Czy różnica pomiędzy wartością rynkową nabywanego przez spółkę samochodu, a wartością zakupu (ustaloną na poziomie hipotetycznej wartości netto) wynikającą z faktury, po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego, stanowi wartość przychodu określonego w art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
sygnatura: PD I 145/1/38/05
autor: Urząd Skarbowy w Trzebnicy
data: 2004-12-28
| słowa kluczowe: | leasing operacyjny, nabycie, odpłatność, przychód, świadczenie częściowo odpłatne |
POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Trzebnicy stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 14.11.2005 r., który wpłynął 15.11.2005 r., o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej przychodu wynikającego z różnicy pomiędzy wartością rynkową nabywanego przez spółkę jawną samochodu, a wartością zakupu (ustaloną na poziomie hipotetycznej wartości netto), określoną na fakturze po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 15 listopada 2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Trzebnicy wpłynął wniosek podatników prowadzących działalność gospodarczą w spółce jawnej, o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Przedstawiając we wniosku stan faktyczny, podatnicy informują, iż spółka jawna, prowadząc działalność gospodarczą, używała przez okres 36 miesięcy samochód ciężarowy marki VW Passat na podstawie umowy leasingu operacyjnego. Po zakończeniu umowy leasingu spółka dokonała zakupu tego samochodu za wartość określoną w fakturze (3.729,22 zł), która według wspólników, nie jest niższa od hipotetycznej wartości netto. Wartość rynkową samochodu wspólnicy określili na kwotę 30.000,-zł.
Pytanie podatników dotyczy kwestii, czy różnica pomiędzy wartością rynkową nabywanego przez spółkę samochodu, a wartością zakupu określoną na fakturze, stanowi wartość przychodu określonego w art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?.
Zdaniem podatników nie powinni oni opodatkowywać różnicy powstałej pomiędzy wartością rynkową samochodu (uwzględniającą stan i stopień jego zużycia), a wartością jego nabycia.
W rozdziale 4a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), ustawodawca zdefiniował dla potrzeb podatkowych umowę leasingu, określił warunki, jakie ta umowa powinna spełniać oraz skutki podatkowe w odniesieniu do stron tej umowy. Przepisy powyższego rozdziału wprowadzone zostały do ustawy od 01.10.2001 r. i dotyczą umów zawartych po 30.09.2001 r.
Umowa leasingu operacyjnego odpowiada umowie, o której mowa w art. 23b ust. 1 ustawy i zgodnie z tym artykułem umowa taka powinna spełniać następujące warunki:
- być zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome,
- suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, powinna odpowiadać co najmniej wartości początkowej środka trwałego.
Jeżeli po upływie podstawowego okresu umowy leasingu, o której mowa w art. 23b ust. 1, finansujący przenosi na korzystającego własność środków trwałych będących przedmiotem tej umowy, przychodem z ich sprzedaży jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie sprzedaży. Jeżeli jednak cena ta jest niższa od hipotetycznej wartości netto środków trwałych, to na podstawie art. 23c ustawy, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej, według zasad określonych w art. 19 ustawy. Kosztem uzyskania przychodów przy ustalaniu dochodu ze sprzedaży jest rzeczywista wartość netto. Przez hipotetyczną wartość netto, zgodnie z treścią art. 23a pkt 6 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, rozumie się wartość początkową określoną zgodnie z art. 22g pomniejszoną o odpisy amortyzacyjne obliczone według zasad określonych w art. 22k ust. 1 z uwzględnieniem współczynnika 3 - w odniesieniu do środków trwałych.
Zatem niekwestionowana przez organ podatkowy, zgodnie z powyższymi przepisami, będzie taka cena nabycia przedmiotu leasingu ustalona w umowie sprzedaży, która nie będzie niższa od wyliczonej hipotetycznej wartości netto środka trwałego. Jeżeli zaś cena ta, będzie niższa od hipotetycznej wartości netto, organ podatkowy określi ją w wysokości rynkowej. Dla celów amortyzacji podatkowej zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 wartość początkową środków trwałych nabytych w drodze kupna ustala się według ceny ich nabycia. Tak więc jeżeli cena wykupu środka trwałego określona na fakturze jest na poziomie nie niższym niż hipotetyczna wartość netto, to wyceny dla celów amortyzacji należy dokonać według ceny zawartej na fakturze. Nie ustala się w tym przypadku przychodu z tytułu świadczeń częściowo odpłatnych określonych w art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Biorąc powyższe pod uwagę, postanowiono jak na wstępie.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.
Zażalenie podlega opłacie skarbowej.