiotowe miejsce postojowe i sprzedaż ta podlega opodatkowaniu 22% stawką podatku.

Zaznaczyć należy, że jeżeli z przepisów wynika konieczność zastosowania dwóch różnych stawek dla jednej dostawy, to należy się do nich stosować. Tym samym, brak jest podstaw do stwierdzenia, że przy sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z miejscem postojowym nie występuje obowiązek zastosowania dwóch odrębnych stawek podatkowych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto wyraźnie należy podkreślić, iż przywołane przez Stronę wyroki są rozstrzygnięciami w konkretnych przypadkach i wiążą sąd tylko w tym zakresie i nie mogą być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach. Bowiem źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczpospolitej Polskiej są z zgodnie z art. 87 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 02 kwietnia 1997 roku (Dz. U. Nr 78, poz. 483) Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.