INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2016 r. (data wpływu 5 lipca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji pn. ,,N" - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lipca 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku w związku z realizacją inwestycji pn. ,,N".

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 31 sierpnia 2010 r. Gmina Miasto podpisała umowę z Województwem o dofinansowanie projektu ,,N" współfinansowanego z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego 2007-2013, Osi Priorytetowej 2 - Turystyka, Działanie 2.1 - Wzrost potencjału turystycznego, Poddziałanie 2.1.5 - Dziedzictwo kulturowe.

Działania przeprowadzone w ramach projektu:

1. remont kapitalny budynku warsztatu pomocniczego,
2. remont elewacji i dachu budynku lokomotywowni z częścią magazynową,
3. remont elewacji i dachu wraz z dociepleniem budynku socjalno-biurowo-warsztatowego,
4. uzupełnienie ogrodzenia terenu stacji,
5. rozbiórka zbędnych obiektów tymczasowych,
6. wykonanie nasadzeń zieleni,
7. przebudowa i remont nawierzchni parkingu i chodników przed stacją i drogi dojazdowej do stacji,
8. wykonanie nawierzchni chodników na terenie stacji,
9. wymiana oświetlenia peronu na lampy uliczne typu ,,retro", montaż ławek i koszy na śmieci na terenie stacji.

Wszystkie działania zrealizowane były na terenie stacji E.

Gmina Miasto jest użytkownikiem nieruchomości jaką jest E - na podstawie umowy użyczenia zawartej na czas nieokreślony w dniu 31 grudnia 2001 r. pomiędzy P S.A., a Gminą Miastem oraz na podstawie umowy nieodpłatnego przejęcia linii kolejowej w zarządzanie w celu jej dalszej eksploatacji z dnia 17 listopada 2008 r.

Brak jest jakichkolwiek ograniczeń dotyczących tej nieruchomości, ponieważ zgodnie z obowiązującym prawem Gmina Miasto jest podmiotem mającym prawo do tej nieruchomości - w chwili obecnej, jako użytkownik nieruchomości na podstawie obowiązującej umowy użyczenia, natomiast w najbliższej przyszłości, jako właściciel zgodnie z ustawą o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego P.

Obiektami E administruje Muzeum, na mocy porozumienia zawartego 24 lutego 2014 r. pomiędzy Gminą Miastem, a Muzeum. Muzeum jest samorządową instytucją kultury, a także jednostką posiadającą osobowość prawną. Teren E jest ogólnodostępny bez żadnych opłat.

Gmina wskazała, że uzyskała pozytywną interpretację indywidualną w tej sprawie podczas realizacji projektu. Interpretacja, o którą Gmina stara się w niniejszym wniosku jest wymagana do przedstawienia Instytucji Zarządzającej RPO 2007-2013 na koniec okresu trwałości projektu (zgodnie z zapisami umowy o dofinansowanie).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina Miasto ma możliwość odzyskania poniesionego kosztu podatku VAT w zakresie zrealizowanego projektu, którego wysokość została zawarta w kategoriach kosztów kwalifikowalnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina Miasto realizując projekt ,,N" w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007-2013 nie mogła odzyskać poniesionego kosztu VAT na podstawie art. 15 ust. 6 oraz art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Środki pozyskane przez Gminę Miasto są uważane za środki, o których mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego w jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz.U. 2013, poz. 1656).

Gmina Miasto nie czerpała i nie czerpie dochodu z tytułu korzystania z powstałej infrastruktury. Gmina w związku z realizacją inwestycji nie wykonywała czynności podlegających opodatkowaniem podatkiem VAT, tzn. nie dokonywała sprzedaży towarów i nie świadczyła usług.

Gmina Miasto jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT od 1 stycznia 2012 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z pózn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany wyłącznie z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji, jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Ponadto w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2013 r., poz. 1656) przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług, finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.

Przepisy powołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku w oparciu o przepisy zawarte w rozdziale 4 tego rozporządzenia.

Uprzednio powyższa kwestia była uregulowana w analogiczny sposób w:

• rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r., poz. 247 ze zm.), które obowiązywało od dnia 6 kwietnia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r.;
• rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2010 r., Nr 246 poz. 1649 ze zm.), które obowiązywało od dnia 1 stycznia 2011 r. do 5 kwietnia 2011 r.;
• rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz.1799), które obowiązywało do dnia 31 grudnia 2010 r.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W omawianej sprawie warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie będzie spełniony, ponieważ - jak wynika z wniosku - inwestycja nie ma związku ze sprzedażą opodatkowaną. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki ponoszone z tytułu realizacji ww. projektu.

Z wniosku wynika również, że środki, które Wnioskodawca otrzyma na dofinansowanie zakupów, nie są środkami bezzwrotnej pomocy zagranicznej, o których mowa w powołanych rozporządzeniach. Zatem Wnioskodawcy nie przysługuje również zwrot podatku naliczonego.

Końcowo zauważyć należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, gdyż zagadnienia to rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.