INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 września 2015 r. (data wpływu 6 października 2015 r.), uzupełnionym pismem z 8 grudnia 2015 r. (data wpływu 11 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 5% stawki podatku VAT dla dostawy gotowych posiłków i dań (wymienionych we wniosku) sklasyfikowanych w grupowaniu PKWiU 10.85.1 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 października 2015 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z 8 grudnia 2015 r. (data wpływu 11 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 5% stawki podatku VAT dla dostawy gotowych posiłków i dań (wymienionych we wniosku) sklasyfikowanych w grupowaniu PKWiU 10.85.1.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako S. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przedmiotowa działalność jest prowadzona w oparciu o umowę franczyzy, gdzie Wnioskodawca jest franczyzobiorcą. W ramach tej działalności Wnioskodawca prowadzi sprzedaż gotowych do spożycia posiłków, takich jak: kanapki, świeże sałatki, ciastka typu herbatnik, sezonowo zupy, itp.

Sałatki, kanapki oraz ciastka są przygotowane w lokalu, w którym Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, z przygotowanych uprzednio składników, gotowych bezpośrednio do spożycia bez konieczności dodatkowej obróbki gastronomicznej. Ich przygotowanie nie wymaga większego nakładu pracy, umiejętności, jak również zasobów. Klient ma możliwość wyboru sałatki lub kanapki z menu, bądź w zależności od upodobań stworzyć, z dostępnych na miejscu komponentów, własną kompozycję. Zakupiona sałatka umieszczana jest w plastikowym pojemniku, z kolei w przypadku zamówienia kanapki, może ona na życzenie klienta zostać podgrzana w piecyku. Wskazane na wstępie zupy są przygotowane wcześniej i gotowe do spożycia są przechowywane w specjalnych kociołkach w celu zachowania właściwej temperatury, po ich zamówieniu przez klienta są przelewane do plastikowych pojemników.

Przygotowany w ten sposób posiłek jest gotowy do wzięcia go ,,na wynos" przez klienta. Alternatywnie istnieje możliwość spożycia przygotowanego posiłku na miejscu w lokalu, który dysponuje kilkoma stolikami. Należy zaznaczyć, iż w lokalu nie ma obsługi kelnerskiej, klientowi nie są udostępniane ani metalowe sztućce, ani inne naczynia szklane lub ceramiczne stanowiące zastawę stołową, serwis pracowników ogranicza się wyłącznie do zapewnienia plastikowych sztućców oraz chusteczek papierowych dostępnych w pojemnikach.

W lokalu nie istnieje możliwość zamówienia posiłku do stolika.

W świetle powyższego gotowe do spożycia: sałatki, kanapki, ciastka oraz zupy przygotowane w opisany sposób należy sklasyfikować jako gotowe posiłki i dania, w klasyfikacji PKWiU do grupy 10.85.1.

W piśmie uzupełniającym z 8 grudnia 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że gotowe posiłki i dania wymienione we wniosku głównym nie zawierają napojów alkoholowych o zawartości powyżej 1,2% alkoholu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż kanapek, świeżych sałatek, ciastek oraz sezonowo zup klasyfikowanych wg PKWiU do grupy 10.85.1 jako gotowe posiłki i dania, na zasadach opisanych w stanie faktycznym stanowi dostawę towarów, dla których właściwa jest 5% stawka podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, uwzględniając całokształt regulacji dotyczących sprzedaży przygotowanych w ten sposób kanapek, sałatek, ciastek i zup, powoduje iż mamy do czynienia z dostawą towarów, czyli gotowych posiłków i dań, dla sprzedaży których właściwa jest stawka określona w art. 41 ust. 2a ustawy, czyli 5%, a nie wykonaniem usługi gastronomicznej.

Należy podkreślić, iż klasyfikacja dostaw po wielokroć była przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, gdzie ww. organ w przejrzysty, wyraźny sposób podkreślał, iż o klasyfikacji świadczeń złożonych decyduje bezwzględnie charakter tego ze świadczeń składowych, które będzie miało charakter przeważający, przy czym element dominujący określa się z punktu widzenia przeciętnego konsumenta. W opinii TSUE: ,,sprzedaży towaru zawsze towarzyszy minimalny zakres świadczonych usług, takich jak choćby: wystawienie rachunku, w związku z czym tylko usługi odrębne od usług nierozerwalnie związanych ze sprzedażą towarów można brać pod uwagę w celu określenia udziału świadczenia usług w świadczeniu złożonym, obejmującym również dostawę towarów" (wyrok TSUE ż dnia 10 marca 2011 r. w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 Finanzamt Burgdorf v. Manfred Bog i inni).

Tym samym w sytuacji, gdy przygotowanie oferowanych przez Wnioskodawcę gotowych posiłków ogranicza się jedynie do czynności pobieżnych, nie wykraczających poza ogólne standardy trudno w ślad za orzecznictwem TSUE, jak również stanowiskiem przyjętym przez Dyrektorów Izb Skarbowych w wydanych już wcześniej indywidualnych interpretacjach w analogicznych przypadkach (ITPP1/443-235/13/TS, ITPP1/443-748/13/AP wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, albo IPTPP2/443-714/13-4/JN Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi) uznać takie świadczenia za usługę, co dalej oznacza, iż powinno być traktowane dla celów podatku VAT jako dostawa towarów, nawet gdy niezbędnym jest wykonanie dodatkowych czynności mających na celu zapewnienie właściwego przygotowania posiłku. Również, zgodnie z linią orzeczniczą TSUE, co podkreślają ww. interpretacje udostępnienie podstawowych urządzeń, jak kontuary do konsumpcji, które umożliwiają ograniczonej liczbie klientów konsumpcję na miejscu stanowi jedynie świadczenie dodatkowe w znikomym zakresie i bezdyskusyjnie pozostaje bez wpływu na dominujący charakter świadczenia głównego, jakim jest dostawa towarów.

Ważnym dla uzasadnienia jego stanowiska pozostaje wskazanie, iż w przypadku sprzedaży posiłków w przedmiotowym lokalu ich przygotowanie ogranicza się wyłącznie do prostych czynności tj.: podgrzania kanapek, pieczenia gotowych bułek, komponowania posiłków z gotowych produktów. Są to bezsprzecznie czynności standardowe, pozbawione konieczności nadzoru szefa kuchni, wstępnej obróbki używanych składników, dekoracyjnego układania posiłków na talerzach, szczególnej formy podania. Jak już wcześniej wspomniano, w lokalu nie ma obsługi kelnerskiej, co do zasady, brak również możliwości indywidualizacji zamówienia, wykraczającego poza dostępne na miejscu składniki. Na charakter świadczenia jako dostawy nie może w świetle orzecznictwa mieć wpływu możliwość skorzystania z kilku stolików znajdujących się w lokalu, co ma znaczenie drugorzędne, bowiem konsumpcja na miejscu nie może determinować jej charakteru. Nie sposób byłoby przyjąć, jakoby lokal, w którym odbywa się dostawa, miał się cechować odpowiednim wystrojem właściwym dla typowych lokali gastronomicznych, tworzących dla takich właściwą atmosferę, brak jest w nim również szatni, a nawet miejsca, w którym można pozostawić odzież wierzchnią, co pozwoliłoby na spożycie posiłku w komfortowych warunkach. Zatem podsumowując, w opisanych przypadkach brak jest fundamentalnych elementów (szatnia, serwis, obsługa kelnerska, metalowe sztućce, zastawa stołowa, itp.) pozwalających na zaklasyfikowanie czynności Wnioskodawcy jako usługa gastronomiczna, bowiem charakter dodatkowych czynności towarzyszących dostawie posiłków nie wykracza poza zwykłe czynności integralnie związane ze sprzedażą tego typu towarów. Trudno jest wskazać w analizowanym przypadku jakieś dodatkowe usługi świadczone na rzecz klienta poza wyłączną dostawą posiłków.

Mając na względzie fakt, iż zgodnie z treścią art. 288 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Rozporządzenia wspólnotowe mają zasięg ogólny i nie wymagają implementacji celem bycia częścią krajowego porządku prawnego, w świetle definicji usług gastronomicznych i restauracyjnych określanych w Dyrektywie Rady UE nr 2006/112/WE należy stwierdzić, że sprzedaż gotowych posiłków, w stanie opisanym w niniejszym wniosku winna być potraktowana jako dostawa towarów, nawet w sytuacji gdyby przedmiotowe świadczenia były zgodnie z zasadami wyrażonymi w PKWiU klasyfikowane jako usługi związane z wyżywieniem.

Co prawda, zgodnie z treścią art. 5a ustawy o podatku od towarów i usług ,,towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5 wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne", niemniej jednak przepisy o statystyce nie mogą przesądzać czy mamy do czynienia z dostawą towarów, czy świadczeniem usług w rozumieniu ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, w ocenie Wnioskodawcy, sprzedaż posiłków wykonywana przez niego stanowi dostawę towarów w zrozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, co oznacza iż stosownie do treści art. 41 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług zastosowanie znajdzie tutaj 5% stawka podatku VAT wskazana dla towarów i usług wymienionych w pozycji 28 załącznika nr 10 do ustawy.

Mając powyższe na względzie Wnioskodawca wnosi o przychylenie się do jego odpowiedzi na zadane pytanie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez pojęcie sprzedaży - zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT - rozumie zarówno odpłatną dostawę towarów, jak i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z kolei, w świetle art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Powyższy przepis wprost stanowi, że oznaczenia PKWiU stosuje się jedynie w określonych w ustawie lub rozporządzeniach sytuacjach, tzn. gdy przepis wprost odnosi się do symbolu PKWiU.

Należy podkreślić, że klasyfikacją statystyczną dotyczącą towarów i usług, która ma zastosowanie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, od dnia 1 stycznia 2011 r., jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Jednocześnie należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem wykonywanych czynności.

Stosownie bowiem do pkt 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU.

Stawka podatku - zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku - stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy - wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych obecnie stawką podatku w wysokości 8%, pod pozycją 42 wskazano na ,,Gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%" (symbol PKWiU ex 10.85.1).

W myśl art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex - rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie ww. oznaczenia przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania danej stawki preferencyjnej tylko do towarów/usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce ,,nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług)".

Ponadto, zgodnie z pkt 1) objaśnień do załącznika nr 3, wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik.

Natomiast w myśl art. 41 ust. 2a ustawy o VAT, dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy stawka podatku wynosi 5%.

W poz. 28 załącznika nr 10 do ustawy, stanowiącym ,,Wykaz towarów opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5%", wymienione zostały ,,Gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%", sklasyfikowane w PKWiU pod symbolem ex 10.85.1.

W objaśnieniu do tego załącznika zaznaczono, że symbol ,,ex" dotyczy tylko danego wyrobu z danego grupowania.

Tak więc, wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT dotyczy wyłącznie danego towaru lub usługi z danego grupowania.

Należy zauważyć, że w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz.U. z 2013 r., poz. 1719 ze zm.), w § 3 ust. 1 pkt 1 przewidziano, że stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, obniża się do wysokości 8% dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

W pozycji 7 załącznika nr 1 do rozporządzenia wskazano na usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56), z wyłączeniem sprzedaży:

1. napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%,
2. napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%,
3. napojów, przy przygotowywaniu których jest wykorzystywany napar z kawy lub herbaty, niezależnie od udziału procentowego tego naparu w przygotowywanym napoju,
4. napojów bezalkoholowych gazowanych,
5. wód mineralnych,
6. innych towarów w stanie nieprzetworzonym opodatkowanych stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku od towarowi usług. Przedmiotowa działalność jest prowadzona w oparciu o umowę franczyzy, gdzie jest franczyzobiorcą. W ramach przedmiotowej działalności Wnioskodawca prowadzi sprzedaż gotowych do spożycia posiłków, takich jak: kanapki, świeże sałatki, ciastka typu herbatnik, sezonowo zupy. Sałatki, kanapki oraz ciastka są przygotowywane w lokalu, w którym Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, z przygotowanych uprzednio składników, gotowych bezpośrednio do spożycia bez konieczności dodatkowej obróbki gastronomicznej. Ich przygotowanie nie wymaga większego nakładu pracy, umiejętności, jak również zasobów. Klient ma możliwość wyboru sałatki lub kanapki z menu, bądź w zależności od upodobań stworzyć własną kompozycję, jednak tylko i wyłącznie z dostępnych na miejscu komponentów. Zakupiona sałatka umieszczana jest w plastikowym pojemniku, z kolei w przypadku zamówienia kanapki, może ona na życzenie klienta zostać podgrzana w piecyku. Wskazane sezonowo zupy są przygotowane wcześniej i gotowe do spożycia są przechowywane w specjalnych kociołkach w celu zachowania właściwej temperatury, po ich zamówieniu przez klienta są przelewane do plastikowych pojemników. Przygotowany w ten sposób posiłek jest gotowy do wzięcia ,,na wynos" przez klienta. Alternatywnie istnieje możliwość spożycia przygotowanego posiłku na miejscu w lokalu, który dysponuje kilkoma stolikami. W lokalu nie ma obsługi kelnerskiej, nie są udostępniane klientowi ani metalowe sztućce, ani inne naczynia szklane lub ceramiczne stanowiące zastawę stołową. Serwis pracowników ogranicza się wyłącznie do zapewnienia plastikowych sztućców oraz chusteczek papierowych dostępnych w pojemnikach. W lokalu nie istnieje możliwość zamówienia posiłku do stolika. W świetle powyższego gotowe do spożycia sałatki, kanapki, ciastka oraz zupy przygotowane w opisany sposób, Wnioskodawca zaklasyfikował jako gotowe posiłki i dania do grupy 10.85.1 w klasyfikacji PKWiU. Gotowe posiłki i dania wymienione we wniosku nie zawierają napojów alkoholowych o zawartości powyżej 1,2% alkoholu.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy sprzedaż kanapek, świeżych sałatek, ciastek oraz sezonowo zup klasyfikowanych wg PKWiU do grupy 10.85.1, jako gotowe posiłki i dania, na zasadach opisanych w stanie faktycznym, stanowi dostawę towarów, dla których właściwa jest 5% stawka podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do powyższej kwestii należy w pierwszej kolejności zauważyć, że w przypadku, gdy transakcja składa się z szeregu świadczeń i czynności, należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich jest ona dokonywana, celem określenia, po pierwsze, czy chodzi o dwa lub więcej świadczenia odrębne, czy też o świadczenie złożone (kompleksowe), a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku świadczenie złożone należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług. Wskazać przy tym należy, co podkreślał wielokrotnie Trybunał Sprawiedliwości UE, że koniecznym jest dokonywanie analizy takiej transakcji z punktu widzenia przeciętnego konsumenta.

Aby stwierdzić, czy dane świadczenie jest świadczeniem złożonym (kompleksowym), winno ono składać się z różnych czynności, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na świadczenie takiego rodzaju składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast za pomocniczą należy uznać taką czynność, która nie stanowi celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność lub świadczenie traktowana jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia pomocniczego jest zdeterminowany przez świadczenie główne, które zarazem nie może zostać wykonane lub wykorzystane bez świadczenia pomocniczego.

Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna czynność obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, czynność ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych.

Wskazać również należy, że w świetle art. 6 ust. 1 Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 77, s. 1) ,,usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy".

Zgodnie zaś z art. 6 ust. 2 ww. rozporządzenia, za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

Powyższe uregulowania, które na mocy art. 65 tego rozporządzenia weszły w życie z dniem 1 lipca 2011 r., określają cechy charakterystyczne oraz sposób identyfikacji usług cateringowych i restauracyjnych.

W orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w sprawie Faaborg-Gelting Linien A/S przeciwko Finanzamt Flensburg (C-231/94), TSUE wskazał, że dostawa gotowych posiłków do bezpośredniego spożycia jest rezultatem szeregu usług, przy czym do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi. Transakcje w restauracjach charakteryzuje cały zespół cech i czynności, przy czym dostawa posiłku jest jedynie częścią usługi, choć stanowi w nich dominujący element. W związku z tym, Trybunał w tym wyroku podkreślił, że w sytuacji, w której mamy do czynienia z transakcją składającą się z wielu elementów, należy w pierwszej kolejności uwzględnić wszelkie okoliczności przeprowadzenia danej transakcji.

W pkt 14 ww. wyroku w sprawie C-231/94 Trybunał orzekł, że działalność restauracyjną charakteryzuje szereg elementów i czynności, wśród których dostawa żywności jest tylko jedną ze składowych i gdzie zdecydowanie przeważają usługi. Świadczenie takie należy zatem uznać za świadczenie usług, o którym mowa w art. 6 ust. 1 szóstej dyrektywy. Odwrotnie jest natomiast, gdy transakcja dotyczy artykułów żywnościowych na wynos i nie wiąże się ze świadczeniem usług służących organizacji konsumpcji na miejscu w odpowiednich warunkach.

Dodatkowo w punkcie 63 wyroku w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 z dnia 10 marca 2011 r., TSUE wskazał, że sprzedaży towaru zawsze towarzyszy minimalny zakres świadczonych usług, takich jak umieszczenie towaru na półkach sklepowych czy wystawienie rachunku, w związku z czym tylko usługi odrębne od usług nierozerwalnie związanych ze sprzedażą towarów można brać pod uwagę w celu określenia udziału świadczenia usług w świadczeniu złożonym, obejmującym również dostawę towarów (wyrok z dnia 10 marca 2005 r. w sprawie C-491/03 Hermann).

Podsumowując, TSUE orzekł m.in.: ,,że art. 5 i 6 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 92/111/EWG z dnia 14 grudnia 1992r., należy interpretować w ten sposób, że sprzedaż świeżo przygotowanych dań i artykułów żywnościowych do spożycia na miejscu na stoiskach lub w pojazdach gastronomicznych, lub we foyer kin stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 5 tej dyrektywy, jeżeli z oceny jakościowej całości transakcji wynika, że elementy świadczenia usług poprzedzające dostawę artykułów żywnościowych i towarzyszące jej nie mają charakteru przeważającego".

Do powyższego wyroku odniósł się również TSUE w orzeczeniu z dnia 10 marca 2011 r. w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 podtrzymując argumentację przedstawioną w wyroku w sprawie Faaborg-Gelting Linien. W przedmiotowym orzeczeniu Trybunał odnosząc się do kwestii określenia czy sprzedaż w przyczepach i na stoiskach gastronomicznych kiełbasek, frytek i innych gotowych produktów do spożycia na miejscu na ciepło wskazał, iż ,,w działalności będącej przedmiotem postępowań w sprawach C-497/09 i C-501/09 nie występują kelnerzy, nie doradza się w rzeczywistości klientom, nie ma serwisu w ścisłym znaczeniu, polegającego na przekazywaniu zamówienia do kuchni, układaniu dań na talerzach i podawaniu ich klientom, brakuje zamkniętych i ogrzewanych lokali przeznaczonych do konsumpcji dostarczonych produktów, brakuje szatni i toalet, brakuje też co do zasady naczyń, mebli i nakryć stołowych." W pkt 70 ww. orzeczenia Trybunał podkreślił, iż ,,elementy świadczenia usług wskazane przez sąd krajowy polegają bowiem jedynie na istnieniu podstawowych urządzeń, to jest prostych kontuarów do konsumpcji bez miejsc siedzących, pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu, na świeżym powietrzu. Tego rodzaju podstawowe urządzenia wymagają jedynie nieznacznej działalności ludzkiej. Zatem elementy te stanowią jedynie świadczenia dodatkowe w minimalnym zakresie i nie zmieniają dominującego charakteru świadczenia głównego, jakim jest dostawa towarów".

Ponadto, Trybunał zauważył, że ,,przeważającym elementem tych transakcji w ich całościowym ujęciu jest dostawa gotowych dań lub artykułów żywnościowych (...), a udostępnienie podstawowych urządzeń pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu ma charakter wyłącznie dodatkowy i drugorzędny. (...) konsumpcja na miejscu, która nie stanowi zasadniczej cechy owej transakcji nie może determinować jej charakteru".

W oparciu o powyższe regulacje, wnioskować można, że działalność restauracyjną zawsze charakteryzuje szereg elementów i czynności, wśród których dostawa żywności czy napojów jest tylko jedną ze składowych i gdzie zdecydowanie przeważają usługi.

Z analizy powyższego wynika zatem, że rozstrzygając, czy w konkretnej sprawie mamy do czynienia z jednym bądź wieloma świadczeniami istotne jest dokonanie tej analizy z punktu widzenia klienta, odbiorcy tych czynności. Poza tym ustalenie, czy świadczenie złożone należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług, wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących.

Należy zaznaczyć, że mając do czynienia z kilkoma czynnościami, które składają się w rezultacie na jedno zasadnicze świadczenie, możemy mówić o pewnym kompleksie usług. Zagadnienie to było przedmiotem wielu orzeczeń wydawanych zarówno przez TSUE jak i sądy administracyjne. Wspólną tezę jaką można wyciągnąć na ich podstawie, jest twierdzenie, że w sytuacji gdy ,,dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej".

Należy również podkreślić, że w wyroku C-349/96 w sprawie Card Protection Plan Ltd., TSUE stwierdził, że ,,pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej".

Uwzględniając powyższe w kontekście przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego należy uznać, że dostawa, wymienionych we wniosku, gotowych posiłków, tj. kanapek, świeżych sałatek, ciastek typu herbatnik, sezonowych zup, itp., stanowi jedno świadczenie kompleksowe w postaci dostawy towarów. Z punktu widzenia klienta istotne jest otrzymanie gotowego posiłku czy dania, przeznaczonego do natychmiastowej konsumpcji. Klient nie oczekuje dodatkowych świadczeń poza nabyciem towaru w postaci posiłku.

Przemawia za tym fakt, że w przypadku sprzedaży posiłków w lokalu Spółki ich przygotowanie - jak wskazał sam Wnioskodawca - nie wymaga większego nakładu pracy, umiejętności, jak również zasobów.

Zakupiona sałatka umieszczana jest w plastikowym pojemniku, z kolei w przypadku zamówienia kanapki, może ona na życzenie klienta zostać podgrzana w piecyku. Wskazane zupy są przygotowane wcześniej i gotowe do spożycia są przechowywane w specjalnych kociołkach w celu zachowania właściwej temperatury, po ich zamówieniu przez klienta są przelewane do plastikowych pojemników. Przygotowany w ten sposób posiłek jest gotowy do wzięcia ,,na wynos" przez klienta. Alternatywnie istnieje możliwość spożycia przygotowanego posiłku na miejscu w lokalu, który dysponuje kilkoma stolikami. W lokalu nie ma obsługi kelnerskiej, nie są udostępniane klientowi ani metalowe sztućce, ani inne naczynia szklane lub ceramiczne stanowiące zastawę stołową. Serwis pracowników ogranicza się wyłącznie do zapewnienia plastikowych sztućców oraz chusteczek papierowych dostępnych w pojemnikach. W lokalu nie istnieje możliwość zamówienia posiłku do stolika.

W opisanym przypadku, w lokalu nie ma obsługi kelnerskiej, pozwalającej na zaklasyfikowanie świadczeń Spółki jako usługa gastronomiczna, bowiem charakter dodatkowych czynności towarzyszących dostawie posiłków nie wykracza poza zwykłe czynności integralne związane ze sprzedażą tego typu towarów. W opisanych przypadkach brak jest fundamentalnych elementów (szatnia, serwis, obsługa kelnerska, metalowe sztućce, zastawa stołowa, itp.) pozwalających na zaklasyfikowanie czynności Wnioskodawcy jako usługa gastronomiczna. W lokalu nie istnieje możliwość zamówienia posiłku do stolika.

W związku z powyższym należy uznać, że w okolicznościach wskazanych przez Wnioskodawcę, o ile rzeczywiście nie towarzyszą im żadne inne usługi, którym można przypisać charakter dominujący (tj. usługi charakteryzujące działalność restauracyjną, które kwalifikują się do PKWiU do grupowania 56), czynności te należy uznać za dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

A zatem, mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że dostawa gotowych posiłków i dań opisanych w przedstawionym we wniosku zaistniałym stanie faktycznym, tj. kanapek, świeżych sałatek, ciastek typu herbatnik, sezonowych zup, w sytuacji gdy faktycznie mieszczą się one w grupowaniu PKWiU 10.85.1 i nie zawierają alkoholu powyżej 1,2%, podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 5%, na mocy art. 41 ust. 2a ustawy, w związku z poz. 28 załącznika nr 10 do ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. organ pragnie zauważyć, że niniejsza interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie zadanego we wniosku pytania w kontekście przedstawionego stanowiska.

Należy podkreślić w tym miejscu należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania wskazanych we wniosku dań (towarów) według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku posiłków) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.