Spółka XX zwróciła się do Naczelnika Urzędu Celnego w Szczecinie z wnioskiem z dnia 13 maja 2005 roku o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Przedmiotem wniosku były pytania dotyczące olejów nabywanych wewnątrzwspólnotowo przez Spółkę, a następnie sprzedawanych w kraju jako zwolnionych od akcyzy na podstawie § 13 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2005 roku w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz.U. Nr 97, poz. 966 ze zmianami).
sygnatura: 420000-WPA-9143-16/05/ES
autor: Izba Celna w Szczecinie
data: 2005-12-29
| słowa kluczowe: | nabycie wewnątrzwspólnotowe, olej napędowy, Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU), sprzedaż krajowa |
D E C Y Z J A
Na podstawie art. 14b § 5 pkt 2, art. 207 § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (tekst jednolity w Dz.U. z 2005 roku Nr 8, poz. 60 ze zmianami), Dyrektor Izby Celnej w Szczecinie
zmienia
z urzędu postanowienie Naczelnika Urzędu Celnego w Szczecinie numer 421000-PA-9102-23/05/TS z dnia 12 sierpnia 2005 roku w ten sposób, że
ocenia jako nieprawidłowe
stanowisko zawarte we wniosku Spółki XX z dnia 13 maja 2005 roku.
U Z A S A D N I E N I E
Spółka XX zwróciła się do Naczelnika Urzędu Celnego w Szczecinie z wnioskiem z dnia 13 maja 2005 roku o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Przedmiotem wniosku były pytania dotyczące olejów nabywanych wewnątrzwspólnotowo przez Spółkę, a następnie sprzedawanych w kraju jako zwolnionych od akcyzy na podstawie § 13 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2005 roku w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz.U. Nr 97, poz. 966 ze zmianami).
Podatnik przedstawił również stan faktyczny oraz swoje stanowisko w sprawie. We wniosku wyjaśniono, że Spółka nabywane wewnątrzwspólnotowo oleje sprzedaje bezpośrednio podmiotom je wykorzystującym, jak również podmiotom dokonującym ich odsprzedaży tj. pośrednikom.
Rozpatrując wniosek Spółki, Naczelnik Urzędu Celnego w Szczecinie wydał interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego zawartą w postanowieniu numer 421000-PA-9102-23/05/TS z dnia 12 sierpnia 2005 roku. Przedmiotem powyższego postanowienia była interpretacja przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004 roku w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz.U. Nr 97, poz. 966 ze zmianami) oraz rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 7 kwietnia 2004 roku w sprawie wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego (Dz.U. Nr 65, poz. 598 ze zmianami). Postanowieniem tym, organ pierwszej instancji uznał, że stanowisko Spółki, zawarte we wniosku z dnia 13 maja 2005 roku jest prawidłowe.
Następnie Naczelnik Urzędu Celnego w Szczecinie, przekazał Dyrektorowi Izby Celnej w Szczecinie akta przedmiotowej sprawy. W tym miejscu należy wyjaśnić, że zgodnie z dyspozycją art. 14b § 5 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, organ odwoławczy w drodze decyzji zmienia albo uchyla postanowienie, o którym mowa w art. 14a § 4 ustawy, z urzędu, między innymi, jeżeli postanowienie rażąco narusza prawo, orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w tym także jeżeli niezgodność z prawem jest wynikiem zmiany przepisów.
Biorąc więc pod uwagę dyspozycję art. 14b § 5 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Izby Celnej w Szczecinie postanowieniem numer 420000-WPA-9143-16/2005/ES z dnia 14 listopada 2005 roku wszczął z urzędu postępowanie w przedmiocie zmiany postanowienia numer 421000-PA-9102-23/05/TS z dnia 12 sierpnia 2005 roku. Postanowienie to zostało doręczone podatnikowi w dniu 21 listopada 2005 roku. Przesłanką uzasadniającą wszczęcie postępowania w przedmiocie zmiany postanowienia Naczelnika Urzędu Celnego w Szczecinie, był fakt, iż postanowienie to rażąco narusza prawo.
Mając powyższe na względzie, co znalazło swój wyraz w sentencji niniejszej decyzji Dyrektor Izby Celnej w Szczecinie wyjaśnia, co następuje.
Uregulowana w przepisach art. 14a, art. 14b i art. 14c ustawy Ordynacja podatkowa, instytucja interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego jest instytucją prawa podatkowego, mającą na celu zagwarantowanie podatnikom pewności poruszania się w sferze przepisów prawa podatkowego. Zwłaszcza, że przepisy prawa podatkowego, obowiązującego w Polsce systemu podatkowego, zasadniczo przewidują ustalanie należności podatkowych na zasadzie samoobliczenia podatkowego. Technika samoobliczenia powoduje, że ryzyko związane z właściwym ustaleniem zobowiązania podatkowego, a w konsekwencji ustaleniem stanu faktycznego i dokonaniem odpowiedniej interpretacji przepisów prawa podatkowego, spoczywa na podatniku. Ewentualna rola organów podatkowych sprowadza się do kontroli prawidłowości działań podatników. Ryzyko to jest tym większe, im przepisy będące przedmiotem interpretacji przez podatnika, są bardziej niejasne i skomplikowane. Ustawodawca zdając sobie sprawę z zawiłości prawa podatkowego składającego się na polski system podatkowy, zdecydował się dla równowagi wprowadzić do tego systemu instytucję interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Instytucja ta oparta jest o zasadę skargowości, co oznacza, że może zostać zastosowana tylko i wyłącznie na wniosek podatnika. Zgodnie z dyspozycją art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa, stosownie do swojej właściwości na wniosek podatnika ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jego indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Zgodnie z dyspozycją art. 14a § 4 wyżej cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, następuje w drodze postanowienia. Zgodnie z dyspozycją art. 14b § 1 ustawy, interpretacja taka nie jest wiążąca dla podatnika. Niemniej jednak, jeżeli podatnik zastosuje się do niej, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia tego postanowienia, w przypadku gdy decyzja określająca lub ustalająca to zobowiązanie byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Interpretacja ta jest natomiast wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy. I co ważne, na postanowienie zawierające w swej treści interpretację przysługuje zażalenie. Tym samym, podatnik nie zgadzając się z treścią interpretacji udzielonej przez organ pierwszej instancji, składając zażalenie, może spowodować, że jego treść będzie przedmiotem kontroli organu odwoławczego. W przypadku gdy organ drugiej instancji uzna, że zażalenie wniesione przez podatnika zasługuje na uwzględnienie zmienia lub uchyla to postanowienie.
Niezależnie od powyższego, na gruncie przepisów regulujących instytucję interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, ustawodawca wprowadził zasadę kontroli wydanych przez organ pierwszej instancji postanowień przez organ odwoławczy. Kontrola ta dokonywana jest z urzędu. Realizując tą zasadę, organ pierwszej instancji zobowiązany jest przekazać do organu odwoławczego akta spraw zakończonych wydaniem postanowienia zawierającego w swej treści interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Przekazanie przez organ pierwszej instancji akt spraw, w których wydane zostały w drodze postanowienia interpretacje co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w tym również akt niniejszej sprawy, związane jest z koniecznością ich oceny przez organ odwoławczy pod kątem ewentualnego rażącego naruszenia prawa, orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Ponadto, organ odwoławczy zobowiązany jest również do każdorazowej oceny interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w przypadku zmiany przepisów, które były przedmiotem interpretacji. W przypadku natomiast, gdy organ odwoławczy stwierdzi, że postanowienie wydane przez organ pierwszej instancji zawierające interpretacje co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, rażąco narusza prawo, orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, a także gdy jest niezgodne z prawem w związku ze zmianą przepisów, w drodze decyzji zmienia albo uchyla to postanowienie, stosownie do dyspozycji art. 14b § 5 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa.
W niniejszej sprawie, co już zostało podniesione wyżej, przesłanką, która legła u podstaw zmiany postanowienia numer 421000-PA-9102-23/05/TS z dnia 12 sierpnia 2005 roku, był fakt, iż postanowienie to rażąco narusza prawo. Rażące naruszenie prawa zachodzi wtedy, gdy treść postanowienia pozostaje w wyraźnej sprzeczności z przepisami prawa i gdy charakter tego naruszenia powoduje, że postanowienie to nie może być akceptowane, jako akt wydany przez organ praworządnego państwa. Cechą rażącego naruszenia prawa jest fakt, że treść postanowienia pozostaje w rażącej sprzeczności z treścią wykładni przepisu przez ich proste zestawienie ze sobą. Zatem naruszenie prawa będzie miało cechę rażącego wtedy, gdy istota załatwienia sprawy jest w swej treści zaprzeczeniem treści obowiązującej regulacji prawnej. W ocenie Dyrektora Izby Celnej w Szczecinie, w niniejszym przypadku rażąco naruszona została dyspozycja § 4 ust. 1 pkt 7 lit. h i § 62 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego. Naczelnik Urzędu Celnego w Szczecinie przyjął, bowiem za prawidłowe stanowisko podatnika przedstawione we wniosku, zgodnie z którym bez znaczenia dla zakresu stosowania tych przepisów pozostaje fakt klasyfikacji wyrobu wyprowadzanego ze składu podatkowego. Jest to oczywiście sprzeczne z treścią tych przepisów, co więcej rażąco je narusza. Zakres, bowiem stosowania instytucji szczególnego nadzoru podatkowego określony został, między innymi, w § 4 rozporządzenia. W kontekście przedmiotu niniejszego postępowania, zakres stosowania tej instytucji uzależniony jest od dwóch elementów. Są to rodzaj wyrobu i jego klasyfikacja oraz to czy wyrób ten objęty jest procedurą zawieszenia poboru akcyzy, czy też nie. Innymi słowy, pomijając kwestię tego czy dany wyrób objęty jest procedurą zawieszenia poboru akcyzy czy też nie, niezmiernie istotną kwestią z punktu widzenia wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego jest to jak klasyfikowany jest dany wyrób. Tylko i wyłącznie klasyfikacja wyrobu do symbolu PKWiU lub kodu CN wymienionego w § 4 rozporządzenia wskazuje, że instytucja szczególnego nadzoru podatkowego w odniesieniu do tego wyrobu będzie miała zastosowanie. Dotyczy to również postanowień § 62 rozporządzenia.
Kolejną kwestią, która w ocenie Dyrektora Izby Celnej w Szczecinie, przesądziła o zastosowaniu instytucji zmiany postanowienia organu pierwszej instancji było rażące naruszenie postanowień § 13 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego. Miało to miejsce poprzez uznanie za prawidłowe stanowiska podatnika odnośnie zakresu zastosowania instytucji zwolnienia od akcyzy, o której mowa w § 13 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, w sytuacji gdy podatnik oparł to stanowisko na nieprawidłowym stanie faktycznym. Organ pierwszej instancji w jakimkolwiek zakresie nie odniósł się do tej kwestii, a tym samym pozostawił podatnika w błędnym przekonaniu, że wyroby, którymi dokonuje obrotu mogą w pełnym zakresie korzystać z instytucji zwolnienia od akcyzy, o której mowa w § 13 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia. Podczas gdy, w sprawie do końca nie została wyjaśniona kwestia klasyfikacji wyrobów, które są przedmiotem obrotu dokonywanego przez podatnika. Wątpliwość związana z klasyfikacją przedmiotowych wyrobów, nie pozwala na wyraźne stwierdzenie czy przedmiotem obrotu dokonywanego przez podatnika są oleje smarowe klasyfikowane do symbolu PKWiU 23.20.18 i kodów CN 2710 19 71 - 2710 19 99, czy też oleje napędowe klasyfikowane do symbolu PKWiU 23.20.15 i kodów CN 2710 19 41, 2710 19 45 lub 2710 19 49.
Dlatego też, Dyrektor Izby Celnej wyjaśnia, co następuje.
Zanim zaprezentowane zostanie stanowisko w zakresie poszczególnych kwestii przedstawionych przez podatnika, niezbędne jest poczynienie stosownych uwag odnośnie klasyfikacji wyrobów będących przedmiotem niniejszego wniosku. Otóż, zgodnie z dyspozycją art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 roku o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 29, poz. 257 ze zmianą), do celów poboru akcyzy i obowiązku oznaczania wyrobów znakami akcyzy na terytorium kraju stosuje się klasyfikację wyrobów akcyzowych w układzie odpowiadającym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU). Natomiast stosownie do treści art. 3 ust. 2 ustawy, do celów poboru akcyzy i obowiązku oznaczania znakami akcyzy w imporcie oraz w dostawie i nabyciu wewnątrzwspólnotowym stosuje się klasyfikację wyrobów akcyzowych w układzie odpowiadającym Scalonej Nomenklaturze (CN). Ustawodawca w art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 roku o statystyce publicznej (Dz.U. Nr 88, poz. 439 ze zmianami), upoważnił Radę Ministrów do wprowadzenia standardowych klasyfikacji i nomenklatur. Z upoważnienia tego Rada Ministrów skorzystała wprowadzając nomenklaturę PKWiU i CN. Nastąpiło to w drodze wydania rozporządzenia z dnia 6 kwietnia 2004 roku w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz.U. Nr 89. poz. 844 ze zmianą) oraz rozporządzenia z dnia 27 kwietnia 2004 roku w sprawie Scalonej Nomenklatury Towarowej Handlu Zagranicznego (CN) (Dz.U. Nr 98, poz. 979). Przy czym, zwrócić należy uwagę, że stosownie do dyspozycji § 2 pkt 2 rozporządzenia z dnia 6 kwietnia 2004 roku w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), do celów poboru akcyzy i obowiązku oznaczania znakami akcyzy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2006 roku, stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU), która została wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 roku w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz.U. Nr 42, poz. 264 ze zmianami).
Dlatego też, przedstawienie stanu faktycznego, w którym wyrób będący przedmiotem nabycia wewnątrzwspólnotowego i wprowadzenia do składu podatkowego, klasyfikowany jest do kodu CN 2710 19 41 lub 2710 1945, a następnie wyrób ten jest wyprowadzany ze składu podatkowego jako wyrób klasyfikowany do symbolu PKWiU 23.20.18, należy uznać za nie znajdujący odzwierciedlenia w rzeczywistości. Innymi słowy, albo wyrób ten jest nieprawidłowo klasyfikowany przy nabyciu wewnątrzwspólnotowym, albo też jest on nieprawidłowo klasyfikowany przy wyprowadzeniu ze składu podatkowego. Tym samym, w niniejszym przypadku mamy do czynienia, bądź to z olejem napędowym klasyfikowanym przy nabyciu wewnątrzwspólnotowym i wprowadzaniu do składu podatkowego do kodu CN 2710 19 41, 2710 19 45 lub 2710 19 49, który następnie przy wyprowadzaniu ze składu podatkowego klasyfikowany jest do symbolu PKWiU 23.20.15, bądź też, z olejem smarowym klasyfikowanym przy nabyciu wewnątrzwspólnotowym i wprowadzaniu do składu podatkowego do kodów 2710 19 71 - 2710 19 99, który następnie przy wyprowadzaniu ze składu podatkowego klasyfikowany jest do symbolu PKWiU 23.20.18. Jak już wspomniano wyżej, kwestia ta stanowiła jedną z przesłanek zastosowania instytucji zmiany postanowienia organu pierwszej instancji.
Odnosząc się już bezpośrednio do poszczególnych zagadnień podniesionych przez podatnika w kontekście instytucji zwolnienia od akcyzy, o której mowa w § 13 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, to należy w pierwszej kolejności wyjaśnić, że przedmiotowa instytucja zwolnienia od akcyzy ze względu na jej charakter ma zastosowanie jedynie w odniesieniu do olejów napędowych klasyfikowanych do symbolu PKWiU 23.20.15, będących przedmiotem wyprowadzenia ze składu podatkowego.
Jeżeli chodzi o wykonywanie szczególnego nadzoru podatkowego w przypadku sprzedaży dokonywanej ze składu podatkowego podmiotowi dokonującemu zużycia przedmiotowych wyrobów, to w pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na zakres wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego. Otóż, zgodnie z dyspozycją § 4 ust. 1 pkt 7 lit. h rozporządzenia w sprawie wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego, szczególnym nadzorem podatkowym objęte są oleje napędowe, oznaczone symbolem PKWiU 23.20.15, objęte kodami CN od 2710 19 31 do 2710 19 49, które są objęte procedurą zawieszenia poboru podatku akcyzowego. Tym samym, wyroby te, jeżeli nie będą objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy, nie będą również podlegały rygorom szczególnego nadzoru podatkowego. W tym kontekście istotne jest zatem wyjaśnienie, kiedy kończy się procedura zawieszenia poboru akcyzy w przypadku sprzedaży przedmiotowych wyrobów ze składu podatkowego podmiotowi je zużywającemu. Kwestię tą reguluje § 24f pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 roku w sprawie procedury zawieszenia poboru akcyzy i jej dokumentowania (Dz.U. Nr 89, poz. 849 ze zmianami). Zgodnie z brzmieniem tego przepisu, w przypadku zwolnienia wyrobów, o których mowa w § 13 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy następuje z chwilą wyprowadzenia tych wyrobów ze składu podatkowego do podmiotu, który zużywa przedmiotowe wyroby do celów, o których mowa w § 13 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego i złoży oświadczenie stwierdzające, że wyroby zostaną zużyte do celów objętych zwolnieniem, przy spełnieniu oczywiście warunków określonych w § 13 ust. 2e rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego. Tym samym, w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów klasyfikowanych do kodu CN 2710 19 31 do 2710 19 49, będzie miała zastosowanie w szczególności dyspozycja § 64 rozporządzenia w sprawie wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego. Zgodnie z brzmieniem cytowanego przepisu, podmiot odbierający przesyłkę wyrobów objętych procedurą zawieszenia poboru podatku akcyzowego jest obowiązany najpóźniej na dzień przed planowanym otrzymaniem przesyłki zawiadomić o tym właściwego naczelnika urzędu celnego, a w przypadku sprawowania stałego nadzoru - komórkę tego nadzoru. Przyjęcie przesyłki odbywa się w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. Z czynności przyjęcia przesyłki podmiot sporządza dokument sprawdzenia i przyjęcia przesyłki z co najmniej dwiema kopiami, z których pierwszą niezwłocznie przesyła naczelnikowi urzędu celnego właściwemu miejscowo dla odbiorcy przesyłki lub komórce stałego nadzoru, jeżeli jest on sprawowany u odbiorcy przesyłki. Dokument sprawdzenia i przyjęcia przesyłki, w przypadku przyjęcia przesyłki produktów rafinacji ropy naftowej - powinien określać ich rodzaj, asortyment, gęstość w temperaturze referencyjnej 15 °C, ilości oraz rodzaje i ilości naczyń służących do transportu.
Zwrócić również należy uwagę, że w przypadku sprzedaży ze składu podatkowego podmiotowych wyrobów podmiotowi je zużywającemu, nie będzie miała zastosowania dyspozycją § 60 rozporządzenia w sprawie wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego. Przepis ten reguluje obowiązki podmiotu w przypadku zamiaru odprawienia przesyłki. Brak zastosowania cytowanego wyżej przepisu, wynika z faktu, iż z chwilą wyprowadzenia przedmiotowych wyrobów ze składu podatkowego kończy się procedura zawieszenia poboru akcyzy.
W przypadku sprzedaży przedmiotowych wyrobów dokonywanej ze składu podatkowego podmiotowi dokonującemu ich dalszej odsprzedaży, zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy następuje stosownie do dyspozycji § 24f pkt 2 rozporządzenia w sprawie procedury zawieszenia poboru akcyzy i jej dokumentowania. Zgodnie z treścią tego przepisu, w przypadku zwolnienia wyrobów, o których mowa w § 13 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy w przypadku wyprowadzenia tych wyrobów ze składu podatkowego do podmiotu dokonującego ich odsprzedaży, następuje zgodnie z § 19, oczywiście przy spełnieniu warunków określonych w § 13 ust. 2c i 2e rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego. Zgodnie natomiast z dyspozycją § 19 rozporządzenia w sprawie procedury zawieszenia poboru akcyzy i jej dokumentowania, procedura zawieszenia poboru akcyzy, w przypadku wyrobów akcyzowych zharmonizowanych zwolnionych od akcyzy, zostaje zakończona w momencie zwrotu administracyjnego dokumentu towarzyszącego z potwierdzeniem odbioru wyrobów akcyzowych zharmonizowanych przez nabywcę upoważnionego do nabycia zwolnionych od akcyzy wyrobów. Taki sposób zakończenia procedury zawieszenia poboru akcyzy determinuje równocześnie zakres wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego. W takim wypadku, w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego przedmiotowych wyrobów również będzie miała zastosowanie dyspozycja § 64 rozporządzenia w sprawie wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego. Natomiast w odróżnieniu od sytuacji przedstawionej powyżej, będzie miała również zastosowanie dyspozycja przepisu § 60 rozporządzenia w sprawie wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego. Zgodnie z treścią tego przepisu, podmiot zgłasza właściwemu naczelnikowi urzędu celnego zamiar odprawienia przesyłki wyrobów, objętych procedurą zawieszenia poboru podatku akcyzowego, co najmniej na 3 dni przed terminem tej czynności, a w przypadku sprawowania stałego nadzoru - komórce tego nadzoru na dzień przed zamierzoną odprawą. Odprawa przesyłki odbywa się w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego. Środki transportu, a w przypadku przesyłki wyrobu luzem - naczynia służące do transportu, powinny być urzędowo zabezpieczone, a rodzaj i liczbę zabezpieczeń oraz ich cechy należy odnotować w dokumencie przewozu. Dokument przewozu powinien być sporządzony z co najmniej dwiema kopiami, z których pierwszą zatrzymuje podmiot. Dokumenty przewozu oraz ich kopie powinny być ponumerowane i zabezpieczone urzędowo pieczęciami przez właściwego naczelnika urzędu celnego. Dokument przewozu w przypadku przesyłki produktów rafinacji ropy naftowej - powinien określać ich rodzaj, asortyment, gęstość w temperaturze referencyjnej 15 °C, ilości oraz rodzaje i ilości naczyń służących do transportu. W przypadku przesyłki na terytorium kraju, dokument przewozu dołącza się do administracyjnego dokumentu towarzyszącego, określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 36 ust. 7 ustawy o podatku akcyzowym. Drugą kopię dokumentu przewozu podmiot jest obowiązany przesłać nie później niż w terminie 3 dni naczelnikowi urzędu celnego właściwemu miejscowo dla odbiorcy przesyłki, a w przypadku sprawowania stałego nadzoru w podmiocie będącym odbiorcą przesyłki - komórce tego nadzoru. Drugą kopię dokumentu przewozu, po sprawdzeniu zgodności z jego oryginałem, właściwy naczelnik urzędu celnego lub komórka stałego nadzoru zwraca podmiotowi, który wysyłał przesyłkę, w terminie 30 dni od daty otrzymania tej kopii dokumentu przewozu.
Oczywiście wyżej przedstawione zasady dotyczące sprzedaży dokonywanej ze składu podatkowego, zarówno podmiotowi bezpośrednio zużywającemu, jak i podmiotowi dokonującemu dalszej odsprzedaży w ramach instytucji zwolnienia od akcyzy uregulowanej w § 13 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, co zostało już wyżej podniesione, mają zastosowanie w odniesieniu do będących przedmiotem wyprowadzenia ze składu podatkowego olejów napędowych klasyfikowanych do symbolu PKWiU 23.20.15 (uprzednio wyprodukowanych w składzie podatkowym lub nabytych wewnątrzwspólnotowo i wprowadzonych do składu podatkowego i klasyfikowanych do kodu CN 2710 19 41, 2710 19 45 lub 2710 19 49). Ze zwolnienia od akcyzy w ramach tego przepisu, nie będą mogły korzystać wyprowadzane ze składu podatkowego oleje smarowe klasyfikowane do symbolu PKWiU 23.20.18 (uprzednio wyprodukowane w składzie podatkowym lub nabyte wewnątrzwspólnotowo i wprowadzone do składu podatkowego i klasyfikowane do kodu CN 2710 19 71 - 2710 19 99).
Niezależnie od powyższego wyjaśnić należy, że zgodnie z dyspozycją art. 14b § 1 ustawy, interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1 (w tym również interpretacja zmieniona decyzją organu odwoławczego), nie jest wiążąca dla podatnika. Jeżeli jednak podatnik zastosuje się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej jego zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Stosownie natomiast do treści art. 14a § 2 interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w art. 14b § 5.
P O U C Z E N I E
Zgodnie z dyspozycją art. 221 ustawy Ordynacja podatkowa, od niniejszej decyzji służy Stronie odwołanie do Dyrektora Izby Celnej w Szczecinie w terminie 14 dni licząc od dnia następnego po dniu doręczenia decyzji.
Jednocześnie informuję, że odwołanie od decyzji powinno zawierać zarzut przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 ustawy Ordynacja podatkowa).
W przypadku wnoszenia odwołania należy dołączyć opłatę skarbową w znaczkach w kwocie 5,00 zł od odwołania i po 0,50 zł od każdego załącznika.