Money.plFirmaAkty prawneInterpretacje podatkowe

interpretacja indywidualna

Czy w przypadku, w którym Spółka nie posiada zaległości podatkowych, możliwe jest zaliczenie nadwyżki lub części nadwyżki kwoty naliczonego podatku od towarów i usług nad kwotą podatku należnego w okresie rozliczeniowym (zwrotu VAT) na poczet zobowiązań podatkowych z tytułu podatku od nieruchomości?

sygnatura: IBPP4/443-476/13/BP

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

data: 2013-12-24

słowa kluczowe:przerachowanie zwrotu podatku, zaliczenie na poczet zaległości podatkowej, zaliczenie na wniosek, zwrot podatku

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 27 września 2013r. (złożono osobiście 30 września 2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ordynacji podatkowej w zakresie możliwości zaliczenia nadwyżki lub części nadwyżki kwoty naliczonego podatku od towarów i usług nad kwotą podatku należnego w okresie rozliczeniowym na poczet zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2013r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zaliczenia nadwyżki lub części nadwyżki kwoty naliczonego podatku od towarów i usług nad kwotą podatku należnego w okresie rozliczeniowym na poczet zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W działalności Spółki pojawiają się sytuacje, w których kwota podatku naliczonego jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego. Spółka wykazuje i będzie wykazywać zwroty VAT w miesięcznych deklaracjach VAT-7.

Spółka jest również podatnikiem podatku od nieruchomości i składa deklaracje na ten podatek. W związku z powyższym, Spółka będzie zobowiązana do zapłaty podatku od nieruchomości.

Spółka planuje zastosowanie trybu opartego na art. 76 § 1 w zw. z art. 76b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749, dalej: ,,Ordynacja podatkowa"), który polega na zaliczeniu zwrotu podatku na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych.

W szczególności Spółka rozważa złożenie wniosku o zaliczenie nadwyżki kwoty podatku naliczonego nad kwotą podatku należnego w okresie rozliczeniowym (zwrotu VAT) lub jej części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych w podatku od nieruchomości wraz z deklaracją VAT-7 zawierającą wniosek o zwrot VAT, do właściwego dla Spółki naczelnika urzędu skarbowego. Wniosek będzie zawierał szczegółowe wskazanie zobowiązania podatkowego na poczet miałby zostać zaliczony zwrot VAT tj.: rodzaj i wysokości podatku, okres, rodzaj deklaracji oraz dane organu podatkowego właściwego, w tym numeru rachunku bankowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku, w którym Spółka nie posiada zaległości podatkowych, możliwe jest zaliczenie nadwyżki lub części nadwyżki kwoty naliczonego podatku od towarów i usług nad kwotą podatku należnego w okresie rozliczeniowym (zwrotu VAT) na poczet zobowiązań podatkowych z tytułu podatku od nieruchomości...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, w którym Spółka nie posiada zaległości podatkowych, możliwe jest zaliczenie nadwyżki lub części nadwyżki kwoty naliczonego podatku od towarów i usług nad kwotą podatku należnego w okresie rozliczeniowym (zwrotu VAT) na poczet zobowiązań podatkowych z tytułu podatku od nieruchomości.

Zgodnie z art. 59 § 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej, zobowiązanie podatkowe wygasa w całości lub części wskutek zaliczenia nadpłaty lub zaliczenia zwrotu podatku.

Przepis art. 76 § 1 Ordynacji podatkowej stanowi, że nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu m.in. na poczet zaległości podatkowych oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych. Zgodnie z art. 76b § 1 Ordynacji podatkowej, przepisy art. 76 Ordynacji (a więc również art. 76 § 1) stosuje się odpowiednio do zwrotu podatku. Przez zwrot podatku, zgodnie z art. 3 pkt 7 Ordynacji podatkowej, należy rozumieć między innymi zwrot podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług.

Z wykładni językowej wspomnianych przepisów wynika, że kwota zwrotu VAT podlega zaliczeniu na poczet zobowiązań wskazanych w art. 76 § 1 Ordynacji podatkowej, tj. zaległości, zobowiązań bieżących lub przyszłych (przy czym zaliczenie na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych jest możliwe w przypadku złożenia wniosku o zaliczenie).

Ustawodawca w Ordynacji podatkowej nie wprowadza dodatkowych przesłanek warunkujących możliwość zaliczenia zwrotu VAT na poczet zobowiązań podatkowych z tytułu podatku od nieruchomości (zarówno bieżących, jak i przyszłych zobowiązań z tego tytułu). W szczególności ustawodawca nie uzależnił możliwości zaliczenia zwrotu podatku albo zwrotu różnicy podatku od tożsamości organu podatkowego właściwego dla danego zobowiązania (czyli od tożsamości właściwości rzeczowej organów podatkowych).

Przepisy art. 76 w zw. z art. 76b Ordynacji podatkowej przewidują w sposób wyczerpujący przesłanki zaliczenia zwrotu podatku, a są nimi:

  • istnienie podatku od zwrotu (rozumianego m.in. jako nadwyżka kwoty podatku naliczonego nad należnym w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług),
  • w przypadku zaliczenia na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych - złożenie przez podatnika wniosku o zaliczenie zwrotu podatku w całości lub w części na poczet takich zobowiązań podatkowych.

Przy konstrukcji art. 76 Ordynacji podatkowej ustawodawca posłużył się instytucją zobowiązania podatkowego - a więc wynikającego z obowiązku podatkowego zobowiązania podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego. Zgodnie z art. 6 Ordynacji podatkowej, podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej. Z wykładni literalnej tych przepisów wynika możliwość zaliczenia zwrotu podatku na poczet jakichkolwiek zobowiązań podatkowych, niezależnie, czy stanowią one dochód Skarbu Państwa, czy województwa, powiatu lub gminy.

Brak ograniczeń w zaliczaniu zwrotu podatku objętego właściwością jednego organu na poczet zobowiązań objętych właściwością innych organów został podkreślony przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 20 stycznia 2012 r., sygn. I FSK 577/11. Sąd, rozpatrując możliwość zaliczenia zwrotu VAT właśnie na poczet podatku od nieruchomości wskazał, że ,,(...) w świetle przepisów Ordynacji podatkowej istnieje możliwość zaliczenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na poczet zobowiązań podatkowych, dla których właściwy jest inny organ podatkowy, aniżeli organ właściwy dla rozliczeń podatku od towarów i usług. W takim przypadku Spółka winna złożyć wraz z deklaracją VAT - 7 wykazującą podatek VAT do zwrotu, stosowny wniosek, opisujący charakter zobowiązania podatkowego oraz organ podatkowy właściwy dla tego zobowiązania."

Twierdzenia Spółki znajdują oparcie również w wykładni systemowej. Przepisy o zaliczeniu zostały wplecione w przepisy dotyczące wygasania zobowiązań podatkowych. Instytucja zaliczenia jest więc instytucją o charakterze materialnym, tj. odnosi się bezpośrednio do uprawnień i obowiązków podatnika. Natomiast właściwość organów podatkowych to materia czysto proceduralna i ustrojowa, odnosząca się do technicznej organizacji pracy aparatu skarbowego. Jako taka, właściwość rzeczowa nie może wpływać na materialnoprawne obowiązki i uprawnienia podatników. Co więcej, kwestią pozostającą poza wpływem podatnika jest przepływ informacji między organami podatkowymi, który jest niezbędny do prawidłowego zaliczenia zwrotu podatku na poczet zobowiązania podatkowego objętego właściwością rzeczową innego organu. Potwierdził to Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 14 marca 2012 r., sygn. III SA/Wa 1707/11. Sąd wskazał, że ,,Wobec braku ograniczenia zaliczania zwrotu podatku pozostającego we właściwości jednego organu na zobowiązanie podatkowe pozostające we właściwości innego organu, obowiązkiem organów jest ustalenie pomiędzy sobą odpowiedniego postępowania przy tego rodzaju zaliczeniu."

Jednocześnie, mając na uwadze, że naczelnik urzędu skarbowego nie posiada informacji dotyczących zobowiązań podatkowych, dla których właściwy jest inny organ, podatnik powinien we wniosku o zaliczenie zwrotu podatku szczegółowo przedstawiać dane dotyczące rodzaju i wysokości takiego zobowiązania, jak również dokładne dane właściwego w tym zakresie organu podatkowego (nazwa, numer rachunku bankowego).

Powyższe stanowisko powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacjach prawa podatkowego, np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 31.01.2012 r., sygn. IBPP1/443-1590/11/AL oraz w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 5 października 2012 r., sygn. ITPB3/423-194/10/12-S/PS.

W związku z powyższym Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego powyżej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749), zwanej dalej ustawą, zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Stosownie natomiast do art. 6 ustawy Ordynacja podatkowa, podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej.

Podatkami w rozumieniu Ordynacji podatkowej są również: zaliczki na podatki, raty podatków, jeżeli przepisy prawa podatkowego przewidują płatność podatku w ratach, opłaty oraz niepodatkowe należności budżetowe, co wynika z art. 3 pkt 3 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa.

Katalog czynności i zdarzeń skutkujących wygaśnięciem w całości lub w części zobowiązania podatkowego został zawarty w art. 59 ustawy Ordynacja podatkowa. Zgodnie z art. 59 § 1 pkt 4 cyt. ustawy, należy do nich m.in. zaliczenie nadpłaty lub zaliczenie zwrotu podatku.

Pojęcie nadpłaty zostało wyjaśnione w art. 72 § 1 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa.

Zwrot podatku został zdefiniowany w art. 3 pkt 7 ustawy Ordynacja podatkowa, jako zwrot różnicy podatku lub zwrot podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, a także inne formy zwrotu podatku przewidziane w przepisach prawa podatkowego.

Na mocy art. 76 § 1 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa, nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę określonych w decyzji, o której mowa w art. 53a, oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, z zastrzeżeniem § 2 (tj. z zastrzeżeniem nadpłat, których wysokość nie przekracza wysokości kosztów upomnienia w postępowaniu egzekucyjnym).

Nadpłaty, których wysokość nie przekracza wysokości kosztów upomnienia w postępowaniu egzekucyjnym, podlegają z urzędu zaliczeniu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę określonych w decyzji, o której mowa w art. 53a, oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku - na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, chyba że podatnik wystąpi o ich zwrot (art. 76 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Przepisy § 1 i 2 stosuje się odpowiednio do zaliczania nadpłaty płatnika lub inkasenta na poczet jego zaległości podatkowych, bieżących zobowiązań podatkowych lub zobowiązań powstałych w związku z wykonywaniem obowiązków płatnika lub inkasenta (art. 76 § 3 ustawy Ordynacja podatkowa).

Jak stanowi art. 76a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w sprawach zaliczenia nadpłaty na poczet zaległych oraz bieżących zobowiązań podatkowych wydaje się postanowienie, na które służy zażalenie. W przypadku zaliczenia nadpłaty na poczet zaległości podatkowych przepisy art. 55 § 2 i art. 62 § 1 stosuje się odpowiednio.

Jak wynika natomiast z art. 76a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa zaliczenie nadpłaty na poczet zaległości podatkowych następuje z dniem:

  1. powstania nadpłaty - w przypadkach, o których mowa w art. 73 § 1 pkt 1-3 i 5 oraz § 2;
  2. złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty.

Zgodnie z art. 76b cyt. ustawy, przepisy art. 76, art. 76a, art. 77b i art. 80 stosuje się odpowiednio do zwrotu podatku. Zaliczenie, o którym mowa w art. 76a § 2 pkt 1, następuje z dniem złożenia deklaracji wykazującej zwrot podatku. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, dzień złożenia deklaracji należy rozumieć jako dzień jej fizycznego wpływu do urzędu skarbowego.

Jak wynika z powołanych przepisów, w przypadku powstania prawa do zwrotu podatku, którego wysokość przekracza wysokość kosztów upomnienia w postępowaniu egzekucyjnym, organ podatkowy jest obowiązany dokonać następujących czynności:

  1. zaliczyć zwrot podatku z urzędu na zaległe zobowiązania podatkowe, odsetki za zwłokę, odsetki za zwłokę określone w decyzji, o której mowa w art. 53a, oraz bieżące zobowiązania podatkowe,
  2. w braku zobowiązań, na które można by zaliczyć z urzędu zwrot podatku - dokonać z urzędu zwrotu podatku albo na wniosek podatnika zaliczyć kwotę zwrotu podatku na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych.

Zwrot podatku może zatem służyć uregulowaniu:

  1. zaległości podatkowych - tj. podatku niezapłaconego w terminie płatności, a także niezapłaconej w terminie płatności zaliczki na podatek, w tym również zaliczki, o której mowa w art. 23a Ordynacji podatkowej, lub raty podatku (art. 51 § 1 - 2 Ordynacji podatkowej). Zaliczenie zwrotu podatku na zaległości podatkowe jest dokonywane z urzędu i dotyczy tych zaległości, o których wiadomo organowi podatkowemu.
  2. bieżących zobowiązań podatkowych - tj. istniejących zobowiązań podatkowych, których termin płatności jeszcze nie upłynął (podatku, a także zaliczki na podatek, w tym również zaliczki, o której mowa w art. 23a Ordynacji podatkowej, lub raty podatku, których termin zapłaty jeszcze nie upłynął). Zaliczenie zwrotu podatku na bieżące zobowiązania podatkowe jest dokonywane z urzędu, przy czym może ono dotyczyć wyłącznie takich bieżących zobowiązań podatnika, o których wiadomo organowi podatkowemu.
  3. przyszłych zobowiązań podatkowych - tj. zobowiązań, które na moment złożenia deklaracji wykazującej zwrot podatku, jeszcze nie powstały. Zaliczenie zwrotu podatku na poczet przyszłych zobowiązań jest dokonywane na wniosek podatnika, przy czym wygaśnięcie zobowiązań wskutek takiego zaliczenia zwrotu podatku nie nastąpi wcześniej niż powstanie tych zobowiązań.

Należy przy tym podkreślić, że samo zaliczenie zwrotu podatku na zobowiązania podatkowe podatnika jest czynnością materialnotechniczną. Warunkiem formalnym tego zaliczenia jest natomiast wydanie stosownego postanowienia. Zgodnie bowiem z art. 76a § 1 w zw. z art. 76b Ordynacji podatkowej, w sprawach zaliczenia zwrotu podatku na poczet zaległych oraz bieżących zobowiązań podatkowych wydaje się postanowienie, na które służy zażalenie.

Wydając ww. postanowienie organ podatkowy stwierdza, że na dzień dokonania zaliczenia kwoty zwrotu przestaje istnieć określona zaległość lub bieżące zobowiązanie podatkowe. W przypadku złożenia przez podatnika wniosku o zaliczenie zwrotu podatku na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, przedmiotowe postanowienie jest wydawane dopiero, gdy przyszłe zobowiązania zaistnieją jako zobowiązanie podatnika do zapłacenia podatku w określonej wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego (w istocie zwrot podatku jest zatem zaliczany na poczet bieżących zobowiązań podatkowych).

Zgodnie z przedstawionym opisem sprawy Wnioskodawca będący podatnikiem podatku do towarów i usług oraz podatku od nieruchomości zamierza dokonać zaliczenia zwrotu podatku wynikającego z deklaracji VAT-7 na poczet zobowiązań podatkowych w podatku od nieruchomości. Wnioskodawca wraz z deklaracją VAT-7 złoży wniosek do Naczelnika Urzędu Skarbowego o zaliczenie zwrotu podatku VAT na poczet zobowiązań w podatku od nieruchomości ze wskazaniem rodzaju i wysokości podatku, okresu, rodzaju deklaracji oraz danych organów podatkowych, numeru rachunku bankowego.

Zatem z informacji przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, że w analizowanej sprawie przysługuje mu zwrot podatku od towarów i usług, który zostanie wykazany w deklaracji VAT-7. Wnioskodawca chce jednak, aby kwota zwrotu podatku od towarów i usług została zaliczona na podstawie pisma złożonego przez Wnioskodawcę na poczet podatku od nieruchomości w celu uregulowania bieżących lub przyszłych zobowiązań w tym podatku.

Podkreślić należy, iż zaliczenie takie jest możliwe wyłącznie na wniosek podatnika. Organ podatkowy jest bowiem zobowiązany na podstawie art. 76 ustawy do zbadania z urzędu wyłącznie zobowiązań podatnika w tym urzędzie, w którym powstał zwrot podatku bądź nadpłata podatku. Jednocześnie zwrócić należy uwagę, iż art. 76 § 1 ww. ustawy dotyczy ogólnie zaległości podatkowych i bieżących zobowiązań, które w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie przysługującej kwoty zwrotu na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych. Dlatego też, w przypadku, gdy z prośbą o zaliczenie zwróci się podatnik i przedstawi wszelkie dane niezbędne do dokonania zaliczenia, tj. sprecyzuje zobowiązania na poczet których zaliczenie ma nastąpić oraz dane organu podatkowego, wówczas zaistnieją wszelkie przesłanki do dokonania zaliczenia, z zastrzeżeniem że w przypadku zaliczenia zwrotu podatku na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych zaliczenie to nie nastąpi wcześniej niż powstanie tych zobowiązań.

Bez znaczenia pozostaje fakt, że organ podatkowy dokonując zwrotu podatku nie jest jednocześnie organem podatkowym władającym właściwym tytułem zobowiązania podatkowego dot. innego podatku, na poczet którego zostanie ten zwrot zaliczony. Jak już wskazano dla dokonania takiego zaliczenia niezbędne jest złożenie przez podatnika wraz z deklaracją VAT-7 wniosku o zaliczenie kwoty zwrotu podatku od towarów i usług wykazanej w tej deklaracji na poczet zobowiązań w podatku od nieruchomości.

Reasumując stwierdzić należy, iż istnieje możliwość zaliczenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym (zwrot) na poczet zobowiązań podatkowych, dla których właściwy jest inny organ podatkowy, aniżeli organ właściwy dla rozliczeń podatku od towarów i usług. W takim przypadku Wnioskodawca winien złożyć wraz z deklaracją VAT-7 wykazującą podatek VAT do zwrotu, stosowny wniosek, opisujący charakter zobowiązania podatkowego oraz organ podatkowy właściwy dla tego zobowiązania. Przepis art. 76 nakłada na organy obowiązek zaliczenia znanej mu nadpłaty (zwrotu) na znaną mu zaległość, nie nakłada natomiast obowiązku poszukiwania innych istniejących zaległości. W przypadku jednak, gdy z prośbą o zaliczenie zwróci się podatnik i przedstawi dane dotyczące wysokości zobowiązania i dane organu podatkowego, w którym ono widnieje, należy stwierdzić, że wystąpią przesłanki do zaliczenia zwrotu podatku od towarów i usług na poczet zobowiązań w podatku od nieruchomości.

Tym samym dokonując oceny stanowiska Wnioskodawcy należy uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

WYSZUKIWARKA

NAJPOPULARNIEJSZE PROBLEMY