Czy wydatki poniesione przez Spółkę na transport, instalację, montaż maszyny produkcyjnej, używanej na podstawie umowy leasingu stanowią dla leasingobiorcy koszty uzyskania przychodów?
sygnatura: PD-1/4218/i-33/05
autor: Izba Skarbowa w Krakowie
data: 2005-11-25
| słowa kluczowe: | leasing, transport |
D E C Y Z J A
Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia "..." Sp. z o.o. z dnia 12.09.2005 r., na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu z dnia 30.08.2005 r. Nr PDP/423-7/05, uznające za nieprawidłowe stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku z dnia 16.06.2005 r., o udzielenie pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z instalacją maszyny będącej przedmiotem umowy leasingowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowiezmienia zaskarżone postanowienie poprzez stwierdzenie, że przedstawione we wniosku stanowisko Strony jest prawidłowe.
U Z A S A D N I E N I E
Strona zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu zastosowania prawa podatkowego w następującym stanie faktycznym:
Spółka jest stroną umowy leasingu operacyjnego (korzystającym), przedmiotem której jest maszyna produkcyjna. Zgodnie z warunkami umowy Spółka poniosła dodatkowe koszty związane z instalacją maszyny tj. koszty transportu od dostawcy do miejsca instalacji, koszty ubezpieczenia w czasie transportu, koszty montażu.
Powyższe wydatki - zdaniem Spółki - stanowią koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.).
W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Naczelnik Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu stwierdził, że w/w wydatki, poniesione przez Spółkę winny tworzyć wartość początkową środka trwałego i stanowić podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych u finansującego. W opinii organu pierwszej instancji wydatki te nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów u korzystającego.
W złożonym zażaleniu Strona zarzuca naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez błędną ich wykładnię i nieprawidłowe zastosowanie, które w rezultacie miało wpływ na wynik sprawy, w szczególności przepisów art. 15, art. 16 a ust. 1, art. 16 g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Strona argumentuje, iż zgodnie z zapisami umowy leasingowej "korzystający zapewnia na swój koszt wszelkie techniczne i prawne warunki odbioru, montażu i eksploatacji przedmiotu leasingu". Ponadto zgodnie z umową odbiór przedmiotu leasingu następuje bezpośrednio u zbywcy przez korzystającego.
Po przeanalizowaniu materiału zgromadzonego w przedmiotowej sprawie Dyrektor Izby Skarbowej stwierdza co następuje.
Art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym stanowi, że opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, jeżeli umowa ta spełnia warunki określone w ustawie.
Z kolei, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztem uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów. Warunkiem uznania określonego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest to, aby został on rzeczywiście poniesiony przez podatnika i to w związku przyczynowym z osiągniętym lub spodziewanym przychodem. Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego przez Stronę, zgodnie z warunkami umowy leasingowej koszty związane z transportem, instalacją przedmiotu leasingu ponosi Spółka "..." (korzystający). Nie można pominąć faktu, że poniesione przez Spółkę wydatki są konieczne dla eksploatacji maszyny produkcyjnej.
Zatem, przedmiotowe wydatki - w ocenie organu odwoławczego - jeżeli zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu stanowią koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z zastrzeżeniem wynikającym z art. 16 ust. 3 i 7 wym. ustawy. Wydatki te nie mogą zwiększać wartości początkowej środka trwałego i stanowić podstawy naliczania odpisów amortyzacyjnych u finansującego z uwagi na fakt, że zostały poniesione przez korzystającego.
Biorąc powyższe pod uwagę orzeczono jak w sentencji.
Decyzja niniejsza jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.
Stronie jeżeli uzna, że decyzja jest niezgodna z prawem, przysługuje prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - w dwóch egzemplarzach - za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji.