Czy Wspólnota dokonując sprzedaży nieruchomości wspólnej stanie się podatnikiem VAT i czy będzie zobowiązana do odprowadzenia tego podatku do właściwego urzędu skarbowego?
sygnatura: IPPP2/443-1016/11-6/JW
autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie
data: 2011-12-27
| słowa kluczowe: | dostawa, nieruchomości, stawki podatku |
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 19.08.2011 r. (data wpływu 29.08.2011 r.) uzupełnione pismem z dnia 24.11.2011 r. (data wpływu 28.11.2011r.) nadesłanym w odpowiedzi na wezwanie z dnia 14.11.2011 r. sygn. IPPP2/443-1016/11-2/JW oraz uzupełnione pismem z dnia 14.12.2011 r. (data wpływu 19.12.2011r.) nadesłanym w odpowiedzi na wezwanie z dnia 6.12.2011 r. sygn. IPPP2/443-1016/11-4/JW o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 29.08.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Wspólnota Mieszkaniowa zamierza sprzedać część nieruchomości gruntowej będącej własnością członków Wspólnoty na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej lub spółki kapitałowej w całości do niej należącej. Nieruchomość gruntowa została wydzielona (aktualnie proces podziału dobiega końca) z nieruchomości na jakiej są posadowione budynki mieszkalne Wspólnoty. Zasadnicza część lub wręcz całość wynagrodzenia za grunt zostanie rozliczona w remoncie i innych pracach związanych z nieruchomością Wspólnoty Mieszkaniowej, które zobowiąże się wykonać nabywca nieruchomości.
Właściciele podejmą skuteczną prawnie uchwałę uprawniającą Zarząd Wspólnoty do Sprzedaży określonej części nieruchomości oraz o przeznaczeniu przychodu ze sprzedaży wydzielonej części nieruchomości na remont budynków i urządzenie terenu. Wskazany remont wykona nabywca dokonując stosownego potrącenia z wynagrodzenia.
Wspólnota Mieszkaniowa nie jest podatnikiem VAT. Planowana czynność będzie jednorazowa, Wspólnota nie tylko nie planuje dalszych sprzedaży nieruchomości, ale co więcej nie dysponuje nawet nieruchomościami wspólnymi, które dalej mogłaby sprzedawać.
W uzupełnieniu z dnia 24.11.2011r. (data wpływu 28.11.2011 r.) Wnioskodawca informuje, iż planowana transakcja dotyczy nieruchomości składającej się z dwóch działek ewidencyjnych. Działki te aktualnie wchodzą w skład całej nieruchomości należącej do członków Wspólnoty. Na podstawie decyzji podziałowej nr x Prezydenta Miasta przy transakcji sprzedaży działki te (o numerach ewidencyjnych x i x z obrębu 6-10-02) zostaną wyodrębnione.
Na jednej ze wskazanych działek (x) pobudowane są dwa garaże wykorzystywane przez członków Wspólnoty. Garaże te przeznaczone są do rozbiórki.
W pozostałym zakresie obie działki ewidencyjne nie są zabudowane.
Działki ewidencyjne są obecnie wykorzystywane jako tereny rekreacyjne, znajdują się na nich obiekty małej architektury (piaskownica, wiata śmietnikowa) i zieleń służące mieszkańcom Wspólnoty.
Teren planowanej inwestycji nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Inwestycja planowana jest jako wspólne przedsięwzięcie Wspólnoty Mieszkaniowej i jej partnera i będzie polegać na wzniesieniu nowych budynków mieszkalnych na dwóch przedmiotowych działkach, przeprowadzeniu gruntownych remontów i rewitalizacji teraz istniejących budynków Wspólnoty oraz jednolitym urządzeniu terenu całego osiedla - łącznie dwóch działek, które zostaną przekazane partnerowi i czterech, które pozostaną we władaniu Wspólnoty.
W stosunku do przedmiotowej nieruchomości została wydana przez Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy decyzja nr x o warunkach zabudowy.
W uzupełnieniu z dnia 14.12.2011r. (data wpływu 19.12.2011 r.) Wnioskodawca wskazał, że wskazane garaże, piaskownica, wiata śmietnikowa nie były wykorzystywane przez Wspólnotę Mieszkaniową jako przedmiot najmu, dzierżawy, ani żadnych innych czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (VAT).
Wspólnota Mieszkaniowa nie miała prawa odliczenia podatku od towarów i usług (VAT) związanego z budową wskazanych obiektów. Nie były ponoszone również wydatki na ulepszenie, które dawałyby prawo odliczenia podatku od towarów i usług (VAT).
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy Wspólnota dokonując sprzedaży nieruchomości wspólnej stanie się podatnikiem VAT i czy będzie zobowiązana do odprowadzenia tego podatku do właściwego urzędu skarbowego...
Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ Wspólnota Mieszkaniowa nie jest podatnikiem podatku VAT, a planowana transakcja ma charakter jednorazowy - Wspólnota nie ma innych nieruchomości wspólnych, nie jest i nie stanie się z tego tytułu podatnikiem VAT.
W konsekwencji sprzedaż tej nieruchomości wspólnej nie będzie opodatkowana VAT, tylko podatkiem od czynności cywilnoprawnych przez nabywcę.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przez towary rozumie się, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem ,,podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy i zarobkowy. w takim przypadku dostawa towarów, która odbywa się w sposób zamierzony i powtarzalny o stałym, zorganizowanym charakterze może zostać uznana za działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ustawy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia ,,częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. Zatem o kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.
Podstawą prawną funkcjonowania wspólnot jest ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.). Powyższa ustawa określa prawa i obowiązki członków wspólnoty oraz zakres zarządu nieruchomością wspólną. Zgodnie z treścią art. 6 cyt. ustawy ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Stosownie natomiast do art. 13 powołanej ustawy właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, a także uczestniczy w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, przez którą rozumie się jedynie grunt oraz część budynku i urządzenia nie służące wyłącznie właścicielom lokali (np. klatki schodowe, parkingi, instalacje energetyczne itd.).
Zgodnie z art. 14 ustawy o własności lokali na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:
Drugi rodzaj wydatków ponoszonych przez właścicieli lokali, to wydatki związane z utrzymaniem własnych lokali, głównie koszty zużytej przez właściciela energii cieplnej oraz wody i wywóz nieczystości.
Za zobowiązania dotyczące nieruchomości wspólnej wspólnota odpowiada bez ograniczenia, a każdy właściciel lokalu w części odpowiadającej jego udziałowi w tej nieruchomości w celu reprezentacji interesów wspólnoty, zobowiązana jest ona - zgodnie z art. 18 ustawy o własności lokali - ustanowić zarząd, który może być sprawowany bezpośrednio przez członków wspólnoty lub pośrednio przez podmiot z zewnątrz. Ponadto, na gruncie ustawy o własności lokali należy rozróżnić pojęcia zarządu i zarządcy. O zarządzie mówimy w przypadku, gdy mamy na myśli organ wspólnoty, a o zarządcy w przypadku, gdy zarządzanie (administrowanie) nieruchomością wspólną zostało powierzone osobie fizycznej lub prawnej. Mając na uwadze powyższe należy jednoznacznie stwierdzić, że wspólnota mieszkaniowa stanowi wspólnotę interesów właścicieli lokali, zorganizowanych w formie i na zasadach określonych w powołanej wyżej ustawie o własności lokali.
Z punktu widzenia przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wspólnota mieszkaniowa jest jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która może jednak posiadać podmiotowość podatkową.
Wspólnota mieszkaniowa realizując wspólny interes właścicieli występuje w odmiennych rolach:
W pierwszym przypadku uiszczanie przez członków wspólnoty należności tytułem pokrycia kosztów zarządu nieruchomością wspólną nie jest objęte przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT.
Natomiast w drugim przypadku, gdy wydatki ponoszone są przez właściciela wyłącznie w związku z odrębną własnością lokalu, wspólnota - w zakresie nabywanych towarów i usług celem zaopatrzenia poszczególnych lokali - nabywa towary i usługi w swoim imieniu jednakże na rzecz właścicieli poszczególnych lokali, którzy dokonują na poczet tych zakupów stosownych wpłat. W takiej sytuacji środki uiszczane przez właścicieli poszczególnych lokali na ich utrzymanie stanowią w istocie zapłatę za odsprzedawane im przez wspólnotę towary i usługi. Zatem w odniesieniu do rozliczania wydatków związanych z utrzymaniem poszczególnych lokali, ponoszonych m.in. z tytułu zakupu przez wspólnotę towarów i usług do tych lokali, zastosowanie znajdą przepisy o podatku od towarów i usług.
Podkreślenia wymaga, iż czynności wykonywane przez Wspólnotę, wykraczające poza zakres obowiązkowego zarządu określonego w ustawie o własności lokali, są dostawą towarów lub świadczeniem usług, w stosunku do których mają zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług. Z kolei, sprzedaż części wspólnej nieruchomości jest czynnością mieszczącą się w definicji dostawy towarów w rozumieniu ustawy o VAT. Zatem, dostawa przedmiotowej nieruchomości składającej się z dwóch działek jest czynnością należącą do kategorii czynności opodatkowanych w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy.
Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, iż przedmiotem sprzedaży będzie udział w nieruchomości wspólnej. Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Udział we współwłasności, w aspekcie regulacji zawartych w przepisach Kodeksu cywilnego, wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej (także w stosunku do pozostałych współwłaścicieli) i jest określony odpowiednim ułamkiem. Każdy ze współwłaścicieli stosownie do art. 198 Kodeksu cywilnego może swym udziałem swobodnie rozporządzać, bez zgody pozostałych współwłaścicieli, a wyjątki wynikać mogą jedynie z przepisów prawa. Zatem mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż zbycie udziału we własności nieruchomości należy traktować w kategorii dostawy towaru, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Z zawartego we wniosku opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zamierza sprzedać część nieruchomości gruntowej będącej własnością członków Wspólnoty na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej lub spółki kapitałowej w całości do niej należącej. Nieruchomość gruntowa została wydzielona (aktualnie proces podziału dobiega końca) z nieruchomości na jakiej są posadowione budynki mieszkalne Wspólnoty. Wspólnota Mieszkaniowa nie jest podatnikiem VAT. Planowana czynność będzie jednorazowa, Wspólnota nie tylko nie planuje dalszych sprzedaży nieruchomości, ale co więcej nie dysponuje nawet nieruchomościami wspólnymi, które dalej mogłaby sprzedawać.
Właściciele podejmą skuteczną prawnie uchwałę uprawniającą Zarząd Wspólnoty do Sprzedaży określonej części nieruchomości oraz o przeznaczeniu przychodu ze sprzedaży wydzielonej części nieruchomości na remont budynków i urządzenie terenu. Wskazany remont wykona nabywca dokonując stosownego potrącenia z wynagrodzenia.
Planowana transakcja dotyczy nieruchomości składającej się z dwóch działek ewidencyjnych. Działki te aktualnie wchodzą w skład całej nieruchomości należącej do członków Wspólnoty. Na podstawie decyzji podziałowej nr x Prezydenta Miasta przy transakcji sprzedaży działki te (o numerach ewidencyjnych x i x z obrębu 6-10-02) zostaną wyodrębnione.
Na jednej ze wskazanych działek (x) pobudowane są dwa garaże wykorzystywane przez członków Wspólnoty. Garaże te przeznaczone są do rozbiórki.
W pozostałym zakresie obie działki ewidencyjne nie są zabudowane.
Działki ewidencyjne są obecnie wykorzystywane jako tereny rekreacyjne, znajdują się na nich obiekty małej architektury (piaskownica, wiata śmietnikowa) i zieleń służące mieszkańcom Wspólnoty.
Teren planowanej inwestycji nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Inwestycja planowana jest jako wspólne przedsięwzięcie Wspólnoty Mieszkaniowej i jej partnera i będzie polegać na wzniesieniu nowych budynków mieszkalnych na dwóch przedmiotowych działkach, przeprowadzeniu gruntownych remontów i rewitalizacji istniejących budynków Wspólnoty oraz jednolitym urządzeniu terenu całego osiedla - łącznie dwóch działek, które zostaną przekazane partnerowi i czterech, które pozostaną we władaniu Wspólnoty.
W stosunku do przedmiotowej nieruchomości została wydawana przez Prezydenta Miasta decyzja nr x o warunkach zabudowy.
Ponadto Wnioskodawca wskazał, że garaże, piaskownica, wiata śmietnikowa nie były wykorzystywane przez Wspólnotę Mieszkaniową jako przedmiot najmu, dzierżawy, ani żadnych innych czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
Wspólnota Mieszkaniowa nie miała prawa odliczenia podatku od towarów i usług związanego z budową wskazanych obiektów. Nie były ponoszone również wydatki na ulepszenie, które dawałyby prawo odliczenia podatku od towarów i usług.
Z okoliczności przedstawionych w omawianej sprawie wynika, iż w związku ze sprzedażą przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą, gdyż dokona dostawy wydzielonej nieruchomości a więc czynności wykraczającej poza zakres obowiązkowego zarządu określonego w ustawie o własności lokali.
Co do zasady stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Przy czym ustawodawca od powyższej zasady ustanowił szereg wyjątków, a jednym z nich jest zwolnienie od podatku (art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług) dostawy budynków, budowli lub ich części.
Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.
Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:
Przez pierwsze zasiedlenie - w myśl art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:
Zatem, przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu, a za takie uważa się również umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, pierwszym zasiedleniem jest również moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy). Wówczas, jak wynika z przepisów ustawy, zwolnienie od podatku od towarów i usług stosuje się w odniesieniu do sprzedaży nieruchomości, jeśli jest ona już zasiedlona bądź zamieszkana.
Przedmiotowe budynki (garaże) nie były przedmiotem najmu, dzierżawy ani żadnej innej umowy o podobnym charakterze. W związku z powyższym, biorąc pod uwagę tylko wyżej podany argument należy uznać, że planowana sprzedaż przedmiotowej nieruchomości tj. działki ewidencyjnej nr x zabudowanej dwoma garażami , będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy, a tym samym nie zostanie spełniony warunek umożliwiający zwolnienie tej transakcji z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.
W tym miejscu należy zauważyć, że Wnioskodawcy z tytułu budowy garaży nie miał prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego, nie ponosił on również żadnych wydatków na ulepszenie tych obiektów, które dawałyby Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego. W chwili obecnej Wnioskodawca planuje sprzedać powyższą nieruchomość zabudowana dwoma garażami.
Mamy więc tutaj do czynienia z wyjątkiem, który ustawodawca zawarł w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.
Zgodnie z tym artykułem zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:
W związku z tym, stwierdzić należy, iż przedmiotowa nieruchomość zabudowana spełnia warunki określone w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, z uwagi na to, że Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków na nieruchomości - dwa garaże (nie dokonywał ich ulepszenia), jak również w stosunku do sprzedawanych budynków (garaży) Wnioskodawca nie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy ich wybudowaniu. Wobec powyższego, w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie zwolnienie od opodatkowania wynikające z ww. przepisu.
Przepis art. 29 ust. 5 ustawy stanowi ponadto, iż w przypadku dostawy budynków i budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.
Powyższe oznacza, iż w przypadku gdy budynek lub budowla korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, zwolnieniu podlega również dostawa gruntu, na którym to gruncie budynek jest posadowiony.
Tutejszy Organ podkreśla, iż wyżej wskazana zasada dotyczy wyłącznie gruntów z posadowionymi na nich budynkami (budowlami), nie ma zatem zastosowania do innych gruntów niezwiązanych z obiektami budowlanymi.
Biorąc pod uwagę wskazane regulacje, sprzedaż nieruchomości działki nr x zabudowanej dwoma garażami wraz z gruntem, na którym są one położone, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a w zw. z art. 29 ust. 5 ustawy.
W myśl natomiast art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.
Zwolnienie wynikające z cytowanego wyżej przepisu przysługuje jednakże wyłącznie względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane czy też pod zabudowę.
Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.
W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.
Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:
Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, należy posłużyć się decyzją o warunkach zabudowy lub inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją, sporządzoną na podstawie ww. ustawy o planowaniu przestrzennym.
Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży składa się z dwóch działek ewidencyjnych, o numerach ewidencyjnych x i x. Na jednej ze wskazanych działek (x) pobudowane są dwa garaże wykorzystywane przez członków Wspólnoty. Garaże te przeznaczone są do rozbiórki.
W pozostałym zakresie obie działki ewidencyjne nie są zabudowane.
Działki ewidencyjne są obecnie wykorzystywane jako tereny rekreacyjne, znajdują się na nich obiekty małej architektury (piaskownica, wiata śmietnikowa) i zieleń służące mieszkańcom Wspólnoty.
Teren planowanej inwestycji nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Inwestycja planowana jest jako wspólne przedsięwzięcie Wspólnoty Mieszkaniowej i jej partnera i będzie polegać na wzniesieniu nowych budynków mieszkalnych na dwóch przedmiotowych działkach, przeprowadzeniu gruntownych remontów i rewitalizacji teraz istniejących budynków Wspólnoty oraz jednolitym urządzeniu terenu całego osiedla - łącznie dwóch działek, które zostaną przekazane partnerowi i czterech, które pozostaną we władaniu Wspólnoty.
W stosunku do przedmiotowej nieruchomości została wydawana przez Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy decyzja nr x o warunkach zabudowy.
W związku z powyższym nieruchomość będąca przedmiotem dostawy tj. działka nr x jest terenem niezabudowanym a zgodnie z wydaną przez Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy decyzja nr x o warunkach zabudowy ma przeznaczenie do zabudowy - budynkami mieszkalnymi.
Zatem, mając na względzie przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa wskazać należy, iż dostawa przedmiotowej działki nr x podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Skutkiem powyższego, sprzedaż posiadanej przez Wnioskodawcę działki ewidencyjnej nr x przeznaczonej pod zabudowę - stosownie do wydanej Decyzji o Warunkach Zabudowy - budynkami mieszkalnymi nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług i jest opodatkowana podstawową 23% stawką podatku VAT, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
Reasumując należy stwierdzić, iż dostawa przedmiotowej nieruchomości działki ewidencyjnej nr x zabudowanej dwoma garażami wraz z gruntem, na którym są one posadowione, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a w zw. z art. 29 ust. 5 ustawy. Natomiast sprzedaż nieruchomości działki ewidencyjnej nr x przeznaczonej stosownie do wydanej Decyzji o Warunkach Zabudowy - budynkami mieszkalnymi nie korzysta zwolnienia od podatku od towarów i usług i jest opodatkowana podstawową 23% stawką podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.
Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w całości należało uznać za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.