INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2015 r. (data wpływu 13 października 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 grudnia 2015 r. (data wpływu 14 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku uwzględniania w wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, obrotu z tytułu odsprzedaży mediów dostarczanych do lokali mieszkalnych wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku uwzględniania w wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, obrotu z tytułu odsprzedaży mediów dostarczanych do lokali mieszkalnych wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 grudnia 2015 r. (data wpływu 14 grudnia 2015 r.) w zakresie doprecyzowania podmiotu wnoszącego wniosek ORD-IN, przeformułowania pytania oraz doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.(ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku)

Wnioskodawca poinformował, że zainteresowanym, wnoszącym o indywidualną interpretację prawa podatkowego w niniejszej sprawie jest Wspólnota Mieszkaniowa, zaś spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. jest, stosownie do art. 18 ust. l w związku z art. 21 ust. l ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (tekst jednolity Dz. U. z 2000r., nr 80, poz. 903 ze zmianami), ustanowiony Zarządem Wspólnoty Mieszkaniowej, (uchwała o powołaniu Zarządu w załączeniu)

Wnioskodawca podniósł, że wniosek dotyczy indywidualnej sprawy Wspólnoty Mieszkaniowej, której zarządem ustanowiony jest G. Sp. z o.o..

W ramach sprawowanego zarządu, którego celem jest sprawne zarządzanie nieruchomością wspólną Wnioskodawca składa w imieniu przedmiotowej wspólnoty deklaracje i zeznania podatkowe, w tym w zakresie podatku VAT.

Do 1 stycznia 2014 r. na mocy art. 113 ust. l cytowanej ustawy z dnia 11 marca 2004 r. w związku z paragrafem 13 ust. l punkt 16a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 września 2011 r. (Dz. U. nr 73, poz. 392) wspólnota mieszkaniowa była zwolniona od podatku VAT z tytułu refakturowania na rzecz członków wspólnoty (właścicieli lokali mieszkalnych) opłat za dostawę mediów do ich lokali, wobec czego wartości tej sprzedaży nie wliczało się do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. l ustawy. Z dniem 1 stycznia 2014 r. regulacja powyższa uległa zmianie. Wprawdzie obowiązuje paragraf 3 ust. l punkt 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. (tekst jednolity Dz. U. z 2015 r., poz. 736), zgodnie z którym czynności związane z utrzymaniem lokali mieszkalnych, wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe, za które pobierane są opłaty, wykonywane przez wspólnotę mieszkaniową na rzecz właścicieli tych lokali, tworzących w określonej nieruchomości tę wspólnotę, który stanowi odpowiednik cytowanego wyżej paragrafu 13 ust. l punkt 16a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 września 2011 r. to jednak zgodnie z art. 113 ust. 2 punkt 2 litera a cytowanej ustawy podatkowej do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem transakcji związanych z nieruchomościami.

Innymi słowy do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. l wlicza się odpłatne dostawy towarów i odpłatne świadczenie usług będącymi transakcjami związanymi z nieruchomościami.

Wnioskodawca (Wspólnota Mieszkaniowa) nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca do tej pory korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W roku 2014 wartość sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. l cytowanej ustawy wyniosła 73014,26 zł. Wnioskodawca nie dokonywał i nie dokonuje dostaw towarów ani nie świadczył usług, o których mowa w art. 113 ust. 13 cytowanej ustawy o VAT. Wnioskiem objęte są centralne ogrzewanie (gaz), zimna woda i ścieki. Faktycznym nabywcą mediów o których mowa we wniosku są poszczególni właściciele lokali, zaś Wspólnota Mieszkaniowa jest jedynie stroną umowy z dostawcami mediów a w konsekwencji adresatem faktur dostawców mediów. W skład wspólnoty wchodzą jedynie lokale mieszkalne. Wspólnota jest stroną umów o świadczenie usług związanych z dostawą mediów, o których mowa we wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle art. 113 ust. 2 punkt 2 litera a ustawy o VAT Wnioskodawca postępuje prawidłowo nie wliczając do wartości sprzedaży czynności wykonywanych na rzecz członków tworzących wspólnotę polegających na dostawie mediów do lokali mieszkalnych wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe...
2. Czy refakturowanie kosztów dostarczania mediów do lokalu mieści się w zakresie pojęcia czynności związanych z utrzymaniem lokali mieszkalnych, wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe, za które pobierane są opłaty, wykonywane przez Wspólnotę Mieszkaniową na rzecz właścicieli tych lokali, tworzących w określonej nieruchomości tę wspólnotę o których mowa w paragrafie 3 ust. l punkt 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013r. (tekst jednolity Dz. U. z 2015r., poz. 736)...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem wnioskodawcy nie ma podstaw prawnych do wliczania sprzedaży (refakturowania) dostaw mediów właścicielom lokali mieszkalnych wykorzystywanych w celach mieszkaniowych do sprzedaży limitowanej przewidzianej w art. 113 ust. 1. Na podstawie art. 113 ust. 2 punkt 2 cytowanej ustawy o VAT nie wlicza się do wartości tej sprzedaży odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3. Powołane wyżej rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. (tekst jednolity Dz. U. z 2015 r., poz. 736) zostało wydane na podstawie art. 82 ust. 3. Paragraf 3 ust. l punkt 10, o którym mowa wyżej zwalnia z podatku czynności związane z utrzymaniem lokali mieszkalnych, wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe, za które pobierane są opłaty, wykonywane przez wspólnotę mieszkaniową na rzecz właścicieli tych lokali, tworzących w określonej nieruchomości tę wspólnotę.

Zdaniem wnioskodawcy czynności, które wykonuje wspólnota celem zapewnienia dostaw mediów dla lokali poszczególnych członków wspólnoty, wykorzystywanych w celach mieszkaniowych mieszczą się w dyspozycji cytowanego wyżej przepisu. Czynności te są więc zwolnione z VAT.

Wyłączenie zwolnienia dotyczy jedynie transakcji związanych z nieruchomościami, o czym mowa w art. 113 ust.2 punkt litera a. Ustawa podatkowa nie definiuje pojęcia transakcja. Dlatego, celem odkodowania znaczenia tego pojęcia celowym jest sięgnięcie do wykładni, językowej. ,,Słownik języka polskiego PWN" pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Warszawa 2008, definiuje słowo ,,transakcja" jako operację handlową dotyczącą kupna lub sprzedaży towarów lub usług albo umowę handlową na kupno lub sprzedaż towarów lub usług i samo zawarcie takiej umowy.

Skoro transakcja to operacja handlowa dotycząca kupna lub sprzedaży określonego towaru albo zawarcia umowy dotyczącej przeniesienia własności tego towaru to uzasadniony jest wniosek, że transakcja związana z nieruchomością to transakcja kupna lub sprzedaży nieruchomości lub transakcja dotycząca umowy przenoszącej własność danej nieruchomości. W każdym zaś razie to transakcja, której przedmiotem jest określona nieruchomość w rozumieniu art. 46 § 1 kc.

Tymczasem przedmiotem transakcji zawieranych przez wspólnotę mieszkaniową z właścicielami poszczególnych lokali nie jest nieruchomość a jedynie dostarczenie do tych lokali mediów a więc czynność związana z utrzymaniem danego lokalu mieszkalnego. Według przyjętej i obowiązującej w orzecznictwie administracyjnym koncepcji wspólnota dokonuje refakturowania a w konsekwencji pobiera od właścicieli poszczególnych lokali opłatę za dostarczenie dla nich mediów w tym zwłaszcza wody i c.o. Przedmiotem tych transakcji nie jest zatem nieruchomość, lecz czynność związana z utrzymaniem danego wyodrębnionego lokalu na określonym poziomie przy zachowaniu standardów wymaganych w naszych warunkach klimatycznych i cywilizacyjnych. Tak więc nie są to transakcje związane z nieruchomościami a czynności związane z utrzymaniem lokali mieszkalnych.

Gdyby miała mieć zastosowanie to zakup każdej rzeczy wykorzystywanej w lokalu stanowiącym odrębną własność czyli w nieruchomości byłby związany z nieruchomością. Jedynym argumentem podniesionym dla poparcia tezy o wliczaniu sprzedaży mediów na rzecz właścicieli poszczególnych lokali w interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 8 maja 2015r. IBPP1/443-1304/14/AW i IBPP2/4512-112/1/ICz jest okoliczność, że lokale mieszkalne, jako części budynków stanowią nieruchomości w świetle art. 46 par. l kc, zatem przedmiotowe opłaty są związane z nieruchomościami. Argument ten jest niewystarczający. Gdyby stosować go konsekwentnie można by dojść do absurdalnych wniosków, że kupno jakiegokolwiek elementu wyposażenia mieszkania lub sprzętu przeznaczonego do tego mieszkania byłoby transakcją związaną z nieruchomością, bo nieruchomością, w rozumieniu kodeksu cywilnego jest taki lokal. Ze stanu wiedzy Wnioskodawcy wynika, że judykatura nie zajęła jeszcze stanowiska co do przedstawionego zagadnienia. Jest to zrozumiałe, biorąc pod uwagę krótki okres obowiązywania nowej, omawianej wyżej regulacji prawnej.

Funkcjonujące w obrocie prawnym interpretacje indywidualne zaliczające przedmiotowe czynności do wartości sprzedaży takie jak przykładowo interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 25 sierpnia 2014r. ITPP1/443-613/14/MN czy interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 sierpnia 2014r. ILPP2/443-512/14-2/MR zaliczająca dostawę mediów do sprzedaży limitowanej nie wyjaśnia motywów którymi kierował się organ i nie wskazuje jakie przesłanki pozwoliły na uznanie tych czynności za transakcje związane z nieruchomościami, skupiając się jedynie na wykładni pojęcia ,,transakcje pomocnicze", które nie ma zastosowania w niniejszej sprawie. Poza tym interpretacje nie są źródłem prawa, stanowiąc jedynie wskazówkę interpretacyjną a nie wiążącą wykładnię omawianego pojęcia. W tej sytuacji Wnioskodawca wniósł jak na wstępie.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że w ramach refakturowania, o którym mowa we wniosku następuje rozliczenie wcześniej wpłaconych zaliczek wpłaconych przez właścicieli lokali tytułem mediów.

W świetle okoliczności przytoczonych we wniosku (poz. 69) oraz biorąc pod uwagę dane wynikające z odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia braków formalnych Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w świetle art. 113 ust.2 punkt 2 litera a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i paragrafu 3 ust. l punkt 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013r. (tekst jednolity Dz. U. z 2015r., poz. 736) stanowiących całościową regulację przedstawionego zagadnienia wykonywanie przez Wnioskodawcę (wspólnotę mieszkaniową) czynności związanych z dostawą mediów do lokali poszczególnych właścicieli nie jest objęte podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przepis art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi - art. 8 ust. 2a ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Prawa i obowiązki członków wspólnoty oraz zakres zarządu nieruchomością wspólną określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903, z późn. zm.).

W myśl art. 6 ww. ustawy, wspólnotę mieszkaniową tworzy ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości. Wspólnota może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Przepis ten nadaje wspólnocie mieszkaniowej przymiot jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej. Wspólnota mieszkaniowa jest odrębnym od członków wspólnoty podmiotem praw i obowiązków, a tym samym działając w ramach przyznanej zdolności prawnej może nabywać prawa i obowiązki do własnego majątku.

Jednostka, która powstała na podstawie przepisu art. 6 ww. ustawy o własności lokali, posiada określoną strukturę, w której skład wchodzą właściciele lokali, którzy są zobowiązani do określonych zachowań oraz czynności wynikających z tej ustawy.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 powołanej ustawy, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nie utrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra.

Z ww. przepisu wynika, że istnieją dwa rodzaje obowiązków członków wspólnoty mieszkaniowej:

1. związane z nieruchomością wspólną,
2. związane z odrębną własnością lokalu.

Jak stanowi art. 14 ustawy o własności lokali, na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

1. wydatki na remonty i bieżącą konserwację,
2. opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę,
3. ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali,
4. wydatki na utrzymanie porządku i czystości,
5. wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.

Ponadto, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o własności lokali, właściciele zobowiązani są do uczestnictwa w kosztach zarządu związanych z nieruchomością wspólną - na ich pokrycie uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat oraz do ponoszenia wydatków związanych z utrzymaniem własnych lokali (m.in. za wodę, ciepło, gaz, energię elektryczną, odprowadzanie ścieków).

Należy zatem wskazać, że w przypadku nabycia towarów i usług w ramach zarządu nieruchomością wspólną, wspólnota będąc jednostką odrębną od właścicieli lokali nabywając towary i usługi dla celów nieruchomości wspólnej nie wykonuje żadnych czynności na rzecz właścicieli, ponieważ w takim wypadku działa w imieniu własnym i na własny rachunek. Działa wtedy jako podmiot stosunków zobowiązaniowych wynikających z zarządu nieruchomością wspólną, którego działanie jest jedynie finansowane przez właścicieli wyodrębnionych lokali mieszkalnych mających udziały w nieruchomości wspólnej - m.in. w formie zaliczek, o których mowa w art. 15 ustawy o własności lokali.

W związku z tym odbiorcą nabywanych towarów i usług jest - jako odrębny od jej członków podmiot prawa - wspólnota mieszkaniowa. Ponieważ występuje ona jako ostateczny konsument, nie świadczy więc w tym zakresie żadnych czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług na rzecz właścicieli odrębnych lokali, a zatem nie występuje jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Natomiast w sytuacji, gdy wydatki ponoszone są przez właściciela wyłącznie w związku z odrębną własnością lokalu, wspólnota w zakresie nabywanych towarów i usług (tj. głównie mediów) celem zaopatrzenia poszczególnych lokali występuje w odmiennej roli. Nabywa bowiem towary i usługi w swoim imieniu, jednakże na rzecz właścicieli poszczególnych lokali, którzy dokonują na poczet tych zakupów stosownych wpłat. W konsekwencji należy stwierdzić, że obciążanie członków wspólnoty zaliczkami na pokrycie kosztów indywidualnego zużycia mediów stanowi odpłatną dostawę towarów i świadczenie usług w myśl art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 w zw. z art. 8 ust. 2a ustawy. Dotyczy to również odsprzedaży właścicielom lokali, zakupionych uprzednio w tym celu, towarów i usług związanych wyłącznie z utrzymaniem poszczególnych lokali. Wówczas wspólnota wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca - Wspólnota Mieszkaniowa nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca do tej pory korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W roku 2014 wartość sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. l cytowanej ustawy wyniosła 73014,26 zł. Wspólnota Mieszkaniowa dokonuje refakturowania na rzecz członków wspólnoty (właścicieli lokali mieszkalnych) opłat za dostawę mediów tj. centralnego ogrzewania (gaz), zimnej wody i ścieków. Faktycznym nabywcą ww. mediów są poszczególni właściciele lokali, zaś Wspólnota Mieszkaniowa jest jedynie stroną umowy z dostawcami mediów a w konsekwencji adresatem faktur dostawców mediów. W skład wspólnoty wchodzą jedynie lokale mieszkalne.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy w świetle art. 113 ust. 2 ustawy o VAT do kwoty sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ww. ustawy, należy wliczać czynności wykonywane na rzecz członków tworzących wspólnotę polegających na dostawie mediów do lokali mieszkalnych, wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy - o treści obowiązującej od dnia 1 stycznia 2014 r. - zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z kolei przepis art. 113 ust. 2 ustawy - o treści obowiązującej od dnia 1 stycznia 2014 r. - stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych

   - jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

   3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

   Z powyższego przepisu wynika, że obliczając limit sprzedaży uprawniający podatnika do zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, nie bierze się pod uwagę m.in. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, jednakże z wyjątkiem transakcji związanych z nieruchomościami, jeżeli nie mają one charakteru transakcji pomocniczych.

   W tym miejscu należy wskazać, że na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz.U. z 2015 r., poz. 736 z późn. zm.), w którym to rozporządzeniu wprowadził inne niż w ustawie zwolnienia od podatku, a także określił szczegółowe warunki stosowania tych zwolnień.

   I tak, zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 10 ww. rozporządzenia, zwalnia się od podatku:

   1. czynności związane z utrzymaniem lokali mieszkalnych, wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe, za które pobierane są opłaty, wykonywane przez wspólnotę mieszkaniową na rzecz właścicieli tych lokali, tworzących w określonej nieruchomości tę wspólnotę.

   Stosownie do powyższego podkreślić należy, że zwolnieniem określonym cytowanymi wyżej przepisami rozporządzenia objęto tylko towary i usługi związane z lokalami mieszkalnymi wykorzystywanymi wyłącznie na cele mieszkaniowe. Użyty przez ustawodawcę w ww. przepisie zwrot ,,wyłącznie" wskazuje, iż warunkiem koniecznym do zastosowania przedmiotowego zwolnienia jest wykorzystywanie lokali na cele mieszkaniowe.

   W związku z tym zwolnieniu nie podlega dostawa towarów i usług związanych z lokalami mieszkalnymi wykorzystywanymi na cel inny niż mieszkaniowy. Jednocześnie należy zauważyć, że celem innym niż mieszkaniowy jest np. cel krótkotrwałego pobytu o charakterze turystycznym bądź biznesowym. Takie cele realizowane są m.in. przez hotele, pensjonaty, pokoje do wynajęcia dla turystów bądź biznesmenów. Cel mieszkaniowy nie jest związany z chwilowym pobytem, ale z zamieszkaniem, więc stałym interesem życiowym osoby będącej korzystającym z lokalu mieszkalnego.

   Tym samym zasadniczą kwestią dla ustalenia czy dana usługa podlega opodatkowaniu, czy zwolnieniu od podatku pozostaje określenie celu realizowanego przez osobę bezpośrednio uczestniczącą w świadczeniu usługi.

   W świetle treści powyższych regulacji prawnych zgodzić się należy ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że dostawa mediów (centralne ogrzewanie, zimna woda i ścieki) do lokali mieszkalnych wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe mieści się w zakresie pojęcia czynności związanych z utrzymaniem lokali mieszkalnych, o których mowa w paragrafie 3 ust. l punkt 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r., a więc korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie § 3 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia. Skoro bowiem właściciel lokalu mieszkalnego wykorzystuje ten lokal w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, takie czynności korzystają ze zwolnienia na podstawie ww. przepisów.

   Przechodząc do kwestii wliczenia do wartości sprzedaży czynności wykonywanych na rzecz członków tworzących Wspólnotę wskazać należy, że dokonane przez ustawodawcę od 1 stycznia 2014 r. zmiany w art. 113 mają na celu w sposób bardziej precyzyjny i odpowiadający prawu unijnemu regulować stosowanie zwolnienia od podatku VAT dla drobnych przedsiębiorców, których obrót w skali roku nie przekracza 150.000 zł.

   Z cyt. art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a wynika, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1 nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem transakcji związanych z nieruchomościami, jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych.

   Analizując zatem treść art. 113 ust. 2 ustawy o VAT, obowiązującego od 1 stycznia 2014 r., wskazać należy, że ,,Słownik języka polskiego PWN" pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Warszawa 2008, definiuje słowo ,,transakcja" jako operację handlową dotyczącą kupna lub sprzedaży towarów lub usług albo umowę handlową na kupno lub sprzedaż towarów lub usług i samo zawarcie takiej umowy.

   Ponadto należy zauważyć, że pojęcie nieruchomości nie zostało zdefiniowane w przepisach dotyczących podatku od towarów i usług. Definicję nieruchomości zawiera art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

   Nie ulega wątpliwości, że lokale mieszkalne, jako części budynków stanowią nieruchomości w świetle powołanego wyżej przepisu. Zatem wpłaty uzyskiwane od właścicieli lokali mieszkalnych z tytułu pokrycia kosztów związanych z ich indywidualnymi potrzebami i ze zużyciem przez nich mediów są wpłatami związanymi z nieruchomością.

   Wnioskodawca uważa, że dostawa mediów do lokali mieszkalnych nie stanowi transakcji związanej z nieruchomościami. Z takim stanowiskiem nie sposób się zgodzić, ponieważ specyfiką działalności Wspólnoty jest zarządzanie nieruchomością wspólną, zatem dostawa mediów do poszczególnych lokali mieszkalnych jest bez wątpienia czynnością związaną z nieruchomościami. W konsekwencji, obrót uzyskiwany z tytułu dostawy mediów do lokali mieszkalnych należy uznać za transakcję związaną z nieruchomościami, gdyż wynika to z istoty prowadzonej działalności Wspólnoty.

   Podkreślić także należy, że ustawodawca zarówno w akcie zasadniczym, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy nie zdefiniował pojęcia ,,charakter pomocniczy". W takim przypadku w pierwszej kolejności stosuje się wykładnię językową, w taki bowiem sposób ustawodawca komunikuje się z podatnikiem jako adresatem normy. Dopiero gdy wykładnia językowa nie prowadzi do jednoznacznych rezultatów dopuszczalne jest skorzystanie z pozajęzykowych dyrektyw interpretacyjnych. Według internetowego słownika synonimów (strona internetowa - http://synonim.net/synonim/pomocniczy), synonimami do słowa ,,pomocniczy" są pojęcia: ,,pomocny, wspierający, poboczny, akcesoryjny, dodatkowy, dopływowy, posiłkowy, subsydialny, subsydiarny, uzupełniający, wspomagający". Przepisy unijnej dyrektywy w zakresie VAT posługują się określeniem ,,incidental transactions" w ramach odpowiedniego przepisu, co na język polski może być tłumaczone jako ,,transakcje incydentalne/uboczne". Termin ,,incydentalny" wg Słownika języka polskiego (Słownika Wydawnictwa Naukowego PWN) oznacza przy tym ,,mający małe znaczenie lub zdarzający się bardzo rzadko", natomiast termin ,,uboczny" oznacza ,,dotyczący czegoś pośrednio, mniej istotny lub dodatkowy". Transakcje o charakterze ,,incydentalnym" oznaczają zdarzenia występujące nie tyle rzadko, ile ubocznie, przy określonej okazji, nawet gdyby występowały w sposób powtarzalny. Pojęcie ,,incydentalności" odnosi się więc nie tyle do samej częstotliwości występowania danego zdarzenia, co raczej do jego poboczności względem zasadniczej działalności podatnika.

   Także w wersji francuskiej omawianej VI Dyrektywy użyto określenia ,,accessoire", a w wersji niemieckiej ,,Hilfsumsaetze", co wskazuje, że w analizowanym kontekście istotne jest, aby były to czynności poboczne, czy też pomocnicze do zasadniczej działalności podatnika (wspomniane powyżej trzy wersje językowe VI Dyrektywy są kompatybilne i wskazują na pomocniczy, poboczny charakter omawianych czynności). Podobnie, polska wersja językowa Dyrektywy 2006/112, która zastąpiła VI Dyrektywę, odstępuje od sformułowania ,,transakcje sporadyczne" i określa omawiane czynności jako ,,transakcje pomocnicze".

   Transakcje pomocnicze zatem to takie, które nie są związane z zasadniczą działalnością podatnika, a przychody z ich tytułu nie są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem tej działalności. Tak więc, aby ocenić, czy dana czynność może być uznana za pomocniczą, należy wziąć pod uwagę przede wszystkim to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika. Jeżeli dana działalność stanowi stały i niezbędny element wbudowany w funkcjonowanie przedsiębiorstwa podatnika, to transakcje takie nie mogą być uznane za pomocnicze. Aby więc ocenić czy świadczona usługa ma charakter ,,pomocniczy", należy wziąć pod uwagę to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika.

   Wobec powyższego wskazać należy, że czynności wykonywane przez wspólnotę mieszkaniową związane z utrzymaniem poszczególnych lokali, za które pobierane są ww. opłaty (dostawy mediów), są transakcjami związanymi z nieruchomościami i stanowią one zasadniczy element działalności Wnioskodawcy, zatem czynności te nie mogą zostać uznane za czynności pomocnicze.

   A zatem w sytuacji, gdy podmiot świadczy usługi związane z nieruchomościami i usługi te mają charakter zasadniczy w działalności gospodarczej danego podatnika, wartość sprzedaży tychże usług powinna być wliczana do limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy. Do limitu tego nie wlicza się jedynie usług związanych z nieruchomościami w przypadku gdy usługi te mają charakter pomocniczy.

   W odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, że czynności wykonywane przez Wspólnotę związane z utrzymaniem poszczególnych lokali mieszkalnych, za które pobierane są opłaty, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 10 ww. rozporządzenia (dostawy mediów), są transakcjami związanymi z nieruchomościami, jednakże stanowią one zasadniczy element działalności Wspólnoty. Czynności te nie mogą zostać uznane za czynności pomocnicze, ponieważ czynności pomocnicze to czynności poboczne, incydentalne, niezwiązane z zasadniczą działalnością podatnika, a przychody z ich tytułu nie są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem tej działalności. W analizowanej sprawie czynności wykonywane przez Wspólnotę związane z pośredniczeniem w dostawach mediów (centralnego ogrzewania (gaz), zimnej wody i ścieków) do poszczególnych lokali mieszkalnych znajdujących się w budynku tej Wspólnoty mają charakter stały, a zatem w sposób zasadniczy są związane z działalnością Wspólnoty.

   Oznacza to, że opłaty zwolnione od podatku na podstawie § 3 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia powinny być wliczane do limitu sprzedaży uprawniającego do korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1. Nie znajdzie do nich zastosowania wyłączenie, o którym mowa w art. 113 ust. 2 pkt 2 ustawy.

   Tym samym w świetle nowelizacji art. 113 ust. 2 ustawy o VAT Wnioskodawca powinien wliczać do kwoty sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ww. ustawy, czynności wykonywane na rzecz członków tworzących wspólnotę polegających na dostawie mediów do lokali mieszkalnych wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe.

   Oceniając zatem całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

   Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

   Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

   Jednocześnie należy zauważyć, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje zostały wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano opis zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i stanowisko Wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tut. Organ nie jest nimi związany.

   Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

   Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

   Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.