INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 17 września 2014 r. (data wpływu 26 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w przedmiocie potwierdzania faktur oraz faktur korygujących dokumentujących dostawę wyrobów węglowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2014r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie prawa do odliczenia podatku akcyzowego o akcyzę zapłaconą od reklamowanych wyrobów tytoniowych.

We wniosku przedstawiono zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Spółka) istnieje na rynku od 2000 roku i zajmuje się dostawa paliw produkcyjnych (węgla i biomasy) do elektrowni i elektrociepłowni należących do Grupy w Polsce jak i podmiotów spoza Grupy. Spółka jest zarejestrowana jako pośredniczący podmiot węglowy.

Spółka dokonuje transakcji sprzedaży wyrobów węglowych podlegających zwolnieniu od opodatkowania podatkiem akcyzowym, wypełniając warunki określone w ustawie o podatku akcyzowym (dalej: ustawa). Celem wypełnienia warunków zwolnienia Spółka korzysta między innymi z modelu, w którym nabywcy wyrobów węglowych potwierdzają podpisem nabycie wyrobów węglowych na fakturze, zgodnie z art. 3la ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym.

Spółka planuje przejście na faktury elektroniczne w formacie pdf, które będą wysyłane do kontrahentów (za ich zgodą) drogą mailową. Wysyłane przez Spółkę faktury opatrzone będą podpisem kwalifikowanym. W związku z powyższym dla kontrahentów, którzy korzystają z modelu podpisywania faktur sprzedaży i następnie odsyłania podpisanych faktur do Wnioskodawcy Spółka rozważa wprowadzenie opisanych poniżej schematów działania:

1. Wysłanie do kontrahenta drogą elektroniczną faktury dokumentującej sprzedaż wyrobów węglowych, którą to fakturę kontrahent wydrukuje, podpisze wydrukowaną fakturę papierową celem potwierdzenia nabycia wyrobów węglowych, a następnie przekaże w formie papierowej do Spółki.
2. Wysłanie do kontrahenta drogą elektroniczna faktury dokumentującej sprzedaż przez Wnioskodawcę wyrobów węglowych, którą to fakturę kontrahent wydrukuje, a następnie podpisze w celu potwierdzenia podpisem nabycia tych wyrobów, a następnie zeskanuje i skan podpisanej faktury odeśle do Spółki na wskazany adres e-mail.
3. Wysłanie do kontrahenta drogą elektroniczną faktury dokumentującej sprzedaż przez Wnioskodawcę wyrobów węglowych, które zostaną opatrzone przez nabywcę kwalifikowanym podpisem elektronicznym, i w tej formie zostaną odesłane do Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wysłana do kontrahenta drogą elektroniczną faktura lub faktura korygująca, dokumentująca zakup przez niego wyrobów węglowych, która po wydrukowaniu przez niego zostaje podpisana w celu potwierdzenia podpisem nabycia tych wyrobów, a następnie zostaje przesłana w formie papierowej do Spółki, spełnia warunki zwolnienia określone w art. 3la ust. 3 pkt 1 ustawy...
2. Czy w wypadku, w którym nabywca po wydrukowaniu wysłanej do niego drogą elektroniczną faktury lub faktury korygującej podpisuje ją, po czym odsyła Spółce skan podpisanej w ten sposób faktury stanowi wypełnienie warunku o którym mowa w art. 3la ust. 3 pkt 1 ustawy...
3. Czy wysłana do kontrahenta drogą elektroniczną faktura lub faktura korygująca, dokumentująca zakup przez niego wyrobów węglowych, która zostanie opatrzona przez nabywcę kwalifikowanym podpisem elektronicznym, i w tej formie wysłana zostanie do Spółki wypełnia warunek, o którym mowa w art, 31a ust. 3 pkt 1 ustawy...

Zdaniem Wnioskodawcy, powyżej przedstawione modele postępowania są prawidłowe, natomiast podpis na fakturze lub fakturze korygującej, złożony w przedstawionych modelach stanowi wypełnienie jednego z warunków zwolnienia wyrobów węglowych z opodatkowania, zgodnie z art. 3la ust. 3 pkt 1 ustawy.

Uzasadnienie:

Ad. 1.

Zdaniem Spółki opisany w pytaniu sposób postępowania spełnia warunek potwierdzenia podpisem nabycia wyrobów węglowych, o którym mowa w art. 3la ust. 3 pkt 1 ustawy, i równocześnie wypełnia (pod warunkiem posiadania przez fakturę innych elementów wskazanych w tym przepisie) warunek zwolnienia wyrobów węglowych od opodatkowania.

Zgodnie z art. 2 ust. 32 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa VAT) przez fakturę elektroniczną rozumie się fakturę w formie elektronicznej, wystawioną i otrzymaną w dowolnym formacie elektronicznym.

Art. 106m ustawy VAT nakłada na podatnika obowiązek zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności i czytelności faktury, w tym także faktury elektronicznej. Ustawa nie nakłada na wystawcę faktury elektronicznej wymogów co do formatu takiej faktury, co wynika wprost z powołanego powyżej art. 2 ust. 32 ustawy VAT, jedynym wymogiem jest zapewnienie jej integralności oraz autentyczności zgodnie z powołanym artykułem.

Ustawa nie ogranicza także podatnika co do sposobu zapewnienia autentyczności i integralności treści faktury, wskazuje jednak expressis verbis przykładowe sposoby zachowania tych wymogów. Art. 106m ust. 5 pkt 1 wskazuje jako jeden z takich sposobów bezpieczny podpis elektroniczny, którym Spółka ma zamiar się posługiwać.

Na gruncie ustawy VAT Spółka nie widzi więc przeszkód na stosowanie opisanego w niniejszym wniosku sposobu postępowania. Spółka wystawiać będzie faktury elektroniczne w formacie PDF który jest formatem dopuszczalnym, ponadto za pomocą podpisu kwalifikowanego zapewniać będzie autentyczność i integralność treści faktury.

Zgodnie z art. 112a ustawy VAT podatnicy przechowują wystawione przez siebie lub w swoim imieniu faktury, w tym faktury wystawione ponownie w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Powołany przepis nie ogranicza zdaniem Spółki podatnika, aby faktury wystawione w formie elektronicznej musiały być przechowywane w formie elektronicznej. Artykuł ten dopuszcza, aby faktura wystawiona w formie elektronicznej mogła być przechowywana także w formie papierowej. Na gruncie wcześniej obowiązujących przepisów ustawy VAT oraz rozporządzeń wydanych na mocy tej ustawy, orzecznictwo NSA wskazywało, że nie ma normatywnych przeciwskazań do istnienia ,,mieszanego" systemu wysyłania i przechowywania faktur (orzeczenie NSA I FSK 1169/05 z dnia 3.11.2009).

Zgodnie z art. 3la ust. 3 pkt 1, warunkiem zwolnienia jest w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu - wystawienie przez podmiot sprzedający wyroby węglowe dokumentu dostawy lub faktury, jeżeli określa ona pozycje CN wyrobów węglowych, ich ilość w kilogramach i ich przeznaczenie uprawniające do zwolnienia od akcyzy, oraz potwierdzenia podpisem nabycia tych wyrobów przez finalnego nabywcę węglowego.

Z art. 31a ust. 3 wywieść można, że warunkiem zwolnienia jest:

1. Wystawienie przez sprzedawcę faktury zawierającej wskazane w tym przepisie zapisy
2. Potwierdzenie podpisem nabycia tych wyrobów.

Przez wystawienie faktury przez sprzedawcę ustawa o podatku akcyzowym odwołuje się do przepisów ustawy VAT, gdyż to ten akt prawny reguluje tę materię. Zdaniem Spółki pierwszy przedstawiony powyżej warunek jest spełniony, gdyż Spółka wystawia faktury VAT w formie elektronicznej zgodnie z obowiązującym i przepisami o podatku od towarów i usług, zapewniając integralność i autentyczność treści faktury za pomocą jednego z wskazanej wprost w ustawie metody.

Zdaniem Spółki także drugi warunek zwolnienia jest zachowany, gdyż ustawodawca w art. 3la ust. 3 ustawy nie ograniczył podatników wyłącznie do faktur wystawianych w formie papierowej, ustawodawca w art. 3la ust. 3 ustawy skorzystał ze zwrotu ,,wystawienia faktury", zaś zgodnie z powołanym powyżej art. 2 ustawy VAT przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub elektronicznej, zawierający dane wymagane ustawą. Oznacza to więc, że ustawodawca nie miał zamiaru ograniczać podatników wyłącznie do faktur w formie papierowej.

Faktura w sposób prawidłowy, zgodny z przepisami została do nabywcy dostarczona. Przepisy nie nakładają na wystawcę faktury obowiązku przechowywania faktur wystawionych w formie elektronicznej w tej samej formie - dopuszczalne jest więc zdaniem Spółki, aby taka faktura została drukowana przez wystawcę faktury lub nabywcę, i po ułożeniu odpowiedniego podpisu przesyłana przez nabywcę Spółce, po czym faktura taka przechowywana byłaby przez Spółkę w formie papierowej.

Art. 218 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 roku w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L06.347.1 ze zm. Dalej: Dyrektywa VAT) stanowi, że państwa członkowskie uznają za faktury dokumenty lub noty w formie papierowej lub elektronicznej, które spełniają określone warunki. Zapis art. 219 Dyrektywy VAT wskazuje natomiast, że każdy dokument lub nota, która zmienia fakturę pierwotną i odnosi się do niej w sposób wyraźny i jednoznaczny, uznaje się za fakturę. Z tego względu zdaniem Spółki powyższe rozważania maja również zastosowanie do faktur korygujących.

Ad. 2.

Zdaniem Spółki, powyżej przedstawione argumenty przemawiają także za możliwością stosowania modelu przedstawianego w pytaniu drugim.

W powołanym powyżej orzeczeniu NSA I FSK 1169/05, który zapadł przed nowelizacją ustawy VAT oraz usianiem obowiązywania Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie przesyłania faktur w formie elektronicznej, zasad ich przechowywania oraz trybu udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej, skład orzekający stwierdził, że nic ma normatywnych przeciwwskazań do istnienia ,,mieszanego" systemu wysyłania i przechowywania faktur, polegającego na wysyłaniu faktury w formie papierowej oraz przechowywaniu jej kopii w formie elektronicznej, z gotowością wydrukowania jej na każde żądanie uprawnionego organu. Za taka wykładnia przemawiają także względy celowościowe, jak ekologiczne czy ekonomiczne. Jeśli więc norm dawca nie wyklucza jakiejś formy przechowywania informacji, to do podatnika powinien należeć wybór tych nośników, przy jednoczesnym obowiązku zaprezentowania uprawnionym organom tych informacji w żądanej przez nie formie. Do takiego rozstrzygnięcia skłania także zasada proporcjonalności, wyrażona w art. 5 ust. 3 Traktatu Założycielskiego, a następnie doprecyzowana przez Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich (np. w sprawie C-416/03 Marks Speneer czy też C-361/96 Socialc Generale). Z zasady tej wynika, że państwa członkowskie mogą nakładać na obywateli tylko takie obowiązki (stosować tylko takie środki), które są niezbędne dla osiągnięcia celów zakładanych przez dyrektywy. Obowiązek przechowywania faktur w formie papierowej, w sytuacji gdy inne metody przechowywania faktur również zapewniają realizację celów art. 246 Dyrektywy 112, jest obowiązkiem nadmiernie dolegliwym i narusza wspomnianą zasadę.

Zdaniem Spółki powyższe orzeczenia maja także zastosowanie po znowelizowaniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż w znowelizowanych przepisach nie znalazły się żadne ograniczenia w zakresie przechowywania faktur.

Niezależnie od przyjętego modelu postępowania. Spółka uważa, że celem ustawodawcy w ustanowieniu w art. 3la ust. 3 pkt 1 jako warunku zwolnienia od opodatkowania wyrobów węglowych potwierdzenia podpisem nabycia tych wyrobów była możliwość kontroli transakcji gospodarczej. Zdaniem Spółki na możliwości kontrolne organów podatkowych i organów kontroli podatkowej w tym zakresie nie wpływa forma przechowywania kopii takiej faktury, czy jest to podpisana kopia papierowa, podpisana kopia wydrukowanej faktury, która wystawiona została w formie elektronicznej, czy nawet sam skan podpisanej faktury, gdyż nic zmienia to możliwości urzędu badania prawdziwości podpis. Niezależnie od formy przechowywania faktury w dalszym ciągu możliwe będzie rozpoznanie cech pisma oraz identyfikacja wykonawcy podpisu ze względu na typ pisma, stopień wyrobienia pisma, wielkość, rozpęd i nachylenie pisma czy też strukturę pisma i znaków graficznych.

Ad. 3

Zgodnie z ustawą z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym art. 5:

1. Bezpieczny podpis elektroniczny weryfikowany przy pomocy kwalifikowanego certyfikatu wywołuje skutki prawne określone ustawą, jeżeli został złożony w okresie ważności tego certyfikatu. Bezpieczny podpis elektroniczny złożony w okresie zawieszenia kwalifikowanego certyfikatu wykorzystywanego do jego weryfikacji wywołuje skutki prawne z chwilą uchylenia tego zawieszenia.
2. Dane w postaci elektronicznej opatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym przy pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu są równoważne pod względem skutków prawnych dokumentom opatrzonym podpisami własnoręcznymi, chyba ze przepisy odrębne stanowią inaczej.
3. Bezpieczny podpis elektroniczny weryfikowany przy pomocy kwalifikowanego certyfikatu zapewnia integralność danych opatrzonych tym podpisem i jednoznaczne wskazanie kwalifikowanego certyfikatu, w ten sposób, ze rozpoznawalne są wszelkie zmiany tych danych oraz zmiany wskazania kwalifikowanego certyfikatu wykorzystywanego do weryfikacji tego podpisu, dokonane po złożeniu podpisu.

Zgodnie z art. 3la ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym, warunkiem zwolnienia jest w określonych sytuacjach potwierdzenie podpisem nabycia wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego. Zdaniem Spółki, skoro na podstawie ustawy o podpisie elektronicznym dokumenty podpisane bezpiecznym podpisem elektronicznym są równoważne dokumentom podpisanym własnoręcznie, to bezpieczny podpis elektroniczny należy traktować jako równoznaczny z podpisem o którym mowa w art. 3la ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2014 r. poz. 752).) - dalej zwanej ustawą - wyroby węglowe, to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

Pod poz. 19 tego załącznika został wymieniony węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych o kodzie CN 2701. Pod poz. 20 wyżej wskazanego załącznika został wymieniony węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych o kodzie CN 2702. Z kolei pod poz. 21 ww. załącznika został wymieniony koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych o kodzie CN 2704 00.

W myśl art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy - w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 23c ustawy - finalny nabywca węglowy to podmiot, który:

1. nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby węglowe, lub
2. posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby węglowe

-niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym.

Na mocy art. 31a ust. 1 ustawy - zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych:

1.w procesie produkcji energii elektrycznej;

2.w procesie produkcji wyrobów energetycznych;

3.przez gospodarstwo domowe, organ administracji publicznej, jednostkę Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmiot systemu oświaty, o którym mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, ze zm.), żłobek i klub dziecięcy, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz.U. Nr 45, poz. 235, ze zm.), podmiot leczniczy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz.U. z 2013 r. poz. 217), jednostkę organizacyjną pomocy społecznej, o której mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2013 r. poz. 182, ze zm.), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536, ze zm.);

4.do przewozu towarów i pasażerów koleją;

5.do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej;

6.w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie;

7.w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej;

8.przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe;

9.przez podmiot gospodarczy, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

W myśl art. 31a ust. 3 pkt 1 ustawy - warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu, jest wystawienie przez podmiot sprzedający wyroby węglowe dokumentu dostawy lub faktury, jeżeli określa ona pozycję CN wyrobów węglowych, ich ilość w kilogramach i ich przeznaczenie uprawniające do zwolnienia od akcyzy, oraz potwierdzenie podpisem nabycia tych wyrobów przez finalnego nabywcę węglowego.

Art. 31a ust. 4 ustawy stanowi, że podpis potwierdzający nabycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, może zostać złożony:

1. na dokumencie dostawy lub fakturze, o których mowa w ust. 3 pkt 1, lub
2. w umowie zawartej pomiędzy sprzedawcą wyrobów węglowych a finalnym nabywcą węglowym.

Powyższy przepis przewiduje zatem wystawienie dokumentu dostawy lub faktury, które winne być potwierdzone podpisem przez finalnego nabywcę węglowego, potwierdzającym nabycie.

Przepisy w zakresie podatku akcyzowego nie regulują kwestii wystawiania faktur ani też sposobu potwierdzania ich odbioru. Dlatego też należy się w tym zakresie odwołać do regulacji w zakresie podatku VAT.

Art. 2 pkt 31 i 32 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) - zwanej dalej ustawą o VAT - stanowi, że ilekroć jest mowa o fakturze - rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie. Zaś przez fakturę elektroniczną rozumie się fakturę w formie elektronicznej wystawioną i otrzymaną w dowolnym formacie elektronicznym.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt ustawy o VAT - podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Na podstawie art. 106g ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT - w przypadku faktur przesyłanych w formie elektronicznej podatnik dokonujący sprzedaży lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia przesyła je lub udostępnia nabywcy.

Natomiast - na podstawie art. 106m ust. 1-5 ustawy o VAT - podatnik określa sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury gdzie przez: .

• autentyczność pochodzenia faktury rozumie się pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury.
• integralność treści faktury rozumie się, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura.

Autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność faktury można zapewnić za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną ścieżkę audytu między fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług.

Poza wykorzystaniem kontroli biznesowych, określonych w ust. 4, autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury elektronicznej są zachowane, w szczególności, w przypadku wykorzystania:

• bezpiecznego podpisu elektronicznego w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz.U. Nr 130, poz. 1450, z późn. zm.), weryfikowanego za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu, lub
• elektronicznej wymiany danych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych, jeżeli zawarta umowa dotycząca tej wymiany przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność jej danych.

Zauważyć należy, że dla potrzeb przepisów o podatku od towarów i usług w zakresie fakturowania, pojęcie ,,kontrole biznesowe" należy rozumieć jako proces, za pośrednictwem którego podatnik tworzy, wdraża oraz aktualizuje dostateczny poziom pewności co do tożsamości dostawcy lub usługodawcy albo wystawcy faktury (autentyczność pochodzenia), w zakresie tego, że nie zmieniono danych dotyczących podatku VAT (integralność treści) oraz w zakresie czytelności faktury od momentu wystawienia faktury aż do końca okresu przechowywania. Kontrola biznesowa powinna dawać pewną ścieżkę kontrolną, dzięki której można powiązać fakturę ze stanowiącą podstawę jej wystawienia dostawą towarów bądź usługą.

Kontrole biznesowe powinny być odpowiednie do wielkości, działalności i rodzaju podatnika oraz powinny uwzględniać ilość i wartość transakcji, jak również ilość i rodzaj dostawców lub usługodawców oraz nabywców lub usługobiorców. W stosownych przypadkach uwzględnione powinny być także inne czynniki.

Z kolei pojęcie ,,wiarygodna ścieżka audytu" oznacza, że związek pomiędzy dokumentami uzupełniającymi oraz realizowanymi transakcjami jest łatwy do prześledzenia (dzięki posiadaniu dostatecznych danych dla powiązania dokumentów), zgodny z ustalonymi w przedsiębiorstwie procedurami oraz odzwierciedla procesy, które faktycznie miały miejsce. Ścieżka audytu dla celów podatku VAT powinna zapewnić możliwy do skontrolowania związek pomiędzy fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług tak, aby umożliwić sprawdzenie, czy faktura odzwierciedla to, że dostawa towarów lub świadczenie usług miało miejsce. Przy czym środki - przy wykorzystaniu których podatnik może wykazać powyższy związek - pozostawia się uznaniu podatnika.

Na podstawie art. 106n ust. 1 ustawy - stosowanie faktur elektronicznych wymaga akceptacji odbiorcy faktury.

Zatem stosowanie przesyłu elektronicznego faktur wymaga uprzedniej akceptacji przez odbiorcę dla takiego sposobu przekazywania tego dokumentu. Jednocześnie należy wskazać, że nie istnieją żadne szczególne wymogi dotyczące samej formy i treści akceptacji wysyłania, w tym udostępniania faktur w formie elektronicznej przez odbiorcę faktur.

Na podstawie art. 106i ust. 1 ustawy o VAT w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

-podatnik wystawia fakturę korygującą.

We ww. przepisie wymieniono przypadki kiedy wystawia się fakturę korygującą. Mając na uwadze, że dla faktur korygujących wystawionych we formie elektronicznej nie przewidziano szczególnego trybu ich wystawiania oraz przesyłania to należy uznać, że zasady określone dla faktury elektroniczny adekwatnie znajdą zastosowanie w przypadku faktur korygujących.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że przesyłanie przez Wnioskodawcę nabywcom faktur oraz faktur korygujących w formacie pdf - którym zapewniono autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność oraz po wyrażenia zgody przez nabywców dla otrzymywania faktur elektronicznych - jest jak najbardziej dopuszczalne.

Z punktu widzenia niniejszej sprawy istotna jest kwestia uzyskania przez Wnioskodawcę potwierdzenia podpisem nabycia tych wyrobów przez finalnego nabywcę węglowego.

Przepisy ustawy o VAT nie regulują kwestii sposobu potwierdzania otrzymania faktury (faktury korygującej) ani też potwierdzania na fakturze nabycia towarów wyszczególnionych na fakturze. Zatem, żaden przepis ustawy o VAT nie określa specjalnej formy, potwierdzenie nabycia wyrobów węglowych. Natomiast dla celów akcyzy istotne jest, aby dostawca wyrobów węglowych dla celów zastosowania zwolnienia posiadał fakturę (fakturę korygującą) - w rozumieniu art. 2 pkt 31 lub 32 ustawy o VAT - z podpisem nabywcy finalnego potwierdzającym nabycie wyrobów węglowych.

Dlatego też należy stwierdzić, że potwierdzenie podpisem na fakturze albo fakturze korygującej nabycia przez nabywcę finalnego wyrobów węglowych, może być dokonane poprzez:

1. wydrukowanie faktury (faktury korygującej) elektronicznej - otrzymanej przez nabywcę w formacie pdf - podpisanie jej i odesłanie do Wnioskodawcy,
2. wydrukowanie faktury (faktury korygującej) elektronicznej - otrzymanej przez nabywcę droga elektroniczną - a następnie podpisanie i wysłanie skanu podpisanej faktury (faktury korygującej) do Wnioskodawcy,
3. opatrzenie przez nabywcę kwalifikowanym podpisem elektronicznym faktury (faktury korygującej) - otrzymanej przez niego drogą elektroniczną - i w tej formie odesłanej do Wnioskodawcy

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.