Czy usługi pośrednictwa finansowego świadczone przez Spółkę mogą byc uznane za wykonywane sporadycznie w rozumieniu art. 90 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług oraz czy powinny powiększać obrót całkowity ujmowany w mianowniku proporcji?

sygnatura: PP I 443/773/05/ASz

autor: Izba Skarbowa we Wrocławiu

data: 2005-08-09

Zgodnie z regulacją art. 14a ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa organ podatkowy jest obowiązany udzielić pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, z kolei podatnik jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska.
Udzielona z kolei odpowiedź przez organ podatkowy zawiera ocenę prawną stanowiska podatnika.
Zatem stan faktyczny przedstawiony we wniosku powinien być konkretny i wyczerpujący. W sytuacji, kiedy opis stanu faktycznego, dokonany przez Stronę nie jest precyzyjny, organ podatkowy powinien wystąpić do wnioskodawcy o wyraźne jego określenie. W przypadku braku przedstawienia wyczerpującego stanu faktycznego sprawy, organ podatkowy winien wezwać wnoszącego wniosek do usunięcia braków formalnych.
Problem w rozstrzyganej sprawie sprowadza się do właściwego określenia, czy udzielane przez Spółkę pożyczki stanowiące usługi z zakresu pośrednictwa finansowego można uznać za czynności dokonywane sporadycznie. Rozstrzygnięcie tej kwestii w sposób zasadniczy determinuje możliwość prawidłowego ustalenia proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy.
Podkreślić jednakże należy, iż istotą zapytania podatnika była kwestia czy usługi udzielania pożyczek mogą być uznane za wykonywane sporadycznie w rozumieniu przepisu art. 90 ustawy.
Strona we wniosku z dnia 24.01.2005 r. wskazała, że udzielane przez nią pożyczki należy zaliczyć do czynności wykonywanych sporadycznie, z uwagi na to, że nie stanowią one zasadniczego przedmiotu działalności a ponoszone w związku z ich wykonaniem wydatki mają charakter kosztów ogólnozakładowych.
W ocenie tutejszego organu, z treści sformułowanego zapytania oraz stanowiska podatnika nie można ustalić okoliczności wykonania usługi co ma istotne znaczenia dla oceny jej sporadyczności. Dlatego też, kwestia ta nie może pozostać w sferze domysłów lecz musi zostać bezspornie wyjaśniona przez Stronę, skoro Naczelnik Urzędu Skarbowego w wydanej interpretacji dokonuje odpowiedzi w powyższym zakresie.
W ocenie organu odwoławczego o sporadyczności świadczonych usług finansowych nie przesądza ich podrzędność w stosunku do zasadniczego przedmiotu działalności lub ich udział w obrocie, bądź dochodzie, lecz okoliczności w jakich dochodzi do ich zawarcia, a w konsekwencji czy stanowią one przedmiot działalności podmiotu.
Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu stwierdzając istotne wątpliwości co do przedstawionego stanu faktycznego, który nie może być przedmiotem jednoznacznej oceny, uchyla przedmiotowe postanowienie organu pierwszej instancji.
Niezależnie od powyższego wskazać należy, iż w zakresie udzielania pisemnej informacji co do stosowania prawa podatkowego nie ma zastosowania zasada wyrażona w art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej. Zasada prawdy obiektywnej jest naczelną zasadą postępowania i ma ona wpływ na ukształtowanie całego postępowania a zwłaszcza na rozłożenie ciężaru dowodu w postępowaniu podatkowym. Z zasady tej wynika obowiązek organu podatkowego do wyczerpującego zbadania wszystkich okoliczności faktycznych związanych z określoną sprawą aby w ten sposób stworzyć jej rzeczywisty obraz i uzyskać podstawę do trafnego zastosowania przepisu prawa. Na organie podatkowym spoczywa obowiązek określenia z urzędu, jakie dowody są niezbędne dla ustalenia stanu faktycznego sprawy. Kierując się normą prawa materialnego organ ocenia, jakie fakty mają istotne znaczenie dla sprawy czy wymagają one udowodnienia i jaki dowody są niezbędne dla rozpatrzenia sprawy w prowadzonym postępowaniu podatkowym.
Jednakże udzielanie informacji o zastosowaniu prawa podatkowego opierać się musi przede wszystkim na stanie faktycznym przedstawionym przez podatnika i jego stanowisku, które jest przedmiotem oceny. Do sposobu załatwienia wniosku - zgodnie z art. 14a § 5 ustawy Ordynacja podatkowa - mają odpowiednio zastosowanie przepisy art. 169 § 1 i 2 oraz art. 170 § 1, z tym że w razie gdy wniosek nie został uzupełniony w wyznaczonym terminie nie mają zastosowania przepisy art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej.
Brak jest natomiast podstaw do twierdzenia, iż organ podatkowy prowadzi w związku z zapytaniem podatnika postępowanie podatkowe, którego zasady prowadzenia są określone w Dziale IV Ordynacji podatkowej (art. 120-271). Bez wątpienia natomiast do czynności udzielenia informacji mieć musi -z przyczyn oczywistych-zastosowanie reguła działania na podstawie przepisów prawa, działania prowadzonego wnikliwie i szybko, z udziałem strony oraz w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych.