INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) #8722; Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 08 września 2014 r. (data wpływu do Biura - 12 września 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udostępniania soków pracownikom:

• w części dotyczącej nieuznania tego świadczenia za przychód podlegający doliczeniu do podstawy opodatkowania - jest prawidłowe,
• w części dotyczącej zastosowania zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 września 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych udostępniania soków pracownikom.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (spółka akcyjna) prowadzi działalność w zakresie:

1. produkcji urządzeń fiskalnych oraz podzespołów i części do tych wyrobów,
2. produkcji wag elektronicznych, drukarek etykietujących,
3. sprzedaży wyrobów wymienionych w pkt a) i b),
4. usług serwisowych, gwarancyjnych i pogwarancyjnych, w stosunku do produkowanych przez siebie wyrobów oraz do sprzedawanych urządzeń innych producentów,
5. usług wykonywanych na materiałach powierzonych,
6. zakupu i sprzedaży akcesoriów i materiałów eksploatacyjnych do produkowanych urządzeń fiskalnych, wag elektronicznych i drukarek etykietujących,
7. zakupu i sprzedaży urządzeń do wyposażenia sklepów,
8. remontów i modernizacji posiadanego parku maszynowego.

W związku z prowadzoną działalnością produkcyjną oraz handlową Spółka zatrudnia pracowników na różnego rodzaju stanowiskach pracy.

Aktualnie celem poprawy warunków pracy oraz atmosfery w pracy, jak też celem wypełnienia norm wynikających z przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy (bhp) Spółka zdecydowała się na dokonywanie następujących zakupów dla pracowników:

1. Zakup jabłek (owoców) - jabłka (owoce) są dostarczane 2 razy w tygodniu do Spółki w ilościach uwzględniających liczbę pracowników. Kosze z jabłkami wystawiane są w ogólnodostępnych pomieszczeniach kuchennych (socjalnych) oraz na wydziałach produkcyjnych. Spółka nie prowadzi ewidencji w zakresie wydania i spożycia jabłek (owoców).
2. Zakup soków w kartonach oraz wody w dystrybutorach - celem spełnienia wymogów wynikających z przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (bhp) Spółka dokonuje zakupu soków i wody dla pracowników. Soki i woda są dostępne dla pracowników i nie jest prowadzona ewidencja dotycząca spożycia. Dodatkowo soki i woda są dostępne w sekretariacie Spółki celem ich podania podczas spotkań z klientami, kontrahentami, narad lub szkoleń mających miejsce w Spółce.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w sytuacji zakupu soków i ich udostępnienia przez Spółkę dla pracowników świadczenie to może być uznane za przychód pracownika podlegający doliczeniu do podstawy opodatkowania przez Spółkę, jako płatnika...

Zdaniem Spółki w sytuacji zakupu soków i ich udostępnienia przez Spółkę dla pracowników świadczenie to nie może być uznane za przychód pracownika podlegający doliczeniu do podstawy opodatkowania przez Spółkę, jako płatnika.

Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Z § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych zasad bezpieczeństwa i higieny pracy wynika, że: ,,Pracodawca jest zobowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych zapewnić oprócz wody, inne napoje. Ilość rodzaj i temperatura tych napojów powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i potrzeb fizjologicznych pracowników. Szczegółowe zasady zapatrzenia w napoje pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych określają odrębne przepisy".

Ustawodawca wprowadzając obowiązek zapewnienia pracownikom wody do picia lub innych napojów nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem ,,inne napoje".

W rozporządzeniu Rady Ministrów w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów z 28 maja 1996 r. ustawodawca także nie zdefiniował pojęcia napoje oraz wskazał, że ,,Pracodawca zapewnia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych nieodpłatnie napoje, których rodzaj i temperatura powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy".

Analizując powyższe przepisy z punktu widzenia opisanego w stanie faktycznym zakupu przez Spółkę soków i wody dla pracowników wskazać należy, co następuje:

• sok należy uznać za ,,inny napój" w rozumieniu przepisów rozporządzenia z dnia 26 września 1997 r.,
• zakup soku i wody dla pracowników spełnia cel określony w ww. regulacji, tj. zapewnienie wszystkim pracownikom wody i innych napojów do picia; z § 112 rozporządzenia z dnia 26 września 1997 r. wynika bowiem, że pracodawca jest zobowiązany do zapewnienia pracownikom do picia wody lub innych napojów.

W opinii Wnioskodawcy zakup soku dokonywany jest celem zapewnienia pracownikom innych napojów zgodnie z przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy (bhp) i w związku z tym zastosowanie w tym przypadku ma zwolnienie z podatku dochodowego wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym Spółka, jako płatnik, nie ma obowiązku uwzględnienia tego świadczenia przy kalkulacji podatku dochodowego od osób fizycznych dla pracowników.

Dodatkowo nadmienić należy, że wydanie i spożycie soków przez pracowników nie jest ewidencjonowane i brak jest możliwości określenia ile soku o jakiej wartości pracownik skonsumował. Dodatkowo sok jest pobierany i zużywany na spotkaniach z kontrahentami, klientami oraz szkoleniach organizowanych przez Spółkę. Nie ma więc obiektywnej możliwości skalkulowania wartości świadczenia dla poszczególnego pracownika.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udostępniania soków pracownikom w przedstawionym stanie faktycznym. W pozostałym zakresie wniosku wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Art. 11 ust. 2a ustawy stanowi, iż wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia ,,nieodpłatnego świadczenia". Dokonując więc wykładni gramatycznej, za ,,nieodpłatne świadczenie" uznać należy świadczenie ,,nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne" (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa 2003 r.). Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu.

Dla celów podatkowych przyjmuje się - co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie - że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przy czym, zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 12 ust. 3 ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca #8722; Spółka akcyjna, celem poprawy warunków pracy oraz atmosfery w pracy, jak też celem wypełnienia norm wynikających z przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy (bhp), zdecydowała się na zakup soków w kartonach oraz wody w dystrybutorach. Soki i woda są dostępne dla pracowników i nie jest prowadzona ewidencja dotycząca spożycia. Dodatkowo soki i woda są dostępne w sekretariacie Spółki celem ich podania podczas spotkań z klientami, kontrahentami, narad lub szkoleń mających miejsce w Spółce.

Analizując przedstawiony we wniosku stan faktyczny w pierwszej kolejności należy wskazać, iż aby świadczenia uzyskiwane od pracodawcy uznać za podlegające opodatkowaniu lub z niego zwolnione musi zostać stwierdzone, że prowadzą one do pojawienia się po stronie pracownika dochodu, czyli korzyści majątkowej, która może wystąpić bądź w postaci powiększenia aktywów #8722; co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo w postaci zaoszczędzenia wydatków #8722; co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi. W wyniku takiego świadczenia w majątku pracownika nie pojawia się wprawdzie realny dochód (w znaczeniu ekonomicznym), ale ponieważ znaczenie dochodu na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych jest szersze, zaoszczędzenie wydatków musi być traktowane na równi z przyrostem majątku.

Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 definiując pojęcie ,,innych nieodpłatnych świadczeń" jako przychodu, w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazał, iż za przychód pracownika mogą być uznane takie świadczenia, które:

1. zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
2. zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
3. korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

W powołanym wyroku Trybunał zwrócił uwagę, że świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia - w przeciwieństwie do pieniędzy i wartości pieniężnych - są traktowane jako przychód wyłącznie pod warunkiem, że są ,,otrzymane", co ma wskazywać na bezwzględnie #8722; w odniesieniu do tego przychodu #8722; wymagany realny charakter świadczenia. W odniesieniu do pieniędzy (wartości pieniężnych) owo skonkretyzowanie i przypisanie ich jako przychodu będącego podstawą opodatkowania jest możliwe bez elementu realnego, tj. wydania sumy podatnikowi. Natomiast #8722; w odniesieniu do innych nieodpłatnych świadczeń #8722; bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika, nie uzyskuje on przychodu. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak podstaw do określenia jego wysokości.

W treści wniosku Wnioskodawca wskazał, iż zakupione przez niego soki są dostępne dla pracowników i nie jest prowadzona ewidencja dotycząca spożycia. Dodatkowo soki są dostępne w sekretariacie Spółki celem ich podania podczas spotkań z klientami, kontrahentami, narad lub szkoleń mających miejsce w Spółce

W rezultacie zatem wartość udostępnionych pracownikom soków nie stanowi przychodu dla tych osób. Przychód bowiem nie powstanie w sytuacji, gdy niemożliwym jest skonkretyzowanie odbiorcy świadczenia, jak również gdy nie można zindywidualizować wartości świadczenia przypadającego na konkretną osobę. Na Wnioskodawcy zatem nie ciążą obowiązki płatnika z tytułu udostępnienia pracownikom soków.

Wobec powyższej argumentacji stanowisko Wnioskodawcy w części, w której stwierdził, iż świadczenie to nie może być uznane za przychód pracownika podlegający doliczeniu do podstawy opodatkowania przez Spółkę, należało uznać za prawidłowe.

W dalszej części stanowiska Wnioskodawca stwierdził jednakże, iż w niniejszym przypadku zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania określone w art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych. Należy jednak wskazać, iż aby można było rozpatrywać dane świadczenie pod kątem zastosowania zwolnienia z opodatkowania świadczenie to musi stanowić przychód podatkowy. Jeżeli zatem w przedstawionym stanie faktycznym dane świadczenie nie stanowi przychodu to nie ma podstaw by rozważać możliwość zastosowania zwolnienia z opodatkowania, gdyż nie ma przychodu, który można byłoby zwolnić z opodatkowania. Zatem w tej części, w której Wnioskodawca wskazuje na zastosowanie zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice; po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.