Czy w związku z dokonaną sprzedażą wierzytelności nabytych uprzednio za cenę nominalną, a sprzedanych w związku z wątpliwą możliwością ich wyegzekwowania, za 35 % wartości, różnicę (stratę) pomiędzy ceną nabycia a zbycia można zaliczyć w koszty i do jakiej wysokości, czy też w związku z tym, iż nabytej wierzytelności nie można było uznać za przychód należny do chwili jej sprzedaży lub spłaty przez dłużnika i nie został odprowadzony od niej podatek dochodowy straty tej nie można wpisać w koszty ?

sygnatura: PB/II-1/4210-1/Int./05/KK

autor: Izba Skarbowa w Łodzi

data: 2005-11-25

Na podstawie art. 14b § 2 i § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi zmienia z urzędu postanowienie Naczelnika Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi z dnia 23.09.2005r. Nr ŁUS II-2-423/103/05/JB, którym uznano za prawidłowe stanowisko przedstawione przez Jednostkę w złożonym wniosku z dnia 23.06.2005r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na nabycie sprzedanej w 2005r. wierzytelności w świetle ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) Od niniejszej decyzji przysługuje, na podstawie art. 220, art. 221, art. 223 § 1 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa, prawo wniesienia odwołania do Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, w terminie 14 dni od daty doręczenia decyzji.

Wnioskiem z dnia 23.06.2005r. Spółka wystąpiła do organu pierwszej instancji o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14a § 1 ustawy -Ordynacja podatkowa.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że "G" Sp. z o.o. zakupiła od Spółki z o.o. "P" wierzytelności za łączną sumę 280.387,24 zł, za które zapłaciła wynagrodzenie równe ich wartości nominalnej, i które to w związku z problemami z ich egzekucją, odsprzedała w kwietniu 2005r. Spółce z o.o. "N" za 35 % ich wartości.

Zdaniem Spółki nabyta wierzytelność nie stanowiła przychodu należnego w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stąd też nie było możliwe wpisanie w koszty żadnych wydatków poniesionych w związku z nabyciem tej wierzytelności. Jednak w wyniku sprzedaży przedmiotowej wierzytelności powstał przychód z tego tytułu i tym samym zgodnie z art. 15 i 16 ust. 1 pkt 39 ww. ustawy uprawnionym stało się zaliczenie w poczet kosztów uzyskania przychodu zapłaconego wcześniej wynagrodzenia za wierzytelność, zaś różnica pomiędzy uzyskaną ceną, a wartością nominalną wierzytelności stanowić będzie stratę.

Postanowieniem z dnia 23.09.2005r. Nr ŁUS II-2-423/103/05/JB Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi uznał stanowisko Strony za prawidłowe.

Po zapoznaniu się ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku Spółki z dnia 23.06.2005r. oraz z treścią ww. postanowienia, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi stwierdza, iż zostało ono wydane z rażącym naruszeniem prawa, w związku z czym - na mocy art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej - podlega ono zmianie.

W świetle przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) nominalna wartość nabytych wierzytelności nie stanowi należnego przychodu w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 3, wpływającego na wysokość dochodu do opodatkowania. Mimo, że nabywca staje się wierzycielem to jednak do czasu faktycznej realizacji wierzytelności nie uzyskuje przychodu. Jednocześnie wydatki na zakup tych wierzytelności nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w momencie ich nabycia. Zgodnie z art. 15 ust. 4 wydatki na nabycie wierzytelności Spółka będzie miała prawo zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodu dopiero z chwilą realizacji wierzytelności, tj. z chwilą uzyskania przychodu. Zauważyć należy, iż przychodem w obrocie wierzytelnościami są zgodnie z przepisem art. 12 ust.1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych otrzymane pieniądze. Oznacza to, iż dla zbywcy wierzytelności przychodem będzie kwota otrzymana od nabywcy ze sprzedaży tej wierzytelności.

Co do wysokości kosztów należy podkreślić, iż stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 39 cytowanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba że wierzytelność ta uprzednio, na podstawie art. 12 ust. 3 została zarachowana jako przychód należny. Jak z powyższego wynika, strata z tytułu sprzedaży wierzytelności będzie podlegała zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli zostanie spełniony warunek uprzedniego zarachowania wierzytelności jako przychodu należnego na podstawie art. 12 ust. 3. Zgodnie z treścią art. 12 ust. 3 ww. ustawy za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego wierzytelności będące przedmiotem transakcji kupna-sprzedaży nie stanowiły przychodu należnego, bowiem Spółka odkupiła je od innego podmiotu. Zatem wobec niespełnienia warunku określonego w art. 16 ust. 1 pkt 39 różnica powstała przy zbyciu wierzytelności, pomiędzy uzyskaną ceną a wartością nominalną wierzytelności stanowić będzie stratę, której nie uważa się za koszty uzyskania przychodu.

W świetle powyższego przedmiotowe postanowienie narusza przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto nadmienia się, iż stosownie do art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa - interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1 nie jest wiążąca dla podatnika.
Mając powyższe na uwadze należało orzec jak w sentencji.