Spółka zwróciła się z zapytaniem czy wydatki poniesione na zakup napoi, herbaty, kawy, kanapek, ciastek, catering, w związku ze spotkaniami z kontrahentami są kosztem uzyskania przychodu?

sygnatura: PDII/423-313/1/07

autor: Dolnośląski Urząd Skarbowy

data: 2007-08-21

POSTANOWIENIE Na podstawie art. 14a § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) w związku z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14.06.2007 r., który wpłynął do tutejszego Urzędu w dniu 15.06.2007 r. o udzielenie interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej zaliczenia do kosztu uzyskania przychodu wydatków poniesionych na zakup napojów, herbaty, kawy, ciastek, catering w związku ze spotkaniami z kontrahentami, jest nieprawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 15 czerwca 2007 roku do Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu wpłynął, wniosek o udzielenie interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie. Stosownie do art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz zmianie niektórych ustaw, wnioski o wydanie pisemnych interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnych sprawach wniesione przed dniem wejścia w życie tej ustawy zmieniającej, podlegają rozpatrzeniu na podstawie przepisów w brzmieniu dotychczasowym, co oznacza, iż właściwym w sprawie jest Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego. Wnioskodawca przedstawiając stan faktyczny informuje, że Spółka dokonuje sprzedaży swoich towarów zarówno w Polsce jak i za granicą. Ponadto realizuje także inwestycje. Firma ma zatem wielu kontrahentów: klientów, zleceniobiorców, wykonawców, z którymi prowadzi rozmowy, negocjacje, uzgodnienia. Spotkania z kontrahentami często odbywają się w siedzibie firmy. Podczas tych spotkań firma w ramach przyjętych, standartowych zasad przyjmowania ,,gości" podaje napoje, herbatę, kawę kanapki, ciastka, catering w zależności od długości i rodzaju spotkania. Wobec powyższego Wnioskodawca zwrócił się z zapytaniem czy wydatki poniesione na zakup napoi, herbaty, kawy, kanapek, ciastek, catering, w związku ze spotkaniami z kontrahentami są kosztem uzyskania przychodu? W opinii Spółki wydatki te są konieczne dla prawidłowego funkcjonowania firmy, a zatem i osiągania przychodu. Nie stanowią kosztu o charakterze reprezentacyjnym, który jest ujęty w katalogu negatywnym art. 16 ustawy. W związku z brakiem w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych definicji legalnej pojęcia reprezentacji, zgodnie z zasadami wykładni, należy odnieść się w tym zakresie do pojęcia reprezentacji w ujęciu językowym - języka polskiego. Słownik Języka Polskiego definiuje reprezentację jako wytworność, szyk, elegancję odnoszoną indywidualnie, chęć popisania się przed kimś. Zdaniem Wnioskodawcy spotkania z kontrahentami mają charakter standartowych przyjętych powszechnie objawów gościnności, bez znamion wytworności, okazałości. Zatem nie mieszczą się w pojęciu, definicji słownikowej reprezentacji. Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu stwierdza co następuje: Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54. poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zgodnie z cytowaną regułą aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione łącznie dwa warunki: 1. celem wydatku winno być osiągnięcie przychodu lub zachowanie bądź zabezpieczenie źródła przychodów, 2. wydatek nie może znajdować się na w katalogu wydatków określonych w art. 16 ust. 1 tej ustawy, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. W świetle powołanego przepisu kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które jednocześnie nie zostały wymienione w katalogu wyłączeń w art. 16 wymienionej ustawy. W powołanym przepisie art. 16 ust. 1 w pkt 28 wskazano, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają definicji pojęcia reprezentacji. Mimo braku definicji, orzecznictwo wypracowało dość jednolite granice możliwego znaczenia tego pojęcia. W praktyce podatkowej za typowe koszty reprezentacji uznaje się: - koszty związane z przyjmowaniem i utrzymaniem delegacji lub kontrahentów krajowych i zagranicznych oraz koszty uczestnictwa podatnika w przyjęciach i imprezach organizowanych na rzecz tych delegacji lub kontrahentów, w tym np. koszty hoteli, zakwaterowania, przejazdów, przyjęć, - wydatki na usługi gastronomiczne związane z poczęstunkiem uczestników konferencji, posiedzeń organizowanych z okazji świąt branżowych, państwowych i firmowych, - wydatki na kawę, herbatę, napoje, alkohol służące podjęciu kontrahentów, - wydatki na upominki dla kontrahentów, nagrody rzeczowe służące reprezentacji, koszty produktów zużyte na degustacje, - koszty firmowego wystroju pomieszczeń (m. in. zawierające logo i inne znaki firmowe). Wydatki na reprezentację to wydatki, jakie ponosi podatnik w celu wywołania jak najkorzystniejszego wrażenia. Pośrednio promują one firmę poprzez stworzenie pozytywnego jej wizerunku. Reprezentacja może mieć charakter działań polegających na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, które są związane z przyjmowaniem i utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 06.05.1998 r. (syg. Akt S.A./Sz 1412/97) określił, że ,,pojęcie reprezentacji nie musi się odnosić do okazałości, a odnosi się do dobrego reprezentowania firmy, która może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystroju firmy, sposobie podejmowania interesentów, kontrahentów". Uwzględniając powyższe oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, wydatki na zakup napoi, herbaty, kawy, kanapek, ciastek, catering są kosztami poniesionymi na rzecz kontrahentów, zatem są kosztami o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób Mając powyższe na uwadze, Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione na wstępie jest nieprawidłowe. Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku. Jak stanowi art1 4b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia. Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.