INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2010 r. (data wpływu 6 września 2010 r.), uzupełnione pismem z dnia 27 listopada 2010r. (data wpływu 3 grudnia 2010 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 19 listopada 2010r. Nr IPPP2/443-664/10-2/JW o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży #189; udziału w dwóch działkach gruntowych - jest nieprawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 6 września 2010 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży #189; udziału w dwóch działkach gruntowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przestawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wraz z małżonką (Ewa K. NIP) są właścicielami 1/2 części nieruchomości gruntowej składającej się z dwóch przylegających do siebie działek ewidencyjnych, nabytych w formie umowy kupna-sprzedaży pomiędzy nimi jako wspólnotą małżeńską a ówczesnymi właścicielami nieruchomości.

Akty notarialne zakupu nieruchomości zawarte zostały w 1994r. oraz w 1998 r. Zamiarem zakupu była budowa domu mieszkalnego Wnioskodawcy z rodziną lecz zamiar ten nie został dotychczas zrealizowany, a teren od daty zakupu jest niezabudowany. Nieruchomości nieprzerwanie od daty zakupu w całości stanowią własność osób fizycznych i nie były nigdy składnikiem majątkowym żadnego podmiotu gospodarczego obecnych właścicieli jako Wnioskodawcy. W latach 1998-2000 około 1/3 powierzchni jednej z działek ewidencyjnych (tzn. około 1/6 ogólnego areału obydwu nieruchomości) Wnioskodawca wynajmował na potrzeby parkowania samochodów a od uzyskanego przychodu odprowadzany był podatek do Urzędu Skarbowego. Teren nieruchomości złożony z dwóch działek w całym okresie jej posiadania zarówno przez Wnioskodawcę jak i przez rodzinę stanowiącą drugiego współwłaściciela do udziału w #189; części własności wykorzystywana była dla celów rekreacyjnych na potrzeby własnej rodziny (z wyłączeniem wynajętego kawałka 1/3 powierzchni jednej z dwóch działek w okresie jej wynajmu). Wnioskodawca posiada informację, że rodzina stanowiąca drugiego współwłaściciela, do której należy #189; część udziału we własności każdej z dwóch działek ewidencyjnych nie wykorzystywała gospodarczo w żaden sposób należących do niej części nieruchomości w całym okresie posiadania. Na terenie nie była prowadzona przez żadnego z obecnych współwłaścicieli działalność rolnicza produkcja ani sprzedaż płodów rolnych. Dla terenu nie ma uchwalonego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, natomiast w 2007 roku wydana została dla nieruchomości obydwu działek ewidencyjnych decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu umożliwiająca budownictwo mieszkaniowe. Obecnie rodzina Wnioskodawcy jak również rodzina stanowiąca drugiego współwłaściciela #189; części udziałów w obydwu nieruchomościach zamierza sprzedać swoje udziały w nieruchomościach i w tym celu podpisana została w dniu 05.08.2010 r. przedwstępna umowa przyrzeczenia sprzedaży obydwu przylegających do siebie działek ewidencyjnych. Potencjalnym nabywcą należących do rodziny Wnioskodawcy #189; części udziałów we własności obydwu działek ewidencyjnych jak również #189; części udziałów należących do rodziny stanowiącej drugiego współwłaściciela jest jeden podmiot gospodarczy.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 27 listopada 2010 r. Wnioskodawca wskazał, iż nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej oraz, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca wspólnie z żoną, jako wspólnota ustawowa posiada majątek osobisty w postaci udziału 50% w każdej z dwóch działek gruntowych tj. 50% udział w działce ewid. 37 ul. S. w W., który został nabyty w dniu 21.12.1994 r. oraz drugi udział 50% w działce ewid. 38 ul. S. w W., który został nabyty 25.08.1998r. Obie nieruchomości Wnioskodawca nabył w określonym celu - zamiar budowy prywatnego domu jednorodzinnego - który nie został zrealizowany i nigdy przez Wnioskodawcę nie będzie realizowany, gdyż potrzeby mieszkaniowe rozwiązał inaczej. Obie nieruchomości pozostają cały czas puste-niezabudowane. Obecnie Wnioskodawca wraz z żoną zdecydował sprzedać ww. majątek osobisty. Od powyżej podanego momentu zakupu obie nieruchomości ani w całości ani w jakiejkolwiek części nigdy nie należały do kogokolwiek i nieprzerwalnie stanowiły własność Wnioskodawcy i jego żony. Nie były również składnikiem majątku jakiegokolwiek podmiotu gospodarczego ( firmy) i nigdy nie były związane z żadną działalnością gospodarczą. W latach 1998-2000 pewną część powierzchni (1/3) jednej z działek tj. działki ewid. 37 przy ul. S. Wnioskodawca wynajmował - jako osoba fizyczna - komuś na potrzebę parkowania trzech samochodów ciężarowych. Co miesiąc Wnioskodawca wystawiał rachunek oraz równolegle odprowadzał stosowny podatek od wynajmu do US. Wnioskodawca nie ma z tego tytułu żadnych zaległości podatkowych. Wnioskodawca dodaje, że w przeszłości nie nabywał żadnych innych nieruchomości oprócz powyżej wymienionych oraz oświadcza, iż nigdy nie dokonywał sprzedaży żadnej nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Gdy dojdzie do sprzedaży należących do Wnioskodawcy dłużej niż 5 lat obu nieruchomości tj. udziałów w działkach ewid. 37 i 38 w sposób jednoczesny, zgodnie z wolą Wnioskodawcy, na mocy jednego aktu notarialnego czy zaistnieje wobec Wnioskodawcy obowiązek podatkowy od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja sprzedaży udziałów we własności nieruchomości nabytych dla zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych własnej rodziny i stanowiących ich majątek osobisty jako osób fizycznych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej powiązanej z posiadaniem nieruchomości, a sam fakt sprzedaży nieruchomości nie powoduje jakoby jej sprzedawca stał się z tego tytułu podatnikiem podatku VAT.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 27 listopada 2010 r. Wnioskodawca dodał, iż przepisy o podatku VAT nie mają zastosowania w opisanym przypadku, a więc nie powinien być naliczony podatek VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 2 pkt 6 ustawy pod pojęciem towarów rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby jednak dostawa podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Z treści przytoczonych wyżej definicji wynika, że aby stać się podatnikiem podatku od towarów i usług wystarczy wykonać nawet jednorazową czynność, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania tej czynności w sposób częstotliwy i zarobkowy. W takim przypadku dostawa towarów, która odbywa się w sposób zamierzony i powtarzalny o stałym, zorganizowanym charakterze może zostać uznana za działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ww. ustawy. Zatem, o kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta.

Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Podatnikiem podatku VAT może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, pod którą rozumieć można wykorzystywanie majątku rzeczowego i wartości niematerialnych w celu uzyskiwania z tego tytułu dochodu.

Z sytuacją prawną Wnioskodawcy wiąże się art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) zgodnie z którym, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że na przedmiotowych działkach nie była prowadzona działalność rolnicza (nie dokonywano żadnej produkcji i sprzedaży produktów rolnych), przedmiotowe działki nie były też nigdy składnikiem majątkowym żadnego podmiotu gospodarczego obecnych właścicieli, Wnioskodawca dodaje, iż nie nabywał żadnych innych nieruchomości oraz oświadcza, że nigdy nie dokonywał sprzedaży żadnej nieruchomości, jednakże oddanie w ramach umowy najmu nieruchomości części jednej z działek osobie trzeciej skutkowało uzyskiwaniem korzyści majątkowej.

Odnosząc zdarzenie przyszłe do treści art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wskazać należy, iż umowa najmu została zawarta dla celów zarobkowych oraz miała charakter ciągły. Takie postępowanie ustawa o podatku od towarów i usług definiuje jako działalność gospodarczą.

Uwzględniając zatem treść przytoczonych przepisów wskazać należy, iż wypełnione zostaną przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Postępowanie Wnioskodawcy w przedmiocie sprzedaży #189; części udziału w działce ewid. 37 będzie czynnością określoną w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Konsekwencją analizy dokonanej powyżej jest stwierdzenie, iż transakcja sprzedaży #189; części udziału w przedmiotowej działce, udostępnianej (w części) w drodze czynności odpłatnej osobie trzeciej (czynności związanej z wykorzystaniem towarów w celach zarobkowych), ma związek z działalnością gospodarczą. W tej sytuacji sprzedając omawiany grunt, nie będzie to zbycie majątku osobistego, ale majątku wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl natomiast art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Zwolnienie wynikające z cytowanego wyżej przepisu przysługuje jednakże wyłącznie względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane czy też pod zabudowę.

W związku z faktem, że przedmiotem sprzedaży będą grunty przeznaczone pod zabudowę (wydana została dla przedmiotowych nieruchomości decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu umożliwiająca budownictwo mieszkaniowe), a w sprawie nie będą miały zastosowania zastrzeżenia zawarte w art. 41 ust. 1 ustawy o VAT - dostawa gruntów będzie podlegać opodatkowaniu 22% stawką podatku.

Reasumując, dostawa gruntu (#189; części udziału w działce) przeznaczonego pod zabudowę udostępnianego w drodze czynności odpłatnej osobie trzeciej (nabytego na podstawie umowy kupna-sprzedaży), wypełnia przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, według podstawowej, 22% stawki podatku, zgodnie z art. 41 ust.1 ustawy.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że planowana jest jedna transakcja sprzedaży dwóch działek gruntu (ww. wynajmowanej oraz drugiej, nie wykorzystywanej gospodarczo (ani w działalności rolniczej, ani w formie najmu czy dzierżawy)).

Zauważyć należy, że jedna dostawa towarów, co do zasady, podlega jednej stawce podatku VAT. Jednakże możliwe jest również oddzielne opodatkowanie składników tej dostawy, jeżeli z przepisów wyraźnie wynika taka ewentualność i taka konieczność. Oznacza to, że okoliczność, iż określone towary stanowią przedmiot jednej dostawy, która z jednej strony obejmuje towar objęty preferencją podatkową w podatku VAT oraz z drugiej strony towary wyłączone z tej preferencji, nie stoi na przeszkodzie temu, aby od dostawy towarów wyłączonych z preferencji był pobierany podatek według stawki podstawowej.

Odnosząc powyższe do zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku stwierdzić należy, że dostawa drugiej działki ewid. 38 (#189; części udziału w działce), nie związanej z działalnością gospodarczą, będzie uznana za wyprzedaż majątku osobistego i jako taka nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10,09-402 Płock.