Czy ponoszone w związku z wynajmem ciągników od kontrahenta włoskiego opłaty dodatkowe należy traktować jako transport usług?

sygnatura: PP-3/4407/89/06

autor: Izba Skarbowa w Krakowie

data: 2006-09-04

D E C Y Z J A

Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie po rozpoznaniu zażalenia Spółki z dnia 8.07.2006 r. na postanowienie Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego z dnia 28 czerwca 2006 r. nr PO2/443-59/06/KH/51057 w sprawie udzielenia interpretacji dotyczącej zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (jednolity tekst. z 2005 r. Dz. U Nr 8, poz. 60 ze zm.) zmienia przedmiotowe postanowienie uznając, iż zawarta w nim ocena prawna stanu faktycznego przedstawionego we wniosku nie jest prawidłowa

U Z A S A D N I E N I E

Pismem z dnia 25 kwietnia 2006 r. Spółka zwróciła się do Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego zgodnie z przepisem art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej.
Z opisu stanu faktycznego wynikało, iż Spółka wynajmuje od włoskiego kontrahenta ciągniki siodłowe. W oparciu o umowy najmu Spółka, oprócz opłaty z tytułu najmu, obowiązana jest pokrywać następujące koszty: koszty ubezpieczenia pojazdów, zwrot zapłaconego przez włoskiego kontrahenta podatku z tytułu własności pojazdów, koszty usług konserwacji pojazdów i usług bieżącego utrzymania pojazdów w ?dobrym stanie?, zwrot poniesionych przez włoską spółką kosztów praw, jakie musiała nabyć w celu wynajmu ciągników.
Zapytanie Spółki dotyczyło rozstrzygnięcia, czy w powyższej sytuacji wnoszone na rzecz kontrahenta włoskiego, w związku z umową najmu ciągników siodłowych, opłaty tytułem zwrotu w/wym. Kosztów należy traktować jako import usług w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).
Zdaniem Spółki opisana sytuacja nie podlega pod dyspozycję powyższego przepisu. Przedmiotowych opłat nie można traktować jako importu usług, zatem nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem VAT.

Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego w postanowieniu z dnia 28 czerwca 2006 r. uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe. Stwierdził, iż skoro Spółka na podstawie umowy najmu zobowiązana jest ponosić na rzecz kontrahenta włoskiego dodatkowe koszty, to kwoty te stanowią element ceny za usługę najmu, a tym samym - zgodnie z postanowieniami art. 29 ust. 17 ustawy o VAT - podstawę opodatkowania z tytułu importu przedmiotowej usługi.
Na powyższe postanowienie Spółka zażaliła się pismem z dnia 8 lipca 2006 r., zarzucając:
nieprawidłowe ustalenie stanu faktycznego polegające na przyjęciu, że ponoszone przez Spółkę na rzecz kontrahenta włoskiego koszty, w postaci zwrotu kosztów paliwa stanowią element kalkulacyjny za usługę najmu ciągników, konsekwencją czego jest: nie rozpoznanie istoty zapytania zawartego we wniosku, nieprawidłowe zastosowanie art. 2 pkt 9, art. 29 ust. 17 oraz art. 27 ust. 3 w zw. Z ust. 4 pkt 6 ustawy o VAT.

Spółka w zażaleniu wskazuje, że przedmiotem Jej zapytania był sposób opodatkowania dla celów podatku VAT zwrotu kosztów paliwa, a nie zwrotu innych kosztów ponoszonych na rzecz włoskiej spółki. Zapytanie, zdaniem Spółki, brzmiało: ?czy nabywane przez Nią paliwo należy traktować jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru??.
Spółka opisuje w zażaleniu odmienny stan faktyczny od tego, który był przedmiotem wniosku z dnia 25.04.2006 r., formułując zarzuty nieprawidłowego ustalenia stanu faktycznego, a w związku z tym dokonania przez Naczelnika Urzędu Skarbowego nieprawidłowej oceny prawnej stanu faktycznego.

Po rozpatrzeniu złożonego zażalenia oraz oraz akt sprawy Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie stwierdza:
Ocena prawna stanu faktycznego przedstawionego we Spółki wniosku z dnia 25 kwietnia 2006 r. zawarta w zaskarżonym postanowieniu nie może być w całości uznana za prawidłową, jednakże z innych powodów niż te przestawione przez Spółkę w zażaleniu. Prawidłowo Naczelnik Urzędu Skarbowego poinformował, iż wszelkie opłaty ponoszone przez usługobiorcę w ramach umowy najmu składają się na podstawę opodatkowania świadczonej usługi. Jednakże informacja dotycząca ustalenia miejsca świadczenia opisanych we wniosku usług nie jest prawidłowa.
Zgodnie z postanowieniami art. 27 ust. 3 w zw. z ust. 4 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług jeżeli usługi wynajmu, dzierżawy lub inne o podobnym charakterze, których przedmiotem są rzeczy ruchome, z wyjątkiem środków transportu , są świadczone na rzecz:
1) osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadający siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności na terytorium państwa trzeciego, lub
2) podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż świadczącego usługę - miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, da którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.
W związku z powyższym miejsce świadczenia usługi najmu ciągników siodłowych nie może być ustalone w oparciu o ww. przepis. W przedmiotowym przypadku zastosowanie znajdzie ogólna zasada wyrażona w art. 27 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z jego postanowieniami w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi ? miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności ? miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.
Zatem w sytuacji, gdy Spółka wynajmuje ciągniki siodłowe od kontrahenta z Włoch miejscem świadczenia tej usługi będą, zgodnie z powołanym wyżej przepisem - Włochy. Usługa ta nie będzie podlegała opodatkowaniu w Polsce. Nie znajdzie więc w tym przypadku zastosowania przepis art. 2 pkt 9 oraz art. 29 ust. 17 ustawy o VAT. Odnosząc się do zarzutów Spółki zawartych w zażaleniu Dyrektor tut. Izby Skarbowej wyjaśnia, iż są one nieuzasadnione i niezrozumiałe. Treść tych zarzutów odnosi się do zupełnie innego stanu faktycznego i innego zapytania niż zawarte we wniosku z dnia 25.04.2006 r. Wniosek ten nie obejmował kwestii związanych z opodatkowaniem paliwa zakupowanego do wynajmowanych ciągników.
Biorąc powyższe pod uwagę Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie orzekł jak w sentencji.

Decyzja niniejsza jest ostateczna.
Na decyzję służy prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Topolowa 5 z powodu jej niezgodności z prawem.
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji.