sygnatura: PB I-1/4150/IN-136/IIUSŁ-B/05/J.D.
autor: Izba Skarbowa w Łodzi
data: 2005-12-22
| słowa kluczowe: | działalność gospodarcza, rażące naruszenie prawa, rejestracja |
Działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, uchyla postanowienie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Łódź - Bałuty z dnia 10 listopada 2005r. Nr I /415 - 74.1 - 154/05/ZDB w sprawie uznania za prawidłowe stanowiska przedstawionego we wniosku z dnia 26 września 2005r. dotyczącego obowiązku zgłoszenia działalności.
Wnioskiem z dnia 26 września 2005r. zwrócił się Pan do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Łódź - Bałuty z zapytaniem w trybie art. 14a ustawy - Ordynacja podatkowa, o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego. We wniosku prosi Pan o wskazanie: "Czy na podstawie ustawy z dn. 19 listopada 1999 Prawo działalności gospodarczej - rozdział 1, art. 3, nie mam obowiązku zgłaszania tej działalności?" Z przedstawionego stanu faktycznego wynikało, że jest Pan właścicielem działek mieszczących się w obrębie miasta wojewódzkiego. Od tych gruntów opłaca Pan podatek rolny. Przedstawione we wskazany wyżej sposób stanowisko działając w oparciu o art. 14a § 1 i § 4 Ordynacji podatkowej Naczelnik Urzędu Skarbowego wymienionym w sentencji postanowieniem uznał za prawidłowe. W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia organ ten wskazał, że za obecnie uchyloną ustawą z dnia 19 listopada 1999r. - Prawo działalności gospodarczej obowiązuje ustawa z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 3 tej ustawy, przepisów tej ustawy nie stosuje się między innymi do wynajmowania przez rolników pokoi gościnnych, sprzedaży posiłków domowych i świadczenia w gospodarstwach rolnych innych usług związanych z pobytem turystów. W związku z tym w przypadku świadczenia usług w zakresie wymienionym w piśmie nie ma Pan obowiązku uzyskiwania wpisu do rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym albo do Ewidencji Działalności Gospodarczej.
W tym stanie rzeczy Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi zważył, co następuje: Zgodnie z przepisem art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Natomiast art. 3 pkt 2 ww. ustawy, stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych oraz przepisy wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych. Stosownie do art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej: "Ilekroć w ustawie jest mowa o ustawach podatkowych rozumie się przez to ustawy podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich. W świetle powyższych definicji ustawa z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807) nie należy do sfery prawa podatkowego. Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Łódź - Bałuty nie miał, zatem podstawy prawnej do udzielenia pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania tej ustawy. Postanowienie to narusza, więc w sposób oczywisty przepis art. 14a oraz art. 120 Ordynacji podatkowej. Z powyższego wynika, że postanowienie to zostało wydane z rażącym naruszeniem prawa (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 października 2004r. sygn. akt III SA 2293/03 oraz wyrok NSA z dnia 15 marca 2003r. sygn. akt III SA 2395/01). Zgodnie natomiast z art. 14b §5 pkt 2 Ordynacji podatkowej organ odwoławczy w drodze decyzji zmienia albo uchyla postanowienie, o którym mowa w art. 14a § 4 z urzędu, jeżeli postanowienie rażąco narusza prawo, orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w tym także jego niezgodność z prawem jest wynikiem zmiany przepisów.
Mając na uwadze powyższe należało orzec jak w sentencji.