INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30.09.2010 r. (data wpływu 06.10.2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06.10.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka (dalej: ,,Spółka", ,,A") jest podmiotem prawa szwajcarskiego nieposiadającym w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności ani siedziby. Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja oraz sprzedaż papierosów. Na zlecenie Spółki produkcją papierosów zajmuje się Sp. z o.o. (dalej: ,,Kontrahent") z siedzibą na terytorium RP, na podstawie umowy zawartej pomiędzy obydwoma podmiotami.

Materiały do produkcji papierosów (np. tytoń, folię aluminiową, bibułę, klej, itp.) Spółka nabywa od B., zarejestrowanej dla potrzeb VAT na terytorium Polski (dalej: ,,B"). Ilość materiałów niezbędnych w procesie wytwarzania papierosów jest ustalana przez ,,A" zgodnie z prognozowanymi zapotrzebowaniami produkcyjnymi. Kontrahent wytwarza z powierzonych przez Spółkę materiałów wyroby gotowe. Spółka dokonuje przemieszczenia własnych wyrobów gotowych wyprodukowanych z materiału powierzonego do swojego magazynu zlokalizowanego w Holandii.

Nabywane od ,,B" materiały rezerwowane są z miesięcznym wyprzedzeniem i są zużywane zgodnie z uzgodnionym planem produkcji. W związku z tym czasami podejmowana jest decyzja o dokonaniu zniszczenia określonej części towaru, która nie została zużyta do produkcji. Zniszczenia danej partii materiałów z poniżej wymienionych przyczyn dokonuje na zlecenie ,,A" firma specjalizująca się w tego typu działaniach.

W przypadku materiałów zakupionych do produkcji papierosów, powodem ich zniszczenia jest to, iż w trakcie magazynowania bądź przetwarzania stają się one nieużyteczne w procesie produkcyjnym ze względu na ich uszkodzenie bądź przekroczenie terminu użyteczności, ze względu na zmianę regulacji prawnych dotyczących produkcji papierosów oraz ze względu na decyzje o charakterze marketingowym. Przykładowo nadruk ostrzeżenia zdrowotnego na opakowaniach ulega rozmazaniu, klej ulega przeterminowaniu, wymiary opakowań są niezgodne z przyjętym profilem, partia materiału ulega zamoczeniu, farba na opakowaniu ma nieodpowiedni kolor, zmianie ulega szata graficzna opakowania, czy np. folia aluminiowa zostaje uszkodzona. Brak przydatności materiałów związany jest również z tym, iż ulegają zmianie regulacje prawne określające wygląd i brzmienie ostrzeżenia zdrowotnego na opakowaniu.

Decyzja o dokonaniu zniszczenia danej partii materiałów poprzedzona jest dokonaniem dokładnej ich kontroli oraz sporządzeniem przez upoważnionych do tego przedstawicieli Spółki, tzw. rejestru niezgodności, w którym podawany jest powód przekazania danej partii materiałów do zniszczenia oraz ich ilość. Na okoliczność zniszczenia towaru sporządzany jest protokół zniszczenia. Koszt zniszczenia danej partii materiału jest uwzględniany w fakturach wystawianych przez ,,B" (koszt ten podwyższa cenę nabywanych materiałów).

Nabywając od ,,B" materiały, które mają być wykorzystane do produkcji gotowych wyrobów przez Kontrahenta, Spółka odlicza podatek naliczony wykazany na fakturach zakupu. Faktury te dokumentują zarówno zakup materiałów zużytych do produkcji produktów gotowych, jak również zakup materiałów, które ,,A" zobowiązany jest zakupić w związku ze złożeniem na nie zamówieniem, a które faktycznie nie są wykorzystywane do produkcji, lecz zostają zniszczone z powodów przedstawionych powyżej. Spółka w takim przypadku obciążona jest w fakturze od ,,B" kosztem materiału podwyższonym o koszty jego zniszczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Spółka ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z faktur zakupu otrzymanych od ,,B", przysługujące Spółce na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT, Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.)...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółka stoi na stanowisku, iż w sytuacji, gdy w chwili nabycia materiałów przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku naliczonego ze względu na istnienie związku z przyszłą sprzedażą opodatkowaną (tj. przemieszczenie wewnątrzwspólnotowe własnych towarów, opodatkowane stawką VAT 0%), uszkodzenie, zniszczenie lub utrata wartości handlowej materiału w późniejszym etapie, nie powoduje utraty prawa Spółki do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem tego materiału. W konsekwencji Spółka ma pełne prawo do odliczenia kwot podatku naliczonego z faktur wystawionych na jej rzecz przez ,,B" i nie ma obowiązku korygowania kwot podatku naliczonego przy zakupie materiałów, które zostały zniszczone lub utraciły wartość handlową.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie materiałów do produkcji papierosów wynika bezpośrednio z art. 86 ust. 1 i 2 ustawy VAT. Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (...). Natomiast w myśl przepisu art. 86 ust. 2 pkt 1a) w/w ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7: suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ponadto, ustawa o VAT nie przewiduje konieczności oczekiwania na moment dokonania przez podatnika sprzedaży towarów lub świadczenia usług w celu zrealizowania prawa do odliczenia podatku naliczonego. Art. 86 ust. 10 i 11 ustawy o VAT statuują bowiem zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że prawo do odliczenia podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu bieżącym, w związku z otrzymaniem faktury lub dokumentu celnego lub powstaniem obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, bez konieczności oczekiwania na moment dokonania przez niego sprzedaży towarów lub świadczenia usług.

Spółka pragnie podkreślić, iż nabywa przedmiotowe materiały z zamiarem ich wykorzystania do czynności opodatkowanych. Przyczyny, dla których nabyte materiały nie są wykorzystywane do prowadzenia działalności opodatkowanej występują niezależnie od woli Spółki i w konsekwencji nie mogą mieć wpływu na prawo do odliczenia powstające przy ich nabyciu. Powstałe w procesie produkcji straty są normalnym i niezamierzonym skutkiem prowadzenia działalności produkcyjnej i handlowej.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacjach wydawanych przy analogicznych do przedstawionego stanach faktycznych. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13.02.2008 r. (IP-PP2-443-653/07-3/SAP) odniósł się do wątpliwości podatnika co do zakresu prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie materiałów i wyrobów gotowych, które w trakcie magazynowania bądź przetwarzania stały się nieużyteczne w procesie produkcyjnym. Dyrektor Izby Skarbowej potwierdził tutaj stanowisko Spółki, zgodnie z którym: ,,w sytuacji, gdy w chwili nabycia materiałów Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego ze względu na istnienie związku z przyszłą sprzedażą opodatkowaną, uszkodzenie, zniszczenie lub utrata wartości handlowej materiału lub wyrobu gotowego w późniejszym etapie nie powoduje utraty prawa Spółki do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem tego materiału. W konsekwencji Spółka nie ma obowiązku sporządzania korekt deklaracji VAT-7 i obniżenia podatku naliczonego w związku ze zniszczeniem materiałów". Zbliżony stan faktyczny był też przedmiotem analizy DlS w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dn. 27.01.2009 (znak: ITPP1/443-1034/08/MN). Ponadto, zakres prawa do odliczenia podatku nauczonego w przypadku powstania niedoborów (zawinionych i niezawinionych przez podatnika) został zdefiniowany w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 29.09.2009 r. (ILPP2/443914/09-2/EN):

,,(...) W świetle powyższego, należy stwierdzić, że w sytuacji gdy zakup danego towaru przez Wnioskodawcę jest dokonany z zamiarem wykorzystania tego towaru do działalności opodatkowanej podatkiem VAT, a późniejsza utrata tego towaru nastąpi z przyczyn niezależnych od Zainteresowanego, w sposób przez niego niezawiniony, zachowa on prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towaru, a tym samym nie ma podstaw do dokonania korekty odliczonego podatku".

Analogiczne stanowisko wyrażono w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 16.03.2010 (ITPP1/443-1239/09/KM).

Stanowisko Spółki jest również zgodne z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, który w szeregu orzeczeń potwierdził, iż dla zasady neutralności opodatkowania podatkiem VAT istotne jest nie tyle rzeczywiste wykorzystanie nabytych towarów dla celów wykonywania czynności opodatkowanych, ile zamiar takiego ich wykorzystania w momencie ich nabycia. W wyroku C-37/95 (Ghent Coal Terminal NV) Trybunał podkreślił, że w przypadku gdy nabycie towarów lub usług nastąpiło z zamiarem ich wykorzystania do czynności opodatkowanych i podatnik odliczył podatek naliczony przy ich zakupie, a następnie z powodów od podatnika niezależnych nie wykorzystał tych towarów do prowadzenia działalności opodatkowanej prawo do odliczenia jest zachowane. Podobne stanowisko ETS zajął w sprawie C-110/94 (INZO). Podobnie w wyroku C-97/90 (Hans Georg Lennartz przeciwko władzom skarbowym Bawarii) ETS uznał, że rozstrzygający dla uzyskania prawa do odliczenia jest charakter, w jakim działał podmiot w danym momencie. Jeśli jego celem było prowadzenie za pomocą utraconych towarów działalności opodatkowanej, to owa utrata nie prowadzi do utraty tego prawa. Mając na uwadze powyższe argumenty Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.