Z treści wniosku wynika, iż Podatnik wynajmuje innym podmiotom gospodarczym pomieszczenia na cele prowadzenia działalności gospodarczej. Na podstawie umów o najem pomieszczeń, Spółka odsprzedaje zakupione przez siebie media, m. in. energię elektryczną. Na podstawie faktycznego zużycia energii przez najemców, Spółka wystawia faktury VAT. Faktury zawierają kwotę za zużytą energię elektryczną oraz w osobnej pozycji doliczony jest narzut kosztów administracyjnych. Spółka ma wątpliwości w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług przy odsprzedaży energii elektrycznej.
W ocenie Strony, zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Zdaniem Spółki obowiązek podatkowy z wystawionych faktur na sprzedaż energii elektrycznej powstanie zgodnie z ww. przepisem, z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wykonania usługi.
sygnatura: PP I 443/846/05/MZ
autor: Izba Skarbowa we Wrocławiu
data: 2005-08-30
| słowa kluczowe: | energia elektryczna, powstanie obowiązku podatkowego |
W dniu 04.03.2005 r. do Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Z treści wniosku wynika, iż Podatnik wynajmuje innym podmiotom gospodarczym pomieszczenia na cele prowadzenia działalności gospodarczej. Na podstawie umów o najem pomieszczeń, Spółka odsprzedaje zakupione przez siebie media, m. in. energię elektryczną. Na podstawie faktycznego zużycia energii przez najemców, Spółka wystawia faktury VAT. Faktury zawierają kwotę za zużytą energię elektryczną oraz w osobnej pozycji doliczony jest narzut kosztów administracyjnych. Spółka ma wątpliwości w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług przy odsprzedaży energii elektrycznej.
W ocenie Strony, zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Zdaniem Spółki obowiązek podatkowy z wystawionych faktur na sprzedaż energii elektrycznej powstanie zgodnie z ww. przepisem, z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wykonania usługi.
Działając na mocy art. 14a § 1 i 4 ustawy Ordynacja podatkowa, Naczelnik Urzędu Skarbowego zgodnie ze swoją właściwością udzielił w formie postanowienia interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa.
Naczelnik wskazał, iż przedstawione przez Podatnika stanowisko w sprawie jest nieprawidłowe. Odsprzedaż usług medialnych najczęściej ma miejsce przy najmie lokali użytkowych, kiedy to strony umowy zastrzegają odrębne od czynszu rozliczanie mediów, według ich faktycznego zużycia. Podatnik wykonujący usługę ma obowiązek refakturowania kosztu świadczenia danej usługi, bowiem odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju podlega, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Stosownie do art. 19 ust. 13 ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminu płatności, jeżeli został on określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostawy energii elektrycznej i cieplnej oraz gazu przewodowego, świadczenia usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych (za wyjątkiem sprzedaży żetonów i kart telefonicznych) oraz świadczenia usług wymienionych w poz. 138 i poz. 153 załącznika Nr 3 do ustawy (usługi w zakresie rozprowadzenia wody, a także w zakresie gospodarki ściekami, wywozu i unieszkodliwiania odpadów, usługi sanitarne i pokrewne). W opinii organu I instancji o momencie powstania obowiązku podatkowego, na gruncie podatku od towarów i usług, w zakresie wymienionych powyżej czynności decyduje termin płatności określony w umowie o dostawę wskazanych towarów i o świadczenie opisanych usług.
Organ podatkowy wskazał, iż dla podmiotów związanych umową najmu, o momencie powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, w sytuacji refakturowania kosztu mediów, decyduje zawarta pomiędzy nimi umowa. Obowiązek podatkowy powstaje więc z upływem terminu płatności należności z ww. tytułu określonym w umowie najmu (art. 19 ust. 13 pkt 4 ww. ustawy).
Dokonując oceny udzielonej przez Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu działając w trybie nadzoru na podstawie art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa wszczął postępowanie w celu zmiany przedmiotowej interpretacji.
Organ II instancji podziela stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego, iż ocena stanu faktycznego przedstawiona przez Stronę odnośnie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług z tytułu odsprzedaży energii elektrycznej - jest nieprawidłowa.
Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu jakkolwiek sentencja przedmiotowego postanowienia Urzędu Skarbowego została sformułowana prawidłowo, to w uzasadnieniu organ podatkowy I instancji błędnie wskazał, iż w przedmiotowej sprawie mają zastosowanie regulacje dotyczące refakturowania kosztów mediów, gdyż w opisanym przez Podatnika stanie faktycznym sprawy, mamy do czynienia wyłącznie z odsprzedażą energii elektrycznej. We wniosku z dnia 28.02.2005 r. Spółka podała, iż na podstawie umów o najem pomieszczeń Sp. z o. o. zagwarantowała wynajmującym korzystanie z energii elektrycznej. Odsprzedaż tej energii odbywa się na podstawie odczytów liczników zainstalowanych u najemców, a cena ustalana jest w ten sposób że do ceny energii elektrycznej określonej przez Zakład Energetyczny doliczony jest procentowy narzut gwarantujący pokrycie kosztów administracyjnych.
Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu zauważa, iż umowa najmu należy do umów cywilnoprawnych, uregulowanych w przepisach art. 659 §1 ustawy z dnia 23.04.1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Jednakże strony stosunku najmu mogą w ramach swobody w kształtowaniu łączących je stosunków zobowiązaniowych zawrzeć w umowie postanowienie, co do zwrotu odpłatności związanych np. z dostarczaniem mediów najemcy lokalu, czyniąc je składnikami czynszu albo określając je poza kwotą samego czynszu.
Pojęcie refakturowania nie jest zdefiniowane w ustawie z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług, ani w przepisach wykonawczych do ww. ustawy. Refakturowanie oznacza sytuację, w której podmioty gospodarcze rozliczając między sobą dokonywane transakcje, wyłączając z rachunku odzwierciedlającego cenę usługi część kosztów, które ponoszą w związku z wykonaniem wzajemnych świadczeń. W sensie faktycznym refakturowanie usług jest odsprzedażą towarów (np. energia elektryczna, woda) lub usług. Odsprzedaż (sprzedaż) w rozumieniu przepisów art. 5 ust. 1 w związku z art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT stanowi jedną z czynności podlegających opodatkowaniu.
W oparciu o materiał zgromadzony w przedmiotowej sprawie tj. przede wszystkim zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym przez Stronę, należy stwierdzić iż mamy do czynienia z refakturowaniem kosztów mediów, które stanowi odsprzedaż energii elektrycznej.
Mając powyższe na uwadze zgodnie z brzmieniem art. 19 ust. 13 pkt 1 ww. ustawy należy uznać, że obowiązek podatkowy powstanie z upływem terminu płatności określonym w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu np. dostaw energii elektrycznej. Za taką umowę, w przedstawionym stanie faktycznym można uznać umowę najmu, w której zawarto postanowienia dotyczące rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej bądź innych mediów. Jakkolwiek stanowią one element umowy, której zasadnicze postanowienia dotyczą przedmiotu najmu, to nie mogą mieć zastosowania do rozliczeń " kosztów zużytych mediów" postanowienia przepisu art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o VAT, jak to w postanowieniu określił organ I instancji.