INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 08 września 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 17 września 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie skutków podatkowych dokonania cesji polisy ubezpieczeniowej na rzecz pracownika (pytanie oznaczone we wniosku nr 2a) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie skutków podatkowych dokonania cesji polisy ubezpieczeniowej na rzecz pracownika.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka w 1997 r. ubezpieczyła swych pracowników. Umowy indywidualnego ubezpieczenia pracowników na życie związane z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym obejmują ryzyka, o których mowa w dziale l grupy 3 załącznika do ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1988 r. Nr 11, poz. 62 z późn. zm.). Polisy mają charakter bezterminowy (nie mają określonego terminu zakończenia umowy). Uprawnionym do otrzymania świadczenia z tytułu zawartych umów ubezpieczenia nie jest pracodawca. Spółka dokonała ubezpieczenia pracowników, zatem to pracownicy są objęci ochroną na wypadek określonego w umowie ubezpieczenia ryzyka. W ramach umowy składki opłacał pracodawca. W umowie ubezpieczeniowej zawarto stosowną klauzulę o następującej treści:

,,W okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym umowa ubezpieczenia potwierdzona niniejszą polisą została zawarta wyklucza się:

1. wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,
2. zaciąganie zobowiązań pod zastaw praw wynikających z tej umowy,
3. wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie."

W późniejszych okresach dodatkowo objęto w/w ubezpieczeniem nowozatrudnionych pracowników, w tym od października 1998 r. oraz od marca 1999 r. i od tego czasu w umowie ubezpieczeniowej zawarto stosowną klauzulę o następującej treści: ,,W okresie pięciu lat, od końca roku kalendarzowego, w którym zawarto umowę ubezpieczenia potwierdzoną niniejszą polisą, lecz nie wcześniej niż przed osiągnięciem przez pracownika wieku 60 lat albo wcześniejszym uzyskaniem przez niego uprawnień emerytalnych lub uprawnień do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy z ubezpieczenia społecznego wyklucza się:

1. zaciąganie zobowiązań pod zastaw praw wynikających z tej umowy,
2. wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,
3. wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie."

Poszerzenie zapisu klauzuli, dające możliwość wyłączenia składek z tytułu polis ubezpieczeniowych opłacanych na rzecz pracowników z podstawy wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne, wynikało z rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 czerwca 1998 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wysokości i podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, zgłaszania do ubezpieczenia społecznego oraz rozliczania składek i świadczeń z ubezpieczenia społecznego (Dz. U. 1998 r. Nr 76, poz. 493; § 1). Rozporządzenie wyłączyło z podstawy składek na ubezpieczenia społeczne koszty opłacenia przez zakład pracy składek z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na życie na rzecz pracowników, dotyczących ryzyk grup 1 oraz 3-5 działu I wymienionego w załączniku do ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 107, poz. 685, Nr 121, poz. 769 i 770 oraz Nr 139, poz. 934), jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest zakład pracy i umowa ubezpieczenia w okresie przed osiągnięciem przez pracownika wieku 60 lat albo wcześniejszym uzyskaniem przez niego uprawnień emerytalnych lub uprawnień do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy z ubezpieczenia społecznego wyklucza:

1. wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,
2. możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,
3. wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie

-jeżeli co najmniej połowa pracowników zakładu pracy ma możliwość zostać objętą tym ubezpieczeniem, jednak do wysokości nie przekraczającej miesięcznie na osobę 7% bieżącej, przeciętnej miesięcznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, przypadającej na pracownika w danym zakładzie pracy. Nowe zasady weszły w życie od dnia 9 lipca 1998 roku.

Składki płacone przez pracodawcę na rzecz pracowników były zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, gdyż uprawnionym do otrzymania świadczenia z tytułu zawartych umów ubezpieczenia nie jest pracodawca oraz umowy spełniały wszystkie przesłanki dotyczące zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów składek ubezpieczeniowych, określone w art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Składki opłacane przez Spółkę z tytułu objęcia pracownika ochroną ubezpieczeniową na podstawie polisy spełniającej kryteria określone w ww. art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowiły przychód pracownika ze stosunku pracy podlegający, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i pracodawca uiścił należne zaliczki na podatek do urzędu skarbowego.

W kwietniu 2008 roku - za zgodą pracowników Spółka dokonała cesji umów ubezpieczenia na pracowników i kontynuację przez nich ubezpieczenia. Od tego czasu pracownicy dalej sami opłacają składki z tytułu ubezpieczenia.

W przyszłości pracownicy objęci ubezpieczeniem przed dniem 9 lipca 1998 r. mogą podjąć decyzję o wypłacie środków.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy dokonanie w 2008 r. cesji polisy ubezpieczeniowej na rzecz pracowników spowoduje obowiązek dokonania korekty kosztów uzyskania przychodu pracodawcy i obowiązek zapłaty podatku wraz z należnymi odsetkami za zwłokę w odniesieniu do umów ubezpieczenia zawartych przed 9 lipca 1998 roku tj. przed zmianą zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne... (pytanie oznaczone we wniosku nr 2a)

Zdaniem Spółki, dokonanie w 2008 r. cesji polis ubezpieczeniowych na rzecz pracowników nie spowoduje obowiązku dokonania korekty kosztów uzyskania przychodu pracodawcy i obowiązku zapłaty podatku wraz z należnymi odsetkami za zwłokę. Cesja została dokonana po upływie pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym zawarto umowę ubezpieczenia. Cesja umowy nie skutkuje automatycznie niezachowaniem warunków, o których mowa w przepisach ustawy o podatku dochodowym, dotyczących zaliczania opłaconych składek do kosztów uzyskania przychodu. Warunki te są dalej realizowane, a zmianie w tej sytuacji ulega jedynie fakt kto opłaca składkę - na miejsce pracodawcy wchodzi bowiem ubezpieczony. Powyższe stanowisko dotyczy umów ubezpieczenia zawartych przed 9 lipca 1998 r. tj. przed zmianą zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Dokonanie w 2008 r. cesji polisy ubezpieczeniowej na rzecz pracownika, a następnie podjęcie w 2010 r. przez tego pracownika decyzji o dokonaniu wypłaty środków pochodzących ze składek opłacanych przez pracodawcę po upływie pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym zawarto umowę ubezpieczenia, nie spowoduje obowiązku dokonania korekty kosztów uzyskania przychodu pracodawcy i obowiązku zapłaty podatku wraz z należnymi odsetkami za zwłokę w odniesieniu do umów ubezpieczenia zawartych przed 9 lipca 1998 r. tj. przed zmianą zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Wypłata środków opłacanych przez pracodawcę nastąpi po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zawarto umowę ubezpieczenia, a umowa ubezpieczenia spełniała przesłanki określone w art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dotyczące zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów składek ubezpieczeniowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powołany we wniosku przez Spółkę przepis art. 16 ust. 1 pkt 57 ww. ustawy zgodnie z którym nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodu niewypłaconych, niedokonanych lub niepostanowionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) nie ma zastosowania w przedstawionym stanie faktycznym.

Zasady i możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych na grupowe ubezpieczenie pracowników reguluje art. 16 ust. 1 pkt 59. Zgodnie z tym przepisem do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka grup 1, 3 i 5 działu I oraz grup 1 i 2 działu II wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151) jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczeniowa w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:

1. wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,
2. możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,
3. wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.

Z powyższego wynika, iż kosztem uzyskania przychodów mogą być opłacone przez pracodawcę składki ubezpieczeniowe na rzecz pracowników, które są wymienione w załączniku do ustawy o działalności ubezpieczeniowej, tj.:

1. ubezpieczenie na życie (dział I, grupa 1),
2. ubezpieczenia na życie, jeżeli są związane z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym (dział I, grupa 3),
3. ubezpieczenia wypadkowe i chorobowe, jeżeli są uzupełnieniem innych ubezpieczeń działu I-grupy 1-4 (dział I, grupa 5),
4. ubezpieczenia wypadku, w tym wypadku przy pracy i choroby zawodowej (dział II, grupa 1),
5. ubezpieczenia choroby (dział II, grupa 2).

Możliwość zaliczenia przez pracodawcę do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez niego wydatków dot. składek w związku z zawartymi umowami ubezpieczenia, ustawodawca uzależnił od jednoczesnego spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w cytowanym powyżej art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Pierwsza wskazuje grupy umów ubezpieczenia, druga dotyczy uprawnionego do otrzymania świadczenia, którym nie może być pracodawca, natomiast według trzeciej, umowa ubezpieczenia w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono winna wykluczać wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy, wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie. Niespełnienie tych przesłanek lub zmiana okoliczności faktycznych, w wyniku której przynajmniej jedna z nich przestaje być spełniona, skutkuje brakiem możliwości zaliczenia przedmiotowych składek do kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka dokonała w 2008 r. cesji polisy ubezpieczeniowej na rzecz pracowników, a więc po upływie pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym zawarto umowę ubezpieczenia. W przyszłości pracownicy objęci ubezpieczeniem przed dniem 9 lipca 1998 r. mogą podjąć decyzję o wypłacie środków.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, iż dokonanie cesji polisy ubezpieczeniowej na rzecz pracowników po upływanie pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym zawarto umowę ubezpieczenia a następnie podjęcie przez pracownika decyzji o dokonaniu wypłaty środków pochodzących z tych składek, pozostaje bez wpływu na dokonaną w poprzednich latach podatkowych kwalifikację do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z opłaceniem należnych składek. W związku z powyższym Spółka nie będzie musiała dokonać korekty kosztów uzyskania przychodu i zapłacić podatku wraz z należnymi odsetkami za zwłokę, w odniesieniu do umów ubezpieczenia zawartych przed 9 lipca 1998 r.

Stanowisko Spółki należy uznać zatem za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że odnośnie spraw będących przedmiotem oznaczonych we wniosku pytań Nr 1 i 3, wydano odrębne interpretacje.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.