Dotyczy możliwości sprostowania błędnie dokonanych odpisów amortyzacyjnych oraz w związku z tym korekty zeznań podatkowych za lata poprzednie i deklaracji za rok bieżący, czyli za okresy, w których miało to miejsce.

sygnatura: PD I-42181/22/MC/05

autor: Izba Skarbowa w Opolu

data: 2005-12-23

D E C Y Z J A

Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu, działając na podstawie art. 14b § 5 i art. 207 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. ? Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia Jednostki z dnia 6 października 2005 r. na postanowienie interpretacyjne Naczelnika Urzędu Skarbowego w ................. nr PDF-III-415(20)05 z dnia 27 września 2005 r. wydane w sprawie stosowania art. 16j ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) oraz art. 81 i następnych Ordynacji podatkowej w zakresie prawa do korekty deklaracji (zeznań) podatkowych w przedstawionej przez Spółkę w piśmie z dnia 4 lipca 2005 r. indywidualnej sprawie podatnika ? zmienia zaskarżone postanowienie, potwierdzając prawidłowość stanowiska Jednostki.

U Z A S A D N I E N I E

W wyniku rozpatrzenia zażalenia na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w ................... nr PDF-III-415(20)05 z dnia 27 września 2005 r., wydane na podstawie art. 14a §§ 1 i 4, art. 216 § 1 Ordynacji podatkowej, uznające za nieprawidłowe stanowisko Jednostki w zakresie zastosowania w jej indywidualnej sprawie przepisów art. 16j ust. 1 pkt 3 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 81 i następnych Ordynacji podatkowej dotyczących korekty deklaracji (zeznań) podatkowych, tutejszy organ stwierdził, że wystąpiły przesłanki do uwzględnienia zażalenia i zmiany interpretacji.

Pismem z dnia 4 lipca 2005 r. Spółka zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w .............. o udzielnie, na podstawie art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej, pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika, tj. możliwości sprostowania błędnie dokonanych odpisów amortyzacyjnych oraz w związku z tym korekty zeznań podatkowych za lata poprzednie i deklaracji za rok bieżący, czyli za okresy, w których miało to miejsce.

Spółka pismem z dnia 4 lipca 2005 r. wystąpiła o udzielenie pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego. We wniosku wyjaśniła, że w latach 2001-2003 nabyła i przyjęła do użytkowania: lokal użytkowy, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego, pawilon handlowy. Budynki i lokale, na których przysługują Jej te prawa powstały co najmniej 20 lat temu i w zakresie wynikającym z obowiązujących przepisów w dacie przyjęcia do użytkowania spełniały warunki zawarte w art. 16j ust. 3 pkt 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dla zastosowania określonych w tym przepisie indywidualnych stawek amortyzacyjnych. W bieżącym roku Spółka stwierdziła, że w wyniku błędu pracownika uwzględniono w zeznaniach podatkowych nieprawidłowe kwoty z tytułu odpisów amortyzacyjnych, naliczając amortyzację od używanych budynków i budowli wg stawki jak dla nowych składników majątku, a nie wg indywidualnej stawki amortyzacji w wysokości 10 %, zgodnej z art. 16j ust. 1 pkt 3 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wobec tych okoliczności Spółka podjęła decyzję o sprostowaniu błędnie naliczonych odpisów amortyzacyjnych i dokonaniu odpisów amortyzacyjnych wg stawki indywidualnej, jaką zgodnie z obowiązującymi przepisami Spółka miała prawo zastosować dla używanych środków trwałych. Zdaniem Spółki, ma Ona prawo skorygować swój błąd polegający na naliczeniu zaniżonych odpisów amortyzacyjnych od używanych składników majątku, zaliczeniu w ciężar kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych wg stawki indywidualnej ? odpowiadającej stanowi technicznemu, o ile odpisy te będą mieścić się w granicach określonych w art. 16j w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w ............. postanowieniem nr PDF-III-415(20)05 z dnia 27 września 2005 r. uznał stanowisko, Spółki za nieprawidłowe. Wyjaśnił, że jeżeli podatnik podjął decyzję, iż środek trwały oraz wartości niematerialne i prawne będą amortyzowane metodą liniową przy zastosowaniu stawki określonej w wykazie stawek amortyzacyjnych (wynikającej z art. 16i w/w ustawy o podatku dochodowym) w wysokości 2,5 %, tj. zgodne ze stawką z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, to oznacza to, że nie skorzystał z prawa do zastosowania indywidualnej stawki dla środków trwałych wynikającej z art. 16j tej ustawy. Dlatego organ pierwszej instancji uznał, że, stosownie do art. 16h ust. 2 w/w ustawy, nie ma możliwości dokonania korekty odpisów w trakcie amortyzacji środka trwałego, w wyniku zmiany metody amortyzacji z liniowej wg stawek określonych w Wykazie (art. 16i) na metodę określoną wg stawek indywidualnych (art. 16j). Ponadto organ podatkowy pierwszej instancji wyjaśnił, że prawo do korekty zeznań podatkowych przysługuje, gdy pozwalają na to przepisy prawa materialnego. Wskazał też, że stosownie do przepisów Ordynacji podatkowej w ciągu 5 lat od złożenia zeznania rocznego podatnik ma prawo wystąpienia o stwierdzenie nadpłaty.

W zażaleniu z dnia 6 października 2005 r. na w/w postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w ..........., Spółka żąda zmiany albo uchylenia tego postanowienia. Zarzuca naruszenie art. 15 ust. 6 w zw. z art. 16j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 81 i następnych Ordynacji podatkowej przez błędną ich wykładnię, to jest przyjęcie, iż nieprawidłowe jest Jej stanowisko wyrażone we wniosku o interpretację z dnia 6 lipca 2005 r. w zakresie możliwości skorygowania błędnie dokonanych odpisów amortyzacyjnych.

W uzasadnieniu Spółka wyjaśnia, że błąd co do przyjętej metody amortyzacji nastąpił z winy pracownika biura rachunkowego, które na zlecenie Spółki prowadzi Jej księgi rachunkowe. Spółka wskazuje, że zgodnie z Zakładowym Planem Kont i planem amortyzacji środków trwałych, dla przyjętych do użytkowania używanych środków trwałych (przed rozpoczęciem dokonywania odpisów amortyzacyjnych) zostały przez Spółkę przyjęte indywidualne stawki amortyzacji określone w art. 16j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dlatego zdaniem Jednostki, fakt, że pracownik biura rachunkowego, mimo przyjętej przez Zarząd Spółki metody amortyzacji dla używanych środków trwałych, dokonywał błędnie odpisów amortyzacyjnych tj. wg stawek, jak dla nowych środków trwałych, uprawnia Spółkę do korekty zeznań za poprzednie okresy rozliczeniowe oraz deklaracji za bieżący rok podatkowy, w zakresie obejmującym ustalenie kosztów z tytułu amortyzacji przedmiotowych środków trwałych. Korekta jest dopuszczalna z uwagi na fakt, że nie dotyczy okresów przedawnionych, a wobec Spółki nie toczy się obecnie postępowanie podatkowe oraz kontrola podatkowa. Stwierdza też, że żaden z przepisów w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie pozbawia podatnika możliwości skorygowania oczywistego błędu.

Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu w wyniku rozpatrzeniu zażalenia Jednostki, po wnikliwym przeanalizowaniu przedmiotowej sprawy stwierdza co następuje:

Zgodnie z art. 16h ust. 2 w/w ustawy o podatku dochodowym podatnicy dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k tej ustawy dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji. Z kolei stosownie do art. 9 ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m. Obowiązanym do wyboru metody amortyzacji dla celów rachunkowych jest, stosownie do art. 4 ust. 5 ustawy z dnia 29 września 1994 r(tekst jedn. Dz.U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.), kierownik jednostki odpowiedzialny za wykonywanie obowiązków w zakresie rachunkowości określonych ustawą, w tym w zakresie stosowanie przyjętych zasad (polityki) rachunkowości, o których mowa w art. 4 tej ustawy. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o rachunkowości przyjęte zasady (politykę) rachunkowości należy stosować w sposób ciągły, w tym również w zakresie dokumentowania odpisów amortyzacyjnych. Każda jednostka jest obowiązana do posiadania dokumentacji opisującej przyjęte przez nią zasady (politykę) rachunkowości (art. 10 ustawy o rachunkowości).

Jeżeli zatem z dokumentów Spółki wynika, że zarząd Spółki dokonał przed rozpoczęciem amortyzacji wyboru metody amortyzacji używanych środków trwałych określonej w art. 16j w/w ustawy o podatku dochodowym, to odpisy amortyzacyjne dokonywane od tych środków według innej metody niż metoda wybrana, mogą zostać skorygowane do prawidłowej wysokości poczynając od momentu rozpoczęcia amortyzacji. Wybór metody amortyzacji dla celów podatkowych musi więc być jednoznacznie określony w w/w dokumentacji, którą Spółka obowiązania jest posiadać. Z dokumentów tych musi wynikać, że chodzi o wybór metody amortyzacji dla celów podatkowych (a nie rachunkowych) i że wybór ten odnosi się do konkretnych środków trwałych.

Należy zauważyć też, że wskazane we wniosku spółdzielcze własnościowe prawa do lokalu użytkowego, stanowią wartości niematerialne i prawne a nie środki trwałe jak uznała to Spółka. Podlegają one amortyzacji przy zastosowaniu rocznej stawki amortyzacyjnej w wysokości 2,5%, stosownie do art. 16m ust. 4 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. A zatem kwestia możliwości stosowania w ich przypadku stawki z art. 16j jest bezprzedmiotowa, zaś stosowana stawka, mimo błędnej kwalifikacji składnika majątku, jest prawidłowa. Korekta odpisów amortyzacyjnych może więc dotyczyć wyłącznie lokalu użytkowego i pawilonu handlowego.

Odnośnie korekty deklaracji (zeznań) podatkowych, zastosowanie mają wskazane przez Spółkę przepisy art. 81-81c Ordynacji podatkowej. Stosownie do nich, jeżeli w Spółce nie toczy się postępowanie kontrolne ani podatkowe w zakresie lat, których ma dotyczyć korekta, to Spółka jest uprawniona do złożenia korekty deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty (por. art. 81 Ordynacji podatkowej). Korektę deklaracji podobnie jak i samą deklarację można objąć postępowaniem sprawdzającym oraz kontrolą urzędu skarbowego.

Wobec powyższego postanawia się jak w sentencji.

Decyzja jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.

Niniejsza decyzja interpretacyjna dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w czasie zaistnienia opisanej sytuacji. Zawarta w niej interpretacja nie jest wiążąca dla Jednostki, jednakże jest ona wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej.

Na podstawie art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 ? Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Spółce służy prawo zaskarżenia niniejszej decyzji do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu. Zgodnie z art. 54 § 1 w/w ustawy skargę (wraz z jej odpisem) wnosi się za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji.