Konsekwencje podatkowe w przypadku sprzedaży nieruchomości i budynków przez przedsiębiorcę działającego w specjalnej strefie ekonomicznej na podstawie zezwolenia, który korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego w oparciu o przepis § 5 ust. 4 w związku z ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej, tj. z tytułu zatrudnienia pracowników.

sygnatura: PD3-4231-40/05

autor: Izba Skarbowa w Kielcach

data: 2005-08-31

DECYZJA

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu zażalenia Spółki z dnia 24 czerwca 2005 r. na postanowienie Naczelnika Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach znak: RO/423/80/2005 z dnia 14 czerwca 2005 r. w sprawie udzielenia interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych - Dyrektor Izby Skarbowej w Kielcach zmienia zaskarżone postanowienie.

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 9.04.2005 r. "B" Sp. z o.o. zwróciła się do Naczelnika Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach z zapytaniem w zakresie konsekwencji podatkowych w przypadku sprzedaży określonych nieruchomości i budynków przez przedsiębiorcę działającego w specjalnej strefie ekonomicznej na podstawie zezwolenia, który korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego w oparciu o przepis § 5 ust. 4 w związku z ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej, tj. z tyt. zatrudnienia pracowników.

Z dniem 1 maja 2004 r. Spółka zaprzestała korzystania ze zwolnienia w podatku dochodowym z uwagi na zmianę stanu prawnego w związku z przystąpieniem Rzeczpospolitej Polskiej do Unii Europejskiej.

Spółka zwróciła się z pytaniem czy może sprzedać w 2005 r. nieruchomości oraz budynki położone na terenie strefy, (których zakup lub wytworzenie nie było sfinansowane z kwoty 900.000 zł wymienionej w zezwoleniu Nr 13/AR SA/99), przy zachowaniu jednak majątku, w tym majątku sfinansowanego z kwoty 900.000 zł oraz miejsca pracy dla załogi przedsiębiorstwa.

W złożonym wniosku strona przedstawiła własne stanowisko w sprawie. Zdaniem Spółki może ona bez żadnych konsekwencji podatkowych związanych z utratą prawa do zwolnień podatkowych sprzedać w 2005 r. wymienione w piśmie składniki majątkowe.

Dokonując oceny stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia Naczelnik Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach postanowieniem z dnia 14 czerwca 2005 r. uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe.

Pismem z dnia 24 czerwca 2005 r. Spółka "B" wniosła zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Kielcach.

W zażaleniu Spółka zarzuca, że Naczelnik Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach nie odniósł się wprost do argumentów przedstawionych we wniosku z dnia 9.04.2005 r.
Spółka wniosła o uznanie, że prawidłowe jest jej stanowisko, zgodnie z którym sprzedaż w 2005 r. nieruchomości oraz budynków położonych na terenie strefy (których zakup lub wytworzenie nie było sfinansowane z kwoty 900.000 zł wymienionej w zezwoleniu Nr 13/AR SA/99), przy zachowaniu jednak znacznej części majątku, w tym majątku sfinansowanego z kwoty 900.000 zł oraz miejsc pracy dla załogi przedsiębiorstwa w liczbie kilkakrotnie przewyższającej liczbą etatów, o której mowa w pkt II ppkt 2 Zezwolenia Nr 13/ARP SA/99 z dnia 9 kwietnia 1997 r. nie spowodowała utraty prawa do zwolnienia z podatku dochodowego dochodu osiągniętego z działalności prowadzonej na terenie Tarnobrzeskiej Strefy Ekonomicznej w latach 1999 - 30 kwiecień 2004.

W wyniku rozpatrzenia zażalenia Dyrektor Izby Skarbowej w Kielcach zważył, co następuje:

Zażalenie Spółki "B" zasługuje na uwzględnienie.

Jak wynika z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego "B" Sp. z o.o. z dniem 9 września 1999 r. uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej w Tarnobrzeskiej Specjalnej Strefie Ekonomicznej na warunkach ustalonych w tym zezwoleniu. Warunki określone w zezwoleniu obejmowały m. in. osiągnięcie poziomu zatrudnienia nie mniej niż 60 osób do dnia 31.12.1999 r. oraz poniesienie nakładów inwestycyjnych do dnia 31.12.2000 r. w wysokości 900.000 zł.

Spółka korzystała ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie § 5 ust. 4 w związku z ust. 2 rozporządzenia z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. z 1997 r., Nr 135, poz. 907), tj. w wysokości uzależnionej od ilości zatrudnionych pracowników.

Z dniem 1 maja 2004 r. Spółka zaprzestała korzystania ze zwolnienia w podatku dochodowym z uwagi na zmianę stanu prawnego w związku z przystąpieniem Rzeczpospolitej Polskiej do Unii Europejskiej.

Jak wynika z wniosku Podatnika złożonego do Naczelnika Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego wszystkie warunki określone w zezwoleniu zostały przez Spółkę spełnione w terminie.
Z treści pisma wynika również, że "B" Sp. z o.o. nie jest małym ani średnim przedsiębiorcą w rozumieniu rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12.01.2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 traktatu WE (dot. pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw).

Zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2.10.2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840) dochody uzyskane przez przedsiębiorcę innego niż przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1 (tj. nie będącego małym ani średnim przedsiębiorcą) z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy ma podstawie zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2001 r., są zwolnione z podatku dochodowego w zakresie art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 1994 r., Nr 123, poz. 600 ze zm.) z tym, że maksymalna dopuszczalna wielkość pomocy publicznej wynosi - dla przedsiębiorców prowadzących działalność inną niż określona w pkt 1 lit. a tego przepisu - 75% kosztów inwestycji poniesionych do dnia 31 grudnia 2006 r.

Przepis ten obowiązuje od 1.05.2004 r. Z dniem 1.05.2004 r. przedsiębiorca taki obowiązany był stosować rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia tarnobrzeskiej strefy ekonomicznej, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1.01.2001 r. i wprowadzonymi późniejszymi zmianami, przy czym maksymalna dopuszczalna wielkość pomocy publicznej ustalana jest zgodnie z zapisami art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r.

Od tego też dnia, tj. od dnia 1.05.2004 r. zapis § 13 wskazanego wyżej rozporządzenia z dnia 9 września 1997 r., ustanawiający przesłanki utraty prawa do zwolnień od podatku dochodowego, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31.12.2000 r., nie dotyczył takiego przedsiębiorcy.

W opisanym przez Spółkę stanie faktycznym utrata prawa do zwolnienia nie następuje również na mocy § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 października 2004 r. w sprawie tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 226, poz. 2286).

Wobec powyższego Dyrektor Izby Skarbowej w Kielcach stwierdza, że prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie, z którym sprzedaż w 2005 r. nieruchomości oraz budynków położonych na terenie strefy, (których zakup lub wytworzenie nie było sfinansowane z kwoty 900.000 zł wymienionej w zezwoleniu Nr 13/AR SA/99), przy zachowaniu jednak znacznej części majątku, w tym majątku sfinansowanego z kwoty 900.000 zł oraz miejsc pracy dla załogi przedsiębiorstwa w liczbie kilkakrotnie przewyższającej liczbę etatów, o której mowa w pkt II ppkt 2 Zezwolenia Nr 13/ARP SA/99 z dnia 9 kwietnia 1997 r. nie spowodowała utraty prawa do zwolnienia z podatku dochodowego dochodu osiągniętego z działalności prowadzonej na terenie Tarnobrzeskiej Strefy Ekonomicznej w latach 1999 - 30 kwiecień 2004.

Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, traci swą moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących,
- nie jest wiążąca dla podatnika / płatnika / następcy prawnego podatnika / osoby trzeciej odpowiedzialnej za zaległości podatkowe, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.