INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 02 września 2010r. (data wpływu do tut. Biura 13 września 2010r.), uzupełnionym w dniach 15 i 19 listopada 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na świadczenia pozapłacowe pod warunkiem, iż obowiązek ich poniesienia wynika z przepisów płacowych (pytanie oznaczone we wniosku Nr 5) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 września 2010r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na świadczenia pozapłacowe pod warunkiem, iż obowiązek ich poniesienia wynika z przepisów płacowych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 05 listopada 2010 r. Znak IBPB I/2/423-1160/10/PC wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniach 15 i 19 listopada 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca będący osobą prawną (sp. z o.o.) ma zamiar w ramach prowadzonej działalności gospodarczej finansować ze środków obrotowych świadczenia pozapłacowe na rzecz pracowników. Obowiązek ponoszenia tych wydatków wynikać będzie z wewnętrznych zarządzeń Spółki, które są podawane pracownikom do wiadomości, a w przypadku obowiązku utworzenia w przyszłości regulaminu wynagradzania zostaną również w nim zawarte. Dodatkowo w przypadku pracowników zajmujących kluczowe stanowiska pracy wnioskodawca będzie umieszczać dodatkowe zapisy w umowach o pracę, zgodnie z warunkami wynegocjowanymi z danym pracownikiem.

Świadczenia nie będą uzależnione od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej pracowników, a więc nie spełniają definicji wydatków na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Jako świadczenia pozapłacowe, czyli tzw. koszty pracownicze należy rozumieć zakup pakietów medycznych (w zakresie ochrony zdrowia wykraczającym poza zakres medycyny pracy), karnetów na siłownię czy innych form wypoczynku ruchowego (tzw. karto "multisport), zakup imiennych biletów komunikacji miejskiej, finansowanie obiadów oraz udostępnianie artykułów spożywczych/napojów w miejscu pracy. Jako dodatkowe świadczenia dla kluczowych pracowników należy kwalifikować koszty związane z udostępnieniem do użytku prywatnego samochodu służbowego, tj. wydatki na paliwo, przejazdy autostradą oraz inne koszty użytkowania pojazdu.

Pracownicy w formie nagrody otrzymywaliby również bilety do kina czy inne drobne nagrody. Wszelkie ww. świadczenia pozapłacowe stanowić będą dla pracowników przychody podatkowe ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy sfinansowanie ze środków obrotowych Wnioskodawcy innych wydatków na świadczenia pozapłacowe pod warunkiem, iż obowiązek ich poniesienia wynika z przepisów płacowych (wewnętrzne zarządzenia podane do wiadomości pracownikom, umowy o pracę, regulaminy wynagradzania) jest warunkiem wystarczającym do kwalifikowania ich jako koszty uzyskania przychodów...

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 5)

Zdaniem Wnioskodawcy, do żadnych z wydatków pozapłacowych nie będzie stosowane -,,kryterium socjalne", a więc nie zostaną spełnione przesłanki z art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej ,,Ustawa o CIT"), a więc wyłączające tego typu wydatki z kosztów uzyskania przychodów. Co do zasady wydatki te stosownie do brzmienia art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT stanowić będą koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, inne wydatki na świadczenia pozapłacowe (tzw. koszty pracownicze) pod warunkiem, iż obowiązek ich poniesienia wynika z przepisów płacowych (wewnętrzne zarządzenia podane do wiadomości pracownikom, umowy o pracę, regulaminy wynagradzania) jest warunkiem wystarczającym do kwalifikowania ich jako koszty uzyskania przychodów, jeżeli nie zostały wyłączone z tych kosztów na mocy art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT. Oferowanie dodatkowego pakietu pozapłacowego nowozatrudnianym pracownikom czy też jego rozszerzanie dla obecnych pracowników ma na celu zapewnienie odpowiedniej konkurencyjności pracodawcy na rynku pracy, a w efekcie pozyskanie najbardziej wartościowych, wysoko wykwalifikowanych pracowników, co pośrednio przekłada się na przychody Wnioskodawcy. Dodatkowe świadczenia otrzymywane przez pracowników są traktowane jako elementy systemu wynagradzania pracowników, który poprawia ich motywację do pracy w danej jednostce, a w konsekwencji zwiększa jej efektywność, która ma bezpośredni wpływ na wyniki pracy. tj. przychody osiągane z działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Należy zauważyć, iż kosztami podatkowymi są m.in. tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują nie tylko wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie, ale i diety, inne należności za czas podróży służbowej, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, świadczenia medyczne.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ze środków obrotowych finansuje wydatki na rzecz pracowników na świadczenia pozapłacowe pod warunkiem, iż obowiązek ich poniesienia wynika z przepisów płacowych (wewnętrzne zarządzenia podane do wiadomości pracownikom, umowy o pracę, regulaminy wynagradzania).

Spółka finansując przedmiotowe świadczenia ma na celu zapewnienie odpowiedniej konkurencyjności pracodawcy na rynku pracy, a w efekcie pozyskanie najbardziej wartościowych, wysoko wykwalifikowanych pracowników, co pośrednio przekłada się na przychody Wnioskodawcy. Dodatkowe świadczenia otrzymywane przez pracowników są traktowane jako elementy systemu wynagradzania pracowników, który poprawia ich motywację do pracy w danej jednostce, a w konsekwencji zwiększa jej efektywność, która ma bezpośredni wpływ na wyniki pracy. tj. przychody osiągane z działalności gospodarczej.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, iż ponoszone przez Spółkę ze środków obrotowych, wydatki na rzecz pracowników, w postaci dodatkowych świadczeń pozapłacowych, są pośrednio związane z jej działalnością. Należy więc uznać, iż zachodzą przesłanki uprawniające do ich zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów.

Podsumowując, w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, iż Wnioskodawca, zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów przedmiotowe wydatki, na rzecz pracowników, jeśli obowiązek ich poniesienia wynika z przepisów płacowych (wewnętrzne zarządzenia podane do wiadomości pracownikom, umowy o pracę, regulaminy wynagradzania).

W tym miejscu należy zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem oraz prawidłowym jego udokumentowaniem. Na podatniku bowiem ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w zakresie pytań Nr 1-4 i 6 wydano odrębne interpretacje.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.