INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2010 r. (data wpływu 17 września 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 listopada 2010 r. (data wpływu 30 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia podatkowego za 2007 rok - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2010 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 25 listopada 2010 r. (data wpływu 30 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia podatkowego za 2007 rok.

W przedmiotowym wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jest Pan obywatelem Szwecji, nie posiada Pan polskiego obywatelstwa. Do 1 września 2007 r. mieszkał Pan wraz z rodziną w Szwecji, gdzie był zatrudniony na umowę o pracę. W dniu 27 lipca 2007 r. uzyskał Pan pozwolenie na pobyt w Polsce, co było wymagane przez polskiego pracodawcę. W dniu 1 września 2007 r. rozpoczął Pan roczny urlop bezpłatny w Szwecji, jednocześnie rozpoczął pracę w polskiej firmie.

W 2008 roku złożył Pan deklarację podatkową w Szwecji za 2007 rok. Szwedzki urząd skarbowy poinformował stronę polską o wysokości Pana dochodu z tytułu umowy o pracę oraz odsetek bankowych. W 2008 r. złożył Pan również PIT-37 w Polsce wykazując dochód uzyskany w Polsce w okresie od 1 września 2007 r. do 31 grudnia 2007 r.

W okresie od 1 stycznia do 31 sierpnia 2007 r. posiadał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Szwecji, natomiast począwszy od 1 września do 31 grudnia 2007 r. posiadał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych i stałe miejsce zamieszkania w Polsce. Centrum Pana interesów osobistych i gospodarczych również od dnia 1 września 2007 r. znajdowało się w Polsce. W 2007 r. przebywał Pan zazwyczaj w Szwecji, był to okres dłuższy niż 183 dni w roku podatkowym (od 1 stycznia 2007 r. do 31 sierpnia 2007 r.).

W okresie którego dotyczy zapytanie, tj. w okresie od 1 stycznia 2007 r. do 31 sierpnia 2007 r. uzyskiwał Pan dochody tylko w Szwecji z tytułu umowy o pracę i odsetek bankowych, natomiast od 1 września 2007 r. do 31 grudnia 2007 r. uzyskiwał Pan wyłącznie dochód z pracy wykonywanej w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy rozliczenie dokonane przez Wnioskodawcę w Polsce za rok 2007 r. było prawidłowe...

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowo rozliczył się w Polsce składając PIT-37. Na podstawie art. 4 pkt 2a, b, c konwencji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania Wnioskodawca uważa, że Jego miejscem zamieszkania w 2007 r. była Szwecja i tam podlegał opodatkowaniu, również ze względu na obywatelstwo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm. ), obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) podlegają w Polsce osoby fizyczne jeśli mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Na podstawie ust. 2a tego artykułu, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

W myśl art. 4 ust. 1 konwencji z dnia 19 listopada 2004 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2006 r. Nr 26, poz. 193) w rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny i jakąkolwiek instytucję rządową albo agencję rządową. Jednakże, w przypadku spółki osobowej albo mienia spadkowego, określenie to ma zastosowanie tylko w przypadku, gdy dochód osiągany przez taką spółkę osobową albo dochód z takiego mienia spadkowego podlega opodatkowaniu w tym Państwie tak, jak dochód osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę, w zależności od przypadku, albo w jej rękach, albo w rękach wspólników lub jego beneficjentów.

Określenie to jednak nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie.

Stosownie do art. 4 ust. 2 ww. konwencji jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma one ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;
3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;
4. jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Definicja ,,osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się zatem bezpośrednio do określenia ,,miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Jak wskazano we wniosku, Wnioskodawca jest obywatelem Szwecji i nie posiada polskiego obywatelstwa. Do 1 września 2007 r. mieszkał wraz z rodziną w Szwecji, gdzie był zatrudniony na umowę o pracę. W dniu 27 lipca 2007 r. Wnioskodawca uzyskał pozwolenie na pobyt w Polsce, co było wymagane przez polskiego pracodawcę. W dniu 1 września 2007 r. Wnioskodawca rozpoczął roczny urlop bezpłatny w Szwecji, jednocześnie rozpoczął pracę w polskiej firmie.

W 2008 r. złożył Pan PIT-37 w Polsce wykazując dochód uzyskany w Polsce w okresie od 1 września 2007 r. do 31 grudnia 2007 r.

W okresie od 1 stycznia do 31 sierpnia 2007 r. posiadał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Szwecji, natomiast począwszy od 1 września do 31 grudnia 2007 r. posiadał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Centrum Pana interesów osobistych i gospodarczych również od dnia 1 września 2007 r. znajdowało się w Polsce. W 2007 r. przebywał Pan zazwyczaj w Szwecji, był to okres dłuższy niż 183 dni w roku podatkowym (od 1 stycznia 2007 r. do 31 sierpnia 2007 r.).

W okresie którego dotyczy zapytanie, tj. w okresie od 1 stycznia 2007 r. do 31 sierpnia 2007 r. uzyskiwał Pan dochody tylko w Szwecji z tytułu umowy o pracę i odsetek bankowych, natomiast od 1 września 2007 r. do 31 grudnia 2007 r. uzyskiwał Pan wyłącznie dochód z pracy wykonywanej w Polsce.

Stwierdzić zatem należy, iż w okresie od 1 stycznia 2007 r. do 31 sierpnia 2007 r. Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Szwecji, i w związku z tym, stosownie do art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w Polsce ciążył na Wnioskodawcy ograniczony obowiązek podatkowy, tj. w Polsce podlegał obowiązkowi podatkowemu od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast począwszy od 1 września 2007 r. w związku z przeniesieniem centrum interesów osobistych i gospodarczych do Polski, Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce, w związku z czym, stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w Polsce ciążył na Wnioskodawcy nieograniczony obowiązek podatkowy, tj. podlegał obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Ponieważ z treści wniosku wynika, że do 31 sierpnia 2007 r. Wnioskodawca uzyskiwał przychody wyłącznie w Szwecji, natomiast po 1 września 2007 r. Wnioskodawca uzyskiwał wyłącznie przychody z pracy wykonywanej w Polsce, zatem w zeznaniu podatkowym za 2007 r. należało wykazać przychody osiągane po 1 września 2007 r. z pracy wykonywanej w Polsce.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.