INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 lipca 2015 r. (data wpływu do Biura - 22 lipca 2015 r.), uzupełnionym 30 września oraz 1 października 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych sprzedaży mieszkania - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lipca 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych sprzedaży mieszkania.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym, w piśmie z 24 września 2015 r., znak: IBPB-2-2/4511-396/15/MM, IBPB-2-2/4518-7/15/MM, IBPB-2-1/4515-74/15/MD wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 30 września 2015 r. (uiszczenie opłaty) oraz 1 października 2015 r. (pozostałe braki formalne).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od września 1975 r. do 25 października 2004 r. Wnioskodawca był jedynym prawnym właścicielem i najemcą lokalu mieszkalnego w T. przy ul. S., jako że tylko Wnioskodawca był członkiem spółdzielni mieszkaniowej, a ww. lokal znajduje się w zasobach tej spółdzielni. W 2000 r. Wnioskodawca zachorował. Bojąc się o swoje zdrowie i przyszłość rodziny w 2004 r. ustanowił współwłasność ww. lokalu na rzecz pierwszej żony. Po śmierci pierwszej żony (7 stycznia 2011 r.) Wnioskodawca spłacił w całości hipotekę ciążącą na ww. mieszkaniu. Od stycznia 2012 r. Wnioskodawca chciał sprzedać to mieszkanie. Mimo sprzeciwu dzieci, Wnioskodawca przeprowadził się do obecnej żony do C. Nie mając innego wyjścia, z powodu niskich dochodów Wnioskodawca przestał płacić za utrzymanie lokalu w T. Dopiero grożąca licytacja komornicza za strony spółdzielni mieszkaniowej uzmysłowiła dzieciom Wnioskodawcy, że mogą stracić wszystko i z tego powodu zgodziły się na sprzedaż ww. mieszkania. Pieniądze z przedwstępnej umowy kupna-sprzedaży w kwocie 5.000 zł w całości zostały przelane przez pośrednika na rzecz spółdzielni mieszkaniowej 17 marca 2015 r. Sprzedaż lokalu nastąpiła 4 maja 2015 r.

Do sprzedaży lokalu konieczne było zaświadczenie z Urzędu Skarbowego, że podatek od spadków i darowizn został uregulowany w całości. Zaświadczenie wydano Wnioskodawcy 21 kwietnia 2015 r.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał m.in., iż w czerwcu 2012 r. złożył do Urzędu Skarbowego w T. druk SD-Z2. Druk ten został Wnioskodawcy przesłany drogą pocztową przez ww. Urząd.

W związku z powyższym (po przeformułowaniu) zadano następujące pytanie:

Czy od uzyskanej należnej Wnioskodawcy sumy ze sprzedaży lokalu dotyczącej masy spadkowej po zmarłej żonie, tj. 1/3 z 1/2 całości, Wnioskodawca może odliczyć niżej wymienione składowe jako niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, tj.:

• usługę pośrednictwa w sprzedaży ww. lokalu,
• kwotę zadłużenia ww. lokalu względem spółdzielni mieszkaniowej powstałą po śmierci spadkodawczyni, a spłaconą z kwoty uzyskanej ze sprzedaży ww. lokalu,
• dług hipoteczny ciążący na tym lokalu, który Wnioskodawca spłacił bez udziału współspadkobierców po śmierci spadkodawczyni,
• wydatki poniesione w związku z remontem mieszkania, w którym Wnioskodawca jest na stałe zameldowany, a które jest własnością jego obecnej żony,

jeżeli tak, to w jakiej wysokości.

Zdaniem Wnioskodawcy, gdyby musiał zapłacić podatek od tego, co zostało od niego wyłudzone, byłby pokrzywdzony. Dług hipoteczny to zmniejszenie wartości lokalu, zatem winien być odliczony od wartości lokalu. Pieniądze ze sprzedaży Wnioskodawca przeznacza na remont mieszkania w C., gdzie jest na stałe zameldowany, a które jest własnością jego obecnej żony. Kwota przeznaczona na remont pochodzi ze sprzedaży mieszkania w T. i z tego tytułu powinna być odliczona od podatku spadkowego-dochodowego.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Na wstępie należy wskazać, że niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych sprzedaży mieszkania, natomiast w pozostałym zakresie zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2015 r., poz. 86, ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.

W myśl ust. 2 tegoż przepisu podatkowi od spadków i darowizn podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci.

Jak z powyższego wynika, ustawa o podatku od spadków i darowizn ściśle określa granice przedmiotu opodatkowania, tj. nabycie według określonych tytułów, wyczerpująco wymieniając tytuły, na podstawie których nabycie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Powyższy katalog ujęty w art. 1 ww. ustawy ma charakter zamknięty. Zatem opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega tylko takie nabycie, które zostało w nim wymienione w sposób wyraźny.

Przepisy ww. ustawy nie definiują pojęcia spadku, a zatem należy odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121, ze zm.).

W myśl przepisu art. 922 § 1 ww. Kodeksu cywilnego przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Stosownie do art. 925 w zw. z art. 924 Kodeksu cywilnego spadkobierca nabywa spadek z chwilą śmierci spadkodawcy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że 7 stycznia 2011 r. zmarła pierwsza żona Wnioskodawcy. Spadkobiercami po zmarłej są: Wnioskodawca oraz dwójka dzieci. Udział spadkowy każdej z tych osób wynosi 1/3. Wnioskodawca w czerwcu 2012 r. złożył do właściwego Urzędu Skarbowego druk SD-Z2 (zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych). W 2015 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży mieszkania będącego przedmiotem spadku. Wnioskodawca pragnie się dowiedzieć, czy może dokonać odliczeń od kwoty uzyskanej ze sprzedaży mieszkania.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego wskazać należy, że sprzedaż mieszkania, nawet jeżeli udział w nim został nabyty w drodze dziedziczenia, stanowi czynność niewymienioną w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. A zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn i nie powoduje powstania po stronie Wnioskodawcy obowiązku podatkowego wynikającego z ustawy o podatku od spadków i darowizn. Dla celów ustawy o podatku od spadków i darowizn opisana we wniosku czynność jest bowiem obojętna podatkowo. Z uwagi na to, że opisana we wniosku sprzedaż nie podlega ustawie o podatku od spadków i darowizn, a zatem w związku z jej dokonaniem podatek nie wystąpi, nie ma również możliwości dokonania wskazanych przez Wnioskodawcę odliczeń.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.