Czy na podstawie przedstawionego stanu faktycznego prawidłowo przyjęto zgodnie z art.22g ust 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość środka trwałego uwzględniając ceny rynkowe z grudnia 2004r.
sygnatura: 1463/WD/4117/1/17/242/05/EW
autor: Izba Skarbowa w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Radomiu
data: 2005-12-02
| słowa kluczowe: | najem, środek trwały, wartość początkowa |
D E C Y Z J A
Na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239 oraz art. 14b § 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity w Dz.U. z 2005r. nr 8, poz. 60 z późn.zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 22.09.2005r. Pani.... na postanowienie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Radomiu z dnia 19.07.2005r.Nr 1425/033/415/15/2005/RL stwierdzające, że stanowisko Pani... wyrażone we wniosku z dnia 30.05.2005r. (data wpływu do Urzędu 31.05.2005r.) w sprawie ustalenia wartości początkowej środka trwałego zgodnie z art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe -
utrzymuje w mocy postanowienie organu pierwszej instancji.
U Z A S A D N I E N I E
Wnioskiem z dnia 30.05.2005r. (data wpływu do urzędu 31.05.2005r.) Pani... zwróciła się do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Radomiu z zapytaniem, czy prawidłowo ustaliła wartość początkową środka trwałego na podstawie art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. uwzględniając ceny rynkowe z grudnia 2004r.
Ze stanu faktycznego przedstawionego w w/w wniosku wynika, że Pani.... od dnia 01.05.2005r. rozpoczęła działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem liniowym przedmiotem której jest między innymi wynajem nieruchomości. Budynek, który zakupiła aktem notarialnym w 2001r. wynajmuje firmie handlowej, która na swój koszt zgodnie z umową najmu wykonała remont i adaptację obiektu dla własnych potrzeb i do wysokości nakładów inwestycyjnych firma ta dokonuje odpisów amortyzacyjnych.
Pani..... z przychodów z najmu w roku 2002 rozliczała się składając PIT-5, a od roku 2003 do kwietnia 2005r. opłacając podatek w formie ryczałtu.
Wartość początkową wynajmowanego budynku Podatniczka ustaliła na podstawie art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. cen z grudnia 2004r.
Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Radomiu w postanowieniu z dnia 19.07.2005r. Nr 1425/033/415/15/2005/RL wskazał, że zmiana źródła przychodu z najmu na działalność gospodarczą nie powoduje obowiązku ustalania na nowo wartości początkowej budynku dla potrzeb tej działalności.
W związku z tym w ocenie organu pierwszej instancji wartość początkowa w/w nieruchomości winna być ustalona na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym a nie art. 22 ust. 8 tej ustawy.
Na w/w postanowienie z dnia 19.07.2005r. Pani.....złożyła zażalenie, w którym podnosi, że jej zdaniem udzielona interpretacja jest niewłaściwa, gdyż nie uwzględnia realiów rynkowych i skutków podatkowych.
Celem uzasadnienia powyższego przedstawia następujące fakty :
Podatnik nadmienia, iż w przypadku sprzedaży w/w nieruchomości za cenę z poz.2 skorygowanej rynkowo o 20%, tj. 607.465 zł zapłaciłaby podatek dochodowy w wysokości 115.418 zł, co jest kwotą wyższą od ceny nabycia stanowiącej podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych.
Podatnik uważa, że stanowisko Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego zawarte w w/w postanowieniu jest sprzeczne z zasadami ekonomii i rażąco krzywdzące podatnika.
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po zapoznaniu się z całością materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy stwierdza co następuje :
W art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991r. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (jednolity tekst w Dz.U. z 2000r. nr 14, poz. 176 z późn.zm.) określono, że amortyzacji podlegają środki trwałe wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1.
Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 w/w ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się w razie kupna cenę ich nabycia.
W świetle art. 22g ust. 3 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania.
Zgodnie z art. 22g ust. 8 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.
W świetle w/w przepisów w przedmiotowej sprawie brak jest podstaw do ustalenia przez Podatnika na dzień rozpoczęcia działalności gospodarczej, tj. 1.05.2005r. wartości początkowej budynku na podstawie cen rynkowych z grudnia 2004r.
Podatnik wynajmował w/w budynek od 2002r. rozliczając się z przychodów z najmu w roku 2002 na deklaracji PIT-5 a od roku 2003 do kwietnia 2005r. zryczałtowanym podatkiem dochodowym.
Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Radomiu w postanowieniu z dnia 19.07.2005r. prawidłowo wskazał, iż zmiana źródła przychodu z najmu na działalność gospodarczą nie powoduje obowiązku ustalania na nowo wartości początkowej tego budynku dla potrzeb działalności gospodarczej.
W świetle art. 22n ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w razie zmiany formy opodatkowania, podatnicy zakładając ewidencję środków trwałych uwzględniają w niej odpisy amortyzacyjne przypadające za okres opodatkowania w formie zryczałtowanego podatku dochodowego.
Dodać należy, że organ podatkowy udzielił odpowiedzi na podstawie przepisów prawa podatkowego, które jako należące do kategorii tzw. norm bezwzględnie obowiązujących nie mogą być interpretowane dowolnie.
W związku z tym zarzuty zawarte w zażaleniu, iż udzielona przez Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Radomiu interpretacja nie uwzględnia realiów rynkowych i skutków podatkowych dla podatnika oraz, że sprzeczna jest z zasadami ekonomii, nie mogą doprowadzić do zmiany zaskarżonego postanowienia.
Biorąc powyższe pod uwagę Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie postanawia jak w sentencji decyzji.
Decyzja niniejsza jest ostateczna i zgodnie z art. 128 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity w Dz.U. z 2005r. nr 8, poz. 60 z późn.zm.) nie służy od niej odwołanie w postępowaniu podatkowym.
Stosownie do art. 54 § 1 ustawy z dnia 30.08.2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270) Stronie przysługuje prawo wniesienia skargi spełniającej wymogi określone w art. 57 w/w ustawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Radomiu, ul. Struga 26/28, 26-600 Radom, w dwóch egzemplarzach, w terminie 30 dni od dnia doręczenia niniejszej decyzji zgodnie z art. 53 § 1 w/w ustawy.